Het is terug naar de basis, meneer Bishop

DUS WAAROM PRECIES Bent u geboekt voor een GUE Fundamentals-cursus?” De vraag was herhaaldelijk gesteld, vergezeld van verbaasde blikken en een vreemde frons. “Wat ga ik je precies leren?” instructeur vroeg Richard Walker toen ik voor de cursus boekte.
Redelijk. Ik was een gevestigde duiker met veel ervaring. Ik was daar bij het begin van het technisch duiken geweest, was een rebreather-ontwikkelingsduiker en lid van de belangrijkste projecten voor diepe scheepswrakken.
In de hoogtijdagen van de exploratie van gemengd gas had ik zo'n 400 maagdelijke wrakken gedoken. Sommige van de toonaangevende instructeurs van vandaag vertellen me dat mijn fotografie inspireerde hen om technisch duiken te gaan doen.
Dus waarom een ​​duikcursus op basisniveau doen? Het werd tijd om mijn hand op te steken en toe te geven dat mijn zelfvertrouwen om in de diepte te duiken de afgelopen jaren was afgenomen.
Ik had goede vrienden verloren; anderen waren vanwege de bochten rolstoelgebonden. De psychologie van dit alles kreeg de overhand op mij.
Ouder en wijzer was ik meer waardering gaan krijgen voor alles om mij heen. Ik had dus twee opties: mijn vinnen ophangen of er iets aan doen.
Ervaring heeft geen zin, tenzij je ervan leert. In mijn professionele leven als brandweerman gaat er nauwelijks een maand voorbij zonder dat ik wordt meegesleept naar een training om op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen in iets dat ik misschien pas het jaar daarvoor heb geleerd. Het heet ‘continue professionele ontwikkeling’.
Ik heb qua veiligheid een andere baan dan toen ik 25 jaar geleden begon. Geldt hetzelfde voor duiken?
Ik heb moeten voldoen aan de veranderingen op het werk, maar niet noodzakelijkerwijs aan de ontwikkelingen in het duiken. Als ik terug zou gaan naar de tekentafel, zou ik dan misschien iets nieuws kunnen leren in termen van concepten of technieken. Ingenieuze veiligheidsprotocollen die misschien een vriend of twee hadden kunnen redden? Zou het helpen om mijn zelfvertrouwen te herstellen? Was er nog een diep project over in de oude hond?
Ik ontdekte al snel hoeveel cursussen er nu beschikbaar zijn bij verschillende bureaus. Vroeger waren de opties nitrox en trimix, gegeven door Kevin Gurr, Sheck Exley of de man die mij over gemengd gas leerde, Rob Palmer – en dat was het dan ook!
De grappen kwamen op de achtergrond toen mijn duikvrienden beseften dat ik het meende. Vanaf nu was het mijn bedoeling om me periodiek in te schrijven voor cursussen om mijn onderwatervaardigheden voortdurend te verbeteren.
Maar ik wilde niet de dood door PowerPoint, ik wilde kwaliteit – dus waar moest ik beginnen?
Mijn laatste diepgaande project was op Mars geweest. Niet de planeet, het 450 jaar oude oorlogsschip dat verging in de Oostzee. Het was een Global Underwater Explorers-project, maar ik was nog lang geen GUE-duiker.
Ik deelde echter een hechte vriendschap met Richard Lundgren en Jarrod Jablonski, twee van de mannen die GUE hebben opgericht en het hebben gevormd tot wat het nu is.
Richard had me uitgenodigd om met de groep te komen duiken, maar het was niet mijn mooiste uur. Na een ontslag was ik er niet doorgewinterd, en mijn hart en geest zaten er niet in. Ik was een puinhoop.
Tijdens die duiken observeerde ik echter wat ik beschouwde als de beste duikers die ik ooit had gezien. Ik werd niet alleen geïnspireerd door hun veilige teamaanpak, maar ook door hun solide duikstijl en denkwijze.
Als ik terug zou gaan naar de basis, waarom dan niet een GUE Fundamentals-cursus?
Ik was niet van plan om een ​​volledige GUE-duiker te worden, maar ik kon precisievaardigheden en configuratiemethoden bestuderen die ik in mijn bestaande praktijken zou kunnen integreren.
Toen Rich Walker het eenmaal begreep, juichte hij mijn openheid toe. Hoewel ik er ook bezorgd over was dat ik misschien te vastberaden was, liet hij mij tijdens de vierdaagse cursus net zo hard werken als ieder ander om de vereiste normen te bereiken.
Ik had geen idee waarvoor ik me inschreef, maar ontdekte al snel dat dit geen wandeling in het park was.
GUE traint niet alleen maar om te trainen. Het is toegewijd aan het herdefiniëren van de aard van de aquatische activiteit op drie specifieke gebieden: onderwijs, natuurbehoud en exploratie.
Instructeurs van andere bureaus hadden mij verteld dat een GUE-kwalificatie overal werd geaccepteerd en nooit werd betwist. Van degenen die er een bezitten, wordt aangenomen dat zij het hoogste opleidingsniveau hebben genoten.
Ik zou een theorie-examen moeten afleggen en zes duiken moeten maken waarin voortstuwingstechnieken, drijfvermogen, trimmen, S-oefeningen (gas delen), uitschakeloefeningen, zwemmen zonder masker (help!) en wat GUE de Basis 5 wordt genoemd, worden gedemonstreerd. zou ook het verplaatsen van een bewusteloze duiker onder water simuleren voordat hij opstijgt.
Het invullen van de formulieren was al begonnen voordat ik ter plaatse arriveerde. De gebruikelijke disclaimers moesten via de GUE-website worden ingediend en dat kostte enige tijd.

DAG 1, 8 uur
Rich stelde zichzelf voor aan de klas, en we beantwoordden het. Het maximum van drie studenten voor een Fundamentals-klas maakt het mogelijk instructeur aandacht te besteden aan ieders ontwikkeling.
Rich, een oude GUE instructeur en ervaren technisch duiker, slaagde erin de organisatie en de voordelen ervan uit te leggen zonder als een Ford-verkoper te klinken.
Onze eerste beoordeling was om een ​​vooraf ingestelde afstand zowel boven als onder water te zwemmen. Ik kwam er niet mee weg dat ik mijn Speedo's was vergeten en improviseerde met een gewatteerde fietsbroek (ik had mijn mountainbike meegenomen, met het idee de plaatselijke paden te gaan verkennen als er wat vrije tijd was - hoe naïef om te verwachten dat er rekening mee wordt gehouden met vrije tijd naar een GUE-cursus!)
De zwembadsessie zou de basishouding van het lichaam omvatten: een gebogen rug en opeengeklemde billen om de knieën in een mooi getrimde positie te brengen. GUE hanteert een rookverbod en verwelkomt geen ongezonde mensen. Als ik had gerookt en hierover had gelogen bij de inschrijving, zou ik bij deze zwemproef betrapt zijn.
Terug in de klas sprak Rich over wat hij moest vermijden en de logica achter de favoriete GUE-apparatuur. GUE heeft de reputatie zeer prescriptief te zijn over wat te gebruiken en hoe het is opgezet, en ik was er niet op voorbereid om te worden belaagd door wat ik vroeger beschouwde als een pseudo-militair regime, dus ik was er helemaal klaar voor om terug te vechten.
Dat is niet nodig – de dingen zijn veranderd bij GUE, zo lijkt het. Richard heeft op geen enkel moment geprobeerd ons in de richting van een bepaald merk te sturen. Redelijk en methodisch doorliep hij alles, van vleugels tot pakpompen, haspels tot hefballonnen; voor alles bestond een theorie.
Een slang van 60 cm werd bijvoorbeeld als perfect beschouwd als back-up regelaar – niet te kort om de beweging van het hoofd te beperken, en niet lang genoeg om blijvend gevaar te vormen.
Veel kwam neer op één principe: als je het niet nodig hebt, neem het dan niet. GUE gelooft in eenvoud en consistentie in verschillende omgevingen.
Gekwalificeerde GUE-duikers kunnen zich bij elk GUE-project over de hele wereld aansluiten en precies dezelfde uitrusting huren of lenen om met elke GUE-duiker waar dan ook te duiken, wat zowel vertrouwdheid als gewichtsbesparing van luchtvaartmaatschappijen oplevert.
Dus ik kon met het aanpasbare harnasopstelling op een diep project in Griekenland tot 120 meter duiken, en de week daarop hetzelfde terwijl ik naar vissen keek in ondiep water van de Rode Zee. En ik zou met een vreemde kunnen duiken, maar het gevoel hebben dat hij of zij al jaren mijn vaste buddy is.
Samen met een andere leerling, Nigel, heb ik een proefles in een klaslokaal doorlopen, waarbij ik de standaard GUE-configuratie droeg en verschillende ongevallenpreventiemaatregelen in acht nam. De configuratie is geëvolueerd op basis van de lessen die aan het scherpe einde zijn geleerd, en het was logisch.

DAG 2, 8 uur
Dag twee stond in het teken van het verfijnen van de basisvaardigheden van drijfvermogen, trimmen en voortstuwing in het water. Door tijdens de duiken steeds nauwkeuriger af te stemmen, zou alles geleidelijk op zijn plaats komen.
Zolang we elke vaardigheid vóór het einde van de les konden uitvoeren, zouden we slagen, dus er was geen druk om onmiddellijk te slagen.
Elke duik werd volledig ingelicht in het klaslokaal voordat we onze droogpakken aantrokken. We hadden een basislijst ontvangen met de uitrusting die we nodig hadden, en items die we niet hadden meegenomen, waren uitgeleend, handig voor iemand die nieuw was in de sport en niet zeker wist wat hij moest kopen, en of GUE de beste keuze was.
Een buddycheck vóór de duik aan de waterkant was vereist, waarbij gebruik werd gemaakt van het geheugensteuntje GUE EDGE (Doel, Verenigd team, Uitrusting, Blootstelling, Deco, Gas, Omgeving).
Er werd ons getoond hoe we onze vleugels en pakken ten opzichte van elkaar moesten besturen, en waar het gas wel en niet mocht zijn in relatie tot de trim.
We leerden hoe we ons ademhalingspatroon terug naar het midden van de longen konden brengen en het in ons voordeel konden beheersen.
Ik geef de voorkeur aan mijn longen als hulpmiddel voor het compenseren van het drijfvermogen, dus deze vaardigheid zou goed van pas komen bij mijn rebreatherduiken.
Vraag duikers of ze nog steeds in het water kunnen stoppen, en de meesten zullen zeggen dat ze het niet hebben gedaan, maar denken dat ze het wel kunnen. We hebben de neiging om rond te zwemmen en naar dingen te kijken, maar als je niet kunt stoppen, hoe kun je dan ergens goed naar kijken? Tijdens decompressie zwemmen de meeste duikers om elkaar heen, juist omdat ze niet stil kunnen blijven.
Duikers zonder controle over het drijfvermogen grijpen vaak naar iets om ze te stabiliseren – niet geweldig als het een koraalrif is. Een groot deel van de cursus was gewijd aan het opbouwen van vaardigheden op basis van precisiedrijfvermogen.
Mijn drijfvermogen was in orde, maar niet volgens GUE-normen. Nu het onder mijn aandacht was gebracht, merkte ik andere duikers om ons heen op en het spoor van vernietiging bleef achter terwijl ze zichzelf voortdurend van de bodem van de slibgroeve duwden.
Ik zou niet blij zijn als ik een week met die jongens op een liveaboard aan de Rode Zee zou doorbrengen.
Elke duik werd gefilmd om als leermiddel in de klas te gebruiken. Als we de valkuilen van onze bestaande technieken in de gaten houden, kunnen we advies inwinnen om deze te verbeteren.
Het leren van de juiste vinnentechnieken betekent het leren van de kunst van het efficiënt bewegen door water zonder het milieu te verstoren of te beschadigen. Rich legde de voordelen van elke stijl van fin-kick uit en waar deze het beste tot zijn recht kon komen.
Hij zou ze allemaal demonstreren, en dan zou het aan ons zijn. Hij paste een trap aan en liet ons opnieuw zijn bewegingen herhalen.
We begonnen te begrijpen waarom er zoveel nadruk werd gelegd op perfecte controle over het drijfvermogen. We zouden leren hoe we nauwkeurige helikoptertrappen kunnen maken en hoe we achterwaarts kunnen vinnen, zodat we perfect kunnen trimmen.
In eerste instantie dacht ik dat dit tijdverspilling was – waarom zou ik ooit achteruit moeten gaan?
Nou ja, misschien als mijn nieuwsgierigheid de overhand krijgt en ik mezelf in een vernauwd wrak bevind met de uitgang achter me en geen mogelijkheid om om te keren.
Je denkt misschien: “Ik kan gemakkelijk achteruit varen, waar heeft hij het over?” Probeer het en zorg ervoor dat u binnen het perfecte horizontale trimbereik van 1.5 m voor drijfvermogen blijft, zoals GUE leert. Laat me weten hoe je erop komt!
De middagduik concentreerde zich op de Basic 5 en een S-boor – een gasdeelboor waarbij gebruik wordt gemaakt van de lange slang. Regelaar eruit en dan weer erin. Regelaar uitwisseling, één eruit, dan je back-up erin.
De lange slang is voornamelijk bedoeld voor donatie. In een situatie zonder gas (OOG) zal de getroffen duiker de regelaar waaruit je ademt.
De vaardigheid van het doneren van de regelaar terwijl beide duikers kalm en veilig blijven, dat is waar het bij de S-boor om draait.
Het masker overspoelen, opruimen, verwijderen en terugplaatsen voltooit de basisvaardigheden van 5. Voor een ervaren duiker zijn deze basisoefeningen geen probleem, maar de uitdaging komt voort uit het behouden van een perfect drijfvermogen gedurende de hele procedure.
Alleen die ochtend had ik duikers soortgelijke oefeningen zien doen, maar terwijl ze geknield op een platform zaten, misschien met overgewicht, zonder gas in hun drijfvermogen en nergens heen gingen.
GUE leerde mij hoe basisvaardigheden in de meest veeleisende situaties konden worden toegepast zonder het milieu te schaden.
Voor de S-oefening waren alle drie de studenten om de beurt de duiker zonder gas, terwijl een ander de schenker van het beschikbare gas werd. Rich leidde de oefening stap voor stap, en net als bij de droge runs voerden we ze allemaal super langzaam uit.
Om het goed te krijgen, zonder verstrikking of extra stress voor de OOG-duiker, waren er verschillende runs nodig.
Opnieuw moesten de oefeningen worden uitgevoerd met superprecies drijfvermogen, en we werden aangemoedigd om onze nieuwe helikopter- en back-kick-vaardigheden te gebruiken om onszelf te herpositioneren in de leerling-leerkruisformatie. Wanneer onze instructeur tevreden was, werd de duik afgesloten met een gecontroleerde opstijging, met een perfecte stabiliteit op 3 meter.
Elke werkdag eindigde met een intensieve brainstormsessie in de klas. Omdat het een sombere midwinter was, was deze retraite welkom, maar onze hersencellen konden niet worden uitgeschakeld omdat we gedurende de vier dagen gasanalyse, gasbeheer, gasfysica en decompressietheorie zouden uitvoeren. Ze moesten allemaal geabsorbeerd worden om te slagen voor het eindexamen.
Aan het eind van de dag was ik uitgeput, maar ik leerde en verbeterde zeker mijn vaardigheden in het water.
Ik begon ook te denken dat een GUE-les meer was dan alleen een les: het was een investering.

DAG 3, 8 uur
Er werd grote nadruk gelegd op gasbeheer en vooral op analyse, een onderwerp dat mij nauw aan het hart lag, aangezien het het leven kostte van een van mijn beste vrienden.
Voor elke duik analyseerden we ons gas grondig en markeerden we de cilinders met behulp van een ingenieuze GUE-methode. Een vroege klassikale sessie en een gedetailleerde briefing bereidden ons voor op een duik gericht op gasafsluitingsoefeningen.
Met behulp van tweecilinderconfiguraties oefenden we de vaardigheid om de een van de ander te isoleren om een ​​duik te overleven. Dit was weer een routine die slim door GUE was bedacht.
Rich benadrukte het belang van een correct gesneden en passend droogpak, en vertelde me dat studenten voor de cursus waren gezakt, eenvoudigweg omdat hun pakken niet toestonden dat ze zich konden uitrekken en de ventielen van het verdeelstuk konden bereiken om het gasverlies te beperken.
Duikers die in een noodgeval hun kleppen niet kunnen isoleren, worden een last voor zichzelf, hun buddy en hun team – en bij GUE-duiken draait alles om teamwerk.
Gelukkig was mijn perfect gesneden Santi Elite geschikt voor het doel, maar het kostte wel een paar pogingen om het goed te krijgen, net als bij de andere studenten.
In al mijn jaren van duiken ben ik nog nooit mijn masker kwijtgeraakt en heb ik zonder rondgezwommen! Ik had niet uitgekeken naar de middagduik, waarop ik precies dat zou doen. Ik ben geslaagd, maar de oefening beviel me in eerste instantie niet goed.
Toen ik een geschikte diepte in de steengroeve vond, zette ik mijn masker af. Terwijl ik mijn neus- en mondademhaling onder controle hield, voelde ik dat Rich het masker van mijn hand verwijderde.
Alles was wazig en mijn hersenen draaiden overuren om me ervan te overtuigen dat ik niet zou verdrinken.
Met behulp van zijn nieuw geleerde communicatietechnieken leidde Nigel me over de bodem van het meer naar een aangewezen veilige plaats. Het water was extreem koud op mijn gezicht, maar het was een kwestie van geest boven materie.
Ik heb het – we hebben het allemaal gedaan – verschillende keren gedaan. Ik zat in de klas om mijn onderwatervertrouwen weer op te bouwen en dat is wat ik deed.
Als ik nu per ongeluk mijn masker kwijtraak tijdens een duik, hoe zwaar de omgeving ook is, dan kan ik de situatie onder controle houden, mijn reservemasker in mijn bagagezak pakken en in veiligheid blijven.
We voltooiden de duik met nog een S-oefening, maar deze keer met een gecontroleerde opstijging naar de oppervlakte, daarna een warm drankje, debriefing en nog een klassikale sessie.
Onze theorie-invoer was voltooid en het was tijd om een ​​examen van 40 vragen af ​​te leggen.

DAG 4, 8.30 uur
De dag begon met het invullen van sets, het analyseren van het gas en het markeren van onze cilinders met de juiste nitroxinhoud.
De laatste duiken zouden een aantal nieuwe vaardigheden omvatten, terwijl we andere die we hadden geleerd, zouden verfijnen. De eerste zou meer S-oefeningen omvatten, een andere stilleggingsoefening en de inzet van een SMB.
Dat is iets dat ik bij vrijwel elke duik van mijn leven heb gedaan, maar de methode van GUE is een beetje anders en, als ik erover nadenk, een methode die door de jaren heen misschien wel een of twee vrienden uit de incidentput heeft weten te houden.
We zouden ook leren hoe we een bewusteloze duiker van het ene punt naar het andere kunnen begeleiden. De meeste reddingsoefeningen gaan over het grijpen van de duiker, het beheersen van het drijfvermogen en het rechtstreeks naar de oppervlakte gaan.
Als je je echter in een grot of wrakomgeving bevindt, kun je dat niet doen. De techniek van GUE is om de duiker naar een veilige plek te zwemmen waar hij kan opstijgen.
De laatste duik was wat Rich zijn ‘flexibele vuilnisbak’-duik noemde: geen oefeningen die we nog niet eerder hadden gedaan, dus alles draaide om het onder de knie krijgen van bepaalde vaardigheden.
Eindelijk, na zes duiken hadden we allemaal onze capaciteiten in elke vaardigheid gedemonstreerd en op basis daarvan de instructeur zou bepalen op welk niveau we ons zouden certificeren. Met een recreatiepas kunt u zich inschrijven voor alle recreatieve GUE-lessen.
Als de instructeur u voldoende bekwaam acht om door te gaan naar grot- of technisch duiken, krijgt u een technische pas.
GUE Fundamentals is niet goedkoop. Ik relateer het aan mijn computer theorie, dat mensen Macs vermijden omdat ze duurder zijn dan een pc, maar dat ze drie keer langer meegaan.
Je betaalt voor kwaliteit, en ik kan eerlijk zeggen dat ik dat heb gekregen van mijn GUE Fundamentals-les.
Ben ik geslaagd? Natuurlijk deed ik dat. Welke onderscheiding heb ik ontvangen? Laten we zeggen dat ik er nu over kan nadenken om technisch duiker te worden!