Seac Libera

KOUD WORDEN ONDER WATER IS lichaam- en geestdodend. Terwijl uw handen bevriezen, wordt het loskoppelen van een vastgelopen directe voeding of het inzetten van een DSMB moeilijk tot onmogelijk. De mate van afleiding terwijl uw geest zich concentreert op hoe ongemakkelijk u zich voelt, maakt het moeilijker om efficiënt de mentale multitasking uit te voeren die elke duik vereist.
Uw gasverbruik zal ook enorm stijgen, dus het is in het algemeen een veiligheid om het koud te hebben kwestie. Toen hem werd gevraagd om een ​​koudwatertest te doen wetsuit, het is mijn taak om geschikte koude omstandigheden te vinden en te zien hoe lang het duurt voordat ik begin te bibberen, of op zijn minst een aantal grenzen te stellen voor hoe goed het testpak presteert.
Ik haat het om het koud te krijgen, en deze tests zijn niet de tests waar ik naar uitkijk. Seac maakt sterke beweringen over de prestaties van zijn Libera 7 mm, die ik zou testen in Gibraltar, waar ik mijn duikcarrière begon. In de jaren tachtig was mijn cilinder kleiner en ik dook met tafels, niet computers, dus ik had minder tijd onder water. Ik gebruikte dikke jassen en lange onderbroeken, en combineerde deze vaak met extra onderhemden.
Rond mijn torso zou ik in bijna 20 mm neopreen kunnen worden ingebakerd. Zelfs toen stak de kou uiteindelijk door mijn lijf wetsuit en dreef me vaak uit het water.
Dus ik keek met enige schroom naar deze 7 mm uit één stuk. Ik bezit een 7 mm-stuk uit één stuk van het premiummerk dat er op het eerste gezicht bijna identiek uitziet als de Libera. En in de Rode Zee bij 23° riep ik na minder dan een uur duiken op 10 meter omdat ik daarin ongecontroleerd rilde.
Eerlijk gezegd verwachtte ik dat ik in de Libera zou bevriezen.

De pasvorm

Wetsuits zijn afhankelijk van twee belangrijke ontwerpkenmerken: de pasvorm en het type neopreen. De andere factoren die van invloed zijn op hoe comfortabel u zich voelt, zijn onder meer diepte, watertemperatuur, gasmengsel, activiteitenniveau, hoeveel duiken u heeft gemaakt, de duur en de tijd daartussen en uw persoonlijke aanleg voor de kou.
Het grootste warmteverlies bij het gebruik van wetsuits komt van water dat in en uit het pak stroomt. Al het koude water dat in contact komt met uw lichaam, zal lichaamswarmte absorberen. Omdat water 25 keer sneller warmte afvoert dan stilstaande lucht, kan uw lichaam zelden snel genoeg warmte genereren om te vervangen wat u door deze spoeling verliest.
Wetsuits moeten proberen water op te vangen om dit te voorkomen; de uitdaging is om een ​​kant-en-klaar pak te maken dat bij verschillende lichaamsbouw past. Een man van gemiddelde lengte kan bijvoorbeeld heel goed een bierbuik hebben, en een medium pak moet nog steeds passen.
Een zeer rekbaar neopreen kan dit aan, maar het zal ook uitzetten zodat water zich kan verzamelen. Een voorbeeld hiervan kan zich voordoen wanneer u een bootladder beklimt en, als uw pak goede enkelafdichtingen heeft, de onderbenen zich kunnen vullen met veel meer water dan een nauwsluitend pak zou moeten bevatten, wat een slechte pasvorm verraadt.

Het neopreen

Het type neopreen dat wordt gebruikt in a wetsuit maakt ook een groot verschil in hoe warm zelfs een goed passend pak zal zijn. Ik en andere duikers die met wetsuits zijn opgegroeid, hebben lang vermoed dat ‘moderne’ neopreen die in ‘duikpakken’ worden gebruikt, inferieur zijn.
Nieuwer neopreen lijkt snel te verouderen, wat blijkt uit een verlies aan drijfvermogen na slechts een paar duiken waarbij veel minder gewicht nodig is, en doordat het veel eerder koud wordt.
Neopreen moet worden geselecteerd op basis van de activiteit. Speervissers willen misschien een zachte die gemakkelijk kan worden samengedrukt, zodat deze tijdens de afdaling snel zijn drijfvermogen verliest en minder ballast nodig heeft die fysiek terug naar de oppervlakte moet worden gezwommen wanneer ze de volgende keer willen ademen.
Omdat ze meer tijd aan de oppervlakte doorbrengen dan onder water, zijn compressie op diepte en het resulterende warmteverlies van minder belang dan voor een langzaam bewegende onderwaterfotograaf zoals ik, die lange tijd op diepte werkt.
Pakken die worden gebruikt voor oppervlakteactiviteiten zoals paddleboarden maken gebruik van soortgelijke neopreen, waarbij flexibiliteit prioriteit krijgt boven warmte, omdat je niet zo vaak in het water zou moeten zijn als je goed bent.
Het zijn neopreen voor deze ‘zachte’ oppervlaktesporten die de duikmarkt lijken te hebben geïnfiltreerd.
Seac wilde graag de kwaliteit van het Libera-neopreen promoten en stuurde me een specificatieblad – erg handig, omdat je dat niet kunt zien door alleen maar te kijken naar het gebruikte type neopreen.
Het grote probleem waarmee duikers worden geconfronteerd, is de compressie van neopreen. Het vormt een hittebarrière tussen uw lichaam en het water en is afhankelijk van stikstofbellen om het warmteverlies van uw warme lichaam naar het koudere water te vertragen.
Zoals elk gas dat zich in een flexibele container bevindt, zal de druk deze bellen samendrukken, wat gebeurt met het neopreen als we afdalen. Omdat het rubber dat de belletjes omringt minder flexibel is, voorkomt het dat de belletjes samengedrukt worden, in overeenstemming met de wet van Boyle.
Dus een wetsuit verliest misschien niet de helft van zijn drijfvermogen en isolatie op bijvoorbeeld 10 meter, maar wel een deel.

De Libera maakt gebruik van Yamamoto “microbellen” neopreen. Neopreen voor oppervlaktesporten heeft de neiging om grotere bellen te gebruiken, en het zijn het volume en de oppervlakte van de bel die de compressieweerstand en uiteindelijk het warmteverlies beïnvloeden.
Ik vroeg mijn vriend AJ, die een doctoraat in de scheikunde heeft, om dit uit te leggen: “Er wordt beweerd dat het microcelneopreen een groter aandeel gascellen en een grotere uniformiteit heeft”, zei hij.
“Aangezien het de gascellen zijn die het warmteverlies beperken, zou dit moeten betekenen dat het een superieure isolator is.
“Het hebben van kleinere cellen zou ook een hoger gasgehalte mogelijk maken zonder de structuur van het schuim in gevaar te brengen, wat leidt tot sterkte en flexibiliteit van het materiaal.”

Het ontwerp

De Libera is aan beide zijden nylon gevoerd. Het nylon aan de binnenkant maakt het gemakkelijk om het pak aan en uit te trekken, terwijl de buitenkant het kwetsbare neopreen beschermt tegen krassen.
Nadat de naden van rand tot rand zijn gelijmd, wordt het pak droog gestikt, dat wil zeggen langs elke binnen- en buitennaad, zonder dat de naalden ooit volledig in het rubber dringen. Het duurt langer en kost meer, maar zorgt voor een sterke waterdichte naad. Dit voorkomt het doorspoelen van de naden en maakt het pak duurzamer en gaat langer mee.
Als semi-dry heeft de Libera rubberen neopreenafdichtingen op de onderarmen en kuiten. Neopreen met een gladde synthetische voering plakt aan je huid om te voorkomen dat water binnendringt en weggaat.
Sommige pakken hebben ritsen bij polsen en enkels om het gemakkelijker te maken om grotere handen en voeten erdoor te halen, maar dat heb ik blijkbaar niet kwestie. Ritsen introduceren tekortkomingen, dus ik doe het liever zonder, maar het is een afweging.
Bij normale slijtage kunnen manchetafdichtingen splijten. Meestal kan er op zijn minst een tijdelijke oplossing worden gemaakt met wetsuitlijm, terwijl een ritssluiting vervangen moet worden, maar zelden kapot gaat.

De hoofdrits van elk wetsuit is mogelijk ook een bron van doorspoelen en warmteverlies. Om dit te minimaliseren gebruikt de Libera een onderflap.
Het gebruikelijke klittenbandsluiting op de kraag zorgt ervoor dat de ritssluiting achter je nek wordt vastgezet, zodat deze niet onder water kan worden geopend, en een duimlus in de onderrug helpt je je pak dicht te ritsen. Een leuke bijkomstigheid is dat de riem vastzit, zodat deze niet gaat wapperen.

In het water

Ik maakte een duik van ongeveer een uur op 20 meter langs het wrakpad van Gib, waarbij ik met gematigde snelheid zwom met pauzes om foto's te maken. Op deze diepte is het pak samengedrukt en was het water koud (14°). Bij een diepere duik wordt het pak meer samengedrukt, waardoor de isolatie afneemt, maar de nultijden zijn korter, waardoor het pak meestal wordt opgeheven.
Ik heb een capuchon van een ander merk gebruikt met een korte kraag. Het binnenste keelgedeelte van de Libera heeft een ongevoerd neopreenpaneel dat bedoeld is om aan te sluiten op een bijpassend paneel op het juk van een Seac-kap. De twee neopreenpanelen ‘kleven’ vervolgens aan elkaar om een ​​effectieve afdichting te vormen om doorspoelen te voorkomen.
Zonder dat zegel voelde ik af en toe koud water tegen de achterkant van mijn nek spoelen, hoewel het niet het gevoel had dat het verder doordrong.
Vervolgens maakte ik een diepere duik op meerdere niveaus tot 28 meter, waarbij ik een niet-Seac-ondervest van 3 mm toevoegde met een vaste capuchon met het nekafdichtingsontwerp dat nodig is voor een eerlijke test.
Na 65 minuten, inclusief een korte deco-stop, kwam ik nog steeds warm tevoorschijn. Na elke duik zat de shampoo die ik gebruik als marker om blozen te detecteren nog steeds in het pak, een uitstekend teken.
De Seac Libera paste uitstekend bij mij. Mogelijk omdat het zo nauw zat, maar meer, vermoed ik, vanwege het type neopreen. Ik was me er heel erg van bewust dat ik het droeg.
Dit is geen ongemakkelijk pak, het is gewoon minder soepel dan andere, en ik vond dit geruststellend – het was alsof ik de dichtheid van het neopreen kon voelen.
Er zal zich geen water in de benen verzamelen als u het water verlaat. Hoewel sommige pakken met hoge flexibiliteit lijken te kunnen uitrekken als een ballon, zodat ze in bijna elke lichaamsbouw passen, en daarom kunnen ze water doorspoelen, is het belangrijk dat de Libera de juiste maat krijgt.