Het Britse technische duikteam Darkstar heeft het diepliggende wrak ontdekt van de eerste torpedobootjager van de Amerikaanse marine die ooit door vijandelijk optreden tot zinken is gebracht, zo'n 65 kilometer van de Scilly-eilanden.
Zes duikers verkenden de USS Jacob Jones (DD 61) op een maximale diepte van 115 meter, op 11 augustus.
Lees ook: Wrak van eerste kamikazeraketbomslachtoffer gelokaliseerd
Er werd al lang gezocht naar het historische oorlogsschipwrak uit de Eerste Wereldoorlog, hoewel de afstand voor de kust en de uitdagende omstandigheden het tot een moeilijk doelwit hadden gemaakt. De duikers hadden uiteindelijk besloten een week lang de sporen van het schip op de kaarten van het UK Hydrographic Office (UKHO) te onderzoeken Donkere ster. “Steve Mortimer, Mark Dixon en Jeff Cornish hadden ongeveer zes mogelijke locaties voor het wrak geïdentificeerd”, vertelde Dom Robinson van Darkstar Divernet.
“De eerste duik waar we in doken bleek een collier uit de Eerste Wereldoorlog te zijn, maar bij de volgende duik hadden we de jackpot.” De Jacob Jones De ontdekking kwam op de tweede duikdag, waarbij het duikteam – Robinson, Mortimer, Cornish, Claire Fitzsimmons, Rick Ayrton en Will Schwarz – gebruik maakte van AP Vision rebreathers met gesloten circuit.
“Verrast doet geen recht aan hoe we dachten over het lokaliseren van de bel kort nadat we de bodem hadden bereikt”, zegt Robinson. “De rest van de duik was bijna een anti-climax!”
Robinson kon met behulp van een van de twee Dive-X Piranha-scooters samen met vriend Ayrton 10 minuten van de duik vastleggen op video- (onder), na enkele aanvankelijke problemen met de camera te hebben ondervonden.
De top van het wrak lag op ongeveer 110 meter hoogte en dankzij hun geluk bij het vinden van de bel konden de duikers de identiteit van het schip bevestigen aan de hand van verschillende naammarkeringen. De video- registreert hoe ze van de bel naar een van de vier duizendbladketels gaan (2:09) en vervolgens naar de stoomturbines (3:47), die om 6:29 weer zichtbaar zijn.
De beelden tonen ook een van de vier paar torpedobuizen (4:20) en de propelleras (5:25), zwaar gebogen door de explosie of bij het raken van de zeebodem, eindigend in de propeller zelf (5:45). . De duikers keren vervolgens bij slecht zicht terug naar de lijn met behulp van een vaste flitser.
De Jacob Jones
Kort na het begin van de Eerste Wereldoorlog werd begonnen met de bouw van de 96 meter lange torpedobootjager van de Tucker-klasse in New Jersey, en ze werd in februari 1 in gebruik genomen. Met een topsnelheid van 1916 knopen was ze bewapend met vier 30 mm kanonnen en acht 102 mm torpedobuizen.
De torpedobootjager voerde vanaf mei 1917 patrouille- en escortetaken uit in Groot-Brittannië en was verantwoordelijk voor verschillende opmerkelijke reddingsoperaties, waaronder het ophalen van 69 overlevenden van de getorpedeerde Britse stoomschepen. Valetta en Dafila, en 305 van de Britse kruiser bidden.
Toen ze in de late namiddag van 6 december van dat jaar vanuit Frankrijk terugkeerde naar Queenstown in Ierland, werd ze getorpedeerd door de Duitse onderzeeër. U-53.
De torpedo sloeg ongeveer een meter onder de waterlijn in, waardoor een brandstoftank scheurde. Cdr. David W. Bagley gaf opdracht alle reddingsvlotten en boten te water te laten, maar toen het achterschip zonk, ontploften de dieptebommen, waarbij een aantal mannen omkwam. Acht minuten na de aanval, met slechts vier van de vlotten gelanceerd en twee officieren en 62 bemanningsleden nog aan boord, werd de Jacob Jones gezonken.
In een ongewone menselijkheidsdaad in oorlogstijd gaf Kapitan Hans Rose het bevel om twee zwaargewonde mannen aan boord van de oppervlakte te brengen U-53, terwijl hij zijn vijand ook via de radio informeerde over de noodzaak om hulp te sturen, waarbij hij alleen vroeg of de U-boot tijd zou krijgen om vrij te komen. Britse oorlogssloep Camelia en de voering Catalina reageerde en bracht de nacht door met het oppakken van overlevenden.
Kapitan Rose zou de vijfde U-boot-aas van de Eerste Wereldoorlog worden. Tijdens zijn eerste patrouille met U-53 op 7 oktober vorig jaar was hij de haven van Newport in Rhode Island binnengekomen en had hij persoonlijke verrassingsbezoeken gebracht aan hoogwaardigheidsbekleders van de Amerikaanse marine. De VS, die toen nog neutraal waren, konden toen alleen maar observeren U-53 begon vanaf de volgende ochtend de geallieerde schepen aan te vallen.
Stanton Kalk, officier van het dek toen de Jacob Jones werd getroffen, stierf door kou en uitputting nadat hij zijn scheepsmaten had geholpen door van vlot naar vlot te zwemmen om hun gewicht gelijk te maken. Hij ontving postuum de Distinguished Service Medal voor zijn “schitterende zelfopoffering”.
“We hebben maar één duik gemaakt op de Jacob Jones”, aldus Robinson. “Het was niet alleen een heel ver weg, maar we hadden ook een zeer sterke stroming die nog erger zou zijn geworden naarmate we de bronnen in gingen.
“We hebben op een aantal andere UKHO-doelen gedoken, waaronder een aantal die waarschijnlijk niet door andere duikers waren bezocht. Helaas had geen van hen iets waarmee we ze konden identificeren.”
De Darkstar-duikers verlieten de Jacob Jones ongestoord vergaan en het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken op de hoogte hebben gesteld van hun vondst. “Naval History & Heritage Command wil het team feliciteren met hun gerapporteerde vondst en bedankt voor de verantwoorde aanpak die zij ten aanzien van de locatie hebben gevolgd”, aldus NHHC. “We kijken ernaar uit om meer te leren over de ontdekking.”
Ook op Divernet: Argonauten duiken de lang verloren HMS Jason op 93 meter hoogte, 10,000 flessen op een wrak: drinkbaar of niet?
