DUIKEN NIEUWS
Dolfijnen pikken de ‘beschietingsgewoonte’ over van vrienden
Foto: Sonja Wild / Dolphin Innovation Project.
Dolfijnen lijken op de mensapen, omdat ze foerageertechnieken niet alleen van hun moeder leren, maar ook van hun vrienden. Dat is de verrassende bevinding uit een nieuw wetenschappelijk onderzoek dat is uitgevoerd in Shark Bay in West-Australië.
Indo-Pacifische tuimelaars worden al meer dan 35 jaar nauwlettend bestudeerd in Shark Bay, en hun foerageerstrategie, bekend als ‘beschietingen’, werd voor het eerst opgemerkt halverwege de jaren negentig.
Dolfijnen weten dat prooien zich verbergen in de grote lege schelpen van gigantische zeeslakken, dus breng de schelpen met hun snavel naar de oppervlakte. Vervolgens schudden ze het eten in hun mond – als de laatste chips uit een pakje.
Foerageertechnieken voor dolfijnen worden doorgaans door hun moeders aan kalveren geleerd, en deze ‘verticale sociale overdracht’ tussen generaties, die door de meeste dieren wordt beoefend, werd lange tijd beschouwd als de enige manier waarop ze leerden. Een techniek die dolfijnen doorgaans op deze manier doorgeven is ‘sponsen’, het plaatsen van zeesponzen over hun snavels om ze te beschermen tijdens het foerageren.
Maar nu is gebleken dat de overdracht van beschietingen horizontaal verloopt, waarbij de dolfijnen dit leren door het gedrag van hun naaste medewerkers te imiteren, een methode die voorheen alleen werd geassocieerd met gorilla's, chimpansees en mensen.
Het onderzoek werd uitgevoerd door een internationaal team van onderzoekers onder leiding van dr. Sonja Wild, promovendus aan de Universiteit van Leeds en nu postdoctoraal onderzoeker aan de Universiteit van Konstanz in Duitsland.
Het team voerde elf jaar lang tot 11 onderzoeken per boot uit, waarbij 2018 individuele dolfijnen werden geïdentificeerd uit 1035 groepsontmoetingen.
Het beschietingsgedrag vindt zo snel plaats dat het moeilijk te observeren is, maar er zijn 42 van dergelijke gebeurtenissen, uitgevoerd door 19 personen, gedocumenteerd. Gedrags-, genetische en omgevingsgegevens werden vervolgens gecombineerd om de verschillende transmissieroutes van beschietingen te modelleren.
“Deze resultaten waren behoorlijk verrassend, omdat dolfijnen over het algemeen conservatief zijn en kalveren een ‘doe-zoals-moeder-doet’-strategie volgen om foerageergedrag aan te leren,” zegt dr. Wild. “Onze resultaten laten echter zien dat dolfijnen zeker in staat zijn, en in het geval van beschietingen, ook gemotiveerd zijn om nieuwe foerageertechnieken te leren buiten de band tussen moeder en kalf.
27 juni 2020
“Dit opent de deur naar een nieuw begrip van hoe dolfijnen zich gedragsmatig kunnen aanpassen aan veranderende omgevingen, omdat het leren van leeftijdsgenoten een snelle verspreiding van nieuw gedrag over populaties mogelijk maakt.”
In 2011 werd het zeegrashabitat van Shark Bay weggevaagd door een ongekende hittegolf op zee, waarbij veel vissen en ongewervelde dieren omkwamen – inclusief de buikpotigen die oorspronkelijk in de gigantische schelpen leefden. Er wordt gedacht dat dit de dolfijnen ertoe aanzette nieuw foerageergedrag van hun vrienden over te nemen, waarbij de overvloedige dode schelpen de leermogelijkheden vergrootten.
“Het feit dat beschietingen sociaal worden overgedragen onder dolfijnsoortgenoten in plaats van tussen moeder en nakomelingen, vormt een belangrijke mijlpaal en benadrukt overeenkomsten met bepaalde primaten, die ook afhankelijk zijn van zowel verticaal als horizontaal leren van foerageergedrag”, zegt de hoofdauteur van het onderzoek. , antropoloog prof. Michael Krtzen van de Universiteit van Zürich.
“Ondanks hun uiteenlopende evolutionaire geschiedenis en het feit dat ze in zulke verschillende omgevingen leven, zijn zowel dolfijnen als mensapen langlevende zoogdieren met grote hersenen en een groot vermogen tot innovatie en de culturele overdracht van gedrag.”
De studie is gepubliceerd in Current Biology.
