Marlijn jacht

op de rand neergestreken van de boot, vinnen hangend boven het water, met één hand mijn camera vastgrijpend, de andere stevig om een ​​nabijgelegen paal geklemd, stijgt mijn hartslag terwijl we het spoor van schuimend water volgen.

Vogels duiken naar binnen terwijl gestroomlijnde lichamen het wateroppervlak breken en donkere silhouetten van grote dieren onze kant op zwemmen. De kapitein kijkt naar de actie en verandert snel van koers om ons tegemoet te treden, de naderende horde tegemoet.

"Gaan! Gaan! Gaan!" roept hij, en ik duw de zee in.

Terwijl ik naar binnen storm, veegt mijn linkerhand de koepelpoort van bellen af ​​en mijn hart bonst nog harder, terwijl ik duidelijk door het opgewonden water probeer te kijken.

Plotseling lokaliseren mijn ogen de donkere vormen die recht op mij afkomen. Ik heb amper tijd om de camera op te heffen voordat een uitzinnige school sardientjes voorbij suist.

Hun jager volgt een fractie van een seconde later en spettert na een acrobatische sprong weer onder water, waarbij hij op het laatste moment zijn lange snavel en gespierde lichaam draait om mijn onverwachte aanwezigheid te vermijden.

Overal omringen mij tientallen marlijnen, elk volgt de geur van deze dodelijke oceaansnelweg.

op zoek naar het spannendste en ongewone maritieme ontmoeting van je leven? Wat dacht je ervan om met grote pakken gestreepte marlijn erin te springen, terwijl ze in de open oceaan op sardientjesaasballen jagen?

Ik ben altijd op zoek naar nieuwe onderwatermogelijkheden en werd me in 2018 bewust van nieuwe ontmoetingen met marlijnen voor de Pacifische kust van Baja Californië. Verleid door het vooruitzicht een vis te fotograferen die veel meer aandacht heeft gekregen van vissers dan van duikers, schreef ik me in voor de volgende beschikbare expeditie.

Aangekomen in La Paz verzamelt onze kleine groep avonturiers zich tijdens het ontbijt om diepzeeverhalen en Instagram-handvatten te delen, voordat ze aan boord gaan van een minitruck voor een rit van vier uur vanaf de hoofdstad.

Uiteindelijk komen we aan in een klein vissersdorpje, verstoken van toeristen, en met een authentieke smaak van het Mexicaanse leven buiten de stadscentra. De stad werd rijk door de buit van de zee, terwijl de lokale vissers het leven van rocksterren leidden, in de zekerheid dat de rijke rijkdom van de oceaan de goede tijden aan de gang zou houden. Maar de visbestanden stortten in en de gemeenschap heeft sindsdien met financiële problemen te maken gehad.

Onder de verloren onderwaterrijkdom bevond zich de gestreepte marlijn, die zich vroeger voor de kust verzamelde en een vloot sportvissers aantrok.

De afgelopen jaren is de marlijn terug en er is nu een unieke kans om met deze prachtige zeilvis het water in te gaan.

Onze schipper, Melecio, is een visser die zich in deze magere jaren op het toerisme heeft gericht. Tijdens zijn leven heeft hij drastische veranderingen gezien in de plaatselijke wateren en het effect dat grootschalige commerciële visserij kan hebben.

Hij heeft een bezorgde uitdrukking op zijn gezicht als hij de toestand van de zee hier bespreekt, en praat trots over zijn dochter, de tienjarige Damaris Perla, die zeebioloog wil worden en hem aanspoort haaien te beschermen.

Eenmaal aan de andere kant, we trekken wetsuits aan en scannen de horizon op tekenen van leven op open zee. De opwinding bouwt zich op. De omstandigheden kunnen hier zwaar zijn, maar vandaag hebben we het geluk dat we een blauwe lucht en weinig wind hebben, zelfs tot 20 kilometer uit de kust.

Ver op zee zijn we op zoek naar vogels als eerste indicator van actie hieronder. Van eind oktober tot eind november verzamelen zich aasballen van vis, die op hun beurt de marlijn aantrekken.

Onze gidsen leggen uit dat de afstand van de vogels tot het oppervlak relatief is aan de diepte van de vis. Als ze hoog vliegen, zijn de vissen dieper; als ze net boven het oppervlak zijn, zit de vis er net onder.

Het duurt even voordat we vogels zien, maar dan klinkt de schreeuw en zien we gevleugelde silhouetten aan de horizon. Melecio start de motor om de achtervolging in te zetten. Bij dit soort grote dierenreizen moet je geduld hebben, maar altijd klaar staan.

We don maskers en vinnen terwijl de boot over het water raast, en onze verwachting toeneemt. Naarmate we dichterbij komen, zien we de vogels gewoon op het wateroppervlak rusten, naast een plank zeeleeuwen, zonder enig teken van jacht.

We springen er toch in om te genieten van het gezelschap van de speelse zeeleeuwen, en voor een tijdige “badkamerpauze”.

Binnen enkele minuten worden we weer aan boord geroepen. De schipper heeft een paar honderd meter verderop nog meer vogels waargenomen.

Deze keer is er geen twijfel mogelijk over wat eronder ligt: ​​marlijnen doorboren het oppervlak terwijl ze op jacht zijn naar hun prooi.

wij springen er vol enthousiasme in getuige zijn. We vinden een aasbal die is teruggebracht tot slechts een dozijn individuen, waarbij verschillende marlijnen om beurten hen naar de oppervlakte duwen voordat ze een aanval uitvoeren. De marlijnen zijn meedogenloos, pikken elke laatste vis af, bedwelmen ze met hun snavel voordat ze ze in hun geheel doorslikken.

Deze laatst overgebleven sardines zoeken wanhopig beschutting in de open oceaan en besluiten al snel dat wij menselijke waarnemers de beste keuze zijn!

Ze zwemmen dicht langs ons lichaam terwijl de marlijn vlakbij op de loer ligt, en omdat we geen actief deel willen uitmaken van de jacht, proberen we weg te zwemmen. Maar de aasvissen blijven koppig vasthouden aan hun laatst overgebleven reddingslijn, en uiteindelijk moeten we ze wegjagen.

Ik geef toe dat ik op momenten als deze een beetje zenuwachtig ben, maar tijdens onze ontmoetingen bleek de marlijn opmerkelijk intelligente en behendige roofdieren te zijn, in staat om een ​​dubbeltje aan te zetten om ons nieuwsgierige mensen te ontwijken, en over het algemeen timide in de buurt van andere grote wezens. in de zee.

Over grote dieren gesproken: dit jaar zijn de verzamelde marlijnen bij de jacht vergezeld door zeeleeuwen. Nadat we ze meestal in kolonies hebben gezien, is het vreemd om ze zo ver op zee te zien.

De verschillende temperamenten van de zeeleeuwen en marlijn komen duidelijk tot uiting in hun jachtstrategieën. De zeeleeuwen zorgen voor levensvreugde bij elke activiteit en schijnen zich te verheugen in de achtervolging, waarbij ze vaak op de vis duiken zonder zelfs maar de moeite te nemen een hap te nemen. Volgens mijn inschatting slagen ze er ongeveer 10% van de tijd in om een ​​vis te vangen.

Ondertussen zijn de marlijnen efficiënt maar voorzichtig, ze vangen hun prooi bij ongeveer 50% van de uitstapjes, maar schrikken in de aanwezigheid van de zeeleeuwen. Wanneer de zeeleeuwpakketten het aas inhalen en omsingelen, wordt de marlijn verlegen en blijft hij in zicht, maar dieper naar beneden, en zonder de vis aan te vallen.

We genieten ook van ontmoetingen met verschillende andere charismatische zeedieren. Schildpadden worden vaak waargenomen, maar zijn meestal timide en duiken naar beneden zodra we het water in gaan.

Op een keer stap ik in en ben aangenaam verrast om te zien dat de kop van de schildpad boven het oppervlak blijft als ik dichterbij kom. Helaas wordt de reden voor zijn benaderbaarheid al snel morbide duidelijk: deze onechte karetschildpad zit vast aan het touw van een visserspot en spartelt rond in een vergeefse poging zichzelf te bevrijden.

Ik verwijder een deel van de lijn, maar een deel van het touw zit strak om de flipper gebonden. Ik roep om hulp en word vergezeld door Kim en Mark, die gewapend komen met een mes en de middelen om de getraumatiseerde schildpad te bevrijden.

Bij een andere gelegenheid komen we een kleine aasbal tegen die wordt belaagd door goudmakreel, beter bekend als dorado of mahi-mahi op de menukaarten van restaurants.

We zien zelfs een zeilvis, die zich kunstig vermomt als lid van een groep marlijnen, wiens identiteit wordt prijsgegeven door zijn kenmerkende, prachtige rugzeil.vin staat zegevierend op als het de race wint om een ​​ongrijpbare sardine te vangen.

Hier in de open oceaan zijn er twee soorten ontmoetingen met de aasballen: statisch en rennend.

Wanneer de baitball statisch is, kun je er lang bij blijven terwijl de roofdieren de vissen één voor één oppakken.

Soms bestaat de aasbal uit slechts een dozijn individuen, soms enkele honderden, misschien zelfs duizenden. Sterker nog, ik blijf vaak in stilte de zeeleeuwen vervloeken omdat ze de marlijn hebben afgeschrikt!

Wanneer het aas echter loopt, hebben de snellere marlijnen de controle.