Film recensie
Chasing Coral
Nu streamen op Netflix
Verscheen in DIVER september 2017
ALS DE FILM Chasing Coral heeft twee tekortkomingen, waarvan er één niet door hemzelf is veroorzaakt. Het is dat de kijkers die het zou kunnen aantrekken, bekeerden zijn.
Maar laten degenen onder ons in dat kamp met een Netflix-release hopen dat het een breder publiek zal boeien en motiveren.
Het tweede minpunt is dat dit eerder een polemiek is dan een evenwichtige documentaire waarin tegengestelde standpunten worden getoond. In het hart ligt de kwestie – of niet-kwestie, zoals voor sommigen het geval is – van de opwarming van de aarde. Het is dus eenzijdig.
Het concept kwam van de voormalige Londense reclameman en oprichter van de Ocean Agency, Richard Vevers.
Hij werd geïnspireerd om zijn marketingvaardigheden toe te passen op een filmproject om de aandacht te vestigen op de rol die koralen spelen in het mondiale ecosysteem en de schade die al, grotendeels buiten het zicht van het publiek, wordt aangericht door de stijgende zeetemperaturen.
Vervolgens zag hij de film Chasing Ice, waarin de effecten van de opwarming van de aarde op de ijskappen werden benadrukt, geregisseerd door Jeff Orlowski. De twee mannen combineerden hun talenten en branding, waarbij Orlowski de regie op zich nam voor wat Chasing Coral werd.
Bij het kiezen van tropische locaties was het plan om het blekende effect van de opwarming op koraalriffen aan te tonen met behulp van time-lapse fotografie.
Er werden automatisch bestuurde camera's gebouwd, maar de technologie ging kapot - een gebeurtenis waar elke doorgewinterde onderwaterfotograaf een wrange glimlach op kan laten verschijnen. Het team had geen andere keuze dan zelf te duiken en de foto's één voor één te maken.
Het effect van honderden manuren die onder water worden doorgebracht en het moeizaam bedienen van de ontspanknopjes, duurt slechts enkele seconden op het scherm, maar de impact is dramatisch en ontnuchterend.
In tegenstelling tot sommige andere films in dit genre is dit een ensemblestuk en niet geleid door een zelfbenoemde eco-kruisvaarder. Voor mij is dit een grote kracht. Niemand staat op de tribune – de film blijft gefocust op de boodschap, niet op de boodschapper.
De wetenschap, waarvan wordt verwacht dat deze op vertrouwen wordt aanvaard, is van lekenniveau en toegankelijk, maar niet neerbuigend.
Er wordt bijvoorbeeld uitgelegd dat de zeeën en oceanen een warmteafvoer zijn, die veel meer warmte absorberen en vasthouden dan het land. Zoals ik het begreep, is het probleem niet dat er sprake is van een seizoensgebonden temperatuurstijging, maar dat de stijgingen die te wijten zijn aan de opwarming van de aarde nu ruimschoots groter zijn dan wat de natuur ooit aan koralen heeft kunnen tolereren.
De film beweert dat in 29 2016% van de koralen op het Great Barrier Reef stierf.
Chasing Coral wel kwestie een oproep voor de strijd. Duikers met camera's kunnen afbeeldingen van hun plaatselijke riffen bijdragen om te helpen bij het monitoren. Lokale vertoningen van de film worden ook aangemoedigd om het bewustzijn over de problemen te vergroten. Zonder tussenkomst, die mogelijk afhankelijk is van de macht van burgers, voorspelt Chasing Coral de “uitroeiing van een compleet ecosysteem tijdens onze levensduur”.
Het is misschien een reclamecliché, maar ik verliet de vertoning met het idee: als het weg is, is het weg. Aanbevolen.
Belichtingslaboratoria
chasingcoral.com
Netflix, 93min
Recensie door Steve Weinman
