De USS grenadier, een van de 52 onderzeeërs van de Amerikaanse marine die tijdens de Tweede Wereldoorlog verloren zijn gegaan, is door een technisch duikteam gevonden op een diepte van 2 meter voor de kust van Thailand.

De Tambor-klasse grenadier (SS-210), beschouwd als de eerste volledig succesvolle vlootonderzeeër van de marine, achtervolgde twee Japanse schepen voor de kust van Phuket toen deze op 21 april 1943 werd beschadigd door een vijandelijk vliegtuig.

Na 15 uur verwoede reparatiewerkzaamheden aan de zeebodem slaagde de bemanning erin de onderzeeër weer naar de oppervlakte te krijgen, maar de beschadigde motoren konden hem niet verplaatsen. Toen ze in de verte schepen zagen, besloten ze tot zinken te brengen grenadier om te voorkomen dat het in handen van de vijand valt.

De 76 mannen wachtten tot ze werden opgepikt door een Japans gewapend koopvaardijschip – en brachten de rest van de oorlog door in gevangenkampen in Japan, waar vier van hen omkwamen.

De vier gevestigde technische duikers, uit Frankrijk, België en Nieuw-Zeeland, waren een expeditie begonnen om verschillende markeringen te controleren die voornamelijk van vissers waren verzameld, met behulp van side-scan sonar van hun in Singapore geregistreerde jacht.

Ze hebben het wrak in oktober vorig jaar zo'n 80 zeemijl ten zuiden van Phuket gelokaliseerd en verkend met behulp van rebreathers met gesloten circuit en DPV's. De onderzeeër zat rechtop op zand, gedeeltelijk bedekt door visnetten en met de luiken volledig open, wat erop duidt dat hij opzettelijk tot zinken is gebracht.

Er was echter geen naamplaatje.

“De bovenzijde van de onderzeeër is geërodeerd en waarschijnlijk afgescheurd door de netten en ankers van vissersboten, waardoor de drukromp bloot is komen te liggen”, zei Ben Reymenants, een lid van het duikteam. Maar de duikers vonden wel een weerstand met de naam van een in Chicago gevestigd bedrijf dat al meer dan 90 jaar elektrische onderdelen voor marineschepen maakt.

“Na zes duiken op het scheepswrak zijn we er nu voor 95% zeker van dat dit de USS is grenadier”, zegt Reymenants’ collega Lance Horowitz.

Het team heeft besloten het nieuws nu naar buiten te brengen, ook al wachten ze nog steeds op verificatie van hun identificatie door het US Naval History & Heritage Command.

“Het is de droom van elke technische duiker om een ​​stukje geschiedenis te vinden – we trainen veel voor deze uitdagende duiken omdat we graag ontdekken en ontdekken wat niet gemakkelijk toegankelijk is”, zegt Horowitz die, net als Reymenants, in Phuket woont. De anderen, Jean Luc Rivoire en Benoit Laborie, zijn gevestigd in Singapore. “Dit is de eerste keer dat we een dergelijke ontdekking doen, maar we zijn ook op zoek naar andere scheepswrakken.

“We konden niet meteen het terrein induiken vanwege slechte weersomstandigheden en sterke stroming. Het vereist een behoorlijke hoeveelheid planning. Enkele van de risico’s bij het duiken van 80 meter diep op een wrak met slecht zicht zijn verstrikking of het niet vinden van de lijn terug naar onze boot aan de oppervlakte en wegdrijven in de stroming terwijl we nog steeds lange decompressiestops moeten maken.”

Het team volgde hun duiken door de archieven van twaalf landen te doorzoeken die mogelijk vermiste onderzeeërs in de Straat van Malakka hadden liggen. Van de drie mogelijkheden leek het wrak een perfecte match voor de USS grenadier’s beschrijving en afmetingen, inclusief details zoals de commandotoren, luiken en kaapstanders.

De duikers hebben de locatie van het wrak niet bekendgemaakt en zeggen dat ze samenwerken met relevante overheidsinstanties en richtlijnen volgen over oorlogserfgoedsites. Ze plannen verdere duiken om de kanonnen, torpedobuizen en periscopen te verkennen.

“We hopen het definitief te kunnen identificeren, een afsluiting te kunnen bewerkstelligen en de herinneringen te eren van de oorlogshelden die op dit schip hebben gediend”, aldus Reyemants.

De vier duikers duiken al vele jaren over de hele wereld in diepwaterlocaties en uitdagende omgevingen zoals grotten in Florida en Zuidoost-Azië.

“Het is spannend als je midden in het niets op de bodem van de oceaan aankomt en het enorme silhouet begint te onderscheiden”, zegt Rivoire.

“Dan denk ik aan de geschiedenis die eraan verbonden is en aan het geluk dat ik de eerste ben die de onderzeeër benadert sinds deze meer dan 75 jaar geleden zonk. Het is echt een krachtig gevoel.”