FOTO TECHNIEK
Wees de kampioen!
In de laatste van zijn miniserie in fotografie op iconische duikbestemmingen over de hele wereld gaat ALEX MUSTARD verder naar Cuba. Als je dacht dat de Jardines de la Reina helemaal om het winnen van haaienschoten ging, is het tijd voor een heroverweging
'Het is net als duiken terug in de tijd - een kans om te zien
Caribische riffen zij moet zijn'
Bij tandbaarzen draait alles om gezichten en karakter.
Gefotografeerd met een Nikon D5 en Nikon 28-70 mm met Nauticam WACP. Subale huisvesting. 2 x Seacam-flitsers. 1/100ste @ f/13, ISO 640.
Cuba, geweldig! Ik begrijp nog steeds niet waarom het niet populairder is”, antwoordde Steve Weinman, redacteur van duiker, toen ik hem vertelde over mijn plannen voor het thema van deze maand.
Cuba, en specifiek de Jardines de la Reina, of Tuinen van de Koningin, is dat wel
een passende finale voor deze miniserie van foto tips voor unieke duikbestemmingen.
De Jardines de la Reina is verre van de enige plek om te duiken in Cuba, maar het is zeker de opvallende plek voor fotografie. Dit is een 90 mijl lange archipel van riffen en baaien, bekend om ongerepte koralen en Caribische visriffen, vol met grote dieren.
Om eerlijk te zijn, dit is hoe alle riffen zouden moeten zijn, maar tegenwoordig hebben we de neiging dit alleen te vinden waar we het klassieke een-tweetje van afgelegen locatie en bescherming hebben, net als Misool. Helaas lijkt het erop dat natuurbehoud het beste werkt als het geografisch lastig is voor mensen om de regels van het zeepark te overtreden...
De Jardines liggen 60 kilometer uit de kust van de kleine haven van Jucaro, een busrit van zes uur vanuit Havana. En ze zijn al tientallen jaren officieel beschermd als nationaal park, met een strenge controle op de visserij en beperkte bezoekersaantallen. Het resultaat is dat het zeeleven bloeit met een rijkdom die onweerstaanbaar is voor fotografen.
Verscheen in DIVER augustus 2019
Gezonde, bloeiende koralen zijn een belangrijk kenmerk van deze riffen, verpakt in een dichtheid die je zelden in het Caribisch gebied ziet. De reden is dat de Caribische riffen begin jaren tachtig voorgoed veranderden, toen bijna alle dominante rifbouwende vertakkende koralen werden weggevaagd door ziekten (waarvan wetenschappers later ontdekten dat ze afkomstig waren van menselijk rioolwater).
De koraalbedekking op Caribische riffen bedroeg vóór 1980 ongeveer 50% en bleef sindsdien steken op 20%. Kortom, koralen stierven en zeewier nam het over. Zeewieren kregen hun kans omdat de vegetarische vissen die er hadden moeten zijn om ze neer te maaien, er al uit waren gevist.
En de dominantie van zeewier heeft het herstel van de koralen verhinderd.
De Jardines zijn een van de weinige plaatsen die tegen deze trend ingaan. De ondiepe wateren hebben dichte bossen met vertakkend elandhoornkoraal, vol met gegrom.
Er zijn gigantische pijlerkoralen, die overdag hun poliepen uitstoten, waardoor ze een harig uiterlijk krijgen.
En overal is de zeebodem vol leven. Het is alsof je terug in de tijd duikt, een kans om Caribische riffen te zien zoals ze zouden moeten zijn. Dit was persoonlijk mijn grootste motivatie om Cuba te bezoeken.
Als onderwaterfotografen zijn de koralen iets dat we moeten fotograferen – het is een belangrijk verhaal om te vertellen – zodat mensen weten wat ze moeten zien als ze elders in de regio duiken. Maar eerlijk is eerlijk, als je naar zo’n bijzondere plek gaat, wil je niet te lang aan de koralen blijven hangen!
STARTERTIP
Harde koralen zijn uitdagende onderwerpen om interessant te maken. Ik gebruik er meestal gekruiste flitsverlichting op, waarbij ik mijn flitsers wijd uittrek en naar het koraal richt om het tafereel gelijkmatig te verlichten, maar ook om de textuur en vorm van de kolonies te benadrukken.
Probeer altijd wat vissen in het frame te krijgen om de foto leven te geven.
Een vroege les voor elke ecologiestudent is dat er altijd minder roofdieren zijn dan prooien. Er zijn meer konijnen dan vossen, meer zebra's dan leeuwen.
Het is ongebruikelijk dat koraalriffen deze trend kunnen doorbreken en een groter aantal grote roofdieren kunnen huisvesten dan kleine vissen.
Dit is mogelijk omdat de kleine vissen hun aantallen snel aanvullen, zodat de massa op elk moment veel minder is dan de massa die over een jaar is opgeteld, en ook omdat de grotere roofdieren, omdat ze koudbloedig zijn, veel minder hoeven te eten dan de massa die ze in een jaar hebben opgeteld. een zoogdier of vogel van vergelijkbare grootte.
Helaas zien we dit patroon niet op de meeste riffen vanwege de visserij, waarbij de grote, langlevende roofdieren worden gedood en de kleine vissen de overhand krijgen.
Maar Cuba is, net als Palau, een van de plaatsen waar de grote vissen nog steeds in indrukwekkende aantallen aanwezig zijn.
In de Jardines heeft elke duikstek meerdere grote, vriendelijke tandbaarzen, waaronder de karaktervolle Nassau, gemeen uitziende zwarte tandbaarzen en gigantische Goliath-tandbaarzen.
Voor mij draait het bij tandbaarzen allemaal om gezichten, de persoonlijkheid die naar voren komt door hun grote ogen en gebotoxde lippen. En hoe vriendelijker de vis, hoe beter we dit karakter kunnen vastleggen.
Gelukkig zijn er in de Jardines veel nieuwsgierige tandbaarzen, maar om de beste ontmoetingen te krijgen moeten we toch zo stil mogelijk in het water zijn.
De beste techniek is een close-focus groothoeklens, en we moeten onze flitsers strak tegen de behuizing plaatsen voordat we erin trekken, om onnodig fladderen te voorkomen, waardoor zelfs vriendelijke zielen schrikken.
Dan hoeven we alleen maar te wachten op dat moment van piekoogcontact of, als we echt geluk hebben, een geeuw.
Cuba is de enige plaats waar Alex Mustard de gouden basslet heeft gezien.
Gefotografeerd met een Nikon D5 en Nikon 105 mm. Subale huisvesting. Seacam-flitsers.
1/250e @ f/14, ISO 500.
De vergeten sterren van de Cubaanse riffen zijn de macro-onderwerpen. Hoewel veel fotografen deze plek beschouwen als een groothoekbestemming, zijn deze rijke riffen ook geweldig voor macrofoto's.
Bovendien, aangezien de meeste macro fotografie wordt gedaan in Zuidoost-Azië, Caribische riffen bieden tal van zelden gefotografeerde onderwerpen. Mijn favorieten zijn enkele van de gewone rifvissen, vooral de spectaculair gekleurde paarse en gele feeënbaars en zijn zeldzame neef, de bijna geheel geelgouden zeebaars.
Deze Jardines-riffen zijn ook een geweldige locatie voor twee van de meest fotogenieke Caribische blennies: de hydrodynamische pijl en de brutale stekelkop. Deze laatste leeft in Cuba vaak in oude zeepokschelpen bedekt met rijkgekleurde sponzen, waardoor een verbluffende opname ontstaat.
TIP IN HET MIDDENWATER
Vriendelijke tandbaarzen zijn fantastische onderwerpen voor een close-focus groothoeklens, maar maak niet de fout om alleen op de voorgrond scherp te stellen. Zoals bij alle groothoekopnamen heb je nog steeds een achtergrond nodig om een mooi beeld te creëren.
Kadreer het onderwerp tegen een aantrekkelijk rif, of wacht tot andere tandbaarzen, haaien of duikers in beeld zwemmen om u een secundair onderwerp te geven.
Een gevlekte zonnestraal tilt een zijdeachtig portret op.
Gefotografeerd met een Nikon D5 en Nikon 28-70 mm met Nauticam WACP. Subale huisvesting.
2 x Seacam-flitsers. 1/100e @ f/11, ISO 400.
Haaien gedijen ook op deze riffen en zijn permanent populaire fotografische onderwerpen. Op de ondiepe riffen domineren de Caraïbische rifhaaien, terwijl zijdehaaien, groot en klein, aan de oppervlakte boven de diepere locaties te vinden zijn.
Ik heb op veel plaatsen Caribische rifhaaien gefotografeerd, niet in de laatste plaats op de Bahama's, dus in Cuba raad ik aan om je minder te concentreren op portretten van deze soort en ze in plaats daarvan te gebruiken in prachtige schilderachtige opnamen van het rif.
Ik begin met het uitkijken naar hun typische route en plan dan een foto rond een mooi deel van het rif op hun pad.
Eerst zal ik mijn compositie perfectioneren en mijn belichting instellen, daarna zal ik proberen zoveel mogelijk uit het zicht te verbergen en te wachten op een nauwe pass, waarbij ik op het laatste moment opduik om de foto te maken.
Zijdehoenders zijn pelagisch en achtergronden zijn moeilijker te vinden. De belangrijkste opties zijn de boot, andere duikers, andere haaien, oppervlakte- of aantrekkelijke zonnestralen, hoewel dit laatste alleen mogelijk is als de zon schijnt en het niet winderig is. De Zijdehoenders zijn nieuwsgierig en als je geduld hebt, krijg je de winnende afbeeldingen.
GEAVANCEERDE TIP
Ik heb hier veel fotografen split-shots van de zijdehoenders zien maken, vooral bij zonsondergang, hoewel ik zelf niet de kans heb gehad. De truc bij deze opnamen is om je focus onder water te fixeren en een klein diafragma te gebruiken om de scherptediepte te maximaliseren om alles scherp te krijgen.
Belicht vervolgens de lucht met je sluitertijd en pas je flitsvermogen aan voor de haaien.
