Waar de walvishaaien zijn

WANNEER EEN WWF Toen de vrijwilligersexpeditie Stella Diamant, nu 28, een paar jaar geleden naar Madagaskar bracht, had ze geen idee dat haar ervaring op dit afgelegen eiland in de Indische Oceaan haar leven zou veranderen.

Destijds wisten wetenschappers niet dat er in Madagaskar een verzameling walvishaaien bestond, hoewel er rond het kleine vakantie-eiland Nosy Be wel enkele haaien waren waargenomen.

Omdat niemand anders ze bestudeerde, besloot Stella de taak zelf op zich te nemen en een onderzoeksproject op te zetten. Destijds waren er op walvishaai.org minder dan een dozijn individuele walvishaaien geïdentificeerd. Nu zijn het er meer dan 300.

Ik ontmoette Stella toen ze een paar weken Tofo Beach in Mozambique, waar ik woon, bezocht, dus we hadden ruim de tijd om haar haar verhaal te vertellen.

Stella, geboren in België, studeerde biologie in Groot-Brittannië aan de Universiteit van Warwick en behaalde haar MSc aan het Imperial College in Londen.

Haar eerste stap bij het opzetten van een onderzoeksproject in Madagaskar was het regelen van walvishaaienexploitant Les Baleines Randeau om foto ID's van de haaien die hij zag. “We hebben in een jaar tijd identiteitsbewijzen van ongeveer 130 verschillende haaien gekregen”, vertelde ze me.

“In 2015 geloofden de lokale bewoners dat er ongeveer dertig haaien waren, dus toen we ons realiseerden dat het er meer dan honderd waren, waren we erg enthousiast.

“De lokale bevolking had haaien geïdentificeerd aan de hand van hun littekens, maar zovelen hebben vergelijkbare verwondingen dat dit gewoon niet klopte.”

Stella wist dat ze een volledig seizoen nodig had om verder onderzoek te doen. Ze gaf de zekerheid van een baan op, trok bij haar ouders in en zette het Madagascar Whale Shark Project (MWSP) op, een samenwerking van onderzoekers van de Marine Megafauna Foundation (MMF), Florida International University en een lokale NGO opgericht door Les Baleines Randeau, MADA Megafauna.

BIJ HET VERZAMELEN VAN GEGEVENS, Stella en haar team gaan een freedive maken foto Identificaties omdat de haaien, druk bezig met het zoeken naar voedsel, zo snel zwemmen.

Gasten kunnen met de onderzoekers mee op expedities en snorkelen met de walvishaaien, witte zandstranden bezoeken en zwemmen met schildpadden. Ze kunnen

kies er ook voor om duiken toe te voegen, inclusief een nachtduik met alleen fluorescentie, aangeboden door Sakatia Lodge.

Wanneer het walvishaaiseizoen in september begint, is het water perfect blauw, met een zicht van 30 meter en ruige, winderige omstandigheden. Rond half november warmt het water op, neemt de wind af en bouwt zich plankton op, waarbij trichodesmiumbloei grote plekken in het water vormt. Dit vermindert de zichtbaarheid, maar trekt uiteraard vóór het einde van het seizoen een groot aantal haaien aan.

Tot de ongebruikelijke aspecten van Nosy Be behoren volgens Stella de tonijncombinaties: “Elke keer dat je erin springt, is er overal beweging, waarbij vogels zich voeden en tonijn kleine aasvisjes naar de oppervlakte duwt.

“De vissen zullen naar de oppervlakte springen en proberen te overleven, terwijl de walvishaaien en tonijn samenwerken om ze op te eten. Het kan best grappig/dramatisch zijn om ze weg te zien zwemmen van de tonijn en recht in de open bek van een walvishaai te zien zwemmen.”

Je kunt ook getuige zijn van het adembenemende zicht op de verticale voeding van haaien, zegt ze: "Het is surrealistisch als de haaien verticaal staan, omdat het zo gek is om hun enorme buik te zien", vertelde ze me. “Ze zien er zoveel groter uit als ze rechtop in het water hangen!”

VEEL VAN HAAR MEESTEN dierbare herinneringen zijn natuurlijk die van haar walvishaaien: “Ik denk dat er iets heel speciaals is aan het alleen zijn met een haai en dat ze je daar bij hen laten zijn. Als ze je daar niet willen, gaan ze gewoon weg, dus het is heel nederig als ze blijven hangen.

“Toen ik vorig jaar rond 11 of 12 september terugkwam in Madagaskar, voelde het zo vreemd. Deze enorme, levensveranderende dingen waren ons overkomen in het jaar dat ik weg was – Trump werd bijvoorbeeld president – ​​maar we hadden geen idee wat deze haaien hadden gedaan.

“Uiteindelijk zag ik een haai die ik erg leuk vind, genaamd Clasperfin, en het was zo ontroerend dat we uiteindelijk allebei tegelijkertijd naar Madagaskar waren teruggekeerd.”

Het is ongelooflijk dat Stella niet alleen al haar haaien een naam geeft, maar ook hun vlekkenpatronen uit haar hoofd onthoudt. Ze hebben allemaal kleine littekens of opvallende stippen, vertelt ze, waardoor je ze gemakkelijker kunt herkennen als je er eenmaal in kijkt: Hydrus heeft bijvoorbeeld een verborgen oneindigheidsteken in zijn markeringen, Theodore heeft vier stippen op een rij en Michel heeft een “pizzapunt”.

In eerste instantie kon ik niet helemaal geloven dat iemand elke individuele haai kon herkennen, maar de manier waarop Stella liefdevol over ze praat, als oude vrienden, maakt duidelijk dat ze ze echt allemaal kent: “Ik wilde kunnen vertellen wie ze zijn uit het zicht, omdat het mijn leven veel gemakkelijker maakt.

“Dus ik heb ze in mijn geheugen vastgelegd, zoals geheugenkaarten. Ik denk dat het best leuk is om terug op de boot te komen en te weten dat ‘oh, het was Ernest daar vandaag’.”

Michel, gemakkelijk herkenbaar aan zijn kenmerkende uitgesneden staart, is de meest waargenomen walvishaai. Hij is bijna 40 keer gezien sinds hij in 2015 Nosy Be bezocht. Hoewel hij mooi en fotogeniek is, is het 5 meter lange mannetje erg verlegen en blijft hij nooit lang rondhangen. .

Omdat je alle haaien zo goed kent, is het moeilijk om een ​​favoriet te kiezen: “Ik vind Sirius leuk omdat hij je altijd komt bekijken. Raymond was mijn favoriet, maar hij moet nu volwassen zijn geworden en is vertrokken om te doen... wat volwassen walvishaaien ook doen, aangezien we hem sinds vorig jaar niet meer hebben gezien. We weten het echt niet.

'Hij was enorm groot, met een enorm litteken op zijn hoofd waar hij door een scheepsschroef was geraakt. Het moet destijds een zware blessure zijn geweest – ik denk dat zijn hoofd er bijna af hing – maar het is verrassend goed genezen en hij ziet er behoorlijk stoer uit.’

MET EEN TOENEMEND AANTAL van het aantal toeristen dat naar Madagaskar trekt om de walvishaaien te zien, is de bescherming van de soort – die als bedreigd is geclassificeerd op de Rode Lijst van de IUCN – enorm belangrijk.

Daarom heeft Stella een gedragscode ontwikkeld voor lokale ondernemers. Deze richtlijnen zijn bedoeld om de ontmoetingen voor toeristen te verbeteren, bootaanvaringen te voorkomen en de soort tegen schade te beschermen.

Sinds de code werd geïmplementeerd, zegt Stella dat ze al een positieve verandering heeft opgemerkt en dat ze ambassadeurs over het hele eiland heeft die de zaak steunen.

Dit zal steeds belangrijker worden met de komst van het low-budget massatoerisme, vooral merkbaar als gevolg van meer directe vluchten vanuit Milaan.

Stella maakt zich hier ernstig zorgen over: “Sommige mensen hebben totaal geen idee hoe ze zich in de buurt van walvishaaien moeten gedragen – ik heb mensen op een walvishaai zien springen of erop proberen te rijden – het is verschrikkelijk en echt gevaarlijk!

“Hoe meer we mensen bewust kunnen maken van de gedragscode, hoe makkelijker het voor mensen is om een ​​verantwoorde ondernemer te kiezen. Ze zullen een betere ervaring hebben, en het helpt de soort ook.”

Stella en haar team bij MWSP zijn onlangs ook gepubliceerd in het tijdschrift Endangered Species Research. Uit hun allereerste gepubliceerde onderzoek naar walvishaaien in Madagaskar bleek dat het land een voedselhotspot is voor jonge haaien (Nieuws, juli).

In één seizoen werden vijfentachtig individuen geïdentificeerd, waarvan geen enkele eerder ergens anders was gezien.

Het vergelijken van deze cijfers met andere bekende bestemmingen voor walvishaaien plaatst dit in perspectief: in hetzelfde jaar werden 70 haaien geïdentificeerd in Tanzania en 33 in Mozambique.