WEES DE KAMPIOEN! – Kelpbos

WIJ ZIJN HET ALLEMAAL EENS dat het een van de ultieme onderwaterervaringen is, maar een ervaring waar maar weinig Britse duikers aan toekomen om het zelf te proberen: duiken in een gigantisch kelpbos. Ik zou het stevig in mijn top vijf hebben gezet, samen met de adrenalinestoot als ik oog in oog sta met een grote witte haai, verbijsterd ben door de vreemde en prachtige beestjes tijdens een modderduik, en betoverd ben door de rijke riffen van Raja Ampat en spelen met levendige zeehonden of zeeleeuwen. 

In feite komt een van deze ervaringen (zeeleeuwen) vrij vaak voor tijdens duiken in het kelpbos, en een andere (witte haai) is theoretisch mogelijk, maar je kunt er beter niet aan denken!
De onnavolgbare Trevor Norton noemt reuzenkelp “superzeewier” en prijst de duikervaring: “De beste manier om onder water overweldigd te worden, is door lui weg te zinken in de hoge bossen van reuzenkelp. Je kunt onder de weelde van de bladeren glijden, tussen de stengels door glijden en je verstoppen in de schaduwen eronder.’
Wat ik leuk vind, is dat de duikstek en de fotografie begint onmiddellijk op het achterplatform van de boot.
Reuzenkelp groeit tot aan de oppervlakte en de schippers ankeren de boot meestal zo dat het duikdek zich tegen het bos aan nestelt. Je stapt letterlijk van de boot en bevindt je midden op de duikstek totdat je weer boven water komt.
Reuzenkelp is een natuurwonder dat tot 60 cm per dag kan groeien en tot 80 meter lang kan worden. Het geeft de voorkeur aan koelere, voedselrijke wateren en wordt aangetroffen in het zuiden van Nieuw-Zeeland, Tasmanië en Zuid-Afrika, Tristan da Cunha, de Falklands en andere sub-Antarctische eilanden, uitgebreid in Argentinië en Peru en, het meest bekend, aan de Pacifische kust van Noord-Amerika. Amerika.
Voor fotografen is het zenit waarschijnlijk Californië's kust van de Kanaaleilanden, waar helderder water de kans biedt om zijn volledige pracht vast te leggen.
Terwijl Californië is erg populair vakantievilla bestemming voor Britten, weinigen herinneren zich dat het ook een duikbestemming is. Vooral voor degenen die fotografen zijn, is dit een grote vergissing!

DE REUZENKELP Het bos biedt niet alleen een onvergetelijke achtergrond voor duiken, het is ook fantastisch fotogeniek.
Het leefgebied loopt over van groothoek en macro foto mogelijkheden, hoewel ik me hier op de eerste zal concentreren, omdat er niet echt kelpbos-specifieke macrotechnieken bestaan.
De grootste verrassing als je voor het eerst je camera in het kelpbos opheft, is het lichtniveau. Ondanks het typisch zonnige Californische weer zuigen de fotosynthetische bladeren van het bos het licht op.
En als we de kelp proberen te verlichten met onze flitsers, zuigt hij voor de goede orde hun output op! Lichtmanagement is daarom de sleutel tot succes.
De eerste uitdaging is ervoor te zorgen dat we voldoende licht hebben. Dit is een omgeving waarin het de moeite waard is om de ISO te verhogen. De nieuwste camera's zijn in dit opzicht ongelooflijk capabel en, aanlokkelijk, stelt het ons in staat om soorten beelden in de kelp te maken die tien jaar geleden gewoon niet konden worden gemaakt.
Dat gezegd hebbende, is de snelle afname van licht in het bos meestal meer dan de camera aankan, en door onzorgvuldige composities is het gemakkelijk om het oppervlak weg te blazen, waardoor het beeld van atmosfeer wordt beroofd.
Eén oplossing is om met het licht te fotograferen, waardoor het bereik dat we de camera vragen vast te leggen kleiner wordt.
Je kunt ook op zoek gaan naar een dikke mat met planten om het helderste deel van het oppervlak te verbergen en bloot te leggen voor midden water. Het voordeel van deze aanpak is dat het zonlicht er heel aantrekkelijk uit kan zien door dit gouden, van achteren verlichte bladerdak binnen te dringen.
Bij de meeste foto's in het bos is een flitser nodig om het onderwerp te belichten. Krachtige flitsers op lange armen zijn een groot voordeel bij het belichten van grotere scènes, maar houd er rekening mee dat je op een gegeven moment verstrikt zult raken in kelp.
De alternatieve aanpak in ondieper water is om de flitsers te dumpen en met een filter te fotograferen. Deze aanpak brengt de goudbruine kleur van de kelp echt naar voren en is bij uitstek geschikt voor het fotograferen van het bos, maar minder voor het kleurrijke leven daarin. Het kan ook mislukken om snel bewegende onderwerpen, zoals zeeleeuwen, te bevriezen.
Een groothoeklens is de andere essentiële lens om de ruimte in het dichte bos te openen, en de fisheye is het beste.
Het enige nadeel van het gebruik van een fisheye is dat deze de kelp buigt. Gelukkig is kelp in de oceaan nooit recht, en zolang we zorgvuldig componeren, verdwijnt dit probleem.

HET STERKSTE KELP-BOS foto's hebben zelden de kelp als hoofdonderwerp. Het bos zelf is zowel moeilijk te belichten met flitsers als aantrekkelijker als achtergrond, waardoor het het toneel vormt voor een opvallend onderwerp op de voorgrond.
Het merendeel van het kleurrijke leven leeft dichtbij of op de zeebodem. Tijdens mijn duiken gaf ik de voorkeur aan de rode gorgonenwaaiers, evenals aan andere soorten in oranje en geel.
Zeesterren, sponzen en grote ongewervelde dieren zoals gigantische zeehazen behoren ook tot de mogelijkheden. In bepaalde gebieden kan de gigantische zwarte zeebaars het meest verbazingwekkende onderwerp op de voorgrond zijn.
Kelpbosvissen zijn nieuwsgierig en minder territoriaal dan koraalrifvissen, wat betekent dat wanneer we een foto maken, er vroeg of laat een zal verschijnen – kort daarna gevolgd door een andere van een andere soort! De truc is om onze ogen open te houden en onze schoten te timen zodat ze zich in de juiste positie bevinden.
De feloranje garibaldi, een supergrote damselfish met een ‘je bent getango’ed’, is zeker de topattractie, hoewel hun aantal tijdens mijn bezoek daalde.
Gelukkig is de Californische schaapskop een bekwame invaller.
Zeeleeuwen zorgen voor frequente maar onvoorspelbare ontmoetingen in een flits, terwijl gewone zeehonden minder energiek zijn, maar veel zeldzamer en zeker niet zo brutaal als Britse grijze zeehonden.
Beide vinpotigen bieden het voordeel van ontmoetingen in ondieper water, waar de lichtstralen die door het bladerdak dansen duidelijker en gemakkelijker te vangen zijn.
Op ondiepere diepten is het bos erg fotogeniek, maar het mist de overvloed aan kleurrijk leven van ongewervelde dieren, hoewel kelpvissen, kelpslakken en grote naaktslakken kunnen worden geëxploiteerd.
Het meest betrouwbare onderwerp om op deze diepte als voorgrond te gebruiken, is het kelp zelf. De groeipunten van een gezonde plant zijn het aantrekkelijkste deel, met nieuwe bladeren (zoals bladeren) die uit een rij gouden gasblazen steken.
De opname, kelp tegen het bos, is een van de klassieke manieren om deze archetypische onderwaterervaring vast te leggen.

Onderschrift sleutel

TDe schone, groeiende toppen van kelp zijn bijzonder fotogeniek, met lijnen van kleine gasblaasjes. Gefotografeerd met een Nikon D4 en Nikonos RS 13mm. Subale huisvesting. Seacam-flitsers. 1/80ste @ f/16, ISO 400.

Kelpbossen vormen de perfecte achtergrond voor een groot aantal onderwerpen, hier met een gewone zeehond.Gefotografeerd met een Nikon D4 en Nikonos RS 13mm. Subale huisvesting. Seacam-flitsers. 1/125e @ f/10, ISO 400.

Door verticaal naar boven te fotograferen, zijn de leidende lijnen van de kelpplanten zichtbaar. Gefotografeerd met een Nikon D4 en Nikonos RS 13 mm. Subale huisvesting. Seacam-flitsers. 1/125e @ f/20, ISO 400.