Een fluorescerende kleurstof zou de oplossing kunnen bieden voor het in kaart brengen en omgaan met concentraties van anders onzichtbare microplastics in de oceanen.
Plastic afval in de zee is een mondiaal milieuprobleem geworden, maar alleen de opgehoopte “gyres” zijn gemakkelijk te herkennen, omdat wordt aangenomen dat 99% van het plastic afval uit kleine deeltjes bestaat.
Het gaat onder meer om de microkralen die worden gebruikt in cosmetica en schoonmaakproducten, kledingvezels en grotere kunststoffen die tot kleine pellets zijn versleten.
Deze deeltjes komen het meest voor in oppervlaktewater en aan kustlijnen, maar als ze niet al verborgen zijn in het zeeleven, zijn de spijsverteringssystemen te klein om met het oog te onderscheiden.
Onderzoekers van de Universiteit van Warwick en Plymouth University zeggen dat voorlopige tests met verschillende plastic polymeren erop wijzen dat Nile Red, een fluorescerende kleurstof die oplicht zodra deze in contact komt met bepaalde chemicaliën, kan worden gebruikt om de verblijfplaats van deze microplastics te onthullen.
Het werd gebruikt in combinatie met fluorescentiemicroscopie en beeldanalysesoftware.
Het team nam monsters van strandzand en oppervlaktewater van de kust van Plymouth en analyseerde deze op microplastics met behulp van zowel hun kleurtechniek als traditionele methoden. Om ervoor te zorgen dat de kleurstof geen materialen van vergelijkbare grootte markeerde, zoals vetten of houtfragmenten, spoelden de wetenschappers monsters met salpeterzuur.
Ze ontdekten dat hun relatief goedkope methode het mogelijk maakte grote aantallen monsters met grote snelheid te analyseren, en meldden dat ze veel meer kleine microplastics onder de 1 mm vonden dan verwacht, en aanzienlijk meer dan bij gebruik van traditionele methoden.
Een groot deel van het plastic bleek afkomstig te zijn van afgebroken polypropyleen, zoals gebruikt in verpakkingen en voedselcontainers. De verfmethode kon deeltjes zo klein als 5 micrometer detecteren – de breedte van een mensenhaar.
De wetenschappers beweren dat hun methode “een stapsgewijze verandering teweegbrengt in het vermogen om kleine microplastics te detecteren door de subjectiviteit van menselijke visuele sortering te vervangen door een gevoelige en semi-geautomatiseerde procedure”. Omgaan met de vervuiling is een ander probleem….
Het onderzoek is gepubliceerd in Environmental Science & Technology.
Divernet – de grootste Online Bron voor duikers
30-november-17
