Een drietal attracties gegroepeerd in de haven van Portland en geassocieerd met de D-Day-landingen uit de Tweede Wereldoorlog trekken deze maand de aandacht van JOHN LIDDIARD. Illustratie door MAX ELLIS
REGELMATIGE VOLGERS VAN WRAKKOCHTIGINGEN heeft mogelijk de laatste tijd last gehad van ontwenningsverschijnselen, omdat publicatieprioriteiten in DIVER geen ruimte lieten om de functie elke maand te laten verschijnen. Terwijl ik de tour van deze maand schrijf, is het pantomimeseizoen, dus Boo! en sissen!
Om dit goed te maken, gaan we het 15e jaar in Wrak Tours met een speciale allereerste triple tour. Hoera!
Dicht bij de zuidelijke golfbreker van de haven van Portland liggen de wrakken van een landingsvaartuig, een Bombardon-eenheid en een VIC-aansteker (Victualling Inshore Craft), zo dicht bij elkaar dat er meestal een lijn tussen zit zodat het geheel gemakkelijk te bereiken is. dekking in één lange duik.
Er zijn meestal boeien aan beide uiteinden van de Bombardon-eenheid en de boeg van het landingsvaartuig, dus onze tour begint bij de boeg van laatstgenoemde.
Met een volle boot met duikers kan het iedereen wat meer bewegingsruimte geven als de duikers verdeeld zijn over de boeien.
De boeilijn is vastgemaakt aan een meerpaal aan bakboordzijde van de boeg van het landingsvaartuig (1) op een diepte van 14 meter.
De boog (2) is vlak en zou naar voren vallen en een helling vormen vanaf het dek van het landingsvaartuig naar het strand. Zelfs met een tank geladen hadden deze vaartuigen een diepgang van slechts 3 meter, dus op alles behalve de vlakste stranden kon de helling vaak op droge grond worden neergezet.
Vanaf de bovenkant van de oprit langs de zijkanten van de romp lopen kabels die gebruikt hadden kunnen worden om deze omhoog te brengen.
De zeebodem ligt hier op 17 meter, maar het heeft weinig zin om er naar toe te zakken en omdat het slib is, een hele goede reden om er ruim boven te blijven en het zicht te behouden.
Naar achteren toe zijn de zijkanten van het laaddek aan de binnenkant voorzien van schone vlakke platen en aan de buitenkant licht getrapt (3) om een richel te creëren waarop nog meer verkeerspalen en kleine Samson-palen worden gemonteerd.
Net als de onderkant van de romp zijn de zijkanten hol en omsluiten ze drijftanks die gevuld kunnen worden om de diepgang en trim van het landingsvaartuig aan te passen aan de lading en de zeeomstandigheden, en die ook kunnen worden leeggepompt om de diepgang te minimaliseren bij het naderen van een strand.
Tegen het achtereinde van het vrachtdek rusten de luiken (4) vanuit de dubbele motorcompartimenten.
Hoewel ik geen informatie heb over hoe dit specifieke landingsvaartuig ten onder is gegaan, duidt het feit dat de luiken hier zitten erop dat de motoren in reparatie waren. Dus misschien brak de ligplaats tijdens een storm, of strandde het kleine vaartuig gewoon bij zwaar weer.
Landingsvaartuigen waren niet bijzonder zeewaardige rompen en als de motoren waren uitgeschakeld, had dit gemakkelijk het slachtoffer kunnen worden van een van deze oorzaken.
Direct achter het ruim bevindt zich een kleine stuurhut (5). De stuurhuisconstructie van landingsvaartuigen varieerde aanzienlijk, van een laag open scherm tot volle hutten.
De stuurhut van ons wrak heeft een rij ramen op volledige hoogte, dus het zou een overdekte hut kunnen zijn geweest om de stuurman en een of twee andere bemanningsleden enige bescherming tegen de weersomstandigheden te bieden.
Achter het stuurhuis bevinden zich open luiken die toegang geven tot de twee motorcompartimenten (6) met de dieselmotoren hieronder zichtbaar.
In het midden van het achterschip bevindt zich een grote lier (7) bevindt zich boven de kluis voor een kedge-anker, hoewel het eigenlijke anker er niet is.
Het kedge-anker was een essentiële truc bij het stranden van een landingsvaartuig. Als het kleine vaartuig het strand naderde, werd het anker losgelaten en werd de lijn strak gehouden om het onder controle te houden in de branding. Wanneer het anker vervolgens is gelost, kan het worden binnengehaald om het landingsvaartuig van het strand te helpen trekken.
Vanaf de achtersteven van het landingsvaartuig moet er een lijn zijn (8) 60-70 meter zuidwaarts naar de Bombardon-eenheid. Als dat niet het geval is, ga dan naar de golfbreker en volg deze naar het zuiden. De Bombardon ligt direct tegen de golfbreker, dus je kunt hem niet missen.
De lijn wordt aan de koppeling vastgemaakt (9) die de kabel zou hebben gedragen die een individueel bombardon met het volgende in de keten verbond.
Onze tourroute breekt nu met de traditie en loopt eerst langs de bovenzijde van de Bombardon (10) op een diepte van 12 tot 6 meter. Met een maximale diepte van 16 meter maakt zo’n ondiep eerste profiel niet zoveel uit, en het stelt ons in staat de VIC later vanaf de boeg te benaderen.
De pontons van de Bombardon vormen een X-sectie, een cruciaal stukje informatie dat ik nog eens moest controleren met een aantal correspondenten en een vervolgduik.
Toen ik voor het eerst met de Bombardon dook, had ik het vooroordeel dat het een H-sectie was, en bij somber zicht had ik het ten onrechte zo geschetst! Hoe dan ook, nu gecorrigeerd is het zeker een X-sectie. In gebruik zou het feitelijk als een ‘+’ op het water hebben gelegen in plaats van als een ‘X’.
Bombardon-eenheden werden gebouwd met een op- en neerwaartse zijde. Bij deze vernielde eenheid zijn de dekken weggerot en vooral de dunnere schaal van de bovenste tak van de X (11), om wat gaten over te laten waar we voorzichtig doorheen kunnen weven.
Nu we weer naar het noorden gaan, op de diepere en donkerdere onderkant van de Bombardon, komen we bij het derde wrak van onze tocht aan de boeg. (12).
Deze kleine VIC is vastgebonden aan de Bombardon en zou zijn neergehaald toen de Bombardon zijn ankerplaats brak en vervolgens tegen de havenmuur zonk. Eén van deze lijnen leidt door een kluisgat in de boeg naar de enkele lier van de VIC, die zowel voor anker- als vrachtafhandeling wordt gebruikt.
Openstaande ruimen (13) leidt naar achteren naar de voet van de stuurhut (14). Het stuurhuis zelf wordt verpletterd onder de Bombardon.
De ketel van deze klasse VIC bevond zich achter het stuurhuis (15), terwijl het bij eerdere VIC's en traditionele Clyde-puffers voorop loopt.
Terwijl het op de zeebodem valt, zit het roer nog steeds op zijn plaats (16), hoewel alleen het bovenste gedeelte boven het slib zichtbaar is. Zonder diep te graven is het onmogelijk om te bepalen of de propeller nog op zijn plaats zit.
Vanaf de achtersteven van de VIC is het nog maar een paar meter naar het einde van de Bombardon (17). Neem voldoende lucht mee en de duik kan gemakkelijk in een uur worden voltooid, zonder verplichte decompressie.
Kies voor de beklimming een van de boeienlijnen of laat een vertraagde SMB los.
Opstijgen zonder boei is niet aan te raden vanwege het gevaar voor bootverkeer binnen het havengebied.
WAT ZE DOEN IN DE OORLOG
LCM, Bombardon-eenheid en VIC-aansteker
LCM (LANDINGSvaartuig GEMECHANISEERD)
De algemene vorm doet vermoeden dat het wrak van het landingsvaartuig waarschijnlijk dat van een LCM (Landing Craft Mechanised) is. Met een druk op de knop zou het een van de kleinere varianten van een LCT (Landing Craft Tank) kunnen zijn. Om het zeker te weten zou iemand het moeten meten.
De ontwikkeling van deze vaartuigen met platte bodem begon in de Eerste Wereldoorlog voor het landen van troepen, en vorderde vervolgens in de jaren dertig en begin jaren veertig via grotere ontwerpen om voertuigen en tanks te vervoeren.
Een LCM zou een paar vrachtwagens of een enkele middelgrote tank tot de grootte van een Sherman kunnen vervoeren. De kleinste LCT's konden meerdere tanks vervoeren.
BOMBARDON-EENHEID
Bombardon-eenheden maakten deel uit van de geprefabriceerde Mulberry-havens die werden gebruikt om voorraden op de D-Day-stranden aan te voeren. Ook in de haven van Portland is een ander, meer voor de hand liggend Mulberry-onderdeel een paar Phoenix-eenheden die net buiten Castletown boven het water uittorenen.
Bombardons waren stalen pontons van 66 meter lang met een kruisvormige dwarsdoorsnede. Ze werden over het Kanaal gesleept, aan elkaar geketend en verankerd als drijvende buitenste golfbreker voor de Mulberry-havens. De betonnen Phoenix-eenheden werden tot zinken gebracht om binnengolfbrekers te maken in combinatie met blokschepen met de codenaam Gooseberry.
Walviseenheden, binnen de bescherming van de Bombardons, Phoenixes en Gooseberries, zorgden voor de drijvende dokken waar schepen werden gelost, en drijvende wegen verbonden hen met de stranden ondersteund door Keverpontons.
Tijdens de stormen die op D-Day volgden, braken veel Bombardons los van hun ligplaatsen en veroorzaakten meer schade aan andere delen van de havens dan de stormgolven.
De Amerikaanse haven op Omaha Beach werd effectief verwoest, waarbij te redden delen werden gebruikt om de Britse haven op Gold Beach te repareren.
VIC (VICTUALLING INSHORE CRAFT)
Het kleine vaartuig onder de Bombardon is een VIC, gebruikt om schepen op zee of aan een ligplaats te bevoorraden en kleine ladingen over te brengen. Sommige zijn mogelijk ook gebruikt om schepen te slepen.
VIC's waren een marine-aanpassing van het Clyde-kogelontwerp, gebouwd in twee typen. De eerste was 20 meter lang en leek op een traditionele kogelvis, met ketel en trechter vóór het stuurhuis.
De tweede, gezien tijdens deze duik, was 26 meter lang, met de ketel en trechter achter het stuurhuis en een laadvermogen van 120 ton. Sommige VIC's werden ook gebouwd met of omgebouwd naar dieselmotoren.
GIDS
HOE ER: Voor Weymouth volgt u de A37 of A354 naar Dorchester, vervolgens de A354 naar Weymouth en verder naar Portland via Chesil Beach. Aan het uiteinde van het strand gaat u bij de eerste rotonde linksaf op Hamm Beach Road om bij de jachthaven te komen.
HOE U HET VINDT: GPS-coördinaten voor het landingsvaartuig zijn 50 34.37N, 002 24.90W en de Bombardon 50 34.33N, 002 24.91W (graden, minuten en decimalen). De wrakken liggen langs de bodem van de golfbreker, de Landing Craft in het noorden.
GETIJDEN: Er kan bij elk tij op de wrakken gedoken worden. Er kan een beetje stroming zijn, maar niets dat het duiken beperkt.
DUIKEN & LUCHT: Kromzwaard duiken, 07765 326728. Houd er rekening mee dat er een aantal wrakken in en rond liggen Haven van Portland een vergunning nodig om te duiken.
INRICHTING: Aquahotel, 01305 860269
LANCERING: Slips zijn verkrijgbaar in Weymouth en Portland. Haven- en lanceergelden zijn verschuldigd.
KWALIFICATIES: PADI Open Water of BSAC Oceaanduiker.
AANVULLENDE INFORMATIE: Admiraliteitskaart 2255, Benaderingen van Portland en Weymouth. Ordnance Survey-kaart 194, Dorchester, Weymouth en omgeving. Toeristische informatie over Weymouth 01305 785747.
PROS: Voor elk wat wils. Nieuw gekwalificeerde duikers kunnen genieten van een kortere duik op slechts één van de wrakken, terwijl ervaren duikers langer kunnen blijven en de omgeving in detail kunnen verkennen.
CONS: Het zicht kan slecht zijn en slib is gemakkelijk op te roeren.
DIEPTE: -20m
Met dank aan Smudge, Paul Duckworth en Ross Finlayson.
Verscheen in DIVER januari 2014
Ik hou van de wraktours