Orkaan Shark Quest

NA 30 JAAR DUIKEN in de Rode Zee besefte ik dat er een gebied was dat ik, hoewel zeer bekend, om onverklaarbare redenen niet had bezocht. Dus dit voorjaar sloot ik me aan bij een groep duikers aan boord van de liveaboard Hurricane van de Tornado Fleet, op een van zijn zuidelijke avonturen naar de ongerepte riffen bij de Brothers, Daedalus. en Elfinstone.

It was a Hurricane Shark Quest week, and with Diver’s Sharks & Rays special edition in mind, I travelled in hope of finding suitable content.

De afgelegen ecosystemen op de route bevinden zich midden in de Rode Zee, waardoor ze perfecte locaties zijn voor het vinden van haaien en andere grote pelagische soorten.

We verlieten Port Ghalib en gingen noordwaarts naar de twee dorre Brother-eilanden, waar we om 6 uur 's ochtends aankwamen. Ik was opgewonden over het duiken van die week, omdat ik, afgezien van het feit dat ik deze locaties nooit had bezocht, nog nooit had gedoken met drie van de haaien die daar te vinden waren: oceanische witpunthaaien, hamerhaaien en dorsmachines.

Ik maakte me alleen zorgen over de mogelijkheid dat ik geen haaien zou zien, omdat ik getuige was geweest van de afname van de populaties van verschillende haaiensoorten sinds ik voor het eerst de Rode Zee bezocht.

Onze gids Yasser gaf ons een gedetailleerde briefing. We hadden drie manieren om de duik uit te voeren, en deze waren afhankelijk van de stroming.

The final decision would be made only after he had assessed the reef just before the dive-team entered the water. At that point we went for plan A, and decided to dive Little Brother from the north end.

Met precisie achterwaarts rollend van het paar RIB's gingen de twee groepen het diepblauwe water in om een ​​negatieve val naar de muur te maken, waar we op 20 meter samenkwamen. De stroming voerde ons snel naar het zuiden, dus we konden niet echt bij de muur stoppen om foto's te maken.

Yasser clanged his tank and pointed out into the open blue. Staring down to 25m below me, I could see the faint shape of a hammerhead shark – an exciting moment, if a brief one.

The giant swam off into the shadows, swaying from side to side and tilting its head upwards occasionally in an apparent effort to keep an eye on us.

We drifted on to the end of the reef, where the current softened. Above, we could see the mooring line tied off to the reef in the lee of the southern end of the island.

SUDDENLY, THERE WAS a further clanging of a tank. Annette, our other guide, pointed ahead. In the distance

Ik kon nog een haai zien, en deze keer gaf de lange staart aan dat het alleen maar een slanke dorsmachine kon zijn. Opnieuw was de waarneming kort, maar het was opwindend om te zien.

It was about time to head back to the boat, but we had been told there was a good chance to see the iconic oceanic whitetip shark too. And, almost on cue, the first of that species appeared from out of the blue – the third shark on my long-held wish-list!

Een paar minuten later arriveerden er nog twee. Kort daarna verscheen er een grotere haai met een volledige bezetting loodvissen. Dit was degene die ik heel graag wilde fotograferen.

Ik zat daar roerloos op ongeveer 10 meter afstand, stelde mijn camera in op handmatige sluitertijd en diafragma om een ​​mooie diepblauwe achtergrond te krijgen, en stelde mijn flitser in op handmatige halve kracht, waardoor ik deze verlichting zo creëerde dat ik kon fotograferen op een afstand van ongeveer 1-1.5 meter . Dit zou in theorie het frame vullen en mij de opname geven die ik wilde.

Na een korte wachttijd kwam de eerste haai binnen 1 meter van mij, zij het met slechts een paar pilotvissen die zulke foto's zo zichtbaar maken.

Ik zat geduldig en genoot van vier passen van de andere haai, maar degene die ik het liefst wilde omdat mijn model afstand hield. Na 20 minuten had ik een gemiddeld resultaat, maar niet de opname die ik wilde.

HET WAS TIJD voor de lange transfer van 11 uur naar Daedalus, beroemd om de sterke stroming die het een goede plek maakt om hamerhaaien te spotten. De beste plek om ze daar te zien is op het meest noordelijke plateau.

We kitted extra early at 5.30am and speedily left for the northern reef before any other boat could have a chance to follow us. After a current check, everybody dropped to 25m and waited.

Het zicht was uitzonderlijk, waardoor we de steil aflopende zeebodem op 60-70 meter onder ons konden zien.

On the reef, pipework was strewn all over the slope. The site had hardly been explored, so it could be that it contains an interesting wreck to explore on future trips. The guides say that much of the main hull lies beyond 100m, and this location is also subject to strong tides and down-currents.

The group hovered motionless in the blue, waited patiently until finally our first hammerhead appeared, 15m below us. The 2m shark turned its head 45° to eye the intruders in its hunting ground, then thrashed its tail and disappeared back into the grey depths.

We made our way up the reef and followed it around, coming across another shark, but both kept their distance. That might have been disheartening for me, but the big positive was that we had seen sharks in numbers on every dive since the beginning of this shark-dedicated trip.

Die duiken strekten zich ook uit tot in de uren van duisternis. Op de tweede avond in Daedalus zagen we een grote groep zijdehaaien zich onder de boot verzamelen om eventuele restjes voedsel van het avondmaal te onderscheppen die overboord werden gegooid.

Een aantal gasten haalden selfiesticks en geïmproviseerde bezemstelen tevoorschijn om de haaien op het achterste duikdek te filmen. Dit was zeer vermakelijk, aangezien er wel vier haaien van 2 meter onder de boot rondslingerden. Ik kwam in de verleiding om het water in te gaan, maar ik weet niet zeker of ik er ooit weer uit zou zijn gekomen!

Het laatste onderdeel van deze grand tour was een bezoek aan Elphinstone. Na de nachtelijke overtocht was het moeilijk om aan te meren in de winderige, schokkerige omstandigheden, en het lukte ons om slechts één duik te maken, op het meest noordelijke plateau.

The current was strong, making it difficult to stay in one place. Below us a few grey reef, whitetip and blacktip sharks patrolled the rocky peninsula.

We brachten slechts 10 minuten door op 35-38 meter, waarbij we voortdurend aan het trappen waren om op één plek te blijven, maar het was zeker de moeite waard om deze verbazingwekkende slanke wezens te zien. Ik wou dat ik mijn rebreather had meegenomen!

WIJ BESLUITEN TE STOPPEN over instead at Marsa Shorna, a shallow sandy reef near Port Ghalib known as a good spot to see dugongs. None of us saw one under water, unfortunately, though we did see one surface in the distance.

Just as the boat was ready to go, a school of common dolphins swam by. Some of the group launched themselves into the murky waters and so spent the last 20 minutes of the trip snorkelling with this friendly school as they dived

en draaide naar beneden, piepend en klikkend. Wat een afsluiting van een geweldige duikweek!

Ik had het genoegen gehad om een ​​van de eerste duikers op de Hurricane te zijn na een refit van vier maanden, en het schip zag er fantastisch uit. Ik heb enorm genoten van mijn Hurricane-ervaring. De bemanning was gastvrij en ik voelde me een deel van de familie.