Onderwaterfotograaf, instructeur en duikgids CARL CHARTER heeft lommerrijke zeedraken voor de deur – voor velen van ons staan ze op de bucketlist
OVER BLADZEEDRAKEN
MET EEN BEDEKT LICHAAM in een benig pantser, een kaak versmolten tot een lange snuit om te voeden, en aangepast vinnen die meer op bladeren lijken voor de perfecte camouflage, de majestueuze groene zeedraak is een echte speling van de natuur.
Het is een van de drie zeedraakjes die langs het Great Southern Reef in Australië voorkomen. De GSR strekt zich uit over vijf staten, van Brisbane in Queensland tot New South Wales, Victoria, Tasmanië, langs de Zuid-Australische kust en tot Kalbarri ten noorden van Perth in West-Australië.
De robijnrode zeedraak, Phyllopteryx dewysea, werd pas in 2015 ontdekt in diep water voor de kust van West-Australië, terwijl de gewone zeedraak, Phyllopteryx taeniolatus, wordt aangetroffen van West-Australië tot Victoria.
Maar de meest flamboyante van de zeedraakjes met zijn extravagante camouflage is Phycodurus eques. Groene zeedraken worden gevonden van West-Australië tot Zuid-Australië, met zeer zeldzame waarnemingen in Victoria.
De beste plek om een van deze majestueuze wezens van je bucketlist af te vinken is het Fleurieu-schiereiland, op een uur rijden van de Zuid-Australische hoofdstad Adelaide. Rapid Bay is de hotspot voor enthousiaste fotografen van over de hele wereld om te verkennen in de hoop een van deze ongrijpbare vissen te spotten.
Als je geluk hebt, zie je een lommerrijke zeedraak langs de zeegrasbedden varen, niet ver van het gemakkelijke toegangspunt van de steiger: een trap die naar een duikplatform leidt.
De lommerrijke zeedraak wordt door de lokale bevolking liefkozend de lommerrijke genoemd en wordt het hele jaar door aangetroffen in de kelp- en zeegrasbedden langs de GSR. Het is een beschermde soort en het maritieme embleem van Zuid-Australië.
Met een levensduur van zeven tot tien jaar brengt de bladsoort een groot deel van zijn tijd dag en nacht door met cruisen langs het zeegras op jacht naar en het eten van kleine mysidgarnalen, maar hij blijft altijd binnen een klein “thuisgebied”.
In het voorjaar verzamelen de bladluizen zich in kleine scholen van maximaal vijf individuen en gaan op zoek naar een partner.
DE MANNELIJKE BLAD wordt ‘zwanger’ en draagt de jongen. Het vrouwtje legt maximaal 300 eieren in een buidel op zijn staart, en hij broedt ze zes tot acht weken uit totdat de baby's van 20 mm worden geboren. Hij kan ook meer dan één partij eieren per seizoen uitbroeden.
De jongen worden aan hun lot overgelaten, en slechts 1 tot 20 baby's van de aanvankelijke 300 zullen overleven.
Deze groeien binnen het eerste jaar uit tot 20 cm en binnen twee jaar tot hun volledige lengte van ongeveer 43 cm.
Leafys zijn erg gevoelig voor veranderingen in diepte. Ze zullen lijden aan barotrauma en sterven als ze bij stress 2 meter of meer verticaal worden verplaatst. Ze zijn ook erg gevoelig voor licht, dus bij het fotograferen moeten duikers waar mogelijk gebruik maken van natuurlijk licht en de flitser beperken fotografie tot niet meer dan een paar schoten per ontmoeting.
In sommige gebieden is de populatie in het verleden ingestort, hetzij als gevolg van vermoedelijke stroperij voor de aquariumhandel, hetzij, recenter, onder druk van grote groepen duikers die probeerden die perfecte foto te maken.
Het is heel goed mogelijk om van deze delicate wezens te houden, omdat steeds meer duikers gemakkelijk toegankelijke duikplekken zoals Rapid Bay bezoeken.
ELKE BLADIGE ZEEDRAAK heeft onderscheidende gezichtsmarkeringen die kunnen worden gebruikt om individuen te identificeren. En die individuen hebben verschillende persoonlijkheden. De een zal op één plek zitten zodat je van de schoonheid ervan kunt genieten, terwijl de ander vluchtig zal zijn en waarschijnlijk snel weg zal trekken.
Het is dus belangrijk dat duikers de persoonlijke ruimte van deze wezens respecteren en op minimaal 2 meter afstand blijven als ze ze bekijken.
Maak ze niet te vol – er mogen niet meer dan twee duikers tegelijk bij zijn – en als een blad toch weg begint te bewegen, is het tijd om achteruit te gaan en hem voldoende manoeuvreerruimte te geven.
Het zou vanzelfsprekend moeten zijn dat ze niet mogen worden achtervolgd of aangeraakt, en duikers moeten zich hiervan bewust zijn vin plaatsing en het vermijden van achtergebleven uitrusting.
Met respect en goed duiken en fotografie Met deze praktijken kunnen we ervoor zorgen dat groene zeedraken rond de steiger van Rapid Bay blijven hangen, waar duikers in de toekomst van kunnen genieten.
