De meesten van ons willen graag het gevoel hebben dat we op de hoogte zijn van de geaccepteerde manier om dingen te doen – en niemand meer dan duikers. SIMON PRIDMORE heeft gekeken naar 'het gedaane doen'
Een duiker gebruikt een metalen staaf om zichzelf te ondersteunen, zodat hij het rif – of iets erop – niet raakt.
Bij het duiken ontstaan, net als op elk terrein van de menselijke activiteit, in de loop van de tijd conventies die het gedrag van de deelnemers bepalen.
Deze hoeven niet noodzakelijkerwijs in steen gebeiteld te zijn of wettelijk verplicht en afgedwongen te zijn. Soms raken ze na verloop van tijd gewoon ingeburgerd en algemeen geaccepteerd. Vaak verschillen ze van land tot land.
Dit is deel één van een driedelige serie die een verscheidenheid aan duiksituaties behandelt waarin bepaalde vormen van etiquette bestaan. Niet iedereen zal het eens zijn met mijn aanbevelingen, en ik ben er zeker van dat de meer ervaren onder jullie hun eigen specifieke meningen en bugbears zullen hebben. Maar dat hoort allemaal bij het plezier.
WAT BETREFT
De conventie is: kijken, niet aanraken! Dit geldt niet alleen voor grote dieren zoals schildpadden, mantaroggen en walvishaaien, maar ook voor de kleinere.
Je zou zelfs kunnen stellen dat hoe kleiner het dier is, des te kwetsbaarder het is en des te meer reden om het met rust te laten.
Sommige exploitanten verbieden hun duikers handschoenen te dragen in een poging hen te ontmoedigen hun handen op het rif en de bewoners ervan te leggen.
Er is veel discussie over de vraag of een handschoenverbod werkt, en dat is ook zo kwestie dat sterke gevoelens kan oproepen.
Ik geloof dat het opleiden van duikers effectiever is dan het opleggen van regels. Ik denk niet dat de meeste mensen die handschoenen dragen dit doen omdat ze zich willen bemoeien met het leven in de zee.
Handschoenen kunnen ervoor zorgen dat u zich comfortabeler voelt of u warmer houden.
Ik geloof ook niet dat iemand die de dieren wil storen zich zal laten afschrikken als hij dat met blote handen moet doen.
Goede etiquette vereist echter ook dat als je met een operatie wilt duiken, je je aan de regels ervan houdt. Als een duikcentrum een handschoenverbod hanteert en je handschoenen wilt dragen, kies dan een ander duikcentrum. Maar wat uw voorkeur ook is, raak de dieren niet aan.
Fooien
De kwestie Wanneer je een fooi moet geven en hoeveel je moet geven, veroorzaakt veel angst, vooral op duikboten als er een mix van nationaliteiten aan boord is.
Hoewel sommige duikorganisaties een fooiconventie proberen vast te stellen en suggereren dat een bepaald percentage ‘normaal’ is, bestaat er feitelijk geen vaste etiquette voor het geven van fooien in de duikindustrie, net zoals er geen wereldwijde overeenstemming bestaat over de cultuur van het geven van fooien.
Sommige mensen geven een zware fooi, sommigen geven een beetje fooi, anderen geven helemaal geen fooi.
Hoe aantrekkelijk hun levensstijl ook lijkt, werknemers in de duikindustrie werken lange dagen en worden niet goed betaald. Tips worden dus zeer gewaardeerd.
Bij de meeste duikactiviteiten worden geen automatische servicekosten aan de rekening toegevoegd. Zoals veel restaurants geven duikexploitanten er vaak de voorkeur aan dat u uw fooi in een fooiendoos doet, zodat deze onder iedereen kan worden verdeeld, inclusief achterkamerpersoneel zoals technici en kantoorpersoneel, die u waarschijnlijk niet hebt ontmoet maar die slechts een bijdrage hebben geleverd. zowel aan de ervaring die je hebt genoten als aan het personeel aan de voorkant, zoals divemasters en instructeurs.
Als uw reis echter aanzienlijk is verbeterd door de prestaties van een of meer specifieke personen, hoeft u zich helemaal niet ongemakkelijk te voelen als u hen een persoonlijke fooi geeft. Het is dan aan hen of ze ervoor kiezen om het toe te voegen aan de algemene fooienpool of anderszins.
Wat betreft de hoeveelheid fooi die ik kan geven, is het beste advies dat ik kan geven: maak je geen zorgen over het juiste doen of het veroorzaken van aanstoot. U hoeft zich ook geen zorgen te maken over wat anderen in uw groep doen. Tips moeten een persoonlijke beslissing zijn.
Meestal adviseer ik degenen die mij vragen om werknemers in de duikindustrie een fooi te geven van het percentage dat ze zouden betalen voor een goede service in een restaurant thuis, en nog meer als ze vinden dat de service buitengewoon was.
JACHT
Er zijn op veel plaatsen wetten en seizoenen die het speervissen en de jacht op voedsel regelen. Sommige zijn heel streng, maar andere zijn verrassend ontspannen in deze milieubewuste tijden.
Het is verstandig om ervoor te zorgen dat u de lokale wetten kent en naleeft. Als er geen wetten bestaan en je vindt dat je vis moet schieten, dan is het minste wat je kunt doen de gevestigde etiquette volgen:
- Wees sportief; freedive in plaats van duiken te gebruiken wanneer je vissen aan het spietsen bent, en speer ze niet 's nachts met een kunstmatige lichtbron.
- Gebruik geen speergeweer als er andere duikers in de buurt zijn.
- Ga niet jagen in gebieden waar vissen gewend zijn aan interactie met duikers.
- Jaag niet op plaatsen waar mensen vissen voeren om duikers aan te trekken.
- Neem alleen wat je kunt eten en eet alles wat je tot je neemt.
VERLOREN DUIKUITRUSTING
Het is een gevestigde gewoonte dat een duikuitrusting die onder water wordt gevonden, moet worden teruggegeven aan de rechtmatige eigenaar. Om te profiteren van dit gemeenschapsvriendelijke stukje etiquette, zorg ervoor dat u uw e-mailadres of telefoonnummer plakt op alles wat u denkt in de oceaan te laten vallen, zoals uw maskeren, camera, zaklamp of duik-computer.
Als u iets tegenkomt waarvan iemand verdwaald is, doe er dan alles aan om de eigenaar te lokaliseren. Wat rondgaat, komt tenslotte rond!
TERMINOLOGIE
Op veel gebieden van menselijke interactie is een gemeenschappelijk bindingsmechanisme het gedeelde gebruik van referenties, een code die door leden van de groep wordt gebruikt om elkaar te identificeren en hen van buitenstaanders te scheiden.
In het leger manifesteert dit zich vaak door het gebruik van acroniemen die voor niet-ingewijden onbegrijpelijk zijn.
Op het Londense criminele toneel in de 19e eeuw staat de code die ze gebruikten om hun activiteiten voor politie-informanten te verbergen nu bekend als Cockney-rijmend jargon.
Bij het duiken maken we ons vaak schuldig aan hetzelfde. Wij staan erop dat er sprake is van ‘echte’ duikers vinnen in plaats van flippers en cilinders in plaats van tanks. Maar maakt het echt uit?
Tegenwoordig krimpt het aantal nieuwe mensen dat onze sport betreedt. We moeten ons concentreren op het betrekken van toekomstige duikers, in plaats van ze van ons te vervreemden door hooghartig te gniffelen als ze het verkeerde woord gebruiken. Immers: “Wat zit er in een naam? Wat wij met een andere naam een roos noemen, zou net zo zoet ruiken.”
In het volgende deel van deze serie zal ik kijken naar meer aspecten van etiquette, waaronder duikboten, in- en uitstappen en maskeren snot!
