Donkerwater Vrijheid

IN WAT ZOU ZIJN pikdonker als het niet om onze grothelmen en duiklampen gaat, bevestigt Paul Petzl-klimankers aan het plafond aan het einde van een tunnel. Het kijkt uit op de skeletresten van een lang ingestorte brug, zo'n 20 meter boven een enorme ondergelopen kamer.
Het anker en de hars zijn geselecteerd vanwege hun geschiktheid om boven het hoofd te bevestigen en om te gaan met de bijzonderheden van het bevestigen in leisteen, maar er is altijd enige angst als je de eerste bent die aan deze bouten hangt. Toch is er geen tekort aan vrijwilligers om dit een kans te geven.
We plaatsen de ankers weg van de rand en boven het meer, zodat we direct in het water kunnen abseilen. Om dit te doen, moet Paul tijdens het boren en bevestigen aan het plafond boven het meer worden opgehangen. Door hem aan het werk te zien, wordt duidelijk hoe moeilijk het leven moet zijn geweest voor de leisteenmijnwerkers die in vervlogen tijden in deze steengroeve werkten.
In feite dienen veel aspecten van onze expeditie ervoor om het verleden in scherp contrast te brengen. Om op hun werk te komen, moesten de mannen elke dag een aantal uren vanuit het dorp de berghelling op trekken, bij regen of zonneschijn.
Op sommige steengroevelocaties bleven ze de hele week ter plaatse en daalden ze af om in het weekend slechts één dag bij hun familie te zijn.

ONZE EIGEN TOEGANG naar de steengroeve was begonnen met een flinke wandeling de berg op, maar we hadden aanzienlijke hulp van Land Rover met het transporteren van uitrusting en enkele duikers de berg op, en van een vriendelijke schapenboer die ons toestemming gaf zijn land over te steken.
Noch Land Rover, noch de boer, noch zelfs zijn schapen konden ons helpen onze uitrusting diep onder de grond te krijgen. Dit moest handmatig gebeuren.
Het vastschroeven is gedaan, de uitrusting is naar de steengroeve gebracht en het team is voorbereid: het is tijd om het plan uit te voeren. De duik is, zoals verwacht, uitzonderlijk. Iedereen die een nachtduik heeft gemaakt, zal het etherische glijdende, zwevende gevoel beginnen te begrijpen – maar alleen degenen die in absolute duisternis hebben gedoken, begrijpen volledig de isolatie en volledige vrijheid van deze unieke omhullende ervaring.
Het heldere water absorbeert je en verwijdert het concept van omhoog of omlaag. Het licht van je buddy is de enige verbinding met het oppervlak. Terwijl je zinkt, wordt dat licht ver weg – een ster die je moet volgen als de duik voltooid is.
De duisternis omringt je, je zintuigen worden geprikkeld terwijl je focus wordt gedomineerd door de lichtcirkel van je fakkel. Deze cirkel wordt smaller en krijgt scherpere randen naarmate je een muur van helder, onaangetast gesteente nadert. Er is geen mos of aarde die de randen verzacht.
Vliegen over zo'n landschap wordt wel vergeleken met ruimtewandelingen – zo ver verwijderd van andere mensen, alleen verbonden door de lichtbundel van de fakkel van je buddy, gegolfd door het oppervlak waarop hij wordt getraind.
Tijd is kostbaar; ontspanning en efficiënte technieken die maandenlang in een zwembad worden beoefend, maken duiken mogelijk die een eeuwigheid lijken te duren, maar onze tijd is altijd beperkt. Het drijfvermogen neemt toe terwijl we de laatste paar meter stijgen en ons zachtjes naar de oppervlakte tillen, onze buddy en onze volgende ademhaling.
Aan de oppervlakte heerst stilte, omdat communicatie binnen zo'n enorme stenen leegte nutteloos is, tenzij de andere persoon vlak naast je staat. Maar er valt niets te zeggen – de andere freediver heeft ervaren wat jij hebt meegemaakt en glimlacht veelbetekenend, wachtend om weer te gaan duiken.

DE RUST IS GEBROKEN alleen door de laatste geforceerde ademhalingen vóór een duik, of de gedempte tonen van een vertrekkende duiker die het water verlaat. De duisternis is zo compleet dat zelfs deze eenvoudige taak moet worden erkend, zowel door degenen die in het water zijn achtergebleven als door het ondersteuningsteam dat de duiker aan de rand ontvangt.
De uitgangen naar alle freatische duikplekken zijn voortdurend verlicht – het kan uren duren om de uitweg te vinden als zich een black-out voordoet, uren die we in dit ijskoude water niet hebben.
Nadat alle duikers zijn geteld, verlaten we de ondergrondse wereld naar helder daglicht en verse espresso – dankzij de ingenieuze handpressomachine. Zeker een half uur lang praten we nauwelijks. De ervaring is te overweldigend geweest, en de met informatie overladen geest verliest zichzelf in de contemplatie ervan.
Iedereen die wel eens speleologie heeft geprobeerd, zal begrijpen dat de omgeving een uitdaging is, zowel fysiek als qua veiligheid. Zelfs een relatief eenvoudige taak kan aanzienlijke mankracht en tijd vergen. Zo’n reis vereist specialistische uitrusting, een back-upteam en adequate middelen.
Een duik in deze omgeving ondernemen, verlegt de grenzen van duiken, speleologie en de menselijke ervaring. We kijken uit naar de volgende unieke ervaring en een geweldig avontuur!