FLUO-DUIKEN Nacht & Dag

FLUORESCENTIE- OF FLUO-DUIKEN is de afgelopen jaren over de hele wereld aan populariteit gewonnen, maar wordt nog steeds als nieuw beschouwd omdat zoveel duikers en zelfs instructeurs er nog nooit aan zijn blootgesteld.
Fluoduiken betekent het gebruik van een blauwlichtzaklamp en maskeren barrièrefilter voor het bekijken van bio-fluorescentie. Bepaalde zeedieren zenden licht uit met een langere golflengte (van zichtbaar licht) wanneer ze worden belicht met blauw of excitatielicht met een kortere golflengte, en het effect kan zeer dramatisch zijn, een beetje alsof je in een onderwaterversie van Avatar zit.
Veel soorten dieren met een schaal, zachte en harde koraalstructuren, koraalpoliepen, sommige vissen en anemonen zenden dit licht uit, en het woord 'uitstralen' is belangrijk.
Dit is niet het soort licht dat je krijgt tijdens een nachtduik wanneer je fakkelstraal met wit licht door het rif wordt gereflecteerd en terugkaatst naar je ogen. Uitgestraald licht wordt door het organisme gecreëerd en naar u gestuurd.
Dit is geen bio-luminescentie, wat een heel ander proces is waarbij het organisme zijn eigen licht creëert via een proces dat chemo-luminescentie wordt genoemd. Bioluminescentie heeft geen excitatielicht nodig; het gebeurt allemaal intern door middel van chemische reacties, zoals vuurvliegjes dat op het land doen.
Het zichtbare spectrum van licht is het ongelooflijk dunne stukje van het elektromagnetische spectrum dat we kunnen ‘zien’.
Het ligt tussen de energiezuinige, laagfrequente, extreem lange golflengte radiogolven en de hoogenergetische, hoogfrequente, extreem korte golflengte (en dodelijke) gammastraling.
De “bandbreedte” van de lichtgolflengten die de gemiddelde persoon kan zien, strekt zich uit van ongeveer 400 nm (nanometer) of 400 miljardsten van een meter, wat diep paars (bijna zwart) is, tot ongeveer 750 nm donkerrood (opnieuw bijna zwart).
Het schema illustreert het fluorescentie-effect. Wanneer een hoogenergetisch foton met korte golflengte (in ons geval blauw) een eiwit raakt (in het algemeen aangeduid als een groen fluorescerend eiwit of GFP), absorbeert het die lichtenergie.
Dit zorgt ervoor dat de elektronen van de samenstellende atomen een kwantumsprong maken van de ene valentie-elektronenschil naar een hogere schil. Vervolgens “vervalt” deze verandering van energietoestand, feitelijk onmiddellijk, terug naar zijn rusttoestand of omhulsel.
Wanneer dit verval optreedt, geeft het elektron een lichtfoton op of ‘zendt’ het uit, maar met een lagere energie en een langere golflengte. De uitgezonden kleuren worden bepaald door het aantal “sprongen” dat het elektron maakt, en vervalt weer naar beneden. Dit is waar duiken en kwantumfysica botsen.
De golflengte van het licht dat in de meeste fluorescerende fakkels wordt gebruikt, is een smalle band in het blauw, ergens tussen 440 en 480 nm, dus het is geen duiken met ultraviolet (UV) of zwart licht, zoals veel mensen het noemen.
Er zijn bedrijven die UV-fakkels produceren voor gebruik onder water, maar blauw licht is veel efficiënter in het stimuleren van de fluorescentie van GFP en de mutaties ervan dan UV-licht.
Dat komt omdat het enige beschikbare licht dieper dan ongeveer 10 meter water blauw is, en in dit licht hebben organismen zoals koraal zich door de eeuwen heen ontwikkeld.
Het meeste UV-licht van de zon weerkaatst op het wateroppervlak en wat wel doordringt, komt niet verder dan enkele centimeters. UV-licht is een zeer inefficiënte lichtbron voor fluoduiken.

HET IS NIET GOED BEGREPEN waarom sommige koralen en andere zeedieren zijn geëvolueerd om te fluoresceren, hoewel er veel theorieën zijn. Het zou kunnen dienen als een vorm van zonnebrandcrème, die koraal in ondiep water beschermt tegen UV-energie van de zon, of het kan een vorm van communicatie tussen soorten zijn.
Veel mensen denken dat alleen harde koralen fluoresceren, maar de termen ‘hard’ en ‘zacht’ zoals toegepast op koraal kunnen misleidend zijn. Hersenkoraal wordt bijvoorbeeld meestal als hard koraal beschouwd, maar maakt in feite deel uit van de LPS-familie (Long Polyp Stony) van zacht koraal, omdat het levende koraal bestaat uit kleine, zachte wezens die leven en sterven, en daarbij een grote steenachtige structuur opbouwen. de decennia. Hetzelfde geldt voor SPS-koralen (Small Polyp Stony).
Dit zijn de koraalsoorten die de meeste fluo-effecten geven, terwijl zachte koralen zoals die uit de Alcyonacea-familie zelden fluoresceren. Zoals in alle families zijn er uitzonderingen op de regel, maar de boodschap is dat veel soorten koraal fluoresceren en veel soorten niet.
Dat maakt deel uit van de aantrekkingskracht van fluoduiken: het is nog steeds mogelijk om als burgerwetenschapper je eigen ontdekkingen te doen.
Naast de blauwlichtzaklamp heb je een barrièrefilter nodig maskerenen voor uw camera als u van plan bent foto's te maken. Dit ‘blokkeert’ het blauwe licht dat naar u wordt teruggekaatst door alles waarop u het laat schijnen. Zonder dit licht ziet u alleen maar heel helderblauw.
Barrièrefilters zijn ontworpen om alle of de meeste golflengten in het blauwe deel van het spectrum af te snijden. Het door het organisme uitgezonden licht is gewoonlijk zo zwak dat het wordt overweldigd door het blauwe licht, maar blokkeert het blauw en het enige wat je ziet zijn de emissiekleuren.
Fluo-duiken introduceren veiligheidsoverwegingen die verder gaan dan die bij een normale nachtduik. Met wit licht zijn alle kleuren van het spectrum beschikbaar om te “zien”, maar bij fluoduiken is het enige licht dat je gebruikt een zeer smalle blauwe band. Zet je blauwe barrièrefilter op en wat blijft er over? Bijna niets – je hebt zojuist je lichtbron geëlimineerd.
Het emissielicht is zwak en verlicht niet het hele rif, dus u moet een uitstekende controle over het drijfvermogen uitoefenen, u voortdurend bewust zijn van uw omgeving en situatiebewust zijn. Als een koraalkop niet fluoresceert of “oplicht”, kun je er tegenaan botsen.
Benader en verlaat een locatie altijd met uw reservezaklamp met wit licht, en houd deze bij de hand als u een gebied betreedt waar weinig fluo-activiteit is. Als alternatief kunt u altijd uw maskeren-filter en je ziet het prima, hoewel in het blauw.

TIJDENS EEN RECENTE REIS NAAR Palau, waar het donker en stormachtig was, besloten we om fluoduiken te proberen fotografie bij daglicht. We ontdekten dat beide mogelijk zijn met sterke verlichting en de juiste omgevingslichtomstandigheden. Bij daglicht zijn er geen extra veiligheidsproblemen; fluoduiken bij daglicht is veel gemakkelijker en je kunt nog steeds spectaculaire fotografische resultaten behalen.
Het is het beste om een ​​bewolkte hemel te hebben, maar dit is niet vereist. Zoek vervolgens naar muren of structuren in de schaduw. Hoewel het het beste is om de zon op de achterkant van de constructie te plaatsen, zodat deze deze niet rechtstreeks verlicht, kunt u hier omheen werken als het doel zich in een holte of holte in een muur of onder een overstek bevindt.
Door een sterk excitatie-/focuslicht te gebruiken, kunt u onderwerpen vinden die mooi fluoresceren en voldoende licht toestaan ​​voor het bekijken of scherpstellen van de camera. Als het krachtig genoeg is, kun je daarmee alleen al geweldige foto's maken, maar flitsers met de juiste excitatiefilters zullen het heel goed doen.
Veel mensen denken dat fluoduiken simpelweg wordt gedaan vanwege de wow-factor van de stralende kleuren, of om een ​​andere kijk op de wereld te hebben. onderwaterfotografie, hoewel ik ook studenten naar boven heb zien komen na hun eerste fluoduik, tot tranen toe geroerd door de schoonheid van deze verder verborgen wereld binnen de verborgen onderwaterwereld.
Maar het is veel meer dan dat. Fluoduiken is een onmisbaar hulpmiddel geworden bij onderzoek naar de gezondheid van koraal en bij de analyse van tellingen van koraalpropagatie (poliep-bail-out). Individuele, bijna microscopisch kleine organismen schitteren in het zand als schitteringen in de sneeuw op een maanverlichte nacht.
Koraalriffen worden beschouwd als de regenwouden van de oceaan, en veel mariene instituten en universiteiten gebruiken fluo-apparatuur om de effecten van de stijging van de oceaantemperatuur, verzuring en onderzoek naar koraal in het algemeen te beoordelen.
Er zijn zelfs soorten ontdekt die te klein waren om met wit licht te zien, maar in blauw licht als bakens in het donker schijnen.
Naarmate de watertemperatuur op aarde stijgt, treedt koraalverbleking op. Koralen hebben een symbiose met zooxanthellae eencellige algen, die fotosynthese gebruiken om het koraal van voedsel en energie te voorzien.
Door temperatuurstijgingen worden deze zoöxanthellen uitgeworpen, waardoor het koraal een kleurloos, gebleekt uiterlijk krijgt en de voedingsstoffen worden verwijderd die het koraal nodig heeft om te overleven. Dit maakt ze kwetsbaar voor extra spanningen die uiteindelijk een heel rif kunnen vernietigen.

OCEAANVERZURING reageert met het calciumcarbonaatskelet van het koraal, waardoor het afbreekt en oplost. Hoewel dit zichtbaar is onder omstandigheden met wit licht, is het zelfs nog dramatischer als er fluorescentietechnologieën worden gebruikt, die dit gebied van marien onderzoek versterken.
Je kunt de uitrusting die je nodig hebt voor fluoduiken huren bij de duikcentra die dit aanbieden, of je eigen uitrusting kopen als je van plan bent deze stijl van duiken te beoefenen.
Zoek op internet naar “fluo-duikuitrusting” om verkopers van uitrusting te vinden, evenals blogs, afbeeldingen en forumdiscussies over dit onderwerp. Of ga naar www.firedivegear.com voor veel meer details over de wetenschap en fotografische technieken die worden gebruikt bij fluoduiken – zowel overdag als 's nachts.