DUIKTEST: Divepro S11

De S11 van Divepro is een multifunctionele zaklamp dat drie verschillende taken buitengewoon goed aanpakt. Ten eerste werkt hij goed als kleine duiklamp; ten tweede is het een goed spot- en focushulplicht onderwaterfotografie en ten derde vertoont hij, wanneer hij is uitgerust met een snoot, een aanzienlijk potentieel voor creatieve close-upverlichting.

Het ontwerp

Alles is conventioneel, met een aluminium behuizing, oplaadbare li-ionbatterij en USB-oplader.

De S11 heeft een drukknopschakelaar die door de menu's bladert en wordt omgeven door een oplaadstatus-LED die van kleur verandert naarmate de batterij leeg raakt.

Er zijn dubbele O-ringafdichtingen die goed zichtbaar zijn, waardoor u gemakkelijk vuil kunt zien dat de verzegeling zou kunnen verbreken.

De LED-lamp levert 1350 lumen op maximale output, met een middenvermogensinstelling van 1250 lumen en een laag vermogen van 1100. De output is traploos en werkt als een dimmerschakelaar. Er is ook een SOS-knippermodus. De stralingshoek is een geclaimde spot van 10°.

In gebruik

De S11 is handig als dagduiklamp in zakformaat, met een smalle straal die zeer geschikt is om in krappe gaten en onder wrakstukken te kijken, of om op koralen te schijnen om hun ware kleuren te zien. 's Nachts is het een uitstekende reservelamp.

Maar DivePro heeft ook nagedacht over hoe deze kleine duiklamp zou kunnen voldoen aan de nichebehoeften van onderwaterfotografen.

Deze zaklamp presteert zeer goed als normaal richt- en focuslicht. De straal is breed genoeg om te worden gebruikt met de meeste semi-groothoeklenzen door een van de drie meegeleverde diffusors toe te voegen, en je kunt het hele frame zien voor een nauwkeurige compositie.

Het is ook een mooie solide, gelijkmatige straal, dus er zijn geen hotspots en schaduwen die uw zicht belemmeren of uw autofocus verstoren.

De S11 wordt geleverd met een korte lichtmetalen arm met kogeladapter die op de meeste populaire stroboscooparmklemmen past, zodat hij eenvoudig aan uw camera-installatie kan worden bevestigd en op uw onderwerp kan worden gericht.

Maar het meest interessante kenmerk van de S11 is dat hij een snoot bevat.

De Snoet

Een paar jaar geleden maakte Keri Wilk het gebruik van snoot onder water populair fotografie, al een gevestigde verlichtingstechniek op het land.

Er wordt een trechter over een flitser geplaatst om een ​​zeer smalle lichtcirkel te creëren die slechts een deel van het onderwerp belicht, waardoor het uit een zwarte achtergrond springt.

In hun haast om de creatieve belichting van Wilk na te bootsen, gingen andere onderwaterfotografen aan de slag met het optuigen van zelfgebouwde snoots, terwijl flitserfabrikanten commerciële versies met spoed in productie brachten. Maar flitsers zijn lastig te gebruiken voor snootwerk.

Op het land is snooting grotendeels een studiotechniek, die wordt gebruikt bij onbeweeglijke onderwerpen en flitsers op standaards.

Onder water belichten maar weinig fotografen deze manier. In plaats daarvan, snoet fotografie wordt gedaan met bewegende onderwerpen in bewegend water. Het is zwaar.

Als je geen tijd wilt besteden aan het onder de knie krijgen van het gebruik van snoots op flitsers, waarbij de grootste moeilijkheid is om uit te zoeken waar het licht zal vallen, en waarbij de fotograaf probeert een zeer dunne lichtbundel blindelings op een specifiek deel van de foto te richten een onderwerp zoals een oog, het gebruik van een constante lichtbron helpt echt.

Snoots worden het meest gebruikt voor close-upwerk. Ik heb de DivePro S11 's nachts getest in een undercut in Camp Bay, Gibraltar. Het is een heerlijke plek voor zachte koralen en naaktslakken, gunstig gelegen in ondiep water en dicht bij de kust.

Ik gebruikte een point-and-shoot Olympus TG-2 amfibiecamera, waarin een extreme macro-functie is ingebouwd.

Echter, voor snoet fotografie het effect gaat verloren als u zeer hoge vergrotingsniveaus instelt met behulp van macrolenzen en close-uplenzen.

Ze zien zo'n smalle hoek dat het hele beeld wordt verlicht en het spotlight-effect verloren gaat.

Daarom zoomde ik behoorlijk uit om een ​​groter gebied te fotograferen en voldoende onverlichte negatieve ruimte in te sluiten. Omdat ik een zaklamp ben, kon ik met de S11 mijn onderwerp zien en het licht in realtime in een hoek plaatsen om de gewenste compositie te krijgen, en ook om terugverstrooiing in het voedselrijke water te voorkomen.

Het hielp ook de autofocus van de camera om zich op het onderwerp te concentreren.

Ik knielde op de zeebodem, camera in de ene hand en Divepro in de andere. Hierdoor kon ik de lichtbundel snel aanpassen voor frontale, zij-, achter- en bovenverlichting.

In tegenstelling tot flitsers die 's nachts worden gebruikt, waarbij ze een zeer krachtige stoot in een flits van een fractie van een seconde stoppen, is het constante licht veel zwakker en kost het tijd om een ​​beeld op de sensor te registreren. Een reëel risico is bewegingsonscherpte, omdat de camera of het onderwerp beweegt tijdens de belichting.

Ik was onder de indruk van de output van de S11.

Ik had genoeg licht om actiestoppende sluitertijden van slechts 1/400ste bij ISO 500 te gebruiken.

Het is echt een eenvoudig te gebruiken en een zeer effectief alternatief voor een snooted-flitser.

De kleurtemperatuur varieert afhankelijk van de energie-instelling. Op vol vermogen is het 6500 Kelvin, wat een beetje koel is. Sommige fotografen en video--lichtfabrikanten beweren dat dit op korte afstanden waarheidsgetrouwere kleuren oplevert.

Het middenvermogen is 5000K, wat iets warmer is dan bij de meeste flitsers en de neiging heeft om rode tinten te verzwakken. Het niveau zakt naar 3000K op de laagste stand.

Meestal stel ik de witbalans van mijn camera in op de kleurtemperatuur van mijn flitser of video- licht, maar liet de TG-2 op automatische witbalans staan. De kleuren lijken mij accuraat.