DUIKEN NIEUWS
De Britse duikpionier Bob Forster sterft
George Robert ‘Bob’ Forster, een van de eerste Britse mariene biologen die de onderwaterwereld met behulp van duiken bestudeerde, is op 92-jarige leeftijd overleden.
Forster, geboren in Paignton, Devon in 1927 en opgegroeid met uitzicht op Torbay, ontwikkelde al vroeg een interesse in mariene biologie en zeilen.
Nadat hij in 1949 afstudeerde in de zoölogie aan de Universiteit van Aberdeen, kreeg hij een studentschap aangeboden aan de afdeling Wetenschappen bij de Marine Biological Association (MBA) in Plymouth, en begon daar zijn carrière met het bestuderen van de gewone garnaal.
Zijn interesse in duiken begon toen MBA-personeel werd uitgenodigd voor een lezing over de toen nieuwe Siebe-Gorman-duikuitrusting. Onder de indruk vroeg de vereniging een subsidie aan bij de Royal Society om de apparatuur te kopen, maar ontdekte dat opleiding was niet zomaar verkrijgbaar.
In 1951 mocht Forster deelnemen aan een twee weken durende ondiepwaterduikcursus van de Royal Navy bij HMS Vernon nabij Portsmouth, maar het gebruikte apparaat bleek zuurstofrebreathers te zijn, zoals gebruikt door kikvorsmannen tijdens de oorlog.
“Het inademen van zuurstof veroorzaakte een sterk verhoogde eetlust, vooral naar aardappelen, en een daaropvolgend verlangen naar lange slaap”, herinnerde hij zich later.
In 1953 gebruikte hij echter een Siebe-Gorman aqualong en droogpak om baanbrekende onderzoeksduiken uit te voeren voor de kust van Zuid-Devon. Zijn vermogen om exemplaren van sponzen, algen en bryozoën met de hand te verzamelen in plaats van door te baggeren, leidde ook tot veel verzoeken om zijn hulp van andere wetenschappers.
Zijn vroege duiken lag in het bereik van 9-18 meter, maar toen hij zich eenmaal naar een diepte van ongeveer 24 meter waagde, was hij opgewonden om een minder bekende omgeving vast te leggen.
“Als je vroeger naar een diepte van 80 meter ging, kon je heel veilig een half uur doorbrengen – dat is ongeveer wat je uit de flessen kon halen”, vertelde hij enkele jaren later aan Western Morning News.
Hij zou een tweedelig exemplaar gebruiken droogpak, de helften opgerold en gedragen met een buikband. “Het probleem was dat je dikke lange onderbroeken en een trui eronder droeg en dat je de lucht eruit moest halen. Hoe dieper je ging, hoe strakker het werd – het was allemaal enigszins verergerend.
Hij maakte onderwaterfoto's, maar het maken van aantekeningen tijdens duiken was een groot probleem. Pogingen tot dicteren met behulp van een verzegelde kantoorrecorder en een volledig gezicht maskeren bleek niet succesvol vanwege hoofdpijn veroorzaakt door CO2-ophoping!
Met de hulp van studenten rustte Forster zijn eigen motorjacht Sunset uit om te duiken en kon hij zijn expedities westwaarts uitbreiden naar Torbay en Falmouth en zelfs naar de Scilly- en Kanaaleilanden. In 1961 was hij betrokken bij duikonderzoeken op Guernsey, waarbij hij vroegere zeeslakken bestudeerde. Naast vele andere projecten in Groot-Brittannië en daarbuiten bleef hij duiken voor de MBA tot aan zijn pensionering in 1985.
In 2003 assisteerde Forster een MBA-duikteam door zijn originele aantekeningen en foto's te verstrekken om hen te helpen de veranderingen in de onderwateromgeving van Devon te beoordelen sinds zijn onderzoeksduiken van een halve eeuw eerder.
De duikers konden vaststellen dat bepaalde soorten zakpijpen niet langer konden worden gevonden, terwijl soorten hydroid, zeldzame zeefanemonen, roze zeevingers en tapijtkoraal het gebied waren binnengetrokken.
22 april 2020
“Bob publiceerde verschillende beschrijvingen van het karakteristieke zeeleven van harde substraten (rotsen en het wrak van de James Eagan Layne) bij Zuid-Devon”, zegt dr. Keith Hiscock, die in 2003 programmadirecteur van de MBA was geweest en Forster als een belangrijke duikpionier beschouwt.
"Vijftig jaar na zijn beschrijving van Hilsea Point Rock (toen bekend als Stoke Point Rocks) heb ik de site opnieuw onderzocht en gevonden, met een paar significante verschillen, ongeveer zoals beschreven in 1953."
Forster was in 1961 met Alison getrouwd en kreeg twee kinderen, Hilary en Michael.
“Bob nam in februari via zijn dochter contact met mij op om mij te laten weten dat het met hem ‘bergafwaarts ging’ met maagkanker”, aldus Hiscock. Forster stierf op 12 april.
“Ik ben jarenlang blijven duiken en ik vond het geweldig”, had hij in 2003 gezegd. “Er is zoveel te zien als je duikt – onder goede omstandigheden kan het volkomen licht zijn en heb je geen tijd om wees bezorgd."
