Deze bewapende trawler uit de Tweede Wereldoorlog voor de kust van Isle of Wight is een perfecte clubduik – klein genoeg om in één keer te zien, maar met genoeg om de interesse vast te houden, zegt JOHN LIDDIARD. Illustratie door MAX ELLIS
Ik geniet altijd van het duiken naar wrakken van gewapende trawlers. Ze hebben een handig formaat om in één duik rond te komen zonder al te veel decompressie, ongeacht de diepte. Ze hebben een mooie verscheidenheid aan machines en bewapening om naar te kijken. Alle stukjes zijn klein genoeg om op een foto te passen.
Het zijn zulke stevige kleine schepen, ontworpen om stormen in de slechtste weersomstandigheden te trotseren, zodat de wrakken intact blijven. En ik moet er nog één vinden die ondersteboven zonk.
De Warwick-diepte aan de achterkant van het Isle of Wight is een uitstekend voorbeeld. Het wrak werd op 11 oktober 1940 door geweervuur tot zinken gebracht tijdens een nachtelijke actie met Duitse E-boten. Het wrak staat rechtop en vrijwel intact en ligt op een diepte van 34 meter langs het getij.
Het moeilijke is om er een kans op te maken. Om Lymington-schipper Dave Wendes te citeren: “Het kan een varken zijn om nauwkeurig te schieten, omdat het met het getij meegaat, smal is in de breedte en zo intact is dat er vrijwel geen verspreide wrakstukken zijn om aan vast te haken.”
Behalve de mast is het hoogste punt van het wrak het dak van het dekhuis (1) op iets meer dan 30 meter, dus daar zullen we beginnen. Dit was een platform voor een dubbel 0.5 inch machinegeweer. De reling is intact aan bakboord en achter, gebroken aan stuurboord, maar daarover later meer.
Terwijl we naar achteren zakken tot op het niveau van het hoofddek, zijn de muren van het dekhuis vergaan en is de binnenkant gevuld met puin. Zoals bij de meeste wrakken in het Kanaal, zul je binnenin een flink aantal slabbetjes zien rondzwemmen. Achter het dekhuis is de gehele ventilatieluikconstructie van de machinekamer op de bovenzijde van de motor gevallen (2). Eén van de luiken is kapot waardoor er beperkt zicht naar binnen is.
Aan weerszijden van het dek bevinden zich dieptebommenkatapulten, gekantelde pilaren met cups erop en zuigers aan de zijkant (3), (4). Deze worden soms Y-kanonnen genoemd, vanwege de hoek van de pilaren gezien vanaf het schip.
Aan stuurboordzijde (3), een dieptebom ligt klaar om te worden geladen tegen de reling. Een kraan die uit de anders cilindrische lading steekt, zou zijn gebruikt om deze nauwkeurig op de katapult te lokaliseren.
Naar achteren lopen de stuurkettingen langs de zijkant van het dek naar het stuurmechanisme (5), een eenvoudige set staven met aan weerszijden kettingen. In het stuurhuis zouden de kettingen in beide richtingen zijn getrokken door aan het stuur van het schip te draaien, en op zijn beurt aan een van de stangen op het stuurmechanisme te trekken om het roer eronder te laten draaien.
Rond het achterschip aan bakboord rust een soort kleine motor op de rand van het dek (6). Het is niet eenvoudig om erachter te komen wat dit is – mijn beste gok is een pomp.
Boven het achterschip is het algemene niveau van de zeebodem 34 meter, met een schuur van 3 meter onder het achterschip, waardoor de propeller en het roer zichtbaar blijven (7). Het laat alleen maar zien hoe sterk het tij hier kan zijn. De propeller is van ijzer met vier bladen. Een klein gaatje in de kiel net vóór de propeller herbergt een zeepaling.
Terug op het dek en verder langs de bakboordzijde worden nog een paar dieptebommen vastgezet tegen de zijkant van het stuurhuis (8). Net vóór deze bevinden zich de overblijfselen van de dubbele 0.5 inch machinegeweersteun (9), van het dak van het dekhuis gevallen. De berg is voltooid, hoewel de kanonnen verdwenen zijn.
Het volgende punt is de basis van de stuurhut (10). Het stuurhuis zelf was van hout en is volledig verrot, waardoor het rookkanaal naar de onderliggende ketel werd geblokkeerd door puin. De reden voor het voortbestaan van het achterliggende dekhuis (1) is dat het was opgebouwd uit staal voor de machinegeweersteun.
Vóór de stuurhut markeert een omtrek op het dek het punt waar de trawllier zich zou hebben bevonden, vermoedelijk verwijderd toen de Warwick-diepte werd in 1939 omgebouwd voor gebruik door de Admiraliteit.
Het volgende punt is het ruim, waarvan het deksel nog steeds intact is, hoewel het op sommige plaatsen een beetje doorzakt. Aan bakboordzijde van het ruim rust nog een dieptebom (11), dan bevindt zich ongeveer halverwege het ruim een kleine lier (12), ook aan bakboordzijde.
Wees vanaf hier heel voorzichtig, want er hangt een net over het wrak (13) net achter de mast. Een open luik dat naar het ruim leidt, wordt gedeeltelijk geblokkeerd door het net.
Het belangrijkste 4.7-inch kanon ligt intact aan één kant, waarbij de loop over de bakboordzijde van de boeg uitsteekt (14). Het is een mooi exemplaar, compleet met montage, pin en alle belangrijke onderdelen, al zitten er geen wielen op.
De Warwick-diepte heeft een overdekte weerboeg (15), slechts een paar bolders die aan weerszijden in de verder gladde afdekking zijn geplaatst. De ankerlier is te zien in het beschutte gebied beneden.
De havenkaspijp (16) is leeg, hoewel er nog steeds een anker stevig in de stuurboordkabelboom zit (17). In tegenstelling tot het achterschip ligt de zeebodem aan de boeg op 34 meter, vrijwel zonder schuren.
Nu het water kortstondig stil is en het tij inmiddels aan het stijgen is, heeft het weinig zin om de shotlijn te beklimmen. De mast (18) reikt enkele meters tot 29 meter, en vanaf daar kun je het beste met een vertraagde SMB stijgen.
JACHT OP GROTERE VISSEN
Er was niets ‘HMS’ aan Warwick-diepte toen deze trawler van 545 ton in 1934 werd gebouwd door Cochrane Shipbuilders uit Selby voor de Newington Steam Trawler Company uit Hull. Het was uitsluitend bedoeld voor vreedzame visserij, schrijft Kendall McDonald.
En dat is wat het deed tot september 1939, toen de 47 meter lange trawler, met een breedte van 8 meter, door de Admiraliteit werd gekocht en omgebouwd voor oorlog.
Die ombouw bestond uit het plaatsen van een 4.7 inch kanon op de boeg en een machinegeweer op het achterschip, het toevoegen van dieptebommenrekken en onderzeese detectieapparatuur, en het noemen ervan HMS Warwick-dieping.
In de vroege avond van 11 oktober 1940 Warwick-diepte en L'Istrac, een voormalig Frans hulppatrouillevaartuig dat uit Frankrijk was ontsnapt en door de Royal Navy was overgenomen, patrouilleerde ten zuiden van St Catherine's Point, Isle of Wight.
Hier kwamen ze vijf Duitse E-boten tegen van de 5e Torpedobootflotilla, gestationeerd in Cherbourg.
De bemanning van L'Istrac dacht dat de boten die met hoge snelheid naderden Britse MTB's waren en zetten hun identificatielichten aan. De Duitsers gingen onmiddellijk open met hun dekkanonen. Zwaar beschadigd en wentelend, L'Istrac werd snel afgemaakt door een torpedo van de E-boot griffioen.
Aanvankelijk Warwick-diepte had meer geluk. Ondanks verschillende treffers te hebben gekregen, rende het naar het Isle of Wight. Twee torpedo's volgden. Eén ging onder het schip en de andere ontplofte niet. Maar de eerdere granaten hadden er gaten in gemaakt, en toen het water over de motoren steeg, kwam het tot stilstand en begon naar bakboord te hellen.
De E-boten vonden het kennelijk niet de moeite waard om nog meer torpedo's aan de boot te verspillen en raceten naar het zuiden. Het was een goede overwinning geweest voor de E-boten. Later tijdens dezelfde missie brachten ze twee Vrije Franse onderzeeërjagers tot zinken, CH6 en CH7.
De 22 bemanningsleden van de Warwick-diepte ging naar de boten toen deze zonken en bereikte veilig de kust. De bemanning van L'Istrac werden bij zonsopgang zonder verlies opgehaald.
GIDS
ER KOMEN: Ga vanaf de rotonde bij de M27 J1 zuidwaarts op de A337 door Lyndhurst en rij verder naar Lymington. Ga richting het stadscentrum tot de weg een scherpe bocht naar rechts maakt en vervolgens bergopwaarts gaat naar de hoofdstraat. In plaats van de hoofdstraat in te gaan, gaat u rechtdoor en volgt u de weg bergafwaarts naar de rivier en de jachthavens.
GETIJDEN: Stilstaand water is essentieel en treedt op 10 minuten na hoogwater of 45 minuten vóór laagwater in Dover.
HOE U HET VINDT: De GPS-coördinaten zijn 50 34.260N, 001 27.824W (graden, minuten en decimalen).
DUIKEN EN LUCHT: Van Lymington, Wight Geest, schipper Dave Wendes (deepsea). Lucht van TAL Duiken, Christchurch.
LANCERING: Er is een aanlegsteiger in de jachthaven van Lymington. Het is getijden en droogt op bij laag water.
INRICHTING: Het nieuwe bos is een populair toeristisch gebied waar alle niveaus van accommodatie, van kamperen tot hotels, direct beschikbaar zijn.
Kwalificaties: Geschikt voor redelijk ervaren sportduikers. De gemiddelde diepte van 33 meter maakt de Warwick-diepte ideaal voor nitrox, maar pas op voor de schuur onder het achterschip.
VERDERE INFORMATIE: Admiraliteitskaart 2045, Benaderingen van de Solent. Ordnance Survey-kaart 196, De Solent en het Isle of Wight. Duik Wight en Hampshire, door Martin Pritchard & Kendall McDonald.
Pluspunten: Een ideale duik voor de gebruikelijke mix van clubervaring. Klein genoeg om een snelle rondleiding te kunnen maken binnen een no-stop duik, maar toch genoeg details om degenen die langer willen blijven te interesseren.
Nadelen: Een klein wrak dat langs het tij ligt, dus erg lastig om te fotograferen.
Met dank aan Dave Wendes en leden van de duikclub Hampshire Police.
Verscheen in Diver, oktober 2003
