TECHNIEK
Onze opwaartse reizen terug naar de lucht behoren tot de minst doordachte aspecten van het duiken, maar van vitaal belang om goed te zijn en gemakkelijk fout te gaan, zegt SIMON PRIDMORE.
IN HET VERLEDEN Ik heb geschreven over hoe bij recreatief duiken zonder deco-stop de planning meestal gericht is op het “onderste” deel van de duik, en dat duikers de neiging hebben om af te haken zodra ze aan hun opstijging beginnen.
In feite is bewust blijven en de juiste opstijging maken de belangrijkste factor die een veilige en succesvolle duik garandeert.
Onlangs waren mijn vrouw en ik aan het duiken op een plek genaamd Black Rock in het noorden van Raja Ampat, Indonesië. We waren bezig de zijkant van het enorme rotsblok op te klimmen dat de plek zijn naam geeft, toen we een kleine groep duikers boven ons zagen ronddrijven en hun veiligheidsstop maakten.
Er liep een stroming en, zoals je zou verwachten, vangde deze de uitgeademde bellen op en trok ze horizontaal in plaats van ze op natuurlijke wijze naar de oppervlakte te laten stijgen.
Toen merkten we dat, een paar meter voorbij de duikers en in de richting waarin ze dreven, hun bellenstromen naar beneden werden getrokken!
Dit was een van de zeldzame gevallen waarin ik wenste dat ik een soort radiocommunicatie had om hen te waarschuwen voor waar ze heen gingen.
En ja hoor, enkele seconden later ontstond er chaos toen de nietsvermoedende duikers door de stroom werden overvallen.
Toen verdwenen ze uit ons zicht, achter de massa van de Black Rock.
Het bleek, zoals vaak het geval is, dat de neerwaartse stroming gelokaliseerd was, als een smalle waterval in de zee, en al snel spuwde hij ze allemaal uit in rustiger water dieper naar beneden.
Ze kwamen uiteindelijk allemaal veilig boven water, maar ze hadden een enorme schok gehad. Geen van hen had het zien aankomen. Ze hadden daar gewoon gedroomd, wachtend op het einde van de duik.
Als ze hadden gemerkt wat hun bubbels deden, hadden ze misschien weg kunnen zwemmen om aan de trek te ontsnappen, of gewoon meteen naar boven kunnen stijgen, waarbij ze terecht hadden berekend dat een gemiste veiligheidsstop van een paar minuten een veel betere optie was dan een tijdje naar beneden te worden gesleept. kort verblijf in de diepte aan het einde van hun duik.
Tijdens uw opstijging na elke duik moet u zich altijd bewust zijn van alles wat er aan de oppervlakte of boven u en om u heen in het water gebeurt.
Dit doe je niet automatisch; je moet je concentreren, vooral na een diepere duik. Nieuwe experimenten hebben aangetoond dat stikstofnarcose niet alleen de hersenfunctie beïnvloedt terwijl duikers zich op diepte bevinden, maar nog steeds aanwezig is tijdens de opstijging, en zelfs gedurende ongeveer 30 minuten nadat een duiker aan de oppervlakte is gekomen. Dit zou wel eens het ‘uitschakelings’-fenomeen kunnen verklaren dat ik eerder noemde.
Technische duikers weten dat het kenmerk van een succesvolle duik een veilige opstijging en decompressie is, en niet het volbrengen van een specifieke missie. opleiding.
Het zou echt een sleutelelement moeten zijn bij het duiken opleiding op alle niveaus, vanaf het begin.
WAAR TE STIJGEN
Het is een kwestie van mentaliteit. Als je kunt, plan dan altijd om na je duik naar boven te komen op wat technische duikers een ‘opstijgplatform’ noemen. Dat betekent een shotline, ankerlijn, duiklocatiemarkeringsboei, rifmuur of de mast van een scheepswrak – ergens dat een visuele dieptereferentie biedt, zodat u uw stijgsnelheid gemakkelijker kunt volgen.
Het opstijgplatform is niet bedoeld om aan vast te houden. Je zou je opstijging moeten kunnen beheersen via controle over het drijfvermogen en concentratie, maar als je nog aan het begin staat van de weg naar het drijfvermogennirvana, kan iets om je af en toe aan vast te houden erg nuttig zijn.
Als je echter een rifmuur pakt, zorg er dan voor dat je een gedeelte pakt dat uit kale rotsen bestaat en verstoken is van zeeleven.
Als u geen referentie heeft, als u in blauw/groen/zwart water opstijgt, let dan op uw computer nauw.
Vertrouw niet op je instinct: er zullen momenten zijn waarop je niet eens weet of je omhoog of omlaag gaat.
Kom langzaam omhoog. De algemeen aanbevolen maximale stijgsnelheid is 9 meter per minuut, en langzamer is beter.
Of u kunt uw eigen opstijgplatform creëren door een SMB op een lijn te sturen. Zorg ervoor dat je dit veel hebt geoefend in een zwembad of in ondiep water voordat je het tijdens een “serieuze” duik probeert, want het manipuleren van een molen en SMB onder water met behoud van een neutraal drijfvermogen is in het begin niet eenvoudig.
Voordat u de boei omhoog stuurt, moet u altijd omhoog kijken om te zien of er iets op het oppervlak of in het water boven u, andere duikers misschien, is waar de boei tegenaan kan lopen als deze omhoog gaat.
Bekijk het dan helemaal totdat het aan de oppervlakte is met de lijn strak en verticaal.
HOE TE STIJGEN
De sleutelwoorden hier zijn anticipatie en controle. Voordat u opstijgt, moet u wat lucht uit uw stabjack laten stromen en, terwijl u onderweg bent, moet u er altijd rekening mee houden dat u af en toe wat meer lucht moet laten ontsnappen.
Doe dit proactief in plaats van te reageren als u voelt dat de uitzettende lucht u te snel omhoog begint te trekken. Ja, het betekent dat u uw account moet gebruiken vinnen een beetje tijdens de beklimming, maar het betekent dat jij, en niet je trimjacket, de beklimming controleert.
Voordat u naar de oppervlakte gaat, moet u, zolang u nog lucht over heeft en de zeeomstandigheden het niet gevaarlijk maken om te stoppen (zoals wanneer u naar een gebied met neerwaartse stroming afdrijft), een veiligheidsstop van 3-5 minuten maken op een diepte tussen 3 en 6 meter .
De werkelijke diepte doet er niet toe, en ook niet de exacte tijd dat u daar verblijft. Kies een comfortabele plek uit en blijf een tijdje hangen. Als er op 4 meter hoogte een prachtig stuk koraal op het rif ligt om naar te staren, dan breng je daar een paar minuten door.
Of, als je op een ankerlijn zit en er is een grote knoop touw op 6 meter hoogte waar een stel babyvissen een tijdelijk onderkomen heeft gevonden, wacht daar dan en geniet ervan om ze rond te zien dartelen.
Als je klaar bent om naar boven te komen, ga je omhoog – maar niet zo snel! De belangrijkste reden dat u een veiligheidsstop deed, was om uw lichaam te helpen efficiënter te decomprimeren. Maar hoe lang het ook duurde, er blijven kleine belletjes door je lichaam stromen.
Uit tests blijkt dat een duiker 30 minuten na het bovenkomen van een duik maximaal borrelen ervaart. Houd dus zelfs aan het einde van de duik het concept van langzaam en veilig opstijgen in gedachten.
Dit betekent dat je niet zomaar je stop voltooit en naar de oppervlakte schiet door dat deel van de waterkolom waar het drukverschil het grootst is. In het laatste deel van je klim moet je nog langzamer bewegen.
De toepassing van een beetje wiskunde maakt dit duidelijk. Als uw veiligheidsstop zich op 4.5 meter hoogte bevond en de aanbevolen maximale stijgsnelheid 9 meter per minuut is, zou het minstens 30 seconden moeten duren om van uw veiligheidsstop naar de oppervlakte te komen.
Probeer in de praktijk minstens een minuut de tijd te nemen. Soms kan dit moeilijk te beoordelen zijn, vooral omdat de afstand relatief kort en groot is computers toon alleen minuten, geen minuten en seconden.
Dus tel de seconden in je hoofd (één olifant, twee olifanten) of kijk hoe twee minuten over je duik klikken.computer voordat je je hoofd van het oppervlak haalt.
Een minuut kan lang lijken, maar door oefening krijg je een idee van het juiste tempo.
Neem de kunst van het stijgen serieus. Het is iets dat vaak wordt verwaarloosd, maar het is een techniek die de moeite waard is om te beheersen.
Lees meer van Simon Pridmore in:
Scuba Confidential – Een insidergids om een betere duiker te worden
Scuba Professional – Inzichten in Sport Diver Trainingen & Activiteiten
Scuba Fundamenteel – Begin op de juiste manier met duiken
Duikfysiologie – Denk je dat je alles weet over duikgeneeskunde? Denk nog eens na!
Ze zijn allemaal beschikbaar op Amazon in verschillende formaten.
