Met zijn DIVER-artikel I-SPY the Thistlegorm, in a Whole New Light uit 2014 transformeerde ALEX MUSTARD de manier waarop duikers naar het iconische wrak in de Rode Zee uit de Tweede Wereldoorlog keken.
Maar hoe kun je die voertuiglading het beste fotograferen?
"The voertuigen zijn wat onderscheidt dit wrak, dus dit is waar we moeten zijn focus onze aandacht en onze lenzen'
Duiken in: Duik 2017 bij de NEC
NET TERUG VAN DUIK 2017 bij de NEC – een weekend vol oude vrienden, nieuwe uitrusting en verleidelijke reismogelijkheden. Het was ook een gelegenheid waarbij velen van ons het verlies van Nigel Wade intens voelden, hoewel ik er zeker van ben dat het eerbetoon van Saeed Rashid precies was wat Nigel zou hebben gewild.
Er is zoveel te zien en er gebeurt zoveel dat we allemaal verschillende ervaringen en favorieten van de show meekrijgen. De beste lezing die ik kreeg was How To Capture Reef Life 'Au Natural' van Dr. Richard Smith, waarin de deugden en voordelen van het fotograferen van het zeeleven op de juiste manier werden geprezen.
Het argument van Richard was dat de fotografen die proberen opnamen van het zeeleven te ensceneren, niet alleen het risico lopen de wezens schade toe te brengen, maar ook elke kans uitsluiten om fascinerend en fotogeniek natuurlijk gedrag waar te nemen, een punt dat Richard rijkelijk versterkte met zijn beelden.
Mijn belangrijkste presentatie op de show betrof de samenwerking met Martin Edge om het belangrijke onderwerp ideeën en experimenten aan te pakken onderwaterfotografie. Ik geloof dat dit belangrijker is dan ooit tevoren, met camera's die zo capabel zijn en fotografie normen zo hoog.
We hebben het publiek door ons proces geleid en laten zien hoe ideeën zich ontwikkelen: van vroege mislukkingen, via beelden die een echte belofte van iets nieuws laten zien, en uiteindelijk tot de voltooide foto's die we normaal gesproken laten zien.
Ik denk dat mensen genoten van dit kijkje in de montageruimte en weggingen met de bereidheid om meer vallen en opstaan te ondergaan, in plaats van vast te houden aan het beproefde.
Een van de voorbeelden waar ik het over had was mijn BSA-motor met achtergrondverlichting van de Thistlegorm, die je volgende maand op deze pagina's zult zien.
Om op te frissen Wees de kampioen! we introduceren een wisselend formaat: de ene maand zal het de kolom zijn zoals je die hier ziet, de volgende maand een meer beeldgestuurd stuk en een kans om te genieten van onderwaterbeelden die groot op twee pagina's zijn afgedrukt.
The Thistlegorm: een diepe duik in de geschiedenis
ZOALS GEDOCUMENTEERD eerder op de pagina's van DIVER heb ik een ongezonde Thistlegorm-verslaving. De dag na de show was ik zelfs in Lincolnshire om de enige overgebleven versies van het voertuig aan de rechterkant te fotograferen.
De vrachtwagen in kwestie is een Albion AM463. Deze werden tijdens de oorlog door de RAF gebruikt als vliegtuig-bijtanker (één van de oude brandstofslangen hangt nog over de voorruit in de foto).
Helaas is geen van de vier overgebleven tankers, maar het is nog steeds geweldig om deze indrukwekkende 3 meter hoge vrachtwagen in het echt te zien.
De Thistlegorm is een van mijn favoriete fotoduiken, deels omdat er zoveel te fotograferen valt en deels omdat het een zware fotografische uitdaging is.
Het zijn de voertuigen die dit wrak onderscheiden, dus dit is waar we onze aandacht en lenzen op moeten richten.
De uitdaging is dat de voertuigen zich in de ruimen bevinden, die donker zijn en gevuld met slib dat gemakkelijk kan worden verstoord door een onzorgvuldige fotograaf.
Het goede nieuws is dat als we de juiste aanpak gebruiken, we beloond worden met een beeldkwaliteit die er echt uitspringt.
Met meer dan 60 vrachtwagens en vrachtwagens en meer dan 100 motorfietsen in de ruimen is onderwerpselectie essentieel.
De grootte, positie en staat van het voertuig zijn belangrijke overwegingen. Maar daarvoor moeten we eerst in de juiste positie komen.
Meestal komen we de ruimen binnen via de grote openingen in het midden van het schip, en vanaf hier zien we overal voertuigen. Het is een vergissing om ze te gaan fotograferen.
In plaats daarvan moeten we over de voertuigen heen zwemmen, de duisternis van het ruim in, vlak bij de scheepsromp, en omdraaien.
Nu kunnen we gaan zoeken naar voertuigen die naar binnen kijken. Als we er een vinden die ons bevalt, ontdekken we dat we nu niet in de duisternis schieten, maar in het licht. De blauwe achtergrond zorgt ervoor dat het beeld driedimensionaal aanvoelt en communiceert het gevoel onder water te zijn.
Wanneer we ons echter diep in de ruimen bevinden, zijn de lichtniveaus erg laag en moeten we meestal een lange belichtingstijd gebruiken om dit blauw erdoor te krijgen.
Dit geldt vooral voor de duiken in de vroege ochtend of late middag die de meeste liveaboards op het wrak maken.
Gelukkig hoeven we ons geen zorgen te maken over vervaging van het onderwerp, omdat het in het ruim nog donkerder is, dus er is geen licht dat onscherpte veroorzaakt, en onze onmiddellijke flitsers zullen de details op de voorgrond bevriezen. De langste belichting die ik met deze techniek op het wrak heb gemaakt, is 8 seconden.
DE DUISTERNIS WERPT OMHOOG ook enkele andere specifieke uitdagingen. Eerst moeten we de lens scherpstellen, en we willen geen zaklamp gebruiken, omdat het licht in de opname zichtbaar zal zijn en onscherpte zal veroorzaken bij gebruik van lange belichtingstijden.
In plaats daarvan moeten we onze groothoeklens zorgvuldig scherpstellen voordat we het ruim ingaan en vervolgens overschakelen naar handmatige scherpstelling, zodat deze op de juiste instelling blijft staan.
De positionering van de flitser is ook van cruciaal belang als u voertuigen in het donker wilt verlichten. Als we groothoekopnamen maken op een rif, is het er nog steeds, alleen blauw, als we er niet in slagen een deel van de scène goed te belichten met onze flitsers. Als we er in de duisternis van de ruimen niet in slagen een deel van het tafereel te verlichten, zien we het helemaal niet – het is gewoon zwart.
Meestal gebruik ik flitsposities met konijnenoren in het wrak, waarbij mijn flitsers boven de behuizing worden opgetild, waardoor de opstelling een beetje op Bugs Bunny lijkt. Hierdoor kunnen de flitsers een lichtbundel vóór de camera creëren, wat een goede dekking en een gelijkmatige belichting oplevert, van dichtbij de lens tot diep in het beeld.
Wanneer ik afdaal, stop ik meestal bovenop de brug op weg naar beneden en stel zowel mijn focus- als flitspositie in voordat ik de donkere grenzen van de ruimen inga.
Het laatste stukje van de puzzel is vis. Ze zijn belangrijk om in de composities op te nemen, omdat ze kleur en leven toevoegen en de boodschap versterken dat de foto's onder water staan. Zonder deze kunnen sommige Thistlegorm-opnamen eruitzien als een roestend voertuig op het land.
De vissen zijn er altijd, maar we moeten er rekening mee houden dat we onze schoten moeten timen voor wanneer ze zich in een goede positie bevinden.
De meest voorkomende soort op het wrak zijn soldaatvissen – een passende aanvulling op militaire voertuigen.
Dieper duiken: tips en technieken
STARTERTIP
Geef jezelf een paar duiken om je te oriënteren op dit grote en gecompliceerde wrak voordat je serieus gaat fotograferen in de ruimen. En zelfs dan moet je niet te hebzuchtig zijn en proberen alles in één duik te fotograferen.
Het is veel beter om je op een paar voertuigen te concentreren en ze goed vast te leggen, in plaats van rond te racen en zoveel mogelijk te fotograferen.
TIP IN HET MIDDENWATER
Ontdek waar u naar kijkt om uw portefeuille te diversifiëren. Het beste startpunt is mijn artikel van DIVER, oktober 2014, waarin alle voertuigen worden opgesomd en beschreven.
Er zijn 12 verschillende soorten voertuigen in de twee ruimen, totaal verschillende op elk niveau en heel veel andere artefacten.
Bovendien is er voor elk voertuigtype altijd wel één die in een betere staat en in een betere positie verkeert dan de andere.
GEAVANCEERDE TIP
Hoe dieper en donkerder je de ruimen in gaat, hoe beter de staat van de voertuigen is. Bovendien werden de meeste voertuigen tegen schotten of tegen elkaar geladen.
Dit betekent dat je vaak niet door de camera kunt kijken om de beste hoek te vinden en vanuit de heup moet fotograferen. Twee van de drie afbeeldingen in de column van deze maand zijn op deze manier gemaakt.
