Een van de meest gedoken wrakken in Wales ligt voor de kust van Pembrokeshire, bij Skomer Island. John Liddiard leidt ons rond. Illustratie door Max Ellis
De Nederlandse achtbaan Lucy werd op Valentijnsdag 1967 door haar bemanning achtergelaten. Ze was vast komen te zitten op een rots aan de zuidkant van Jack Sound en dreigde te ontploffen toen haar calciumcarbidelading in contact kwam met water.
Een opkomend tij bevrijdde de Lucy van haar rots, en de stroming droeg haar vervolgens totdat ze zonk ten noorden van Skomer Island, net buiten North Haven.
De wraklocatie ligt in de beschutting van het eiland en is een rustige locatie voor een duik bij elke wind anders dan noordwest tot noordoost. De toestand van de getijdenrace wanneer u Jack Sound oversteekt, is een belangrijkere factor waarmee u rekening moet houden voordat u vertrekt.
Aan de boeg is een boeienlijn bevestigd die duidelijk is gemarkeerd met de naam van het schip. Wees erop voorbereid dat u zich onderweg aan de lijn moet vasthouden, want er kan wat stroming staan, vooral bij grote springtij.
Het zicht is hier zelden fantastisch en een paar regenachtige dagen kunnen het tot een zilt nulpunt brengen. Zelfs op goede dagen zal het natuurlijke licht minimaal zijn, maar als je je ogen de kans geeft om zich aan te passen wanneer je het wrak op 36 meter hoogte bereikt, zul je verrast zijn hoeveel je kunt zien.
De boeilijn is bevestigd aan de stuurboordreling, ongeveer 2 meter achter de boeg (1). Als er meer dan één lijn is bevestigd, is degene die je wilt duidelijk gemarkeerd met de Lucy en zwaar begroeid met zeeleven.
De boeg is voorzien van een goede spreiding van pruimanemonen, madeliefjesanemonen en hydroids, vooral op de relingen en over de zijkanten. Interessante voorwerpen zijn een grote ankerlier (2) en de kettingbak, die halfvol slib zit. De voormast is al lang geleden afgebroken; de overblijfselen ervan zijn te vinden tegen het rif bij de nabijgelegen Rye Rocks.
In de ruimen is weinig te zien behalve de betonnen resten van de lading, dus volg ik liever de iets ondiepere stuurboordreling (3) naar het achterschip en kijk over de zijkant van het wrak.
Het Skomer Zeereservaat staat bekend om de rijkdom aan zeeleven en de zijkanten van de Lucy wemelen ervan. Het is gemakkelijk om een verscheidenheid aan kleine naaktslakken te vinden die zich een weg banen langs de romp.
Een stevige duik leidt naar stappen (4) naar een kajuit die rond de achtersteven van het schip loopt. Bij aankomst bij het achterschip duikt u eronder (5) voor een ongelooflijk zicht tussen de schacht en het roer (6). Het is de moeite waard om dit al vroeg te doen, aangezien de diepte bij springtij wel 38 meter kan zijn.
Aan bakboordzijde oplopend zijn er een paar kleine patrijspoorten die naar binnen kijken op de dichtgeslibde hutten benedendeks (7), voordat u de met rail bedekte kajuit bereikt. Ongeveer halverwege de bovenbouw bevindt zich een gang die de bakboord- en stuurboordzijde met elkaar verbindt (8).
Hoewel het donker is, is het met de nodige zorg gemakkelijk te doen vin hier doorheen, terug naar stuurboord. Maar er zijn een aantal deuren die u eerst kunt verkennen.
De eerste deur links leidt naar een grote hut onder de stuurhut, waarschijnlijk de kombuis (9). Een omleiding naar deze kamer heeft uitgangen naar boven, naar de restanten van de stuurhut of via ramen aan de voorzijde.
Aan de rechterkant van de gang een dichtgeslibde hut (10) en gebroken schot leiden naar een achterstevencabine, met een uitgang mogelijk via een deur aan stuurboordzijde van het achterschot.
In het midden van de dwarsgang bevinden zich nog twee deuren. Aan de achterkant leiden treden naar beneden naar de hutten die je misschien eerder door de patrijspoorten hebt bekeken, maar de weg is geblokkeerd door slib. Voorwaarts leidt naar een kleine galerij die neerkijkt op het zwaar dichtgeslibde hoofdgedeelte van de machinekamer (11).
Soms komt er licht binnen via een open ventilatieluik aan bakboordzijde van de trechter. Het is lastig om hier naar buiten te komen en er zijn veel losse kabels waarin je verstrikt kunt raken.
Terug in de gang leidt de laatste set deuren voordat ze de stuurboordzijde verlaten, naar voren naar het hoofd en naar achteren naar een hut (12), die aansluit op de achterkajuit (13) door een ander instortend schot.
Als u aan stuurboordzijde naar buiten komt, leidt de reling terug langs de ingang van de achterkajuit en verder langs een grote bolder aan het achterschip. Ga verder naar de bakboordzijde en er is een trap (14) naar het bovendek boven de hutten.
Vooruit, voorbij de bakboordzijde van de trechter (15), wil je misschien even een kijkje nemen via de ventilatieluiken boven de machinekamer.
De stalen zijkanten van het stuurhuis (16) zijn nog steeds intact, maar de ramen zijn kapot en het dak is ingestort, waardoor er een relatief lichte ruimte overblijft om in te snuffelen.
Mijn favoriete optie om naar boven te komen is om de met anemoon bedekte mast op te stijgen naar 15 meter en een vertraagde SMB los te laten (17). Dit is prima voor een nultijdduik, maar de beste optie voor meer dan 5 minuten decompressie is terugkeren naar de boeienlijn bij de boeg.
EEN GEVAARLIJKE LADING
De mannen die schepen bemannen die calciumcarbide vervoeren, zijn wijs genoeg om ze in de steek te laten als zeewater contact begint te maken met hun lading, schrijft Kendall McDonald. Zeewater plus carbide vormt acetyleengas, wat zorgt voor exploderende schepen.
Dus de zevenkoppige bemanning en de colliehond van het schip bevonden zich in een reddingsvlot en waren zeer snel uit de buurt van de 450 ton wegende Nederlandse achtbaan Lucy nadat ze Blackstones Reef in Jack Sound had bereikt, rond het middaguur op 14 februari 1967. Ze was onderweg vanuit Noorwegen naar Barry, Zuid-Glamorgan.
De 52 meter lange Lucy, met haar carbidelading die nu bruiste terwijl het water in haar opsteeg, bleef in evenwicht op het rif tot vroeg in de avond, toen het opkomende tij haar optilde. Ze werd voor het laatst gezien terwijl ze St. Brides Bay in dreef met een zware slagzij aan stuurboord. Een sneeuwstorm trok een gordijn over haar laatste momenten, toen ze zonk aan de noordkant van Skomer Island, precies in het hart van het Skomer Marine Reserve.
Ze heeft slechts drie jaar als zeeschip gediend, maar als een van de meest gedoken wrakken in Wales zal haar levensduur voor duikers gegarandeerd veel langer zijn.
FEITENBESTAND
Getijden: Stilstaand water is niet essentieel om met de Lucy te duiken, maar als je wel rustig wilt zijn, is het twee en een half uur na hoog- en laagwater bij Milford Haven. Bij springtij kan de diepte 42 meter bedragen.
Hoe komt u er: Volg de M4 en A40 naar Haverfordwest, vervolgens de B4327 naar Dale en Martins Haven of de B4341 naar Broad Haven.
Duiken en lucht: Lucht is verkrijgbaar bij West Wales Divers (01437 781457) in Hasguard Cross en Duik Pembrokeshire (01437 781117) in Kleine Haven. Trips inclusief bootcharter en accommodatie kunnen worden geregeld via Pembrokeshire Dive Charters (01437 781569)
Lancering: Strandlancering bij Broad Haven of kleine boten bij Martins Haven. De dichtstbijzijnde slip is bij Dale.
Accommodatie: Er zijn veel hotels, B&B's en campings in de omgeving. VVV-kantoren in Haverfordwest (01437 763110) en Milford Haven (01646 690866) hebben details.
Kwalificaties: Diepte en duisternis maken de Lucy tot een geavanceerde duik. Niettemin maken de doorgaans beschutte oppervlakteomstandigheden het een gemakkelijkere duik dan veel andere wrakken op een vergelijkbare diepte.
Nadere informatie: Admiraliteitskaart 2878, benaderingen van Milford Haven. Admiralty Chart 1482, The South and West of Dyfed, toont een plattegrond op schaal 1:12,500 van Jack Sound, waarop alleen de Lucy is opgenomen. Ordnance Survey Map 157, St Davids en Haverfordwest Area. Scheepswrakken rond Wales, deel 1, door Tom Bennett. Uitreikbladen voor duikers van het kantoor van het zeereservaat in Martins Haven geven essentiële informatie over slap water en de regels van het zeereservaat.
Voors: Een intact wrak in het prachtige Skomer Zeereservaat.
nadelen: Diep en donker. Goed zicht is zeer ongebruikelijk.
Hoe het te vinden: 50.44.27N, 5.16.33W (graden, minuten, seconden).
Meestal is er een boei aan de boeg bevestigd, waardoor het vinden van de Lucy gemakkelijk is. Anders is het niet zo moeilijk om het te vinden met behulp van transits. Het achterschip steekt ruim 20 meter boven de zeebodem uit, wat een mooie echo geeft, maar stroming, diepte en een klein doel maken het lastig om met een schot te raken.
