Er is een rechtszaak wegens smaad aangespannen tegen streamingplatform Netflix en de producenten van de freediving-film No Limit door voormalig recordbrekende duiker Francisco ‘Pipin’ Ferreras.
De 61-jarige beweert dat de film suggereert dat hij opzettelijk de dood van zijn vrouw Audrey Mestre heeft veroorzaakt, die 21 jaar geleden een diep ademhalend recordbod niet overleefde, en dat hij als gevolg daarvan het slachtoffer is geworden van online misbruik. .
Lees ook: Duik Odyssey: achter de schermen
De Franstalige film kwam afgelopen september uit en werd een tijdlang de populairste niet-Engelstalige film op Netflix. Het is beoordeeld als onderdeel van Divernet's eigenschap 20 titels voor duikers die streamen op Netflix.
Hoewel de film standaard disclaimers bevat over elke gelijkenis met levende mensen die toevallig zijn, beweert de film wel “geïnspireerd te zijn door echte gebeurtenissen”. Het eindigt met de woorden “Ter nagedachtenis aan Audrey Mestre, 1974-2002' naast de foto van wijlen vrijduiker en een kort verslag van haar dood.
De rechtszaak, die schadevergoeding eist wegens smaad en schending van de privacy, werd op 29 maart ingediend door Alexander Rufus-Isaacs, de Amerikaanse wettelijke vertegenwoordiger van Ferreras. Het citeert Netflix, de filmproducent Nolita Cinema, schrijver-regisseur David M. Rosenthal en niet bij naam genoemde entiteiten die betrokken zijn bij het maken van No Limit.
De film wordt in de rechtszaak beschreven als een ‘nauwelijks verhuld verslag’ van de gebeurtenissen rond de dood van Mestre, in een tijd waarin zij en Ferreras ‘de twee beroemdste ‘No Limit’-vrijduikers ter wereld waren’.
“Er zijn een groot aantal opvallende overeenkomsten tussen de feiten die in de film worden gepresenteerd en de feiten uit het echte leven (afgezien natuurlijk van de lasterlijke beschuldiging dat Ferreras Audrey opzettelijk heeft vermoord)”, aldus de rechtszaak, die vervolgens “een storm van woede” beschrijft. online misbruik” gericht tegen Ferraras door kijkers van de film die dachten dat hij Mestre had vermoord.
Mestre's dood
In de No Limit-discipline gebruikt de freediver een slee met gewicht om de lijn af te dalen, gooit de gewichten weg bij het bereiken van de doeldiepte en opent een klep op een luchttank om een hefballon op te blazen voor de opstijging.
Nadat de Amerikaanse vrijduiker Tanya Streeter in augustus 160 een regelrecht record van 2002 meter in de discipline had neergezet, stelde Ferreras Mestre voor om te proberen dit te verbeteren. Op de dag van de poging, 4 oktober, voerde hij de laatste controles van haar uitrusting uit, maar gebruikte hij geen manometer om de lucht in de tank te controleren.
Een duiker gestationeerd op 171 meter zag Mestre proberen de klep te openen, maar haar slee kwam niet omhoog. Hij probeerde haar naar de oppervlakte te brengen en Ferreras dook naar beneden om het over te nemen. Er was geen dokter aan boord van de duikboot, en nadat ze 8.5 minuten onder water had gelegen, werd ze later in het ziekenhuis dood verklaard.
Latere rapporten van de autoriteiten van de Dominicaanse Republiek en de International Association of Free Divers (IAFD) concludeerden dat de dood van Mestre een ongeluk was geweest. Ferreras had zelf de IAFD opgericht om te wedijveren met het bestuursorgaan AIDA en leidde de organisatie, die in 2004 werd gesloten.
In de film No Limit vrijduiker Pascal Gautier, tegengehouden door herhaalde black-outs onder water (zoals Ferreras was geweest rond de tijd van Mestre's dood) wordt de mentor van Roxane Aubrey, maar blijkt beledigend en jaloers te zijn op haar succes.
Aubrey gaat in 180 voor een No Limit-record van 2016 meter in Porquerolles in Frankrijk, en uit Gautiers last-minute controle blijkt dat hij zich ervan bewust was dat de luchttank die bedoeld was om haar slee voort te bewegen leeg was.
Liefde en obsessie
Ferreras is een Amerikaans-Cubaans staatsburger die nu in Cuba woont. Hij vestigde een reeks van 21 wereldrecords voor vrijduiken, en het jaar na de dood van Mestre bereikte hij 171 meter tijdens een No Limit-duik – de diepte die zijn vrouw had bereikt tijdens haar fatale duik.
Zijn autobiografie uit 2005 The Dive: een verhaal over liefde en obsessie gaf verschillende technische factoren, zoals dunne kabel, stormachtig weer, de sledecamera en beschadigde antifrictiebus, de schuld van de dood van Mestre.
Het jaar daarop kwam Carlos Serra met zijn eigen boek De laatste poging, die zijn voormalige zakenpartner Ferreras ronduit de schuld gaf van de dood van Mestre. De twee mannen hadden ruzie over de vraag of er al dan niet een onafhankelijk onderzoek naar het incident had moeten worden uitgevoerd.
De rechtszaak beweert dat: “De waarheid niet dramatisch genoeg was voor de beklaagden, die het huwelijk ten onrechte afschilderden als diep problematisch en voor Ferreras als een gemene, narcistische man die zijn vrouw bedroog en haar vermoordde omdat ze dreigde hem te verlaten…
“Hoewel Ferreras bekritiseerd is omdat hij niet voldoende voorzorgsmaatregelen heeft genomen om de dood van Audrey te voorkomen, heeft niemand ooit gesuggereerd dat hij opzettelijk de luchttank van Audrey heeft leeggemaakt vóór haar laatste duik.”
Rosenthal heeft het verteld Verscheidenheid dat zijn film vooraf door advocaten was gecontroleerd en dat hij vond dat Ferreras geen geldige zaak had, maar “probeerde geld te verdienen” door Netflix aan te klagen. Zoals vaak gebeurt in dergelijke gevallen, zal de juridische actie waarschijnlijk de publieke belangstelling voor het onderwerp, de film, nieuw leven inblazen No Limit.
