Verminderen, verminderen, verminderen!
Iedereen weet dat het minimaliseren van de hoeveelheid meegevoerd gewicht de heilige graal van een duiker is, zegt SIMON PRIDMORE, maar er zijn praktische grenzen aan de zoektocht naar gewichtsvermindering.
HELGA WAS OP DE achtste dag van een lange liveaboardreis door Indonesië. Het duiken was fantastisch geweest, ze had plezier en voelde zich ontspannen.
Ze rolde achteruit het water in, viel op 24 meter hoogte op de zeebodem en zwom naar een koraalkop om te kijken wat ze kon vinden om te fotograferen. Het eerste dat ze zag was een kleine, mooie, felrode hengelaarsvis die zich voordeed als een spons.
"Heb je!" zij dacht. “Wat een geweldige start van de duik!” Ze bracht een paar minuten door met het maken van foto's vanuit verschillende hoeken totdat ze er zeker van was dat ze de juiste foto had gemaakt, en draaide zich toen om om haar man te zoeken, die normaal gesproken dichtbij zou zweven.
Daar was hij. Ze gaf hem een OK-teken, maar in plaats van vriendelijk te reageren, wees hij naar haar middel. Ze keek naar beneden en vroeg zich af wat het probleem was. Aanvankelijk zag ze niets verkeerds. Toen zag ze wat hij had opgemerkt.
Ze droeg haar loodgordel niet.
Haar eerste gedachte was dat ze terug naar de tenderboot moest gaan om haar riem op te halen, maar toen bedacht ze dat ze al op 24 meter zat.
Wat zou het nut zijn van opstijgen om een apparaat te krijgen om haar te helpen afdalen als ze al op de bodem was en het prima deed?
Ze droeg 3 kg gewicht aan haar riem. Dit was 1 kg meer dan ze normaal droeg, omdat ze de reis was begonnen met een nieuwe 3 mm wetsuit en was zich ervan bewust dat dit pak, omdat het nieuw was, een groter positief drijfvermogen zou hebben dan haar oude, dat in de loop der jaren tijdens een paar honderd duiken steeds opnieuw was samengedrukt en daardoor dunner was geworden, minder goed in staat was haar warm te houden, en minder ook positief opgewekt.
Helga's man haalde een gewicht van een kilo van zijn loodgordel en gaf het schouderophalend aan haar, alsof hij wilde zeggen dat dit het beste was wat hij kon doen. Hij stak een duim op en vroeg haar of ze de duik wilde afbreken, maar Helga schudde haar hoofd.
Ze stopte het gewicht dat hij haar had gegeven in een zakje met ritssluiting aan haar harnas en gaf aan dat ze gewoon door moesten gaan met duiken.
Dit deden ze. Ze hadden een geweldige tijd, stegen na de voorgeschreven 60 minuten op en Helga slaagde er zonder problemen in om de veiligheidsstop te maken.
Ze is een slanke, tengere vrouw, gebruikt tijdens een duik altijd minder lucht dan de anderen in haar groep en komt meestal aan de oppervlakte met minstens 70 bar in haar cilinder.
Verscheen in DIVER april 2019
HET GEWICHTSDEBAT
Terug op de tenderboot vertelde Helga de groep wat er was gebeurd. "Nou, je hebt duidelijk te veel gewicht gedragen!" zei een persoon.
‘Misschien heb je eigenlijk helemaal geen gewicht nodig,’ zei een ander, waarmee hij aangaf dat Helga niet eens had gemerkt dat ze haar loodgordel had achtergelaten totdat haar man hem erop had gewezen.
Een derde duiker begon een korte toespraak over hoe het altijd het beste was om zo min mogelijk gewicht te dragen, omdat het dragen van te veel aan je riem je houding in het water beïnvloedde en je benen naar beneden duwde. Toen je lucht aan je stabjack toevoegde om het overtollige negatieve drijfvermogen te compenseren, tilde je je hoofd op en zag je eruit als een zeepaardje.
Bovendien, zo voegde hij eraan toe, maakte de extra lucht die rondslingerde in je stabjack het moeilijk om je evenwicht te bewaren, en al dat schommelen en rollen verhoogde je luchtverbruik.
Een paar hoofden knikten instemmend.
Een vierde duiker maakte echter bezwaar; Hoewel dat in het algemeen misschien wel waar was, was het in het geval van Helga zeker niet van toepassing. Ze hadden allemaal een week samen gedoken en, voor zover hij kon zien, waren Helga's houding en stabiliteit in het water, zelfs toen ze haar loodgordel droeg, net zo goed als die van elke duiker die hij had gezien.
En aan het einde van een duik had ze altijd meer lucht over dan de rest van hun groep.
Iedereen erkende dat dit allemaal goede punten waren. Het gesprek ging verder.
Helga had tijdens haar bijna gewichtloze duik drie dingen opgemerkt. De eerste was dat ze helemaal geen lucht aan haar stabjack had toegevoegd.
Het tweede was dat haar onderrug pijn begon te doen tijdens het tweede deel van de duik, wat ongebruikelijk was, en het derde was dat ze het moeilijker had gevonden om volledig stil te blijven terwijl ze foto's maakte.
Ze kwam tot de conclusie dat ze na twintig duiken in haar nieuwe pak blijkbaar niet langer meer gewicht hoefde te dragen om de nieuwheid ervan te compenseren.
Ze was erin geslaagd de duik te maken met alleen de 1 kg die haar man haar had geleend, maar toch had ze het gevoel gemist dat ze rotsvast en ‘gecentreerd’ in het water stond, zoals ze gewoonlijk voelde.
Ze vermoedde ook dat haar pijn in de onderrug mogelijk verband hield met het feit dat ze tegen het einde van de duik onbewust haar ruggengraat kromde, terwijl haar cilinder geleidelijk leegliep en steeds positiever ging drijven.
Haar conclusie was dat, hoewel ze had laten zien dat ze een normale duik kon maken met slechts 1 kg gewicht, en zelfs in staat was af te dalen zonder gewicht terwijl haar cilinder vol was, dit geen rechtvaardiging was om de manier waarop ze dook te veranderen. .
Ja, het advies dat duikers tijdens een duik minder gewicht moeten dragen om hun houding, evenwicht en luchtverbruik te verbeteren was volkomen terecht, maar dit betekende niet dat een duiker daarom minder gewicht moest dragen dan hij nodig had.
Lees meer van Simon Pridmore in:
Duik vertrouwelijk – Een insidergids om een betere duiker te worden
Duikprofessional – Inzichten in Sport Diver Trainingen & Activiteiten
Duiken is fundamenteel – Begin op de juiste manier met duiken
Fysiologisch duiken – Denk je dat je alles weet over duikgeneeskunde? Denk nog eens na!
Duiken uitzonderlijk – Word de beste duiker die je kunt zijn
Ze zijn allemaal beschikbaar op Amazon in verschillende formaten.
