DUIKTEST: Scubapro Mk25 EVO S620Ti recensie

Over Scubapro

Scubapro werd in 1963 in de VS opgericht. De oprichters waren afkomstig uit ondernemers die in de jaren vijftig goed werk hadden geleverd voor andere fabrikanten van duikuitrusting en nu voor zichzelf wilden beginnen.

Eén daarvan was een Italiaanse graaf, Gustav Dalla Valle. De andere, Dick Bonin, was ingezet bij het USN Underwater Demolition Team, voorloper van de Navy SEALS.

Al vroeg rekruteerde Scubapro topingenieurs zoals Dick Anderson, apparatuurtechnicus bij Disney's 20,000 Leagues Under the Sea, om zijn eigen lijn van regelgevers. Ze testten deze met de modellen van hun concurrenten door luchtduiken te maken tot 75 meter boven de zeespiegel Californië kust, in de brutale, zuig-en-zie-geest van die tijd.

Vervolgens zijn er veel belangrijke innovaties geweest die sterk zijn verbeterd regelaar gemak van ademhalen zijn uit de Scubapro-laboratoria voortgekomen.

Twee van de belangrijkste zijn te vinden in de Scubapro Mk25 EVO / S620Ti regelaar. Deze combinatie bevindt zich aan de top van Scubapro's regelaar in de rij gaan staan. Het is niet alleen functioneel, maar ook ontworpen om diegenen aan te spreken die graag een vleugje trots op het duikdek willen voelen.

In veel opzichten illustreert het de voortdurende ontwikkeling van de ontwerpprincipes die Scubapro tientallen jaren geleden heeft vastgesteld. De originele eerste trap met gebalanceerde zuiger werd bijvoorbeeld geïntroduceerd in de jaren zestig, de tweede trap met instelbare kraakinspanning in de jaren '1960 en pneumatische balancering in de jaren '70.

Scubapro kan de resulterende eerste trap met Mk V-zuiger, de verstelbare tweede trap en de pneumatisch gebalanceerde G250 tweede trap met recht claimen als klassieker regelgevers.

Dus ruim een ​​kwart eeuw nadat de G250 bovenaan de Experimental Diving Unit van de Amerikaanse marine stond regelaar Testkaarten: vormen de Mk25 EVO eerste trap en de S620Ti tweede trap een nieuw Scubapro-icoon in wording?

Eerste etappe

Scubapro beweert dat een eerste trap met gebalanceerde zuigers sneller hogere gasvolumes kan leveren dan modellen met gebalanceerde diafragma's, maar zegt dat dit verschil normaal gesproken alleen merkbaar is bij zeer diepe duiken.

Veel technische duikers geven de voorkeur aan diafragma-aangedreven duikers regelgevers, dus dit punt is waarschijnlijk betwistbaar. Bovendien biedt Scubapro eerste trappen met gebalanceerd diafragma voor degenen die daar de voorkeur aan geven. Er is een mix-en-match-aanpak nodig voor de eerste en tweede fase, dus de hier geteste combo is slechts een van de aangeboden combinaties.

Het hoofdgedeelte van de eerste trap is gemaakt van verchroomd messing. Er zijn twee pk- en vijf mp-poorten, waarvan er vier rond een wartel zijn gerangschikt.

De vijfde is aan het uiteinde van de eerste trap gemonteerd. Het zou de gemakkelijkste inhalatie moeten bieden als er veel vraag naar is, omdat de lucht rechtstreeks uit de zuigeropening in de slang stroomt, in plaats van een hoek om te draaien, wat de luchtstroom verstoort.

De andere vier poorten zijn qua prestaties echter gelijkwaardig, dus je kunt ze allemaal gebruiken als primaire en veilige tweede poort.

Scubapro gebruikt standaard 3/8 mp-aansluitingen. Zijn regelgevers scoort consequent hoog bij tests met beademingsmachines, omdat de slangen bredere interne boringen hebben dan sommige andere 3/8e zwepen, wat van buitenaf niet duidelijk is. Dit helpt de stroomsnelheid te versnellen.

De slang is aan de binnenkant met Kevlar gevoerd voor duurzaamheid. Het is geen flexi-type, dus het zal ook niet oprollen.

Een eerste trap met zuiger is eenvoudiger dan een membraanmodel, waarvoor bijvoorbeeld twee veren nodig zijn naast die van de zuiger.

De zuiger is in feite een holle buis die twee luchtkamers met elkaar verbindt. De eerste kamer is gevuld met hogedruklucht uit uw tank. Aan het begin van uw duik kan de druk daarin oplopen tot 300 bar.

Het HP-uiteinde van de zuiger zit op een zitting die de opening van de zuiger afdicht, net alsof je je vingertop over de bovenkant van een rietje legt. Het andere uiteinde bevindt zich in de tweede kamer, die mp-lucht bevat. De lucht in deze kamer ligt slechts ongeveer 9 bar boven de waterdruk die u omringt terwijl u afdaalt en opstijgt.

Tussen de twee kamers bevindt zich een vrij overstromende ruimte waar de zuiger doorheen loopt. Het bevat een veer die moet proberen de zuiger van zijn zitting in de hp-kamer te duwen, zodat er lucht doorheen kan stromen naar de mp-kamer.

Deze veer is ingesteld op een openingskracht van ongeveer 9 bar, waardoor de juiste gasdruk in de mp-kamer behouden blijft. Het oefent een constante openingskracht uit, zodat het geen rekening kan houden met drukveranderingen als we van diepte veranderen en zelfs in ondiep water het inademen erg moeilijk zou maken. De onbalans zou vergelijkbaar zijn met de onbalans die ontstaat als je door een heel lange snorkel probeert te ademen.

Water komt de ruimte rond de bron binnen. Het uiteinde van de zuiger in de pk-kamer heeft een zeer smalle opening, maar waar hij aansluit op de mp-kamer is hij omgeven door een grote schijf. De waterdruk die aan één kant van deze schijf werkt, werkt samen met de veer om de openingskracht te vergroten naarmate de diepte toeneemt.

Aan de andere kant van de schijf, in de mp-kamer, is de luchtdruk die op de droge kant van de schijf inwerkt voldoende om de openingskracht van de veer en het water te overwinnen. Het houdt de zuiger gesloten en de luchttoevoer naar de tweede trap afgesloten totdat we inademen.

Door in te ademen daalt de druk in de mp-kamer en de gezamenlijke openingskrachten van veer en water tillen de zuiger van de stoel, waardoor lucht uit je tank door de MK25 EVO en langs de slang naar de tweede trap kan stromen, waar we deze kunnen inademen.

Wanneer we stoppen met inademen, stijgt de druk langs de slang en in de mp-kamer en wordt deze voldoende opgebouwd om de zuiger terug tegen zijn zitting te drukken, waardoor de lucht wordt afgesloten totdat we onze volgende ademhaling nemen.

Bij een ongebalanceerd zuigerontwerp duwt de binnenkomende lucht rechtstreeks tegen de zuiger in de pk-kamer. Hoewel de druk in de mp-kamer tijdens de duik niet veel verandert, verandert de binnenkomende lucht in de hp-kamer aanzienlijk naarmate de flesdruk daalt.

Met deze drukdaling worden de krachten die proberen de klep te openen zwakker, terwijl de krachten die proberen de klep te sluiten grotendeels hetzelfde blijven.

Dit is de reden waarom het inademen moeilijker wordt bij een lage flesdruk. In het uitgebalanceerde ontwerp van de Mk25 EVO omringt lucht de zuiger, maar werkt er niet rechtstreeks op. Veranderingen in de flesdruk hebben dus vrijwel geen effect op de ademhalingsinspanning, zelfs als uw cilinder bijna leeg is.

Bovendien beweert Scubapro dat de Mk25 8500 liter per minuut kan passeren – meer dan de capaciteit van vier cilinders van 10 liter / 200 bar. Dit zijn de redenen waarom eerste trappen met gebalanceerde zuigers worden geassocieerd met hoge prestaties.

Bij zuigerontwerpen zijn de zuiger en de veer omgeven door water, wat twee mogelijke problemen met zich meebrengt. De ene komt uit slib, waarschijnlijk meer een probleem voor een professionele duiker die op modderige bodems werkt, en de andere is ijskoud.

Voor CE-doeleinden is zoet water in staat om een regelaar ijsvorming wordt beschouwd als die bij 10°C of minder. Dit komt omdat de lucht uit uw tank aanzienlijk afkoelt naarmate de druk daalt en uitzet wanneer deze door uw regelaar stroomt.

In feite is de Mk25 EVO geslaagd voor de CE EN250 koudwatercertificering, dus is hij met succes getest in zoet water van 4°C op een diepte van 50 meter, waar hij is onderworpen aan een matig harde ademhalingssnelheid van 375 liter per minuut. vijf minuten, gedurende welke het niet vrij mag stromen.

De Mk25 EVO maakt gebruik van een reeks vinnen die in de carrosserie zijn geëtst en die het oppervlak vergroten. Hoe meer van de eerste trap in contact komt met het water, hoe meer de regelaar warmte kan onttrekken aan het warmere water eromheen om bevriezing tegen te gaan.

Omdat het van metaal is, geleidt de eerste trap de warmte goed. Intern zijn de veer, de zuiger en enkele andere onderdelen bedekt met een antiaanbaklaag waaraan ijs zich niet gemakkelijk kan hechten.

Het zijn ijsdeeltjes die de beweging van onderdelen van de regelaar, zoals zuigers, kunnen blokkeren en een vrije doorstroming of luchtstop kunnen veroorzaken.

Tweede podium

De S620Ti is compact en lichtgewicht, mede door het gebruik van technopolymeer voor de hoofdbehuizing. Intern wordt het gewicht verder verlaagd door het gebruik van een titanium ventielhuis. Er is een roestvrijstalen versteviging waarvan ik aanneem dat deze ook helpt tegen ijsvorming.

Het pneumatisch balanceren is bedoeld om het eerste deel van de ademhalingscyclus, de kraakinspanning, te minimaliseren. In ongebalanceerde tweede trappen wordt een veer met vaste sterkte gebruikt om de klep gesloten te houden, en deze moet sterk genoeg zijn om de binnenkomende lucht uit de eerste trap tegen te houden, zelfs bij zeer diepe duiken, om een ​​vrije stroming te voorkomen.

In het uitgebalanceerde ontwerp van Scubapro is de veer ingesloten in een luchtdichte buis. Er komt lucht binnen en zorgt ervoor dat de veer de klep gesloten houdt totdat je inademt.

Deze luchtdruk kan worden gevarieerd met veranderingen in de diepte om te passen bij veranderingen in de luchtdruk die uit de eerste trap komt, zodat een veer met lichtere sterkte kan worden gebruikt en de scheurinspanning minder is dan bij een ongebalanceerd model. Het moet altijd de inhalatie-inspanning optimaliseren, ongeacht de diepte.

De kraakinspanning kan door de duiker worden aangepast met behulp van een externe knop. Hierdoor wordt de veerdruk op de klep gespannen, zodat deze meer kracht nodig heeft om te openen. Deze controle zou kunnen worden gebruikt als de regelaar freeflow zou hebben, mogelijk terwijl hij met zeer sterke stroming te maken kreeg.

Er is ook een duik-/pre-duikschakelaar. Hierdoor wordt de venturi uitgeschakeld om freeflows te voorkomen wanneer de regelaar niet in uw mond zit. Zodra je de klep hebt opengedraaid en de lucht hebt laten stromen, leidt de venturi de lucht rond de tweede trap om een ​​vacuüm te creëren dat het diafragma naar beneden houdt, waardoor de klep met weinig longinspanning voor je open blijft. Het mag alleen vóór de duik worden ingesteld als u uit het water bent of aan het snorkelen bent.

De kraakinspanning, het gemak om het gas te laten stromen, het gasvolume en de snelheid waarmee het wordt toegevoerd, zijn allemaal componenten van de inhalatiecyclus en worden gemeten tijdens tests met ademhalingsmachines als onderdeel van het CE-certificeringsproces. De uitademingsinspanning moet echter ook worden meegerekend en met de S620Ti beweert Scubapro dat een nieuwe uitlaatklep en T-stuk dit ook hebben verbeterd.

Bevriezing in de tweede fase kan optreden wanneer water dat in de behuizing zit of vocht in uw uitgeademde lucht in contact komt met binnenkomende supergekoelde lucht uit de eerste fase en ijs vormt op de klep. Net als bij de Mk25 eerste trap wordt het voorkomen van bevriezingsproblemen gedaan met een combinatie van warmtewisselaars en antikleefoppervlakken op de klepcomponenten.

De S620Ti tweede trap maakt gebruik van titaniumcomponenten in het luchtpad en kan dus niet worden gebruikt met nitroxpercentages boven de 40%, anders ontstaat er brandgevaar. Dit zal geen probleem zijn voor recreatieve duikers, maar sluit dit uit bij sommige technische duiken.

In gebruik

Ik gebruikte de DIN-versie en het handwiel, dat een antislip-kunststoflaag heeft en gemakkelijk met natte handen op- en af ​​te zetten was. De positie en richting van de Mk25 EVO-poorten maken een veelzijdige slangconfiguratie mogelijk.

De draaibare kraag zorgt ervoor dat de slangen binnen redelijke grenzen met u mee kunnen bewegen, bijvoorbeeld wanneer u uw hoofd draait, zodat het mondstuk niet ongemakkelijk aan uw mondhoek trekt als u er op een bepaalde manier naar kijkt.

De tweede trap is licht en comfortabel tijdens lange duiken. Het is gemakkelijk schoon te maken, zelfs ondersteboven, door middel van explosie of door gebruik te maken van de zuivering.

De compacte uitlaat-T heeft de afdichting van mijn maskerrok niet vastgegrepen en verbroken tijdens de omgekeerde tests, die worden uitgevoerd om te simuleren dat een gestresste duiker per ongeluk een omgekeerde reg insteekt tijdens een deelsituatie.

Uitlaatbellen worden mooi weggeleid van uw gezichtsveld. Je zou in staat moeten zijn om je oog naar de meeste zoekers met spiegelreflexcamera's te richten zonder dat de tweede trap zich ermee bemoeit.

Ik heb de bedieningselementen van de tweede trap ingesteld voor het beste ademhalingsgemak. Het inademen verliep zoals verwacht gemakkelijk en soepel. Vervolgens kwam de belangrijke duiktest voor het delen van diep water.

EN250A vereist dat een ademautomaat twee duikers van lucht kan voorzien met behulp van twee tweede trappen en tegelijkertijd ademt, wat een typische veilige tweede assist nabootst. De norm vereist dat elke duiker 250 liter per minuut ademt op een diepte van 30 meter.

De test wordt uitgevoerd op een computergestuurde ademhalingsmachine die de ademhaling nauwkeurig kan meten, met vaste limieten voor hoe hard de duiker moet in- en uitademen. Onze bemande test kan dit niet meten, maar geeft een realistisch inzicht in de ademhalingseigenschappen van een klep.

Zwaar ademhalen op diepte is niet leuk en er is altijd de angst dat je een teken krijgt dat je kunt uitademen. Mijn buddy voor deze taak was mijn mentor Dennis Santos, voormalig Gibraltar SAC Diving Officer en een gepensioneerde RNVR-duiker.

We brachten de Mk25 EVO / S620Ti en zijn R195-octopus naar een wrak op 30 meter hoogte en vinnen zo verdomd hard dat ik zeker weet dat we hem hebben verplaatst.

Ik had de Scubapro G2 gasgeïntegreerd computer ook getest, dus we hadden een zeer nauwkeurige digitaal drukweergave om onze ademhalingssnelheid te meten.

Dennis en ik hebben twee minuten gezwommen en ongeveer 800 liter verbrand.

Het kost tijd om je maximale ademhalingsfrequentie te bereiken, dus ik denk dat het redelijk is om aan te nemen dat we op een gegeven moment aan de gecombineerde vereiste van 500 lpm hebben voldaan of deze zelfs hebben overschreden!

Toen ik ademde uit de 620 Ti primaire tweede trap, had ik niet het gevoel dat de inhalatie-inspanning van de ademautomaat merkbaar toenam. Het is meer de ophoping van CO2 waardoor je buiten adem raakt. Een grote overwinning dus voor de Scubapro!

Conclusie

Gezien de specificaties en zijn erfgoed is het geen verrassing dat de Mk25/S620Ti de hoogste EN250A-classificatie heeft gekregen, dus het is bewezen dat hij één duiker tot 50 meter ondersteunt (de EN-standaard test niet dieper dan dit) of twee op 30 meter met behulp van een octopus, en allemaal in water zo koud als 4°C. Het is ook praktisch een gegeven dat de Scubapro deze norm ruimschoots overtreft.

Het is zeker een waardige opvolger van zijn klassieke voorouders, en ik kan de Mk25/S620Ti van harte aanbevelen.