Er wordt geschat dat de oceanen van de wereld drie miljoen wrakken van schepen, onderzeeërs en vliegtuigen bevatten, maar tot nu toe is slechts zo'n 3% onderzocht.
Duiken geeft duikers een gevoel van avontuur terwijl ze bezoeken wat voor de meeste mensen verborgen is.
Technische duiker uit Malta DANIEL XERRI reflecteert op andere redenen waarom duikers zo graag wrakken verkennen – terwijl JON BORG's fotografie helpt ook om die vraag te beantwoorden.
Lees ook: Wereldduikrecord als gekoeld model poseert vijf keer dieper
Zien wat weinigen zien
Als een schip eenmaal onder de golven is gezonken, krijgt nog maar een relatief klein aantal mensen het nog van dichtbij te zien. De enorme diepte waarop veel wrakken worden gevonden, betekent dat zodra een ontdekking is gedaan, het alleen mogelijk is om ze te bezoeken met behulp van bemande duikboten, op afstand bediende voertuigen (ROV's) of autonome onderwatervoertuigen (AUV's).
Dit is bijvoorbeeld het geval bij de recente ontdekking van Ernest Shackleton's Uithoudingsvermogen, dat onder 3 km water ligt.
Ondanks de beperkingen van de menselijke fysionomie biedt duiken ons de mogelijkheid om een klein deel van het bestaande aantal wrakken te bezoeken. De diversiteit aan wrakken die binnen de limieten voor recreatief duiken worden gevonden, vergroot de opwinding die met deze sport gepaard gaat, omdat het ons in staat stelt fysiek te onderzoeken wat niet-duikers nooit te zien zullen krijgen, anders dan via een foto of video-.
Veel mensen kennen Jacques Cousteau, en sommigen van hen hebben misschien een documentaire gezien waarin zijn heldendaden op de ss Thistlegorm, bijvoorbeeld, maar pas door te duiken op dit beroemde wrak in de Rode Zee kan men de pracht ervan ten volle waarderen.
Technisch duiken opent nog meer verkenningsniveaus omdat het duikers in staat stelt die wrakken te onderzoeken die nog dieper liggen. Eén van de redenen dat ik technisch duiken ben gaan doen opleiding was om de vele diepe wrakken uit de twee wereldoorlogen in de omringende zee te kunnen bezoeken Maltese eilanden.
Deze wrakken staan onder toezicht van a nationale erfgoedorganisatie en duikers kunnen een locatie bezoeken zolang ze over de vereiste certificering beschikken en de beste praktijkinstructies volgen.
Het zien van een wrak dat tientallen jaren op de zeebodem heeft gelegen uit het donker wordende blauw opduikt, roept een soort opwinding op die zelden verdwijnt, ongeacht hoe vaak een duiker die specifieke plek heeft bezocht.
Duiken in de geschiedenis
Wrakduiken stelt ons in staat locaties te verkennen die hun eigen plaats in de geschiedenis hebben. Wanneer wrakliefhebbers hun bucketlists vergelijken, lijken velen het eens te zijn over de wenselijkheid van duiken op een klein aantal beroemde locaties. Deze omvatten meestal Bikini-atol, Chuuk-lagune en Scapa Flow.
Terwijl de geografische afgelegen ligging, uitdagende omgevingsomstandigheden, diepte en kosten het moeilijk kunnen maken om sommige wrakduikdoelen te bereiken, is de mogelijkheid om bepaalde locaties te bezoeken een manier om in het verleden te duiken en meer te weten te komen over een schip dat mogelijk een kleine rol heeft gespeeld in de geschiedenis van het wrakduiken. de geschiedenis van een land, regio of organisatie.
Dit is waarschijnlijk een van de redenen waarom honderden duikers deze bezoeken historische wrakken als de ss President Coolidge in Vanuatu en de USAT Vrijheid jaarlijks op Bali, terwijl een aanzienlijk kleiner aantal duiken uitvoert op de HMH Brittannic buiten Griekenland.
Zelfs als een wrak weinig of geen historische waarde heeft, is duiken nog steeds een middel waarmee we ons kunnen verbinden met het specifieke verhaal ervan. In bepaalde gevallen kan dit behoorlijk schrijnend zijn.
Het beroemdste wrak in de Maltese wateren is bijvoorbeeld ongetwijfeld het Om El Faroud, een 115 meter lange olietanker die dagelijks door tientallen recreatieve duikers wordt bezocht.
Hoewel het feit dat het in 1998 tot zinken werd gebracht, ertoe zou kunnen leiden dat men zou denken dat er niets interessants is aan het verhaal van dit wrak, liggen tragische omstandigheden ten grondslag aan de reden Om El Faroud waar duikers nu van kunnen genieten.
Een explosie die plaatsvond terwijl het schip onderhoud onderging in een droogdok, veranderde het in een afschrijving en doodde negen scheepswerfarbeiders.
Nog tragischer is het verhaal van Salem Express. Het zinken van deze passagiersveerboot in de Rode Zee in 1991 leidde tot het verlies van meer dan 470 levens. Hoewel het duiken op dit wrak in sommige kringen als controversieel wordt beschouwd, wordt van degenen die daarvoor kiezen verwacht dat zij het grootste respect tonen in plaats van louter gedreven te worden door ziekelijke nieuwsgierigheid.
Interactie met het zeeleven
Wrakken fungeren als kunstmatige riffen, en meestal wemelt het van het zeeleven. De eerste keer dat ik bijvoorbeeld afdaalde in Cyprus op de ms Zenobia – een ro-ro-veerboot die in 1980 tijdens haar eerste reis zonk met 108 trekkers aan boord – ik was me volledig bewust van de omstandigheden van het zinken.
Niets bereidde me echter voor op de grote tandbaarzen en de batterijen barracuda die ik in de eerste paar minuten van de duik zag.
Sommige wrakken staan erom bekend dat ze dienen als toevluchtsoord voor vissen, koraal en andere soorten, wat een van de belangrijkste attracties van de duikstek is. Dit is bijvoorbeeld waarschijnlijk wat de ss Yongala het populairste wrak op het zuidelijk halfrond, met jaarlijks ongeveer 10,000 duikers die het wrak bezoeken.
Dit wrak, dat al meer dan een eeuw op de zeebodem ligt, is favoriet bij gigantische trevally's, Maori-lipvissen, verschillende soorten roggen, schildpadden en zelfs stierhaaien.
Het feit dat wrakken een toevluchtsoord bieden voor het zeeleven is een extra stimulans voor duikers om een bepaalde plek te bezoeken. Sommige landen hebben geprobeerd van dit fenomeen te profiteren door verschillende soorten schepen tot zinken te brengen, van buiten gebruik gestelde marineschepen tot zwaar beschadigde vrachtschepen en tankers.
Hoewel de reinigings- en afzinkprocessen zeer zorgvuldig moeten worden uitgevoerd om schade aan het bestaande ecosysteem van een gebied te voorkomen, zal een wrak uiteindelijk zeeleven aantrekken en het nog aantrekkelijker maken voor duikers.
Niettemin kan het, wanneer een schip tot zinken wordt gebracht, enkele jaren duren voordat het zeeleven het begint te koloniseren. Dit was het geval bij de USS Oriskans – een vliegdekschip dat in 2006 in Florida tot zinken werd gebracht – en met de USS Drieteenmeeuw, een reddingsschip voor onderzeeërs dat in 2011 in Grand Cayman tot zinken is gebracht.
Beide wrakken zijn enorm populair geworden bij duikers en fungeren geleidelijk als een thuis voor een grote verscheidenheid aan mariene soorten.
Jezelf uitdagen
Sommige wrakken zijn niet zozeer wereldberoemd geworden vanwege hun pracht, geschiedenis of zeeleven, maar vanwege de uitdagingen die ze vormen voor degenen die ze aan hun lijst van veroveringen willen toevoegen.
De ss Andrea Doria is misschien wel het meest beruchte voorbeeld, waarbij hele boeken zijn geschreven over hoe moeilijk deze Mount Everest van wrakduiken is om te verkennen, en hoeveel duikerslevens deze heeft geëist.
Sinds het wrak in 1956 voor de kust van Massachusetts is gezonken, heeft het honderden duikers ernaartoe gelokt. Sommigen probeerden kostbare artefacten en souvenirs terug te vinden, terwijl anderen het eenvoudigweg als een test van hun vaardigheden zien.
Sommige wrakliefhebbers raken zo geobsedeerd dat ze enorme risico's nemen en aanzienlijke persoonlijke offers brengen om een bepaalde plek te bezoeken. Zoals in het boek wordt verteld schaduwduikers, de ontdekking en verkenning van U-869 nam de levens over van de Amerikaanse duikers John Chatterton en Richie Kohler, die het overleefden om het verhaal te vertellen, maar daarbij zoveel verloren.
Hoewel niet alle wrakken zo verraderlijk of uitdagend zijn dat ze alleen geschikt zijn voor zeer competente technische duikers, kan wrakduiken een activiteit met risico's zijn. Dit is vooral het geval als iemand ervoor kiest een wrak binnen te dringen.
De risico's van gedesoriënteerd raken, verstrikt raken of zonder lucht komen te zitten in een overheadomgeving mogen niet worden onderschat. Om deze reden vereist wrakduiken een specifieke reeks vaardigheden en instelling.
Het is de mogelijkheid om je vaardigheid en moed als wrakduiker uit te oefenen die sommige mensen tot deze activiteit aantrekt. In vergelijking met de andere attracties van wrakduiken, dit is misschien niet de meest aanlokkelijke; Sommige duikers halen echter enorme voldoening uit het omgaan met de potentiële uitdagingen die een wrak met zich meebrengt.
Volg Daniel Xerri (@daniel.xerri) en Jon Borg (@Jonborg) op Instagram
Ook op Divernet: De beperkingen voor wrakduiken met torpedobootjagers zijn opgeheven, De grenzen van fotoshoots verleggen voor een nieuw wereldrecord, Scheepswrakzilver, messing – zelfs een Model T Ford!, Technisch gratis: eerst een Truk-wrakduiken, Harige duiken, maar lang verloren gewaand wrak van Alderney geïdentificeerd
