Deze stoomtrawler overleefde twee wereldoorlogen, maar werd in 1946 door een veel groter Empire-schip neergemaaid. Het verlies van de visserij in Yorkshire was de winst van duikers, zegt JOHN LIDDIARD. Illustratie door MAX ELLIS
Voor deze maand Wrak Tour, Ik vond het tijd om Yorkshire opnieuw te bezoeken. Mijn oorspronkelijke bedoeling was om een onbekend wrak slechts een paar kilometer ten zuiden van Scarborough te laten zien. Lokale duikers noemen het het Torpedo-wrak, naar de overblijfselen van een torpedo die te vinden zijn tussen wat er nog over is van de voorste ruimen.
Het probleem met ‘onbekenden’ is natuurlijk het gebrek aan informatie. Ondanks de inspanningen van Kendall McDonald, onze expert in de geschiedenis van wrakken, bleef dit een onbekende, dus gingen we 30 mijl verder de Dogger Bank op om de trawler te bezichtigen. Virginiaans.
Als een lezer het Torpedo-wrak kan identificeren, kunnen we het misschien in de toekomst publiceren Wrak Tour.
Onze tour begint bij de enkele ketel (1), dat het grootste deel van de breedte van de romp in beslag neemt. De Virginian was een 115 meter lange stoomtrawler van 211 ton, waarbij de ketel zich ongeveer midscheeps bevond. Het wrak ligt schuin naar bakboord, dus met de onderkant van de romp naar links kijkt een duiker naar de boeg.
Vóór de ketel overspant de basis van de hoofdsleeplier het dek (2). Het stuurhuis zou zich boven de ketel hebben bevonden, met uitzicht op de lier en het voordek, maar omdat het van hout zou zijn gebouwd, is daar geen spoor van overgebleven.
De hoofdtrommel van de trawllier is naar de zeebodem aan bakboordzijde van het wrak gerold (3), iets naar voren gebogen.
Het dek zelf (4) is slechts een skelet van stalen ribben en steunen, de thuisbasis van enorme scholen slabbetjes en arme kabeljauw. Elk spoor van het houten terras is allang weggerot.
Verder naar voren is het dek volledig ingestort rond de overblijfselen van de luikhoofd van het hoofdruim (5). De stuurboordzijde is opengebroken. Zou dit de plek kunnen zijn waar de Virginiaans kwam in botsing met het troepentransportschip van 7,177 ton Imperium rapier? Als je het verschil in grootte tussen deze twee schepen in ogenschouw neemt, ben ik verbaasd dat de Virginiaans werd niet volledig gesloopt.
Het voorschip komt boven het hoofddek uit, hoewel de hele constructie open blijft omdat het houten dek opnieuw is verrot en er een skelet van stalen ribben over het dek is achtergebleven. (6).
Het ribbenpatroon wordt onderbroken door een lijn van drie kleine openingen, waarvan de eerste naar de kettingkast zou hebben geleid. Ik vermoed dat de andere twee een dakraam en de trap naar beneden zouden zijn geweest, beschermd door een houten knuffel.
Het voorste deel van het dek op het voorschip is van staal, waarop een kleine ankerlier is gemonteerd (7). Er zijn geen trospijpen en de ketting zou door een kleine kabelgeleider aan weerszijden van de boeg zijn gevoerd; de bakboord blijft als een stevige ring net achter de punt van de boeg.
Vanaf de ketel naar achteren, een geërodeerd deel van het stalen dek (8) is naar bakboord gevallen, waardoor de motor bloot ligt. De hoofdmotor is een conventionele driecilinder stoommachine met drievoudige expansie (9), met een kleine hulpmotor die een generator aandrijft (10) naar de stuurboordzijde van de machinekamer.
Direct achter de machinekamer staat een enkele boortoren iets naar bakboord (11). Ik denk dat dit een van de twee zou zijn geweest om een boot op te tillen, maar ik kon geen spoor van de tweede boortoren vinden. Aan de stuurboordzijde van het dek is een paar bolders gemonteerd en ik vermoed dat er een overeenkomstig paar aan bakboordzijde ligt, nu aan het zicht onttrokken door het dek dat van boven de machinekamer is weggevallen.
Net als de voordekken zijn de achterdekken slechts een skelet van stalen ribben, waarvan het houten dek allang is weggerot. De uitsteeksel voor een enkel groter luik bevindt zich in het midden van het achterdek (12), met een stevig deksel scheef op het dek, net ervoor.
Het achterschip is zonder twijfel het mooiste deel van het wrak. Stalen ribben lopen omhoog rond de achtersteven, waar de dolboorden zouden zijn opgebouwd, bedekt met pluizige anemonen. In het midden wijst het stuurkwadrant recht vooruit (13). Onder het achterschip (14)blijft alleen het frame van het roer over. Het is niet verrassend dat ook deze recht vooruit wijst.
Met een beetje schuren en de lijst naar port, de Virginiaans’s vierbladige propeller is nog steeds op zijn plaats te zien, vóór het roer.
Nadat u het wrak heeft bedekt, hangt de beklimming af van uw schipper. Ik dook de Virginiaans vanaf de boot van Gordon Wadsworth Jane R.
Om te voorkomen dat hij in uitsluitingszones terechtkomt tussen de verschillende platforms en productieplatforms van de gas- en olie-industrie, heeft Gordon een systeem om zijn boot aan een wrak vast te binden, waardoor hij terug moet naar de lijn om op te stijgen. (15).
DOORGEVOERD DOOR RAPIER
Omdat hij beide wereldoorlogen heeft overleefd, lijkt het moeilijk dat de stoomtrawler Virginiaans tot zinken zou worden gebracht door een andere oorlogsoverlevende, schrijft Kendall McDonald.
Gebouwd in Beverley, op de werf van Cook Welton & Gemmel in 1906, de Virginiaans was eigendom van Onward Fishing Co uit Grimsby. Het was een zeer lonende boot voor Onward, die bijna 40 jaar lang met groot succes op de Doggersbank vanuit Hull heeft gevist. Het was 35 meter lang, had een breedte van 7 meter en trok 3 meter.
Op 5 november 1946 voerde het zijn normale werkzaamheden uit en reisde in ballast naar de visgronden. Het bevond zich zo'n 30 mijl ten noord-noordoosten van de monding van de Humber en had nog geen uitrusting neergelegd toen het uit de haven kwam. dageraad met snelheid kwam de Imperium rapier, een van de grote infanterielandingsschepen die hadden deelgenomen aan de landingen in Normandië.
De Imperium rapier was een van de 13 Empire schepen gebouwd in Amerika onder Lease Lend en eind 1943 overgedragen aan het Britse Ministerie van Oorlogstransport, voor gebruik als militair transport. Ze zijn allemaal gebouwd door Consolidated Steel Corporation uit Wilmington, Californië, en ze waren allemaal 7,177 ton en 127 meter lang, met een straal van 18 meter en turbinemotoren met tandwieloverbrenging.
En ze waren allemaal klaar voor D-Day met één 4-inch kanon, één 12-ponder en twaalf 20 mm luchtdoelkanonnen. Toen ze op de Virginiaans, had de veel kleinere trawler geen schijn van kans en zonk binnen 10 minuten. De Imperium rapier was slechts licht beschadigd en pakte de Virginiaans’s bemanning voordat hij doorreed naar Nederland.
Twee van deze Landing Ships Infantry (Large) werden tijdens de operaties in Normandië tot zinken gebracht, maar de Imperium rapier overleefde het om in 1948 terug te keren naar Amerikaans eigendom en in 1966 in New Jersey te worden gesloopt.
GIDS
ER KOMEN: Vanuit het zuiden volgt u de A1(M) naar het noorden en neemt u vervolgens de A64 voorbij York naar Scarborough. Vanuit het noorden: verlaat de A1(M) op de A61 of A168 richting Thirsk en neem vervolgens de A170 naar Scarborough.
GETIJDEN: Stilstaand water is vier uur na hoog- of laagwater in Scarborough.
HOE U HET VINDT: De GPS-positie is 53 40.868 N, 0 48.675 E (graden, minuten en decimalen), 25.83 zeemijl ONO van Spurn Head. Er zijn geen doorgangen. Het wrak ligt voor de boeg in het noordwesten.
DUIKEN & LUCHT: Jane R, aan boord in Scarborough, 0777 585 1150. Dit liveaboard brengt het grootste deel van het jaar door in Noorwegen of Oban, maar kan ook worden gecharterd vanuit Scarborough omdat het in de late zomer of vroege herfst van locatie verandert.
LANCERING: Slip- of strandlancering beschikbaar bij Flamborough, Bridlington en Hornsea.
INRICHTING: Om aan wal te blijven, kunt u contact opnemen met de toeristische informatie: Scarborough 01723 373333; Bridlington 01262 673474; Hoornzee 01964 536404.
Kwalificaties: Geschikt voor BSAC Sports Diver of gelijkwaardig.
VERDERE INFORMATIE: Admiraliteitskaart 121, Flamborough Ga naar Withernsea. Ordnance Survey-kaart 101, Scarborough, Bridlington en Filey. De uitgebreide gids voor scheepswrakken van de oostkust, deel 2, door Ron Jong. Duik Yorkshire, door Arthur Godfrey en Peter Lassey.
Pluspunten: Een ideale maat voor een nulduik of slechts een paar minuten stops op deze diepte.
Nadelen: Er zijn niet veel duikcharterboten die je daar kunnen brengen
Met dank aan Gordon Wadsworth, Helen George, Andy Moll, Ron Young en leden van Severnside BSAC.
Verscheen in Diver november 2004
