GROT DUIKER
Naar Victoriawatervallen
& Voorbij
Dit jaar drongen duikers verder dan ooit tevoren door in het uitdagende, mysterieuze grottenstelsel Nacimiento del Rio Uluapan in Mexico. ADAM HAYDOCK was projectmanager van het negenkoppige team dat wat hij beschrijft een van de meest ontzagwekkende ontdekkingen in grotduiken in decennia deed
Gilly Elor abseilt langs de lijnen van de uitrustingswagens terwijl Jon Lillestolen het enorme water in de Rio Uluapan verlicht.
Aangekomen bij de laatste tie-off, Ik bond een pas geladen onderzoekshaspel vast en begon de muur te beklimmen, in de veronderstelling dat het op een ondieper diepte zou kunnen doorgaan, 'vertelde Teddy Garlock ons toen hij en Zeb Lilly terugkwamen. “Ik scooterde door een kleine doorgang die uitbrak in een enorme maagdelijke grot – alweer!
“We ontdekten dat de doorgang een neerwaartse trend vertoonde en gingen door totdat we uit de lijn raakten op een diepte van meer dan 100 meter, meer dan 365 meter van onze vorige eindafsluiting.
“We waren nu ongeveer 1000 meter verwijderd van het begin van put twee, en onze decoverplichting liep snel op.
“Ik bond een nieuwe verkenningshaspel vast en gebaarde naar Zeb om zich om te draaien en aan zijn onderzoek te beginnen terwijl hij op weg was naar de uitgang.
“Het opsplitsen op 100 meter betekende dat ik door kon gaan en waardevolle informatie kon verkrijgen over wat de put deed, terwijl Zeb de gegevens begon te verzamelen die nodig waren voor het onderzoek.
'Ik liep verder door de gang en ontdekte dat de grot een personage had dat ik nog niet eerder had gezien. Het plafond kwam tot op 3 meter van de vloer en de doorgang werd smaller van 23 meter naar ongeveer 4 meter.
“De vloer was bedekt met groot grind en de stroming was duidelijk merkbaar.
“Op een diepte van 101.4 meter stopte ik mijn scooter en begon een plaatsing te maken. Ik voegde wat verdunningsmiddel toe aan mijn rebreather en hoorde een steeds luider gesis van gas. Mijn MAV [manual add valve] stroomde vrij!
“Ik begon mijn verdunningsmiddel los te koppelen en werd met een QC-6-fitting in de unit aangesloten. Ik kon de toevoeging van gas aan mijn lus snel stoppen, maar merkte in die paar seconden dat mijn ademhalingssnelheid drastisch toenam.
“Er was maar één optie. Mijn duik eindigde en ons team had ons verste verkenningspunt voor deze expeditie bereikt.”
De afgelopen veertig jaar hebben grotonderzoekers geprobeerd te begrijpen wat er achter de indrukwekkende heroplevingen in Oaxaca, Mexico ligt. De Nacimiento Del Rio Uluapan is zo'n systeem.
Grottenonderzoek in het ruige junglegebied van de Sierra Mazateca heeft indrukwekkende ontdekkingen opgeleverd, waaronder grotten die meer dan 1200 meter diep reiken, brullende watervallen en de uitgestrekte met water gevulde passages die sumps worden genoemd.
De Cerro Rabon is een kalksteenplateau in de oostelijke hoek van de Sierra Mazateca. Het ligt 1600 meter boven de zeespiegel en heeft het potentieel om immense grottensystemen te bevatten, en een van de bekende ingangen is de Rio Uluapan, een enorme opening in de kloofwand die de ingang onthult van een kamer met een ruimte van 30 x 50 meter.
opvang zwembad.
Beyond The Sump is een collectief van speleologen met gespecialiseerde vaardigheden en het vermogen om wekenlang in grottensystemen te leven.
Eerdere projecten hebben enkele van de moeilijkste systemen onderzocht, waaronder de diepste grot op het westelijk halfrond, Sistema Huautla.
Verscheen in DIVER oktober 2019
In april ons internationale team lanceerde een expeditie om te ontdekken wat er achter dat bassin lag. Uitgerust met uitrusting voor diep grotduiken, technisch rotsklimmen, ondergronds kamperen en cartografie, drongen we met ons negenen diep het hart van de Cerro Rabon in – en deden wat volgens ons een van de meest ontzagwekkende grotduikontdekkingen is. in tientallen jaren.
In 1985 sneden expeditie-speleologen Bill Stone en Noel Sloan een steil pad uit naar de ingang van de grot, nadat ze over een beschadigde brug waren gereden, veroorzaakt door het intense overstromingswater dat de grot verliet.
‘Het water was beangstigend,’ zei Stone. “Het water dat over de travertijndammen bij de ingang naar buiten stroomde, was dieper dan de hoogte van Noel en kwam ruim twintig meter naar buiten voordat het verdween in een wolk van door botsingen veroorzaakte nevel en mist.”
De twee mannen konden de grot binnengaan en ontdekten dat het water zich over de instorting verspreidde, waardoor aan de achterkant een kalme watermassa ontstond.
The next day they carried out a dive using S-Glass composite tanks, Y-valves and modified Sherwood regelgevers that handled 380 bar. They tied off 280m into the cave, and hit their thirds.
De verkenning bleef geheim tot 1995, toen Paul Smith, Bill Farr, Tom Morris en Jim Brown terugkeerden naar de Uluapan. Brown bereikte de limiet van de vorige verkenning en Farr ging verder naar een punt op 430 meter van de ingang, waar hij bovenkwam in een grote luchtkamer midden in een poel waarin de waterval werd gevonden.
Daarna werd de Nacimiento Del Rio Uluapan achtergelaten als een van de grootste grotduikmysteries van Mexico.
Het eerste wat je opvalt Terwijl de weg afdaalt naar de vallei, ligt de steile Cerro Rabon, die meer dan 1000 meter hoog in de wolken oprijst.
Tegen de tijd dat ik aankwam, was de watervalkamer al herontdekt, zoals Steve Lambert me vertelde: "Het was gewoon toeval dat ik toevallig op de juiste plek was en sporen van een diep resonerend geluid kon horen", zei hij. . “Ik liet snel een koekje op de lijn vallen en zwom naar Teddy toe. We zwommen terug en Teddy kon het zwakke gerommel ook horen.
“Op dit punt begonnen we opgewonden te raken. We zwommen en staarden naar het plafond van de grot, ons afvragend waar het geluid vandaan zou kunnen komen, aangezien we in alle richtingen omringd waren door massief gesteente.
“Plots zakte het massieve stenen plafond weg en werd het zwart”, zei Steve. “We bonden nog een lijn af en gingen omhoog vanaf een diepte van 21 meter. Op ongeveer 12 meter afstand konden we golven aan de oppervlakte zien. Een veiligheidsstop was uitgesloten en we kwamen aan de oppervlakte in een enorme kamer, donderend van het geluid van de waterval.”
Bovendien duwden Charlie Roberson en medeleider Zeb put 2 in en vonden een diepe doorgang, zonder einde in zicht! Ze moesten hun verkenningsduikmolens voortdurend herladen, omdat ze bij elke duwduik steeds een paar honderd meter lijn legden.
“Omdat we niet wisten hoe ver of hoe diep put 2 zou gaan, besloten we te zwemmen met behulp van onze opgepompte tanks van 7 liter als reddingsoperatie”, aldus Charlie. “Ik was aan het duiken met mijn Fathom CCR en Zeb zat op zijn KISS Sidewinder.
"Zeb draaide de haspel terwijl ik vooraan achtervolgde." Deze techniek had voor ons goed gewerkt in de diepe, heldere grotten van Florida, en had het voordeel dat de hoofdduiker de route kon bepalen voordat de andere duiker met de haspel volgde.
“Het vinden van een route was geen... kwestie, en de enorme doorgang draaide naar rechts en begon geleidelijk dieper en groter te worden.”
Toen ik de ingang van de grot binnenliep, draaide ik me om en keek terug naar de wazige, vochtige Uluapan-vallei.
Een rij stalactieten die op scherpe tanden leken, omhuld door hangende tuinranken, vormden een toneel van sereniteit. Vogels vlogen naar de vallei beneden in een symfonie van geluid en beweging.
De Rio Uluapan is meer dan alleen een grot om te verkennen. Het is een waterbron voor de lokale gemeenschap en een toevluchtsoord voor het leven. Binnen moesten we 60 meter over rotsblokken springen om het indrukwekkende heroplevingszwembad te bereiken, dat zich 60 meter uitstrekt tot waar het plafond het water raakt.
Net voorbij de ingang van de grot, aan het plafond, werd een grote muurklimmende poort-a-richel opgesteld voor het opbergen van apparatuur. Vandaag was een rustdag van de inspanningen van de vorige dag, dus ik bleef bij de ingang om de passage te fotograferen.
De volgende dag gingen we terug naar de grot en maakten ons klaar om in put 2 te duiken. Ik was aan het duiken met open circuit stalen 85's, terwijl alle anderen op Sidewinder CCR's zaten. Tanks werden opnieuw gevuld, sorbet verpakt en we maakten ons klaar om naar de watervalkamer te duiken.
Dit ligt 518 meter van de heropleving, met onderweg een gemiddelde diepte van 12 meter en een maximale diepte van 21 meter. Om de reistijd door put 1 te versnellen, hield ik de kruisband van leider Zeb vast door de onderwaterdoorgang, waarbij ik laag bleef om de weerstand te minimaliseren. Ik merkte de gebeeldhouwde muren en de zanderige rotsbodem op die Bill Stone had gezien.
Het zicht was ongeveer 10 meter en onthulde een van de grootste onderwaterdoorgangen die ik ooit had gezien, hoewel op een gegeven moment de beperkende contouren van de doorgang betekenden dat ik moest loslaten en in een put moest zwemmen voordat ik terug naar Zeb opsteeg.
We daalden terug naar 20 meter, waarbij de muren verdwenen in de blauwe duisternis. Het was op dit punt dat er een verticale lijn verscheen, recht omhoog naar de watervalkamer.
Toen ik aan de oppervlakte kwam, kon ik de lichten van Jon Lillestolen en Gilly Elor zien bewegen, en hoorde ik het gebrul van de waterval.
Ik had me voorgesteld dat het groter zou zijn dan de werkelijke grootte van 6-9 meter. Het team had het Victoria Falls genoemd, naar de kratten warm Victoria-bier dat ze hadden gedronken.
We bevestigden onze duikuitrusting aan een lijn op een richel en zwommen naar de vaste touwen die op hun plaats waren gezet, zodat we gemakkelijk naar de top van de watervallen konden varen.
Jon had deze dwarslijnen opgesteld om de inspanning bij het dragen van de uitrusting naar opvangbak 2 tot een minimum te beperken, en ze gingen van de kustlijn naar een plank boven de watervallen.
Een ander stel touwen liep van deze plank naar de bovenste plank, ongeveer 12 meter hoger, en naar een zeer scherpe bovenste doorgang waarin water leek te stromen als het waterpeil hoog was. De wagen ging horizontaal verder naar een ankerpunt en eindigde bij put 2.
Deze put vereiste meer technische decompressieprocedures, dus duwden Zeb en Teddy – uitgerust met CCR’s, gemengd gas, verwarmde onderkleding onder droogpakken, duiklijn, onderzoeksuitrusting en extra tanks – diep in put 2.
We verwachtten dat ze vier uur in het water zouden blijven, dus gingen we terug om wat foto's te maken van het droge gedeelte van de grot.
Voordat we het wisten, we konden Zeb en Teddy zien liggen tijdens hun laatste decompressiestops terwijl ze waterdichte romantische romans lazen! Na hun laatste stop van 45 minuten kwamen ze boven water en rapporteerden dat ze nog eens 300 meter lijn hadden aangelegd, maar dat de grot dieper doorging, zonder dat het einde in zicht was.
Ze meldden dat delen van de grot naar een ondiepere diepte stegen voordat ze weer naar beneden gingen, wat een gecompliceerde en tamelijk lange duik had veroorzaakt.
Na een oppervlakte-interval van twee uur passeerden we de spullen langs de trolley naar de top van de watervalkamer en daalden vervolgens af naar de waterkant. Dit kostte enige tijd, maar het verplaatsen van de spullen naar put 1 met een trolleysysteem was een stuk eenvoudiger dan het slepen door de waterdoorgang.
Uiteindelijk zijn we teruggekeerd naar put 1 en hebben we ons voorbereid op onze duik er weer doorheen.
Het team bleef met aanhoudend succes dieper de Uluapan binnendringen totdat ze een maximale diepte van meer dan 100 meter bereikten en iets meer dan 2.1 kilometer aan in kaart gebrachte doorgang, waardoor de grot 2.5 kilometer lang werd. Plannen voor een terugkeer zijn in beweging, waarbij duikers dubbele rebreather-systemen gebruiken om dieper en verder te gaan dan ooit tevoren.
De diepte en afstand die de Uluapan aflegde, overtrof onze verwachtingen enorm, en we verwachten volgend jaar iets van grote betekenis te vinden.
Mijn dank gaat uit naar alle genoemde duikers, evenals Andreas Klocker, Susana Alejandra Mendoza en Joe Heinrichs. Meer informatie op Beyondthesump.org en even-verder.com
