KROKODILLEN EN ALLIGATOREN is over de hele wereld te zien in veel tropische en subtropische gebieden. Deze overblijfselen uit het dinosaurustijdperk zijn echter meestal onvoorspelbaar en agressief, en het water ingaan om deze verbazingwekkende roofdieren te fotograferen kan een enigszins gevaarlijke operatie zijn.
Lees ook: ‘Verkeerde plaats, verkeerde tijd’: duiker wiens hoofd in de kaken van de krokodil zat
Kenmerken van Amerikaanse krokodillen
De Amerikaanse krokodil is echter veel minder agressief dan veel andere soorten. Het is onwaarschijnlijk dat hij iets zal aanvallen dat veel groter is dan een kleine hond.
Dit betekent uiteraard niet dat het geheel veilig is om met een van deze dieren het water in te gaan en dat u geen kwaad kan overkomen. Deze krokodillen zijn roofdieren, en net als elk dier dat doodt voor voedsel, kan een gebrek aan respect en kennis van hun gedrag gemakkelijk tot een zeer gevaarlijke situatie leiden.
When you are face-to-face with a 3m-long American crocodile and the lens or dome-port of your camera housing is all but touching the business end of these many-toothed creatures, you are very much aware that a crocodile is a carnivore.
Deze krokodil is zeker een prehistorisch uitziend wezen, dat door de verschillende verschillen kan worden onderscheiden van zijn naaste verwant, de Amerikaanse alligator (Alligator mississippiensis). Hij heeft een langere en dunnere snuit, de kleur is lichter en wanneer de kaken gesloten zijn, overlappen twee lange tanden op de onderkaak de bovenkaak.
Honderd kilometer uit de zuidoostkust van Cuba ligt een archipel genaamd Jardines de la Reina, wat, vertaald uit het Spaans, “Tuinen van de Koningin” betekent. De kleine eilandjes waaruit deze archipel bestaat, zijn meestal zandbanken met mangroven, en tussen deze mangroven leven een klein aantal Amerikaanse krokodillen, die zich voeden met de vissen die de mangrovewortels als kraamkamer gebruiken.
A small number of floating barges and boats are used by divers and fishermen who make the six-hour trek from the mainland to be rewarded with spectacular onderwaterfotografie, en geweldig onder de bemanning van deze operatie is Gustavo Lopez Sanchez, een Cubaanse duikgids die sinds 2008 op de archipel werkt.
Gedurende deze tijd heeft hij contact gemaakt met verschillende van deze prachtige reptielen, en één in het bijzonder, genaamd Nino, reageert op zijn stem wanneer hij zijn naam roept. Het is een ongelooflijk gezicht als je je op een kleine boot waagt terwijl Gustavo op de boeg staat en 'Nino, Nino' roept.
De hele situatie is eigenlijk behoorlijk bizar en als je om je heen kijkt, kan het je vergeven worden dat je denkt dat deze man gek is. Vaker wel dan niet zie je de krokodil binnen een paar minuten over het water naar ons toe bewegen met zijn onmiskenbare kronkelende beweging, waarbij alleen zijn ogen en neusgaten boven het oppervlak uitsteken.
Nino is nog maar een baby van vier jaar oud, maar met zijn lengte van drie meter en met een enorme reeks werkelijk behoorlijk grote en zeer witte tanden is het een geweldige ervaring om met een camera, beschermd door de onderwaterbehuizing, het water in te glijden en naar binnen enkele centimeters van dit prachtige toproofdier.
Nino stond een aantal van ons toe het water in te gaan en een aantal ‘close and personal’ beelden te maken, al zorgden we er wel voor dat het maar één persoon tegelijk was en dat we heel voorzichtig bewogen, zonder enige schokkerige bewegingen.
Amerikaanse krokodillen zijn te vinden langs de Atlantische en Pacifische kusten van Zuid-Mexico tot zo ver zuidelijk als Peru en Venezuela. Ze bewonen veel van de Caribische eilanden en delen van de zuidkust van de Verenigde Staten.
Het is een van de weinige krokodillensoorten die de voorkeur geven aan het zoutgehalte van zeewater boven het zoete water van meren en rivieren. Als gevolg hiervan wordt het meestal aangetroffen in brakke meren of mangrovemoerassen, zoals die op de archipel van Jardines de la Reina.
De Amerikaanse krokodil is ook te vinden in kustgebieden en het is bekend dat ze zich naar riviersystemen verplaatsen. Ze zijn zo goed aangepast aan het leven in zout water dat sommige populaties te vinden zijn in hyperzoute meren.
Krokodillen zijn koudbloedig, oftewel ectotherm, en hebben daarom een warme omgeving nodig om te kunnen overleven. Ze moeten hun eigen temperatuur onder controle houden, warm blijven door in de zon te liggen en afkoelen door in het water te glijden.
Het is ook bekend dat ze een proces gebruiken dat 'gapend' wordt genoemd, waarbij ze met hun mond open liggen om ze koel te houden. Het is heel gemakkelijk te begrijpen dat deze actie in het verleden werd aangezien voor agressief gedrag, maar het is in werkelijkheid slechts een van de vele manieren waarop de krokodillen hun lichaamstemperatuur kunnen reguleren.
Nino is nog steeds vrij klein voor een mannelijke Amerikaanse krokodil, aangezien een volwassen mannetje meer dan 6 meter lang kan worden en bijna 1000 kg kan wegen.
Realistisch gezien is het echter waarschijnlijker dat een gemiddelde man, wanneer hij volgroeid is, 4-5 meter lang wordt en ongeveer 400 kg weegt. Zoals alle krokodillensoorten zijn de vrouwtjes kleiner en het is ongebruikelijk dat één exemplaar groter wordt dan 4 meter.
Het idee en het boek
Toen we voor het eerst werden gevraagd Om World's Best Wildlife Dive Sites te schrijven, hebben we zorgvuldig ons portfolio bestudeerd om te zien welke van de duikplekken we al hadden geregistreerd, en vervolgens gekeken naar wat we nodig hadden om een definitieve gids te kunnen maken voor onze favoriete duikplekken over de hele wereld .
We moesten er ook voor zorgen dat we konden voldoen aan de criteria die de uitgever ons had gegeven.
As foto-journalists for dive magazines and the national press, as well as having run dive-shops at home in Manchester and in the Caribbean, we had a lot of experience in scouring the globe for underwater wildlife.
Ons mediabedrijf Frogfish Fotografie bestaat al meer dan 10 jaar en in die tijd hebben we ruim 5 terabyte aan afbeeldingen met hoge resolutie verzameld.
We kregen twaalf maanden de tijd om de taak te voltooien, en hoewel we wisten dat het een uitdaging zou zijn, wat het ook was, hadden we ons niet helemaal gerealiseerd hoeveel werk we onszelf hadden opgelegd.
Wij vragen niet om medeleven; het is een baan die duizenden mensen graag aangeboden zouden willen krijgen en we hebben natuurlijk een fantastische tijd gehad bij het verzamelen van alle afbeeldingen en verhalen die je in de 32 hoofdstukken van dit boek kunt zien.
De titel van het boek is op zichzelf al emotioneel, en ik kan garanderen dat er hoofdstukken zullen zijn die lezers zullen betwisten omdat ze niet de moeite waard zijn om in het boek te worden opgenomen. Het kiezen van de beste wildduiklocaties ter wereld is echter per definitie een subjectieve beslissing.
Om dit te verzachten hebben we een feitenpanel beschikbaar gesteld waarin we alternatieve duikplekken hebben opgenomen voor de belangrijkste soorten waarop we ons hebben gericht.
Nadat we de beslissing hadden genomen over welke duikplekken en wezens we in de publicatie wilden opnemen, begonnen we met het organiseren van de reis en de logistiek om de beelden te verzamelen.
Zoals elke duiker echter weet, kun je op de door jou gekozen duiklocatie aankomen en zelfs als je een week de tijd hebt om alle afbeeldingen te krijgen die je nodig hebt, heeft Moeder Natuur niet noodzakelijkerwijs het script gelezen.
Er zijn bijvoorbeeld enkele duikplekken waar we uiteindelijk maar één duik hoefden te maken om de beelden te krijgen, en gelukkig werkte dat.
De hamerhaaien van Bimini waren daar een goed voorbeeld van, aangezien het de afgelopen twee dagen stormachtig was geweest en het water en het zand in beweging had gebracht, en we echt maar één kans hadden om te krijgen wat we wilden. Daarentegen brachten we met Andrew Fox een week door op de Neptunus-eilanden, maar dat viel samen met het slechtste weer dat ze sinds enige tijd in Zuid-Australië hebben gehad.
Het resultaat was dat, hoewel we een aantal prachtige afbeeldingen van grote witte haaien in de verte kregen, slechts heel weinig daarvan geschikt zouden zijn voor deze publicatie.
Gelukkig voor ons is Andrew een uitstekende fotograaf en heeft hij een aantal van zijn prachtige witte foto's voor dit hoofdstuk gedoneerd.
Een van de moeilijkste beslissingen die we moesten maken, was welke de “beste” 32 duikplekken in het wild moesten zijn. Opnieuw was het een volkomen subjectieve beslissing.
Omdat we slechts een beperkte tijd beschikbaar hadden, lagen sommige beslissingen voor de hand, omdat we al een bezoek hadden gebracht aan wat wij beschouwden als de 20 beste duikplekken van de bucketlist die we zo'n 10 jaar geleden voor onszelf hadden opgesteld.
Het waren de laatste tientallen sites die het meeste onderzoek naar de ziel veroorzaakten en we kwamen met een lijst van 25 locaties voor mogelijke opname.
Er zullen ongetwijfeld lezers zijn die tegen het boek schreeuwen en ons veroordelen omdat we hun eigen favoriete plekken niet vermelden.
We zullen doorgaan met onze zoektocht naar een nieuwe selectie duikplekken en misschien zal er in de toekomst een tweede deel van dit boek volgen.
• 's Werelds beste duiklocaties voor wilde dieren van Nick & Caroline Robertson-Brown wordt in hardback uitgegeven door Reed New Holland voor £ 19.99 en is verkrijgbaar bij alle goede boekhandels.
Of bel 01206 255777 onder vermelding van WWD1 om een exemplaar te kopen voor de speciale prijs van £ 17.99, inclusief gratis verzendkosten.
