FOTO TECHNIEK
Wees de kampioen!
ALEX MUSTARD begint een miniserie over technieken die je kunt gebruiken om de beste beelden te krijgen van iconische mariene soorten. Als je de term ‘veldvaartuig’ kent van bovenaf fotografie of spionageromans, hier is hoe het van toepassing is op anemoonvissen
‘Velen in onze gemeenschap bedenk dat zij
hebben ‘voortgekomen’ voorbij Nemo. Niet ik'
Anemoonvissen zijn mooie onderwerpen, maar het is de juiste anemoon die de foto maakt.
Gefotografeerd met een Nikon D5 en Nikonos 13 mm lens. Subale huisvesting. 2 x Seacam-flitsers. 1/125e @ f/18, ISO 500.
De onderwaterfotograaf heeft het nog nooit zo goed gehad. De camera's, lenzen en flitsers waartoe we nu toegang hebben, zijn enorm capabel en betrouwbaar. Er is een enorme verscheidenheid aan duikavonturen en onderwerpen over de hele wereld waaruit u kunt kiezen, en we kunnen relatief pijnloos naar zelfs de meest afgelegen plekken reizen.
We verblijven in eersteklas resorts of aan boord van duikboten, met nosh van restaurantkwaliteit en warm- en koudlopende spa's!
Gastvrij duikpersoneel zet onze spullen in elkaar en sleept deze naar de boot, helpt ons vervolgens het water in en vindt en wijst zelfs de zeldzaamste beestjes aan.
Alles is erop gericht om scherpe, heldere beelden te maken, en meestal doen de meesten van ons dat ook. En dat is het probleem. Want sinds het begin van onderwaterfotografie, snappers wilden altijd dat ons werk opviel, en tegenwoordig is dat moeilijker dan ooit.
In een tijd waarin zovelen toegang hebben tot goede uitrusting en geweldige onderwerpen, moeten we naar andere gebieden kijken om onszelf die allerbelangrijkste voorsprong te geven.
Een vaardigheidsgebied waarvan ik al lang geloof dat het door de meerderheid van onderwaterfotografen wordt genegeerd, is veldvaartuigen.
Nu besef ik dat onderwaterfotografie vindt meestal niet in de velden plaats, maar wees geduldig, want juist het feit dat we geen goede term voor dit onderwerp hebben, laat zien hoe wijdverbreid deze kennis door onze gemeenschap wordt verwaarloosd.
Verscheen in DIVER oktober 2019
Veldambacht is een uitdrukking die ik leen van terrestrische natuurfotografen, die de hele tijd over dit onderwerp praten en de term gebruiken om de veelheid aan factoren te beschrijven die betrokken zijn bij het produceren van verbluffende beelden, maar die niets te maken hebben met het hanteren van de camera.
Dit omvat onder meer hoe u de onderwerpen kunt vinden, van het geografische bereik tot de microhabitat, het seizoen en het tijdstip waarop de kans het grootst is dat ze goede beelden opleveren, hoe u in foto bereik, de meest fotogenieke hoeken en lenskeuzes, interessant gedrag om vast te leggen en fotografische uitdagingen en oplossingen.
Kortom, veldwerk is vakspecifiek fotografie kennis die alles omvat wat ons zal helpen een opvallende foto te maken.
Ik denk dat wat veel onderwaterfotografen afschrikt, is dat ze denken dat ze zich moeten gaan verdiepen in kleine garnalen en Latijnse namen moeten leren.
Dit mist het punt van veldvaartuigen. Als je Strongylocentrotus droebachiensis kunt spellen of zelfs uitspreken, worden je zee-egelfoto's niet beter. Maar een beetje weten over hoe uw onderwerp zijn leven leidt, zal dat wel doen. Het kennen van de soorten opnamen en de mogelijkheden waar u op moet letten bij dat onderwerp zal dat wel doen. Net als het zich bewust zijn van welke onderwerpspecifieke problemen je moet ontwijken.
Veldvaartuigen is een onderwerp waar onderwaterfotografen zelden over praten, iets wat ik wil veranderen door in de komende uitgaven van DIVER een aantal populaire onderwateronderwerpen te behandelen.
STARTERTIP
Vind de juiste anemoon voordat u zich aan een foto sessie. Opgebolde anemonen zijn bijzonder aantrekkelijk, vooral als de rok felgekleurd is.
Pas op voor rode rokken in de Rode Zee en paarse in Azië. Op de Malediven vind je beide.
De kleur van de rok kan zonder flits saai lijken. Als u dus een gesloten anemoon ziet, maak dan een testopname om de ware kleur te controleren.
Zeker niet nog steeds anemoonvissen fotograferen?” Ik word vaak gevraagd door fotografen die met mij meegaan naar mijn workshops. “Het moeten de meest gefotografeerde vissoorten ter wereld zijn.”
Dat zou waar kunnen zijn, en het valt niet te ontkennen dat velen in onze gemeenschap van mening zijn dat ze verder zijn gekomen dan Nemo. Maar ik niet.
Ten eerste zijn anemoonvissen een geweldig onderwerp: schattig, kleurrijk, karaktervol en bij de plek betrokken. Ze zijn ook een onderwerp dat niet-duikers kennen en waarderen, wat betekent dat mensen er foto's van willen zien en omdat ze bekend zijn met het onderwerp, geeft het ons meer fotografische vrijheid om meer interpretatieve beelden te maken.
Voor mij heb ik mijn lesje echter ruim 10 jaar geleden geleerd, toen BBC Wildlife magazine nam contact met mij op voor een verticaal anemoonvisportret voor de omslag. Ik was erg opgewonden, zoals het ook zou zijn
een zeldzame kans om een van mijn onderwaterfoto's op de voorkant van dit prestigieuze tijdschrift te krijgen. En ik was er zeker van dat ik de kans moest krijgen. Ik had tenslotte zoveel foto's van anemoonvissen gemaakt dat ik het fotograferen ervan vrijwel had opgegeven.
Het probleem was wanneer
Ik heb gezocht, ik had niets dat echt werkte. Iemand anders heeft de dekking. Sindsdien weet ik dat ik nooit een goede kans met een gemeenschappelijk onderwerp moet afslaan.
Anemoonvissen zijn verlegen als het om paaien gaat, dus schoten zijn zeldzaam.
Gefotografeerd met een Nikon D4 en Nikon 105 mm lens. Subale huisvesting. Inon-flitsers.
1/125e @ f/14, ISO 400.
Nemo vinden is niet de sleutel naar gedenkwaardige anemoonvisfoto's; het is veel belangrijker om je te concentreren op het vinden van een mooie anemoon. Sommige anemonen zijn dofbruin en hebben mollige worstjes als tentakels. Anderen zijn mooi, met felle kleuren op de rokken; sommige met elegante dunne tentakels, getipt met kleur of aantrekkelijke bollen.
Ze kunnen fluorescerend rood zijn of soms wit gebleekt. De vissen variëren veel minder, dus als we een mooie anemoon vinden, moeten we ermee aan de slag.
De juiste vis maakt een verschil. Er zijn wereldwijd 28 soorten anemoonvissen, maar in sommige regio's, zoals de Rode Zee, is er maar één, terwijl we in Zuidoost-Azië tijdens een duik gewoonlijk wel zeven soorten kunnen tegenkomen.
Anemoonvissen variëren van persoon tot persoon. Ik richt mijn aandacht op de lichtere, kleurrijkere. Jonge exemplaren zijn vaak bijzonder fotogeniek, en ik vermijd individuen met donker pigment rond de ogen, omdat het oog hierdoor niet duidelijk zichtbaar is op de foto's.
Sommige anemoonvissen kunnen erg schuw of erg agressief zijn; geen van beide extremen leidt tot sterke beelden.
Anemoonvissen en hun gastheeranemonen zijn bedekt met slijm en hebben de neiging om geschikt te zijn voor zachte, gelijkmatige verlichting, met twee flitsers op 10 en 2 uur posities.
Hard licht van een enkele flitser die vanaf de zijkant is gericht, zal de textuur van de tentakels naar voren brengen en kan een oplossing zijn bij onaantrekkelijke anemonen.
Anemonententakels zien er geweldig uit met tegenlicht, maar dit kan moeilijk te positioneren zijn, tenzij de anemoon zich precies boven op het rif bevindt. Het is het eenvoudigst om anemoonvissen te fotograferen die alleen met flits zijn belicht.
Dat gezegd hebbende, de warme kleuren van anemoonvissen zien er geweldig uit tegen blauw water, maar de langere belichtingstijd die nodig is om dit vast te leggen maakt de witte banden van de vis ook moeilijk te hanteren.
Deze banden zijn superhelder en reflecteren het omgevingslicht sterk, waardoor onaantrekkelijke spookachtige vervagingen ontstaan terwijl de vis zwemt. Ik gebruik altijd flitssynchronisatie op het achter- of tweede gordijn bij anemonefish, omdat dit ervoor zorgt dat deze vervaging achteruit gaat vanaf de band, in plaats van naar voren, wat het oog verduistert.
TIP IN HET MIDDENWATER
Het grote verhaal van anemoonvissen is hun relatie met de anemoon, dus op de meeste foto's moeten beide soorten voorkomen.
Het is essentieel dat de vis scherp is, dus concentreer je er altijd op en maak je geen zorgen of de anemoon dat wel of niet is. Het werkt in beide richtingen, dus probeer een paar ondiepe scherptediepte-afbeeldingen.
Anemoonvissen blaffen om hun huis en eieren te verdedigen – het ideale moment om te schieten.
Gefotografeerd met een Nikon D4 en Nikon 105 mm lens. Subale huisvesting. 2 x Inon-flitsers.
1/100e @ f/22, ISO 400.
Eindelijk anemoonvissen een groot aantal fascinerende gedragingen om vast te leggen. De truc om deze allemaal vast te leggen is niet door dichtbij te racen voor portretten, maar door afstand te houden en hun natuurlijke gedrag te laten voortduren.
Kijk uit of ze andere vissen uit hun huis verjagen, vooral soorten zoals vlindervissen die zich voeden met anemonen. Ze zullen hun huis ook verdedigen tegen iedereen, inclusief fotografen, door een waarschuwing te blaffen en hun mond te openen om hun tanden te laten zien.
Dit is een mooi moment voor het fotograferen van de gruwelijke tongparasieten waarmee veel Aziatische anemoonvissen besmet zijn.
Garnalen die samenleven in de anemoon zullen gewoonlijk dienen als schoonmaakmiddelen voor de vissen, en grotere anemoonvissen zullen zelfs nabijgelegen schoonmaakstations bezoeken.
Anemoonvissen hebben een strikte hiërarchie en ze blaffen, jagen en vechten af en toe om hun status te behouden.
Anemoonvissen paren, net als hun verwanten, de damselfish, door eieren op het rif te leggen. Het is gebruikelijk om ze eieren te zien bewaken, die gewoonlijk ongeveer een week meegaan, vanaf het leggen tot het uitkomen.
De eieren beginnen felgekleurd en worden met de jaren zilverachtiger, waarbij de ogen van de jongen steeds duidelijker worden. Anemoonvissen zullen hun eieren bewaken en verzorgen, ze in de mond nemen om ze schoon te maken en er water over uitwaaien met hun borstvinnen. vinnen, die er allemaal toe kunnen bijdragen dat onze afbeeldingen opvallen.
GEAVANCEERDE TIP
Weinig fotografen hebben foto's van anemoonvissen die eieren leggen, omdat de vissen de bescherming van hun anemoon moeten verlaten om te paaien, waardoor ze er verlegen voor worden.
Als ik anemoonvissen met kleurrijke nieuwe eieren zie, ga ik altijd achteruit en kijk of ze daadwerkelijk halverwege het paaien zijn, waardoor ik de kans krijg om dit zelden geschoten gedrag te onderkennen.
