Ademen is geloven. Maar eerst wat context.

Jaren geleden kreeg ik ruzie met een leverancier van apparatuur. Een van mijn studenten stond in de rij om zijn eerste te kopen regelaar. Ik adviseerde Garth om een ​​krachtig model te kiezen.

De dealer was onvermurwbaar en zei grof tegen zijn potentiële klant: “Je bent nog niet goed genoeg voor een premium ventiel”.

Hij stond erop dat Garth een goedkoop model zou kopen, een model waarvan ik vermoed dat hij het uit zijn aandelen wilde halen. Destijds was de belangrijkste onafhankelijke gids voor regelaar De prestaties kwamen voort uit DIVER's ANSTI-beademingsmachine-consumententests en incidentele laboratoriumrapporten van de US Navy Experimental Diving Unit, of uit wat andere duikers gebruikten of zouden laten proberen.

De meest fundamentele ontvangen wijsheid was de prijs: hoe hoger de prijs, hoe beter de reg ademde.

A regelaar kan net zo lang meegaan als u de reserveonderdelen kunt krijgen die nodig zijn voor onderhoud – minimaal 10 jaar, dus de eisen die u eraan stelt kunnen in de loop van de tijd veranderen, bijvoorbeeld als u zich in de techniek begeeft.

Het kiezen van een eerste reg die aan uw toekomstige behoeften kan voldoen, kan veel goedkoper zijn dan regelmatig upgraden of, het duurst van allemaal, uw veiligheid in gevaar brengen door een klep buiten zijn specificaties te duwen.

Garth was niet diep aan het duiken, maar was slechts een paar duiken verwijderd van dat doen, en kwam tegelijkertijd een aantal behoorlijk wilde stromingen tegen.

Niemand van ons maakt die duiken al zo goedkoop register. Dus kocht Garth een van de gemakkelijkst ademende en duurste regelgevers vervolgens gemaakt, waarbij de "beginners" -klep overblijft voor de volgende sukkel.

Ademhalingsnormen

Verrassend genoeg hebben consumenten pas relatief recentelijk officiële richtlijnen gekregen voor een regelaar's prestatie. EN250 stelt grenzen aan hoe hard een ademautomaat je kan laten werken om in en uit te ademen, als de maker die ademautomaat in de EU wil verkopen – inclusief, terwijl ik dit schrijf, het Verenigd Koninkrijk.

De oorspronkelijke standaard stelde limieten vast voor een enkele duiker die uit de ademautomaat ademde. Echter al sinds de jaren tachtig Octopus Het gebruik ervan is verplicht gesteld voor alle studenten die via PADI zijn opgeleid, en is alomtegenwoordig onder de hedendaagse recreatieve duikers van alle overtuigingen.

In 2014 hebben de EU-normen een inhaalslag gemaakt. EN250A was een hogere maatstaf, waardoor de ademautomaat tijdens tests met beademingsmachines moest bewijzen dat hij twee duikers die op 30 meter afstand matig hard ademden, net zo gemakkelijk kan laten ademen als één duiker die op 50 meter ademt, conform de eerdere EN250-vereiste.

Dus voor iedereen die van plan is een Octopusis een EN250A-gecertificeerde regelaar de weg vooruit.

Ik heb een steile leercurve doorgemaakt sinds ik begon met het beoordelen van apparatuur voor DIVER. Vooral de prestaties van de regelaars bij budgetmodellen hebben mij verbaasd, maar ik had dit toegeschreven aan fraaie, uitgebalanceerde eerste-fase-ontwerpen.

Wat gebeurt er als je een ogenschijnlijk super-basic eerste fase neemt en deze in het hart van een echt goedkope toezichthouder plaatst?

Oceanic is het eerste bedrijf dat mij vrijwillig een dergelijk model laat uitproberen, de EN250A-gecertificeerde Alpha 10 SPX. Het was een eye-opener.

De eerste fase

SPX verwijst naar de eerste fase, een netjes, compact ontwerp. De ribbels helpen warmte uit het omringende water naar de eerste trap te trekken om ijsvorming tijdens duiken in koud water te voorkomen. Het is zelfs geschikt voor koud water, dus de EN250A-certificering omvat goedkeuring voor duiken in water zo koud als 4°C.

De EN-test wordt uitgevoerd op 50 meter in zoet water gedurende vijf minuten, en de klep mag niet vrij stromen als er redelijk hard wordt ingeademd. In werkelijkheid is dat niet de manier waarop de meeste vrijetijdsduikers die tijdens een Britse winter landinwaarts duiken, te werk gaan, maar hoewel het water misschien kouder is dan 4°C en de duik veel langer duurt, is het meestal ook ondieper en meer ontspannen, waardoor de koeling van de ademautomaat wordt verminderd.

In de praktijk lijkt de EN-koudwaterclassificatie een goede indicatie voor de betrouwbaarheid van anti-ijsvorming in de echte wereld, hoewel de procedures voor duiken in koud water ook moeten worden gevolgd.

Er zijn drie middendrukstarts aan de ene kant en twee aan de andere kant, met een pk-poort rechts en links. De poorten zijn op hun plaats vastgezet, terwijl de MP-poorten lichtjes schuin staan, wat een gemakkelijke slangindeling mogelijk maakt.

De Alpha 10 SPX heeft een flexibele slang, dus strak opgerold voor verpakking. Ik heb een DIN-aansluiting gebruikt, wat mijn voorkeur heeft, maar er is ook een jukmodel beschikbaar.

Wat de SPX interessant maakt, is dat het een ongebalanceerd zuigerontwerp is. Dit is mechanisch het eenvoudigste en dus goedkoopste type eerste trap om te maken. Het enige bewegende deel is een holle zuiger waar lucht doorheen moet om van de tank naar de tweede trap en in je longen te komen.

De lucht onder hoge druk die vanuit uw cilinder de eerste trap binnenkomt, duwt de zuiger naar boven, zodat de lucht erdoorheen kan stromen vanuit de HP-kamer van de SPX naar een andere luchtkamer aan het andere uiteinde van de zuiger. Daar wordt de druk teruggebracht tot een veel lagere druk van ongeveer 9 bar, ook wel middendruk genoemd, die nodig is om uw tweede trap te voeden. Octopus en directe feeds.

Een veer helpt de pk-lucht om de zuiger in de open positie te dwingen. Hierdoor wordt een openingskracht uitgeoefend die gelijk is aan de mp – ongeveer 9 bar. De waterdruk vergroot deze openingskracht en houdt automatisch rekening met drukveranderingen terwijl u door de waterkolom afdaalt en opstijgt.

Drie krachten – de binnenkomende pk-lucht uit uw tank, de veer met vaste sterkte en de variabele kracht van het omringende water – werken allemaal samen om de zuiger open te houden.

Maar als hij altijd open zou zijn, zou je regelaar eenvoudigweg freeflowen en al je lucht dumpen.

In de mp-kamer komt de lucht snel weer omhoog zodra u stopt met het inademen. Hierdoor stijgt de druk en wordt de zuiger terug in de gesloten positie gedrukt, waardoor de lucht wordt afgesloten.

Hoewel de mp slechts ongeveer 9 bar bedraagt, is deze verspreid over een veel groter deel van de zuiger, wat een schijf is ter grootte van een kleine munt aan het mp-uiteinde vergeleken met het hp-uiteinde, dat slechts ongeveer de diameter van een rietje heeft. .

MP kan dus gemakkelijk de hogere gecombineerde tankdruk, waterdruk en veerspanning overwinnen en de luchtstroom afsluiten.

Wanneer je weer inademt, daalt de luchtdruk in de MP-kamer, gaat de zuiger omhoog en krijg je opnieuw lucht gedurende de hele ademhaling.

In het duurdere ontwerp van de eerste trap met gebalanceerde zuigers omringt de pk-lucht uit uw tank het pk-uiteinde van de zuiger, maar drukt er niet rechtstreeks op. Een dalende flesdruk heeft dus vrijwel geen effect op het gemak van inademen.

In het ongebalanceerde model blijft de druk in de mp-kamer gedurende de duik vrijwel hetzelfde. Naarmate uw flesdruk echter daalt terwijl u uw luchttoevoer inademt, neemt ook de openingskracht af. Dit zou het iets moeilijker moeten maken om de klep te openen en de lucht te laten stromen.

Dit is de reden waarom, traditioneel, een ongebalanceerde zuiger regelgevers Men denkt dat het moeilijker wordt om te ademen als de druk in de reservetank lager is, bijvoorbeeld rond de 50 bar. Sommige duikers zagen dit als een pluspunt, omdat het een fysieke waarschuwing gaf dat ze bijna geen lucht meer hadden.

De ongebalanceerde zuiger werd ook beschouwd als slecht in het leveren van hoge gasstromen – precies wat nodig zou kunnen zijn als je lucht deelt via je Octopus.

De tweede fase

De tweede trap van de Alpha 10 ziet er conventioneel uit, maar binnenin zit het pneumatisch gebalanceerde mechanisme verborgen. Deze functie was jarenlang alleen te vinden op tweede trappen van het hoogste niveau. Het is een verfijning die het eerste deel van de inhalatiecyclus gemakkelijker maakt dan zonder.

Bij conventionele tweede trappen klapt het middenrif van de tweede trap bij het inademen naar binnen, waarbij een hendel naar beneden wordt gedrukt. Hierdoor wordt een klep geopend naast de slang die vanaf uw eerste trap loopt, en er stroomt lucht in uw longen.

Om de klep gesloten te houden totdat u lucht nodig heeft en een vrije doorstroming te voorkomen, wordt een veer gebruikt. Omdat de kracht van de lucht die uit uw eerste trap komt toeneemt met de diepte, moet deze veer sterk genoeg zijn om hem tegen te houden tijdens de diepste duiken die u kunt maken. Dus bij ondiepe duiken is het sterker dan nodig is.

Om je klep te ‘kraken’ om de lucht te laten stromen, gebruik je je longkracht om de sluitkracht van deze veer te overwinnen. Dit kost moeite en betekent onder andere dat je meer lucht verbruikt.

De pneumatische balancering die in de Alpha 10 wordt gebruikt, ondervangt dit probleem door de veer in een luchtzak te omringen.

De druk van deze lucht neemt toe naarmate je dieper gaat en neemt af naarmate je opstijgt.

In feite werkt het om de veer sterker of zwakker te maken, dus de moeite die u investeert in het kraken van de tweede trap is altijd het minimaal noodzakelijke, ongeacht de diepte.

Zodra je de klep opendraait en de lucht laat stromen, neemt de gebruikelijke venturi het over en houdt de klep open met weinig extra inspanning van jouw kant. Er is een duik-/pre-duikschakelaar aanwezig; deze moet bij gebruik onder water altijd in de duikpositie worden gezet.

Net als de SPX eerste trap is de Alpha 10 tweede trap gecertificeerd voor gebruik in water zo koud als 4°C.

Bij extreem gebruik

De Alpha 10 SPX werd voor het eerst beoordeeld op een 30m Octopus-deeltest, naast een iets duurdere middenklasse regelaar van een ander groot merk en een premium klep die twee keer zoveel kost van een derde gerespecteerde fabrikant.

De deeloefening is bedoeld om een ​​idee te krijgen van hoe gemakkelijk een ademautomaat ademt terwijl twee duikers met een gematigd werktempo in- en uitademen.

In theorie bevestigen de machinetests die nodig zijn om de Alpha 10 SPX te certificeren de prestaties ervan.

Deze testen de ademautomaat terwijl beide tweede trappen tegelijkertijd worden beademd op een gesimuleerde diepte van 30 meter, en vereisen dat elke tweede trap 250 liter lucht levert gedurende een cyclus van één minuut.

Cruciaal is dat de machine de werkelijke ademhalingsarbeid kan meten – in wezen hoe hard u moet werken om elke ademhaling in en uit te ademen. Hiervoor zijn EN-limieten vastgesteld.

Onze bemande test is lang niet zo wetenschappelijk, maar biedt zowel geruststelling als subjectieve feedback. Met Dennis Santos, een duiker met 50 jaar ervaring, nam ik de Alpha 10 SPX mee naar 30 meter en we deden ons uiterste best om hem uit te ademen.

Oceanic had geen octopus geleverd, dus heb ik een krachtige tweede trap van een andere fabrikant aangesloten waar Dennis uit kon ademen. We hebben de test in twee minuten uitgevoerd, omdat het tijd kost om je ademhalingssnelheid te verhogen.

Deze tests zijn ongemakkelijk, omdat je veel koolstofdioxide opbouwt en dit zorgt ervoor dat je je buiten adem begint te voelen, in plaats van de ademautomaat, als die goed is.

Maar in het verleden was het heel goed mogelijk om “de longen te verslaan”, wat betekende dat het vermogen van de ademautomaat om voldoende lucht toe te voeren werd overtroffen door de behoefte van de duikers daaraan.

De grote vraag is dus: is de eenvoudige, goedkope en pretentieloze Oceanic Alpha 10 SPX goed in een crisis?

Zeker weten. De inhalatie-inspanning was vrijwel niet te onderscheiden van de twee concurrenten die onmiddellijk ervoor en erna werden getest. Ik kon geen toename van de inhalatie-inspanning waarnemen, ook al schoot mijn behoefte aan lucht omhoog.

Hoewel een eenvoudige analoge manometer voor deze tests niet zo nauwkeurig is als ik zou willen, lijkt het erop dat Dennis en ik genoeg lucht hebben geploegd om vol vertrouwen te kunnen zeggen dat we in ieder geval de drempel van 500 liter per minuut hebben gehaald.

Bij normaal gebruik

Bij normaal gebruik ademde de Oceanic heel goed, helemaal van 280 bar naar ongeveer 30. Ik merkte geen verandering in de prestaties in het reservebereik, dus het leek mij dat de Alpha 10 SPX zowel ademde als een gebalanceerde eerste fase.

Het antislip DIN-handwiel is gemakkelijk op en af ​​te zetten met natte handen, en de vele poorten maken het configureren van slangen eenvoudig.

De tweede trap is licht van gewicht, dus zeer comfortabel tijdens lange duiken, zonder een spoor van kaakvermoeidheid. Het is gemakkelijk om het ondersteboven op te ruimen, zoals kan gebeuren in de verwarring van een deelsituatie, door uit te ademen of te zuiveren.

De uitlaat T leidt luchtbellen mooi weg van uw gezichtsveld.