Stress detecteren en ermee omgaan

STRESS IS EEN POTENTIEEL RISICO bij bijna elke duik die we maken. Enkele van de meer voor de hand liggende voorbeelden zijn tijdsdruk als gevolg van een beperkte luchttoevoer, en taakbelasting als gevolg van de noodzaak om een ​​aantal dingen tegelijk te doen.
Bij het duiken is stress bijzonder ongewenst. Als er geen controle over is, kan het heel snel tot paniek leiden, en als we in paniek raken, kan een ongetrainde reactie de situatie eerder erger dan beter maken.
Paniek is altijd levensbedreigend als het onder water voorkomt, en is de meest voorkomende factor die bijdraagt ​​aan dodelijke duikongevallen.
Om met stress om te gaan en paniek te voorkomen, moet je eerst erkennen dat er stress aanwezig is. Om dit te doen, moet u zich bewust zijn van de signalen en afgestemd zijn op wat uw lichaam en geest doen.
Indicatoren van stress zijn onder meer onhandigheid, vertraagde reactie, desoriëntatie, fixatie op meters, een verhoogde ademhalingssnelheid, prikkelbaarheid, spanning, ongemak en ongewone angst of ongerustheid.
Wees je bewust van je stemming en blijf objectief, zodat je deze correct interpreteert. Als je merkt dat iets wat je buddy doet erg vervelend is, is de kans veel groter dat jij, en niet je buddy, degene bent met het probleem.
Als je eenmaal hebt vastgesteld dat er sprake is van stress, zal je intuïtie je vertellen dat er een logische reden voor moet zijn.
Dat wil zeggen: omdat u zich zorgen maakt, moet u iets hebben om u zorgen over te maken.
Dit is niet altijd het geval. Een versnelde ademhaling die gepaard gaat met een gevoel van onbehagen of angst kan eenvoudigweg het gevolg zijn van een ophoping van kooldioxide in de bloedbaan na hard zwemmen tegen de stroom in.
Het geheim van het omgaan met stress onder water is om je hoofd leeg te maken, de situatie te analyseren en dan actie te ondernemen.
Stop alle activiteiten om uw geest leeg te maken; pak een steen (zorg er eerst voor dat het een steen is) en rust uit. Adem langzaam en volledig uit, waarbij u uw middenrif samendrukt om zoveel mogelijk met kooldioxide beladen lucht uit uw longen te verdrijven.
Adem vervolgens volledig in en zet uw middenrif uit. Doe dit een paar keer.
Naarmate uw hersenen helderder worden, kunt u erachter komen wat er aan de hand is. Heeft u een geldige reden om u zorgen te maken? Is er dringend actie nodig?
Kijk naar uw manometer en zorg ervoor dat u voldoende kunt ademen. Controleer uw decompressiestatus of de resterende niet-decompressietijd. Voer een snelle controle van uw duikuitrusting uit om er zeker van te zijn dat alles op zijn plaats zit en werkt.
Handel dan. Als je genoeg te ademen hebt, voel je dan op je gemak met wat je hebt computer aan het lezen is en al uw apparatuur functioneert naar behoren, dan kunt u er misschien voor kiezen om door te gaan met duiken en zo uw inspanning te verminderen, zodat de paniek niet terugkeert.
Als u weinig ademgas heeft en/of uw geplande decompressiestatus heeft overschreden, dan is uw prioriteit het maken van een gecontroleerde opstijging naar een ondiepere diepte.
Het is altijd verstandig om even de tijd te nemen om uw gedachten te ordenen voordat u handelt, om er zeker van te zijn dat u op het punt staat het juiste te doen.
Als u echter te lang over dit proces doet als u diep onder water bent, kan uw situatie verergeren vanwege de beperkingen van uw luchttoevoer. Jouw denktijd is dus ook beperkt.
Dit is de belangrijkste reden waarom het belangrijk is om nood- en zelfreddingsvaardigheden intensief te oefenen, tot het punt waarop uw reactie op een noodsituatie automatisch, instinctief en correct zal zijn.
Technical divers constantly practise gas-sharing and switching between their primary and secondary regelgevers.
Hun reacties zijn zo geconditioneerd dat als er zich in de echte wereld een noodsituatie voordoet en een duiker uit de lucht de grijper grijpt regelaar waaruit ze ademen, schakelen ze automatisch over naar hun back-up regelaar voordat ze zich intellectueel bewust zijn van wat er is gebeurd.
De noodsituatie is voorbij voordat deze is begonnen. Er is geen reden waarom alle duikers dergelijke oefeningen niet even intensief zouden beoefenen.

ANTICIPEREN
De meest effectieve manier om met stress om te gaan, is door te onderkennen dat u zich in een situatie bevindt die deze waarschijnlijk zal uitlokken, of uw stress in een zeer vroeg stadium te identificeren, op de gevolgen te anticiperen en snel te handelen om deze in de kiem te smoren.
In de volgende twee casussen erkenden de betrokken duikers allebei dat ze aan stress leden, maar beseften ze het potentiële risico niet ten volle.
Gelukkig vonden beide evenementen plaats in
a opleiding scenario, met een instructeur aanwezig om hun instincten te ondermijnen, namens hen op de dreiging te anticiperen en hen een nuttige les te leren.

CASUSGESCHIEDENIS 1:
BEZORGDE ANDREW
“Ik was een van de drie studenten die een diepduikcursus volgden. We hadden lang over het duikplan gesproken en keken er allemaal naar uit. We daalden snel af langs de rifwand, maar toen we op diepte aankwamen, voelde ik me ongemakkelijk. Ik ademde sneller dan normaal en werd angstig en gedesoriënteerd.
“Mijn instinct was om de duik af te breken, maar ik wilde mijn duik niet in de steek laten instructeur of de andere jongens in de klas, die zoveel tijd aan de voorbereiding hadden besteed, dus besloot ik het uit te proberen.
"Wanneer de instructeur gesignaleerd OK?, ik antwoordde gewoon OK. Maar in plaats van verder te gaan, keek hij me een paar seconden aan met een vragende uitdrukking in zijn ogen, verzamelde ons toen allemaal bij elkaar en gebaarde met zijn duim.
“Ik voelde een enorm gevoel van opluchting, maar toen we terug in het ondiepe water bovenaan de muur aankwamen, werd mijn geest helder, verdween mijn angst en voelde ik me vreselijk schuldig omdat ik de duik had verpest.
'Dus heb ik een signaal gegeven aan de instructeur dat ik blij was om weer naar beneden te gaan, maar hij schudde zijn hoofd en we brachten tijd door in het ondiepe water, waar we de vaardigheden doornamen.
“De diepe duik werd verplaatst naar de volgende dag en alles verliep prima.”

Het is mogelijk dat als de groep tijdens de oorspronkelijke diepe duik op diepte was gebleven, de geest van de betrokken duiker na een paar minuten helder zou zijn geworden en dat de duik soepel zou zijn verlopen.
Echter, zodra de instructeur merkte dat een van zijn studenten misschien op de rand van paniek stond, maar hij oordeelde dat, gezien de relatieve onervarenheid van de groep, het blijven op diepte een onaanvaardbaar hoog risico met zich meebracht als de situatie zou escaleren.
Zijn snelle actie zorgde ervoor dat er geen escalatie plaatsvond en elimineerde de mogelijkheid van een groot aantal ongunstige scenario's. De duiker was zich ervan bewust dat hij in gevaar was en de duik eigenlijk moest afbreken, maar besloot in plaats daarvan door te gaan en het extra risico te accepteren om de andere leden van het team niet teleur te stellen.
Hij was zich er niet van bewust dat hij zowel last had van waargenomen groepsdruk als van zijn andere symptomen, en deze ene extra factor had tot een ramp kunnen leiden als de instructeur niet had ingegrepen.

CASUSGESCHIEDENIS 2:
SLECHT NIEUWS VOOR RUTH
“Ik was in het duikcentrum met mijn buddy onze uitrusting aan het voorbereiden voor de laatste duik van onze cursus toen een van de divemasters arriveerde met het nieuws dat een duiker die we kenden van een ander duikcentrum was overleden in de recompressiekamer na een incident de dag ervoor.
“Op de boot speelde het nieuws door mijn hoofd, maar ik zei tegen mezelf dat ik er niet bij stil moest blijven staan, omdat ik me moest concentreren op de komende duik.
“Bij aankomst op de duikstek zagen we dat er een sterke stroming stond en dat deze de boei, die we gingen gebruiken om onze afdaling en opstijging te markeren, onder water had gedragen. Ik keek naar mijn vriend en hij keek bezorgd.
“Het voelde alsof alles samenwerkte om ons te verhinderen deze duik te maken, maar het was de laatste dag van onze reis en we zouden de volgende nacht vliegen. Dus we zouden nu de duik moeten doen, ongeacht de omstandigheden, om onze cursus te voltooien.
“Onze instructeur kwam langs toen we onze wetsuits aan het omkleden waren en vroeg of we de duik, gezien de omstandigheden, zouden willen uitstellen naar een toekomstige reis.
“Ik moest bijna huilen toen er ineens een vreemde combinatie van emoties door me heen stroomde, waaronder verdriet om de overleden duiker en ook de opluchting dat we vandaag niet gingen duiken.
“Uiteindelijk hebben we onze vluchten herschikt en een paar dagen later genoten van een perfecte laatste cursusduik.”

De instructeur kon niet met zekerheid weten hoe het nieuws dat de studenten hadden ontvangen diepgaand op hun geest zou inwerken. Hij wist echter wel dat het feit dat ze een grote duik gingen ondernemen al een zekere mate van angst zou veroorzaken, en dat een sterke stroming tot extra taakbelasting zou kunnen leiden.
Het afbreken van de duik voordat ze zelfs maar het water in waren gegaan, zorgde er absoluut voor dat wat leek op een gestaag toenemende reeks van stressfactoren niet tot een tragedie zou leiden.
Hoewel de duiker een aantal van de indicatoren correct identificeerde, zag de duiker de tijdsstress veroorzaakt door hun vluchtplannen voor de volgende dag aan als een factor die extra risico rechtvaardigde.
De duiker zou nooit bewust beweren dat een vluchtschema de moeite waard is om je leven voor te riskeren, maar stress vertroebelt de geest en leidt tot slechte besluitvorming.
Bij beide incidenten trad de instructeur resoluut op om de keten van gebeurtenissen te doorbreken die tot een ramp hadden kunnen leiden.

DE KETTING BREKEN
Elk ongeval heeft een keten van gebeurtenissen die eraan voorafgaat, maar vaak is de keten pas achteraf zichtbaar.
Je ziet een ketting niet altijd voordat er een ongeluk plaatsvindt, maar als je er wel een ziet of als je alleen maar denkt dat je er een ziet, moet je de moed hebben om die te breken, zelfs als dit ertoe leidt dat je door anderen bekritiseerd wordt. jouw duikteam.
Grotduikers hebben een regel die groepsdruk en angst voor verwijten elimineert en levens redt.
Deze regel luidt: “Elke duiker kan een duik op elk moment en om welke reden dan ook afbreken zonder dat hij dit aan iemand hoeft uit te leggen.”
Wanneer een van uw teamleden het signaal omhoog geeft (of richtingaanwijzer geeft in het geval van grotduiken), erkent de rest van het team dit onmiddellijk en voldoet hieraan, zonder dat er op dat moment of daarna vragen worden gesteld.
Het maakt niet uit of de bedreiging voor de veiligheid reëel is of niet. Een duiker kan bijvoorbeeld een duik afbreken simpelweg omdat hij zijn manometer verkeerd heeft gelezen.
Het belangrijkste is dat als één lid van het team gelooft dat er een dreiging bestaat, dat geloof op zichzelf voldoende is om het team in gevaar te brengen als het doorgaat.

‘Elke duiker kan een duik op elk moment en om welke reden dan ook afbreken zonder dat hij zichzelf aan iemand hoeft uit te leggen’

Lees meer van Simon Pridmore in:
Scuba Confidential – Een insidergids om een ​​betere duiker te worden
Scuba Professional – Inzichten in Sport Diver Trainingen & Activiteiten
Basisprincipes van duiken – Begin op de juiste manier met duiken
Ze zijn allemaal beschikbaar op Amazon in verschillende formaten.