Een nieuwe massaverbleking verwoest het Great Barrier Reef. ADAM SMITH en NATHAN COOK van de Australische James Cook University gaan duiken en beoordelen de overlevingskansen ervan.
Het is officieel: het Great Barrier Reef lijdt eronder vierde massale bleekgebeurtenis sinds 2016. We doken op 28 maart het rif in en zagen de crisis met eigen ogen.
Lees ook: Verspreid de hoop om een gratis reis naar Indonesië te verdienen
Terwijl we onder het oppervlak afdaalden bij John Brewer Reef nabij Townsville, werden onze ogen onmiddellijk getrokken door de iriserende witte, blauwe en roze tinten van gestreste koralen tussen de diepere bruin-, rood- en groentinten van gezondere kolonies.
Het is een deprimerend, maar maar al te bekend gevoel. Een gevoel van ‘daar gaan we weer’.
Dit is de eerste keer dat het rif verbleekt onder de koele omstandigheden van de natuur La Niña-weerpatroon, waaruit blijkt hoe sterk de opwarmingstrend van de klimaatverandering op de lange termijn is. Ondanks de afkoelende omstandigheden was 2021 er één van de warmste jaren ooit gemeten.
Wanneer koraal verbleekt, is het nog niet dood. Koraalriffen die op grote schaal verbleking ondergaan, kunnen zich nog steeds herstellen als de omstandigheden verbeteren, maar dat zal naar schatting nog wel even duren tot 12 jaar. Dat wil zeggen, als er in de tussentijd geen nieuwe verstoring is, zoals een cycloon of een andere bleekgebeurtenis.
Dus welke voorwaarden zijn nodig voor koraalherstel? En onder welke omstandigheden zal koraal sterven?
Wat er nodig is voordat koraal sterft
Of een koraal het bleken kan overleven, hangt af van hoe lang de omstandigheden stressvol blijven, en in welke mate. Wat meer is, sommige soorten zijn gevoeliger dan andere, zoals vertakking acropora koralen, vooral als ze eerder zijn gebleekt.
Als het water te lang te warm blijft, zullen koralen uiteindelijk afsterven. Maar als de watertemperatuur daalt en het ultraviolette licht minder intens wordt, kan het koraal herstellen en overleven.
Hoewel de gemiddelde zeetemperatuur in het rif momenteel boven het gemiddelde blijft, vertonen ze tekenen van afkoeling naar een meer geschikt gemiddelde voor de overleving van koralen.
Zee temperaturen in Cleveland Bay, nabij Townsville, was het begin maart boven de 31℃, maar is nu gelukkig gedaald tot onder de 29℃. Evenzo in Tijdens de Whitsundays kende Hardy Reef temperaturen tot wel 30℃, maar deze zijn de afgelopen weken gedaald tot bijna 26℃.
Als koraal een bleekgebeurtenis overleeft, wordt het nog steeds fysiologisch beïnvloed, omdat het bleken kan vertragen groeipercentages en verminderen voortplantingsvermogen. Overlevende kolonies worden ook vatbaarder voor andere uitdagingen, zoals ziekten.
Tekenen van stress
Overleving hangt ook af van de veerkracht van elk individueel koraal: zijn vermogen om met hogere temperaturen en verhoogde ultraviolette stress om te gaan.
Snelgroeiende vertakte koralen zijn bijvoorbeeld het meest vatbaar voor verbleking en sterven over het algemeen als eerste. Langlevende massieve koralen, zoals porieten, zijn mogelijk minder gevoelig voor verbleking, vertonen minimale effecten van verbleking en herstellen sneller.
Koralen kunnen fluorescerende pigmenten gebruiken om zichzelf te beschermen tegen overmatige ultraviolette straling – een beetje zoals zonnebrandcrème waarmee koraal het binnenkomende licht kan beheren, filteren en proberen te reguleren.
Voor de gewone toeschouwer zien fluorescerende koralen er helder paars, roze, blauw en geel uit. Voor rifwetenschappers is fluorescentie een duidelijk signaal dat koralen gestrest zijn en moeite hebben om hun interne evenwicht te reguleren. Zoals we hebben gezien, zijn witte en fluorescerende koralen momenteel een veelvoorkomend verschijnsel op veel riffen.
De meeste koraalsoorten hebben fluorescerende pigmenten in hun weefsel. Sommige zijn altijd zichtbaar voor mensen, vooral vertakte koralen met felblauwe of roze tinten op hun vertakkingspunten.
Anderen zijn nooit zichtbaar, en sommige zijn alleen zichtbaar in tijden van hittestress, wanneer koraalkolonies deze fluorescerende pigmenten versterken om de toenemende ultraviolette intensiteit in warmere zeeën te bestrijden.
Koraal kan zich niet snel genoeg aanpassen
Wetenschappers meten hittestress op koralen met behulp van een metriek genaamd “graden verwarming weken'.
Eén graad verwarmingsweek is wanneer de temperatuur op een bepaalde locatie meer dan 1℃ boven de historische maximumtemperatuur ligt. Als het water gedurende één week 2℃ boven het historische maximum staat, wordt dit beschouwd als een verwarmingsweek van twee graden.
Over het algemeen verwachten wetenschappers bij een verwarmingsweek van vier graden tekenen van stress en koraalverbleking te zien. Het duurt gewoonlijk acht graden verwarmingsweken voordat koraal sterft.
Dat meldt het Bureau voor Meteorologie gegevensIn veel delen van het Great Barrier Reef, zoals bij Cairns en Port Douglas, is de temperatuur momenteel tussen de vier en acht graden Celsius. Maar sommige gebieden, in de buurt van Townsville en de Whitsundays, ervaren ernstige bleekstress die langer duurt dan acht graden verwarmingsweken.
Hoewel we hopen dat veel koraalriffen zullen herstellen van deze verblekingsronde, kunnen de gevolgen op de lange termijn niet genoeg worden benadrukt.
Wanneer koralen verbleken, stoten ze hun deeltjes uit zoöxanthellen – eencellige algen die koraal kleur en energie geven. Sommige koralen kunnen hun koraal terugkrijgen zoöxanthellen nadat het bleekgebeurtenis voorbij is, maar dit duurt meestal tussen de drie en zes maanden.
Om de zaken nog erger te maken, vereist volledig herstel van het rif geen nieuwe bleekgebeurtenissen of andere verstoringen in de jaren die volgen. Gezien het feit dat het rif sinds eind jaren negentig zes keer is verbleekt, naast de mondiale klimaatontwikkelingen, lijkt dit een onwaarschijnlijk scenario.
Terwijl sommige koralen misschien leren omgaan met deze nieuwe omstandigheden door mogelijk meer hittetolerant te worden zoöxanthellenis de realiteit dat de verandering te snel plaatsvindt om koraal zich via evolutie aan te kunnen passen.
De ernstige verbleking in voorgaande jaren betekent ook dat toekomstige gebeurtenissen minder ernstig kunnen lijken. Maar dit komt simpelweg omdat de meeste hittegevoelige koralen dat wel hebben al overleden, wat mogelijk resulteert in een lagere kans op wijdverbreide ernstige verbleking.
We hebben een krachtiger klimaatbeleid en actie nodig
Australië heeft de beste mariene wetenschappers en beheerders van mariene parken ter wereld. En toch wordt ons beleid beoordeeld als “zeer onvoldoende”, aldus het laatste Climate Action Tracker.
Als de mondiale uitstoot onverminderd doorgaat, kan Australië opwarmen bij 4℃ of meer deze eeuw. In dit scenario is het waarschijnlijk dat elk jaar het koraal op het Great Barrier Reef op grote schaal verbleekt vanaf 2044.
Er zijn de afgelopen jaren enkele sprankjes hoop in het federale beleid geweest, zoals uitspraken herkennen de existentiële bedreiging die de klimaatverandering vormt voor koraalriffen. Ondanks deze erkenning ontbreekt het aan substantiële actie, aangezien elk beleid zonder actie op het gebied van de klimaatverandering ineffectief is.
Als de federale overheid, rifbedrijven en individuen leiderschap willen tonen en gezonde riffen willen behouden, moeten we samenwerken en snelle, drastische actie ondernemen om de CO2-uitstoot te verminderen.
Het nastreven van een sterkere emissiedoelstelling voor 2030 en een COXNUMX-neutrale voetafdruk voor alle bedrijven op het Great Barrier Reef zou een grote bijdrage leveren aan het tot stand brengen van het soort verandering dat nodig is als koraalriffen, in hun huidige vorm, in de toekomst willen overleven.
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen in The Conversation. Adam Smith is adjunct-hoofddocent en Nathan Kok mariene wetenschapper aan de James Cook University. Openbaarmakingsverklaring: Smith ontvangt financiering van de Australische en Queensland-regering en de Great Barrier Reef Foundation, en Cook is medevoorzitter van het Australian Coral Restoration Consortium. James Cook University verstrekt financiering als lid van The Conversation AU.
