Een grotere hap
ZIJN BOEK IS EEN GROTE OUDE EENHEID, zoals ze zeggen over rugby rekwisieten. Hij weegt 2.3 kg. Dat is ongeveer € 1.50 per 100 gram. Je kunt maar beter sterke benen op je salontafel hebben.
In hun voorwoord laten de bekende auteurs van biologen en fotografen weten dat ze het soort sensationeel boek wilden vermijden dat bedoeld was om mensen de zee uit te jagen.
In plaats daarvan wilden ze kijken naar zeedieren die uitermate geschikt zijn voor de jacht op prooien.
Ik weet niet zeker of ik dat helemaal koop. De grote groepen dieren die hier worden weergegeven, lijken inderdaad de dieren te zijn die regelmatig voorkomen wanneer duikers van mening zijn dat de stingers en bijters de meeste kans hebben om schade aan te richten (zij het zelden met opzet), hoewel ik geïnteresseerd was om doktersvissen een eigen sectie te zien geven, omdat ik dat niet had gedaan. Ik kan de schade die ze kunnen aanrichten niet waarderen. Eigenlijk denk ik dat ik op zoek was naar meer van dat soort inzichten.
De meeste zeedieren die op mobiele prooien jagen, hebben immers een soort effectieve roofstrategie ontwikkeld, anders zouden ze er niet in geslaagd zijn zo lang in de waterjungle te overleven. En voor hun specifieke prooi zijn ze allemaal dodelijk.
Zoals het er nu uitziet, is het boek verdeeld in drie hoofdsecties – de grote dingen omvatten alle soorten haaien, zeehonden, barracuda's en andere grotere wezens; rifbewoners variëren van blauwgeringde octopussen tot krokodillen; en stingers omarmen kwallen, roggen en meer.
Het duurt niet zo lang om de tekst te lezen en ik had graag wat meer details gehad over de details van wat elk van deze groepen zo dodelijk maakte, maar ik veronderstel dat wanneer je bijvoorbeeld alle haaien op één hoop gooit, van grote witte haaien verplegen, dat zal nooit een gemakkelijke taak zijn.
Er is ook zo nu en dan verwarring over de vraag of je doorlopende tekst of een bijschrift voor een bepaalde afbeelding leest, omdat overal hetzelfde lettertype wordt gebruikt.
Het is dus een schok als je te horen krijgt dat het gestreepte patroon van een barracuda een uitstekende camouflage biedt tussen zweepkoralen, terwijl de foto boven de tekst alleen de kop van de vis laat zien.
Ik had graag bij elke foto een onderschrift gezien met de soort en waar deze genomen is, zo niet op dezelfde pagina, dan in een sleutel achterin, omdat dit boek zo op afbeeldingen gebaseerd is.
En het zijn ook hele mooie foto's, meestal gemaakt door de auteurs, hoewel ik me soms afvroeg wat de keuzes waren.
Zo worden palingen in het algemeen als dodelijke wezens vermeld, maar op bijna alle foto's zijn murenen te zien, samen met een paar lintaaltjes (waar zijn de zeepalingen?).
Dan is er nog een lange sectie met naaktslakken, en natuurlijk zien zeeslakken er geweldig uit op foto's, maar waarom ook niet één maar drie flamingotongfoto's, als de auteurs er al op hebben gewezen dat dit geen naaktslakken zijn, maar slakken?
Flamingotongen absorberen graag gifstoffen uit de zachte koralen die ze eten, dus hun uiterlijk is een waarschuwing voor roofdieren om ze niet lichtvaardig op te vatten, maar een foto misschien voldoende geweest.
Ik ben bang dat ik een beetje over sommige details heb nagedacht, omdat ik het gevoel heb dat er een paar trucjes zijn gemist, maar deze auteurs zijn buitengewoon getalenteerd, en dat is alleen maar omdat het mij kan schelen!
Ik wil zeker niet wegnemen dat dit een prachtig boek over het onderwaterleven is, en dat het trots is op de schitterende matzwarte omslag met de gelamineerde kwallen.
Zoals het nu is, blijkt £ 1.50 per 100 gram een behoorlijk goede prijs-kwaliteitsverhouding te zijn, vooral als je op zoek bent naar een indrukwekkend uitziend geschenk.
En een bijzonder leuke bijkomstigheid is het laatste hoofdstuk dat gaat over het dodelijkste roofdier van allemaal (je mag maar raden) en de inbreng van de grote dr. Sylvia Earle over de gevaren van plastic afval.
Steve Weinman
Nieuw Holland
ISBN: 9781921517822
Gebonden, 320pp, £35
Verscheen in DIVER april 2017