Nantaise-dagen

WRAKKUIKER

De productieve Turkse wrakkenjager SELCUK KOLAY vertelt hoe hij zijn nieuwste ontdekking in de Egeïsche Zee identificeerde: een stoomschip dat na de Eerste Wereldoorlog in Groot-Brittannië werd gebouwd, door de Fransen werd gekocht, in de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers werd opgeëist en door een Britse onderzeeër tot zinken werd gebracht.

MIJN SONAR SCANNEN van de wateren rond Bozcaada, aka Op het eiland Tenedos, vlakbij de Turkse Dardanellen, waren de wrakken van de Griekse stoomboot al onthuld Eleni en de Britse onderzeeër HMS simoom.

Maar begin juni vorig jaar verscheen er weer een wrak op mijn zijscanscherm, rechtopstaand op 52 meter hoogte op een zandbodem, en het betekende meer speurwerk voor mij.

Niet dat ik klaagde dat ik door de archieven moest bladeren, maar in feite was het tijdens de bespreking van de zaak met de Hamburgse wrakduiker en onderzoeker Dimitri Galon dat de naam ss Nantes kwam als meest waarschijnlijke kandidaat naar voren.

De familie van Dimitri komt uit Tenedos, dus hij was erg geïnteresseerd om samen met andere vrienden van ons naar dit wrak te duiken, evenals naar de andere wrakken die ik buiten het eiland had ontdekt.

Ik heb meer geleerd over de Nantes. Het stoomschip werd vlak na WO1 gebouwd door SP Austin & Son in Sunderland, voor de Normandy Shipping Co Ltd uit Londen.

Gelanceerd als de Vaux Ze werd voltooid in maart 1920 en was 79 meter lang, had een balk van 11 meter en een stoommachine met drievoudige expansie.

Ze kreeg een andere naam Nantes nadat ze in 1925 was gekocht door het Franse bedrijf Fernand Bouet uit Caen. Drie jaar later veranderde ze twee keer per jaar van eigenaar en kwam terecht bij de Societe Navale Caennaise.

In juni 1940 Nantes bevond zich midden in de Tweede Wereldoorlog en nam deel aan de evacuatie van de laatste Franse troepen uit Le Havre voordat het bij Bayonne in Duitse handen viel. In februari van het jaar daarop vertrok ze naar Casablanca in Marokko, waar ze werd teruggestuurd naar de Vichy-autoriteiten om het verkeer tussen Frankrijk en zijn Noord-Afrikaanse koloniën te ondersteunen.

In januari 1943 heeft de Nantes werd in Marseille door het Duitse leger in beslag genomen en, onder eigendom van MMS, een bedrijf dat was opgericht om alle schepen af ​​te handelen die door het Reich in de Middellandse Zee waren buitgemaakt of geconfisqueerd, werkte als vrachtschip voor militaire transporten.

Op 7 augustus van hetzelfde jaar, Nantes stoomde met het Franse schip in konvooi door de noordelijke Egeïsche Zee van Varna in Bulgarije naar Piraeus in Griekenland Deze zijn. Ze werden geëscorteerd door vijf Duitse onderzeeërjagers, vier R-boten en drie Arado-vliegtuigen, met onderjager UJ-2104 onder bevel van Oberleutnant Nikolai von Ruckteschell die het konvooi leidde.

Dit is wanneer de Nantes werd aangevallen door de Britse onderzeeër HMS van de Porpoise-klasse Rorqual en zonk, zonder verlies van mensenlevens, ongeveer negen zeemijl ten westen van Tenedos.

MIJN BOOT STAAT NOG STIL in de haven van Tenedos, dus besloot ik dat ik voorafgaand aan elke groepsduik op het wrak zou afstappen om te zien of het overeenkwam met de beschrijvingen die ik had van het wrak. Nantes.

Kaya Yarar, een oude duikbuddy, ging met mij mee voor een korte rondleiding door het wrak in de lucht, en we hebben wat gefilmd. Het was een hele mooie dag, met goed zicht en helemaal geen stroming. De gemiddelde diepte bedroeg 46 meter.

Mijn indruk van die duik was dat het wrak wel eens dat van de Nantes, maar we hadden meer tijd onder water nodig om de details voor de zekerheid te controleren.

We hebben een datum vastgelegd voor eind september, omdat we dachten dat dit een geweldige kans zou zijn voor onderwaterfilmmaker Savas Karakas en zijn team om nog een documentaire voor IZ TV te produceren.

We hadden de gasmengsels gepland voor gebruik door zowel de opencircuitduikers als de rebreatherduikers in de groep: 18/45 als de bodem- en reismix en 18/45 plus nitrox 50 voor de sidemount-cilinders.

We zouden mijn onderzoeks- en duiktrawler gebruiken milonga en duikinstructeur Metin Eron's duikboot Yunus Emre 5.

Er is een frequente veerdienst tussen het Turkse vasteland en Tenedos, dus toen het zover was, was het geen probleem om het zware materieel, waaronder 50 liter tri-mix en zuurstofcilinders, in onze auto's te vervoeren.

Vier GUE-duikers (Global Underwater Explorers), waaronder Dimitri, versterkten ons Turkse team.

We hadden Hotel Akvaryum aan de zuidkust van het eiland geboekt. Het wordt gerund door Deniz en Berna Pak, geweldige gastheren, en we konden onze boosterpompen en compressoren in de hoteltuin opstellen. Terwijl de anderen bezig waren met hun voorbereidingen, besloot ik op mijn boot te gaan om de wateren te markeren en te duiken Nantes nogmaals, evenals het markeren van enkele van de andere wrakken die de groep wilde bezoeken.

Met behulp van rebreathers dook ik met Ali E Keskin, een bekende Turkse onderwaterfotograaf. Het was opnieuw een prachtige dag, zonder stroming en bijna 15 meter zicht! Inmiddels had ik echt mijn huiswerk gedaan over de Nantes, en voelde me goed uitgerust om een ​​positieve identiteitsbewijs af te geven.

IN HET OORLOGSDAGBOEK VAN HMS RORQUAL, De kapitein van de onderzeeër, luitenant-commandant Lennox William Napier, rapporteerde over de torpedo-aanval:

7 augustus 1943, 05.00 uur, gedoken tussen Lemnos en Tenedos.

18.15 uur, rook gezien, schepen naderend vanuit de Dardanellen.

18.25 uur, identificeerde de doelen als een konvooi bestaande uit twee koopvaardijschepen van ongeveer 2500 ton, geëscorteerd door drie AS-trawlers en twee E-boten. Er werden ook twee vliegtuigen boven het hoofd gezien. Aanval begonnen.

18.52 uur, vuurde vier torpedo's af in positie 39 ° 51 'N / 25 ° 48' E vanaf 4000 yards. Rustig weer, goed zicht; vijandelijke koers en snelheid 180°, 8 knopen. Eén treffer verkregen en actie vermeden.

19.20 uur, er was geen enkele tegenaanval ontwikkeld, die tot periscoopdiepte kwam. Doel gestopt; Omdat ik me in het midden van een halve cirkel van zes AS-schepen bevond (er was een bewapend jacht verschenen), besloot ik geen verdere torpedo af te vuren en trok me terug. Gedurende een lange periode werden zes dieptebommen gedropt, geen enkele in de buurt.

20.50 uur, periscoopdiepte; het beschadigde schip was verdwenen en ik denk niet dat het mogelijk was gestoomd of weggesleept. Ver naar het zuiden was alleen een AS-schip te zien.

ONZE SHOTLINE IS GELAND naast de boog. We begonnen net boven het wrak te vinnen, langs de stuurboordzijde helemaal voorbij de brug tot aan het achterschip, op zoek naar de zeer specifieke constructies van de mast en het dolboord.

Er was één kanon op het voorschip en één op het achterschip, bij de hulproerkamer. De trechter ontbrak, maar de propeller en het roer waren op hun plaats. Hoewel ze waren losgeraakt, bleven beide masten rechtop staan.

De ruimen waren leeg en er lagen slechts een paar olievaten rond. Dit was nog een aanwijzing. Nantes vervoerde hout, en daarom was ze ongeveer een uur blijven drijven nadat de torpedo had toegeslagen, en waarom er geen lading in de ruimen zat.

Een deel van de lading die aan de oppervlakte dreef, was door de Duitsers opgepikt en bij Moudros op het eiland Lemnos geland.

Ik weet niet zeker of er vroege bergingswerkzaamheden zijn uitgevoerd, maar al het andere leek onaangeroerd.

Het meten van de balk leverde opnieuw de verwachte afmetingen op. Toen we langs de bakboordzijde terugzwommen naar de schietlijn, konden we gemakkelijk de grote torpedoschade aan de stuurboordromp van ruim 1 zien – precies zoals beschreven in het HMS Rorqual melden.

Het later bekijken van onze beelden in het hotel gaf ons genoeg reden om tijdens happy hour de positieve identificatie van het wrak te vieren.

Verdere duiken werden uitgevoerd op de Nantes en andere wrakken door alle duikers in de daaropvolgende dagen, hoewel de weersomstandigheden en het zicht op geen enkele manier meer uitstekend waren.

De groep is van plan om in september opnieuw bijeen te komen om te duiken in het wrak van de Turkse kruiser pony (oorspronkelijk de Breslau), die ik in 1993 ontdekte nabij de Dardanellen-toegangen – om de 100ste verjaardag van haar zinken te herdenken.