Mares 72X / Loop

MARES HEEFT NIET HOUDEN door onlangs een budgetkit ter test in te dienen, en toont daarmee lovenswaardig vertrouwen in zelfs de instapmodellen.

Als het gaat om regelgevers Mares, opgericht in 1949, kan bogen op een lange ervaring. In de jaren zeventig werkte het samen met de Amerikaanse fabrikant Voit, die het gepatenteerde VAD-venturisysteem ontwikkelde dat in de tweede trappen van Mares werd gebruikt. Later werd Dacor overgenomen, een andere Amerikaanse duikgigant die verantwoordelijk was voor enkele aanvallen regelaar doorbraken.

Omdat ik erg onder de indruk was van het duurste model van Mares, de 82X eerste trap gecombineerd met de Epic Adj tweede trap, wilde ik graag de goedkopere 72X uitproberen in combinatie met de onconventionele under-arm Loop.

Eerste etappe

Mares heeft zich vooral toegelegd op eerste trappen met gebalanceerd diafragma, in de overtuiging dat deze hogere prestaties bieden dan modellen met gebalanceerde zuigers, iets wat makers van zuigermotoren regelgevers zal ongetwijfeld betwisten.

De 72X heeft aan elke kant één hogedrukpoort voor manometers of zenders. Hij beschikt dan over maar liefst acht mp-aansluitingen.

De meeste recreatieve duikers hebben er maximaal vier nodig – één voor hun eerste tweede fase, een andere voor een octopus en mogelijk nog twee om BC en droogpak directe voedingen. Het idee van zoveel mp-poorten is eenvoudigweg om voldoende keuze te bieden voor het configureren van uw slangroutering.

Vier kijken recht naar beneden als de eerste trap “rechtop” is, terwijl de rest vanaf de zijkanten begint.

Mares zegt dat elke poort zeer hoge stroomsnelheden biedt, waardoor er veel gas tegelijk aan meer dan één slang kan worden geleverd.

Gelijktijdige vraag naar zo'n hoge stroom naar meerdere havens kan zich voordoen tijdens het delen in noodgevallen met een andere duiker die uw veilige tweede gebruikt, vooral als u tegelijkertijd probeert uw trimjacket op te blazen.

Regelaar ontwerpers gebruiken gewoonlijk een speciale poort om de primaire tweede trap te bedienen, om ervoor te zorgen dat deze het leeuwendeel van de lucht krijgt als de vraag groot is, omdat sommige eerste trappen niet in staat zijn even grote hoeveelheden gas aan alle poorten tegelijk te leveren.

In dergelijke gevallen wordt prioriteit gegeven aan de bevoorrading van de haven van waaruit u ademt.

Een nadeel van een prioriteitspoort is dat het de opties voor het configureren van uw slangen beperkt. Dit is een groter probleem geworden met de opkomende populariteit van technisch duiken, inclusief sidemount. Door zoveel keuzes te bieden aan mp-poorten met hoge doorstroming, is de 72X bedoeld om compromissen bij het neerleggen van uw zwepen te elimineren.

Het vergemakkelijkt ook de voortgang van rec naar tech zonder een nieuwe eerste trap te kopen.

Mares gebruikt een systeem dat het DFC (Dynamic Flow Control) noemt om de gasstroom door de havens te stimuleren. Dit maakt gebruik van het venturi-effect, waarbij lucht wordt geleid om een ​​vacuüm te veroorzaken dat andere lucht erachteraan trekt. Het verminderen van de drukval in de eerste fase terwijl u inademt, is bedoeld om het ademen gemakkelijker te maken.

De 72X is standaard 40% nitrox-compatibel. Het is CE-gecertificeerd voor duiken tot 4°C, hoewel CE-tests vrij korte perioden voor deze vriestest opleggen. Voor koudere omstandigheden en langere duiken kan er keuze zijn uit twee isolatiekappen over de hoofdveer, die anders open staat naar het water.

Vooral bij ijsduiken is het mogelijk dat hier ijsvorming optreedt, waardoor de werking van de veer wordt geblokkeerd. Eén koudwaterkit omringt de veer met siliconen, die bestand zijn tegen bevriezing; de andere gebruikt lucht, een uitstekende isolator.

De 72X is verkrijgbaar in juk- of 300-bar DIN-fitting. Ik geef de voorkeur aan DIN – naast het toestaan ​​van het gebruik van hogedrukcilinders is het veel moeilijker voor de O-ring om te blazen of om de eerste trap los te laten door een botsing.

DIN-fittingen kunnen lastig zijn om met natte handen uit een tank te verwijderen, maar het Mares-handwiel lost dit op. De 72X-tankaansluiting wordt beschermd door Mares Auto Sealing Technology, die de inlaat afsluit wanneer deze niet onder druk staat. Als u de 72X zonder stofkap in een dompeltank laat vallen, mag er geen water in het mechanisme lekken.

Tweede podium

Er is een klein wrak bij Gibraltar waar een machinekamer ideaal voor is onderwaterfotografie. Het licht stroomt van boven naar binnen en valt op de motorblokken en sporten van een bemanningsladder.

Vlak daarachter bevindt zich een kleine hut, die men binnenkomt via een smalle deuropening en in het plafond leidt een nauw luik naar binnen open water.

De meeste van mijn regelaar slangen zijn zo geleid dat ze niet in besloten ruimtes blijven hangen. Ik ben hier lang niet zo kieskeurig in als tekkies als Mike Ward, maar het werkt voor mij – behalve de slang van de tweede trap die mij lucht voedt.

Deze slang moet lang genoeg zijn om mijn hoofd comfortabel heen en weer te kunnen bewegen, en zowel traditioneel als om welke andere reden dan ook, hij komt over mijn schouder. Hierdoor ontstaat een lus, en die lus lijkt een magnetische aantrekkingskracht te hebben op vervuiling.

Bij Gib heeft het de neiging vast te lopen op het moment dat je je hoofd door de deurpost steekt, zodat het achter je blijft hangen, waar je het niet kunt zien. Nu zit je vast in een schip op 15 meter diepte. Toen drong het eindelijk tot me door om de slang onder mijn arm te stoppen.

De Loop maakt een einde aan het routeren over de schouder en leidt de slang vanaf het begin onder je arm. Dit is niet nieuw: ik heb een 50-jarige Australische SeeBee die hetzelfde doet, en Sherwood biedt er sinds begin jaren negentig een aan.

Onderarmslangen worden ook door AGA gebruikt op haar professionele sets voor SAR- en politieduikers, maar het concept heeft nooit echt aangeslagen onder vrijetijdsduikers.

Misschien probeert de Loop een probleem op te lossen dat voor veel duikers niet bestaat, maar voor degenen die wel in krappe gaten duiken, zoals in wrakken, verdient het aandacht. Het is mogelijk om vrijwel elke tweede trap onder je arm te laten lopen door een wartel toe te voegen, maar deze kunnen de luchtstroom ernstig beperken. De Loop is ontworpen voor deze taak.

In gebruik

Ik heb ervoor gekozen om de Loop Primary en Octopus vanuit de poorten aan het einde van de eerste fase te laten draaien. Ik liet de primaire onder mijn rechterarm lopen en de octopus onder mijn linkerarm.

De technopolymeer Loop is lichtgewicht en zeer comfortabel tijdens lange duiken. Hij is niet pneumatisch gebalanceerd, een functie die de kraakinspanning vermindert, dus je moet wat harder inademen om de lucht te laten stromen, vergeleken met het gebruik van een gebalanceerde tweede trap zoals de Epic Adj. Zodra u de klep echter opendraait, neemt de VAD-venturi het over en gaat de ademhaling gemakkelijk en soepel.

Er is geen door de gebruiker instelbare bediening om de kraakinspanning aan te passen, of een schakelaar vóór de duik om de venturi uit te schakelen om freeflows te voorkomen wanneer de reg uit je mond is. Dus? Bij verkeerd gebruik veroorzaken dergelijke apparaten vaak CO2-hoofdpijn!

Technopolymeer is een slechte warmtegeleider, vergeleken met de metalen tweede trappen die Mares ook biedt. Ik heb begrepen dat de koudwaterprestaties van de Loop veel te danken hebben aan de VAD.

Venturi's leiden lucht naar de tweede trap om een ​​vacuüm te creëren dat helpt het diafragma ingedrukt te houden, waardoor de klep op zijn beurt voor u open blijft met zeer weinig longinspanning. In de meeste tweede fasen zet de lucht snel uit wanneer deze de inlaatklep verlaat, waardoor een temperatuurdaling ontstaat op het punt waar de klep het meest kwetsbaar is voor ijsvorming.

VAD stelt deze uitzetting en onderkoeling uit, zodat deze plaatsvindt in een buis verder van de inlaatklep.

De zuivering kan gemakkelijk worden ingedrukt met een gehandschoende hand en de uitlaat-T doet goed werk om uw luchtbellen uit uw gezichtsveld af te leiden. De Loop is onopvallend genoeg voor fotografen om hun oog tegen de zoeker te houden zonder dat de tweede trap in de weg zit.

De primaire slang is met 100 cm vrij lang, vergeleken met 75 cm voor een overschouder Mares-primer. Hij is ongeveer even lang als een standaard Mares Safe-Second-slang, inclusief die van de Loop-octopus, dus als je hem niet vastzet, zal hij een beetje rondzwaaien (in mijn geval bij mijn knieën, aangezien ik 5 meter lang ben). ).

Dus als je rondloopt, ladders beklimt enzovoort, kan het toestel blijven haken of terugveren en iemand in de kwetsbare posities slaan.

Ik loste dit op door het mondstuk door een D-ring van de schouderband te duwen en de Loop-octopus op dezelfde manier vast te zetten. Hij wordt geleverd met een ankervormige houder die in de steel van het mondstuk wordt gedrukt, en kwam vaak los van deze houder, maar de truc met de D-ring werkte altijd.

Mijn methode verhindert echter niet dat er zand in de octopus terechtkomt. Ik heb liever een octopushouder die over het hele mondstuk glijdt.

Herstel en donatie

Ik was benieuwd hoe gemakkelijk het herstel van de regelaar zou zijn met de Loop. Sommige duikers reiken liever terug naar de eerste trap en lokaliseren de slang daar voordat ze teruggaan naar het mondstuk, maar ik vond de slang moeilijk te volgen waar hij naast het stabjack en de tank lag.

De arm-sweep-techniek, die ik herhaaldelijk probeerde, was elke keer prima.

De 360° draaibare slang komt onderaan de Loop binnen. Sommige duikers aan wie ik het liet zien en die van plan waren hun primaire duiker te doneren en hun back-up aan een neklus om hun keel te houden, dachten dat de diepte hun kin in de weg zou zitten.

Ik respecteer hun mening, maar ik houd mijn veilige seconde vast aan mijn trimjacket, dus het is voor mij geen probleem. Vanwege de onderhangende wartel van de Loop kan deze naar binnen worden gedraaid richting de eigenaar of naar buiten gericht naar een duiker die geen lucht meer heeft, waardoor het delen eenvoudiger wordt.

Er is een eindeloze discussie over de vraag of een conventionele octopus van links of rechts moet leiden. Ik heb de neiging om de mijne vanaf de rechterkant te laten lopen, zodat het mondstuk naar mij toe wijst. Ik denk dat ik een OOA-duiker ben

De kans is net zo groot dat ik die uit mijn mond ruk als niet, dus ik wil mijn eigen secundaire kunnen pakken en gebruiken zonder de slang te knikken.

Ik duik ook vaak op onafhankelijke singles, dus als ik twee regels aan de rechterkant heb, verwacht ik dat mijn regels worden ingedeeld. En ik neem aan dat ik een directe face-to-face-opstijging zal maken als ik het moet delen. In Gib wordt echter veel vanaf de stranden gedoken en veel lokale duikers geven er de voorkeur aan om vanaf de linkerkant te doneren. Dit, zo redeneren zij, maakt het voor donor en ontvanger gemakkelijker om parallel te zwemmen bij de terugkeer naar de kust.

Het Loop-mondstuk is altijd gericht naar de duiker die het nodig heeft, ongeacht of het nu face-to-face of naast elkaar is, dus er is geen links/rechts-argument.

Normaal gesproken test ik hoe gemakkelijk het is om een ​​tweede trap omgekeerd te wissen, want in de hitte van een noodgeval met delen is dat de manier waarop iemand hem in zijn mond zou kunnen stoppen. Ik heb dit niet met de Loop gedaan, omdat het zo moeilijk voor te stellen is dat dit gebeurt.

Onder druk

Nick Balban van Gibraltar SAC en ik namen de 72X met de Loop-octopus mee naar 32 meter op een cilinder van 7 liter / 300 bar om de ademhalingsprestaties in een gedeelde situatie te beoordelen.

Volgens de EN250A-norm zou een regelaar aan de oppervlakte 125 liter gas per minuut moeten kunnen leveren (dus vier keer zoveel op 30 meter). Het is niet mogelijk om de subtiliteiten van het ademhalen zo wetenschappelijk te beoordelen als een geïnstrumenteerde machine dat doet, maar tijdens een bemande duik kunnen we op zijn minst proberen de testregulator uit te ademen.

We hadden de Loop-octopus al getest op de Mares 82X eerste trap op 52 meter, ver boven de CE-norm, en waren onder de indruk. Tijdens deze duik vinnen we zo hard als we konden tegen het anker van de shotline en verbrandden we ongeveer 1000 liter in ongeveer twee minuten. Alle lucht die we nodig hadden, werd gemakkelijk genoeg aangevoerd.

De opbouw van CO2 betekent dat je maar een korte periode zo hard kunt werken, maar het is in mijn ogen een geldige test omdat in een deelsituatie grote hoeveelheden lucht nodig kunnen zijn, hoe kort ook. Op recreatieve diepten denk ik niet dat je de longen kunt verslaan, zoals het uitademen van een ademautomaat wordt genoemd, terwijl je deelt met de Mares.