De Royal National Lifeboat Institution is een organisatie die veel duikers nauw aan het hart ligt, dus maakte MARK EVANS de tocht naar Poole om erachter te komen wat er op het hoofdkantoor gebeurt.
“Met moed is niets onmogelijk” – Sir William Hillary, oprichter van de RNLI
De oorsprong van de RNLI gaat terug tot 28 februari 1823, toen Sir William Hillary een hartstochtelijke oproep deed aan de natie, waarin hij opriep tot een dienst die zich toelegde op het redden van levens op zee. Die dienst, die op 4 maart het jaar daarop met koninklijk beschermheerschap in het leven werd geroepen, zou de RNLI worden. Sindsdien hebben reddingsbootbemanningen en strandwachten meer dan 140,000 levens gered.
Lees ook: Wrakduiker gered bij Dorset
Binnen de RNLI
Het hoofdkwartier van de RNLI bevindt zich in Poole, Dorset, en ik kreeg een rondleiding terwijl ik “naar het zuiden” was om toezicht te houden op wat de eerste RNLI Sea Survival Diver-cursus was, gericht op alle duikers die zich offshore wagen op de Britse eilanden.
Deze uitgestrekte verzameling gebouwen is een echte RNLI-stad, en opgenomen in deze enorme metropool is de futuristische Sea Survival opleiding centrum. die een computergestuurde simulator heeft die de binnenkant vertegenwoordigt reddingsboten voor alle weersomstandigheden, en een zwembad dat groot genoeg is om zelfs de grotere RIB's aan te kunnen. Door innovatief gebruik van machines, ventilatoren en verlichting kan het lijken en aanvoelen alsof je midden in een storm op de stormachtige Noordzee bent.
Het RNLI College herbergt alle opleiding faciliteiten en ligt in het centrum van het complex. Het hotelgedeelte biedt 60 ruime en goed ingerichte een- en tweepersoonskamers tegen respectabele prijzen, en het is goed om te weten dat het geld dat u aan uw verblijf uitgeeft levens op zee helpt redden. Op dezelfde manier kun je eten en drinken in het Riggers Restaurant en weet je dat eten daar ook goed besteed is.
In het complex is het RNLI Memorial Sculpture van Sam Holland te zien, te zien op de foto hierboven, een aangrijpende herinnering aan die dappere zielen die het ultieme offer brachten. Het werd onthuld in 2009 en bevat de namen van al degenen die tijdens hun dienst zijn omgekomen, en dient als een bron van inspiratie voor huidige en toekomstige generaties reddingsbootbemanningen, strandwachten, supporters en fondsenwervers.
Wij duikers zullen zich er terdege van bewust zijn dat de RNLI in Groot-Brittannië en Ierland een vloot van reddingsboten en kustvaartuigen voor alle weersomstandigheden biedt op strategische locaties langs de kust, en een badmeesterdienst op seizoensbasis, en tevens zorgt voor kustveiligheid, onderzoek en onderwijsprogramma's en respons op overstromingen.
De RNLI werkt echter ook internationaal samen met gelijkgestemde organisaties om het bewustzijn van het aanzienlijke mondiale verdrinkingsprobleem te vergroten, en om de capaciteit voor ongevallenpreventie en redding binnen gemeenschappen met een hoog risico te vergroten.
De toekomst
De RNLI heeft beloofd om elke bemanning van reddingsboten voor alle weersomstandigheden tegen 25 te voorzien van een reddingsboot van 2019 knopen. Dit betekende dat de organisatie minstens 50 nieuwe reddingsboten van de Shannon-klasse nodig zou hebben, en elk jaar zes van deze reddingsboten voor alle weersomstandigheden zou bouwen. , en onderhoudt de bestaande vloot.
Om dit mogelijk te maken, bouwde de liefdadigheidsinstelling het All-Weather Lifeboat Centre (ALC) op het hoofdkantoor in Poole, en dit werd in 2015 geopend. De faciliteit bracht elke fase van het bouwproces van reddingsboten in eigen huis en onder één dak, zodat de RNLI zou volledig uitgerust zijn om de volgende generatie schepen voor alle weersomstandigheden te bouwen.
Het gaf de organisatie meer controle over de kosten en kwaliteit en creëerde tegelijkertijd werkgelegenheid, waaronder leerlingplaatsen in de waterbouwkunde en de scheepsbouw.
“De ALC zal de RNLI in staat stellen haar eigen lot te bepalen”, zegt Chris Eves, de productiemanager van ALC die mij rondleidde in dit fascinerende gebouw. “In de toekomst zullen er minder leveranciers zijn die aan onze specialistische eisen kunnen voldoen. Naast het beperken van de risico’s binnen onze toeleveringsketen voor de bouw van reddingsboten, geeft de nieuwe faciliteit ons ook volledige controle over de kwaliteit en de kosten.
“Door de bouw van reddingsboten voor alle weersomstandigheden in eigen beheer te brengen en te profiteren van de expertise binnen de organisatie, kunnen we elk jaar minstens £ 3 miljoen besparen.”
De Shannon-reddingsboot, de nieuwste klasse reddingsboten voor alle weersomstandigheden die zich bij de vloot van de RNLI voegde, was de eerste moderne reddingsboot voor alle weersomstandigheden die werd voortgestuwd door waterstralen in plaats van door traditionele propellers, waardoor het het meest wendbare en wendbare schip op de markt is.
Het werd volledig in eigen huis ontworpen door het technische team, waarbij de RNLI gebruik maakte van de allernieuwste technologie om ervoor te zorgen dat het voldeed aan de eisen van een reddingsdienst uit de 21e eeuw, voortbouwend op systemen die waren ontwikkeld voor zijn grote zus, de reddingsboot van de Tamar-klasse.
De romp, het dek en het stuurhuis zijn gemaakt van composietmaterialen, voornamelijk een sandwich van epoxyharsfilm met infusieglas, met koolstofvezel in gebieden met een hoge belasting. De romp en de dekbovenbouw van elke reddingsboot bewegen zich als een paar rond de ALC via een reeks werkstations en worden uiteindelijk aan het einde van het bouwproces met elkaar verbonden.
De Shannon-reddingsboot is ontworpen om te worden gelanceerd en geborgen vanaf een strand via een nieuw sneller en veiliger gevolgd lanceer- en herstelsysteem, en kan ook worden gelanceerd vanaf een scheepshelling of drijvend liggen.
Hij is iets minder dan 14 meter lang, heeft een geringe diepgang van slechts 1 meter, heeft zes bemanningsleden en haalt een maximumsnelheid van 25 knopen dankzij de dubbele 13-liter Scania-motoren van 650 pk, met een bereik van 250 zeemijl.
De reddingsboten van de Shannon-klasse, geïntroduceerd in 2013, hebben de reddingsboten van de Mersey- en Tyne-klasse vervangen nu ze het einde van hun operationele levensduur bereiken. Er bestaat een traditie om reddingsboten naar rivieren te vernoemen, maar de Shannon was de eerste keer dat er voor een Ierse rivier werd gekozen – met 240 kilometer de langste van Ierland.
Doelen en doelstellingen
De doelstellingen van de RNLI zijn allemaal ondersteund door de voltooiing van haar 25-knops vloot voor alle weersomstandigheden en de definitieve uitrol van een badmeesterdienst naar de resterende stranden die patrouilles nodig hebben.
Tegen 2024 verwacht zij een vermindering van 50% van het aantal verdrinkingen in Groot-Brittannië en Ierland; een vermindering van ernstige incidenten; en effectieve strategieën ter preventie van verdrinking in de internationaal meest risicovolle gebieden.
Om dit te bereiken moet de RNLI een evenwichtige levensreddende dienst leveren om mensen die het risico lopen te verdrinken op te leiden, te begeleiden, te redden en te beïnvloeden, en het kustveiligheidswerk te versterken om ervoor te zorgen dat haar inspanningen en middelen op de meest effectieve manier worden ingezet.
Internationaal zal de nadruk liggen op het vergroten van het begrip en bewustzijn van het mondiale verdrinkingsprobleem; een brede internationale coalitie van niet-gouvernementele organisaties opbouwen; succesvolle gemeenschapsinterventies ontwikkelen; en er vervolgens, samen met haar partners, voor te zorgen dat er breed bewijs is van de effectiviteit van verdrinkingspreventiestrategieën voor risicolanden.
DE REDDINGSBOTEN
Er zijn meer dan 350 reddingsboten in de RNLI-vloot, gestationeerd op stations in Groot-Brittannië en Ierland. Samen bestrijken ze 19,000 kilometer kustlijn en enkele drukke stukken landinwaarts.
RNLI-reddingsboten zijn onderverdeeld in twee categorieën: all-weather en inshore. Door de verschillende reddingsbootklassen binnen deze categorieën kan de RNLI mensen in allerlei situaties en locaties bereiken.
De soorten reddingsboten die door een station worden gebruikt, zijn afhankelijk van geografische kenmerken, het soort reddingsacties waarbij het station het meest waarschijnlijk betrokken zal zijn, en de dekking die door aangrenzende stations wordt geboden.
Reddingsboten voor alle weersomstandigheden (ALB's) zijn in staat tot hoge snelheden en kunnen veilig worden bediend onder extreme omstandigheden. Ze zijn inherent zelfrichtend na een kapseizen en uitgerust met navigatie-, locatie- en communicatieapparatuur.
Inshore reddingsboten (ILB's) opereren meestal dichter bij de kust, in ondieper water, in de buurt van kliffen, rotsen en zelfs in grotten. De RNLI heeft dat ook gedaan reddingshovercraft voor de kust voor gebieden die ontoegankelijk zijn voor conventionele reddingsboten, zoals wadden en riviermondingen.
Foto's door Mark Evans
Ook op Divernet: Devon Lifeboat Crew redt drijvende duikers, Freediver gered bij Devon, Reddingsbootbemanningen geprezen voor redding van duikers, Skye-duikboot mislukt met duikers naar beneden, Reddingsbootvrijwilligers gehuldigd
