Deze maand markeert een belangrijke mijlpaal, aangezien ALEX MUSTARD de 60e presenteert in deze serie over het maken van potentieel prijswinnende onderwaterfoto's. Zijn onderwerp? Je flitsers achterlaten – durf jij dat?
'Het is niet eenvoudig om te doen, omdat de meesten van ons verlamd zijn door FOMO - Fear Of Missing Out'
OMARM LICHT. Bewonder het. Hou ervan. Maar bovenal: ken licht. Weet het voor alles wat je waard bent, en je zult de sleutel kennen fotografie.” Deze woorden van George Eastman, de oprichter van Kodak, kwamen waarschijnlijk in mijn hoofd toen ik de foto's voor de column van deze maand selecteerde, omdat de groene foto hieronder niet op digitaal, maar jaren geleden op een van zijn films.
Film is, zoals ik aan de jongere lezers moet uitleggen, wat we gebruikten voordat camera's verdwenen digitaal. Zie het als een gecombineerde beeldsensor en geheugenkaart, alhoewel eentje die tussen de opnames door met een hendel gereset moest worden en waarmee we tijdens een duik slechts 36 foto's konden maken.
Oh, en het liet ons ook onze foto's niet zien, waardoor ze een aantal dagen of zelfs weken verborgen bleven voordat we wisten of ze uitkwamen!
Er is veel veranderd fotografie sinds die tijd, maar het advies van Eastman is net zo relevant als altijd. De technologie kan evolueren, maar de manier waarop zonlicht zich onder water gedraagt, blijft een constante.
Echter, van alle takken van fotografiestaan onderwaterfotografen berucht om hun gebrek aan eerbied voor licht.
We kunnen overtuigende excuses bedenken, zoals de noodzaak om tijdens het fotograferen veilig te blijven in een buitenaardse omgeving, maar ik geloof dat de echte boosdoener onze flitsers zijn.
De meeste onderwaterfoto's worden gemaakt met flits, wat toepassing en concentratie vergt om onder de knie te krijgen. Het resultaat is dat we geobsedeerd raken door flitsers (sommigen van ons hebben zelfs een heel boek over dit onderwerp geschreven!) en de neiging hebben om het omgevingslicht een beetje als vanzelfsprekend te beschouwen.
Er is een remedie: ga duiken zonder flitsers. Het is niet eenvoudig om te doen, omdat de meesten van ons verlamd zijn door FOMO – de Fear Of Missing Out. Net als we op het punt staan onze flitsers los te maken en ze op de boot achter te laten, racen onze gedachten met gedachten en wat-als-vragen! Mijn studenten raden mij regelmatig aan om hun flitsers mee te nemen en deze “alleen aan te zetten als ze ze nodig hebben”, maar dit mist zowel de kans als het punt.
Ironisch genoeg is het juist de FOMO over onderwerpen die ervoor zorgt dat we het waardevolle mislopen lessen over licht. Ik ben ervan overtuigd dat we het beschikbare licht onder water alleen leren omarmen, bewonderen en liefhebben door enkele duiken te maken waar het onze enige lichtbron is.
De tijd dat we omgevingslicht echt leren kennen, is niet wanneer het gemakkelijk te gebruiken is, maar wanneer het moeilijk is. Het meest waardevolle leerproces komt op momenten waarop de voor de hand liggende optie het gebruik van flitser zou zijn. Maar als dat geen optie is, moeten we een oplossing bedenken met het beschikbare licht, en dit is de weg om het te weten voor zover we waard zijn.
ONDERWATER STROBBEN zijn verbonden met onze camera's met flitsarmen, wat betekent dat, ongeacht de richting waarin we onze camera richten, de flitsers volgen, en we licht hebben. Het resultaat is dat we zelden nadenken over de invloed van de richting waarin we onze camera richten op het licht.
Omgevingslicht onder water heeft een sterke richting en is de eerste en belangrijkste factor waarmee we rekening moeten houden wanneer we het gebruiken. De regels zijn eenvoudig, de uitdaging is om ze te overwegen als er een geweldig onderwerp naar ons toe komt zwemmen!
Wanneer we details en kleur in het onderwerp willen, zoals de foto van het vliegtuig moeten we altijd fotograferen met de zon op onze rug, zodat deze over onze schouder komt en het onderwerp volledig verlicht.
Wanneer we tegen het licht in fotograferen, wordt het contrast vergroot en ontstaan er silhouetten, wat impact geeft maar het beeld details en kleur in het onderwerp ontneemt.
Hoewel het licht altijd van bovenaf komt als je onder water bent, staat de zon zelden recht boven je hoofd, dus zonlicht zal ook een horizontale richting hebben. Dit oppikken en vervolgens exploiteren is van cruciaal belang.
Licht is sterk gericht in helder, ondiep water. Grotere diepte en verminderde zichtbaarheid verminderen niet alleen de hoeveelheid licht, ze elimineren ook de richting, afgezien van een zachte neerwaartse lichtstroom. Op een diepte waar je de zon nog kunt zien, zal het licht een duidelijke richting hebben.
Zodra het zicht en/of de diepte de zon verduisteren, is het licht zacht en richtingloos.
OMGEVINGSLICHT beelden kunnen dankbaar worden verbeterd door verwerking, vooral in termen van kleur en contrast – de twee factoren die fotograferen door water verminderen.
De eerste stap zou moeten zijn om de kleuren te corrigeren met behulp van de witbalans. In Lightroom beginnen de meeste mensen het liefst met de witbalansdruppelaar, maar naar mijn mening overdrijft dit meestal de correcties enigszins, dus ik stel de waarden die het oplevert vaak iets terug door beide schuifregelaars naar links te verplaatsen.
Als het beeld meer een silhouet is, laat ik het liever zo, in plaats van te proberen de kleurzweem in het water te corrigeren. De groene foto op de eerste pagina haalt het grootste deel van zijn sfeer uit de rijke smaragdgroene tinten, dus we willen ze behouden, in plaats van ze weg te witbalansen.
Afbeeldingen bij omgevingslicht zien er vaak vervaagd uit en de meeste zullen profiteren van een aanzienlijke verhoging van het contrast. De eerste stap om het contrast te vergroten is het versterken van de zwarttinten (verplaats in Lightroom de schuifregelaar Zwarttinten naar links). De schuifregelaar Nevel verwijderen naar rechts heeft een soortgelijk effect.
We kunnen dan nog meer contrast toevoegen met behulp van de contrastschuifregelaar of de helderheidsschuifregelaar, waarvoor waarschijnlijk hogere waarden nodig zijn dan onze opnamen met flitslicht. In dit stadium moeten we misschien wat afstand nemen van de Blacks of Dehaze, omdat beide de neiging hebben om details in de donkere delen van de foto te verdoezelen. Zorg voor de juiste aanpassingen en uw foto's zullen er echt uitspringen.
De twist in dit verhaal is dat de echte beloning van het echt kennen van omgevingslicht plaatsvindt wanneer we onze flitsers weer aansluiten. Een handvol duiken waarbij we fotograferen in het beschikbare licht vergroot onze kennis van licht enorm, en dit zal onze mogelijkheden transformeren bij het fotograferen met een groothoeklens met onze flitsers.
Of, in de woorden van mijn dubbelactpartner Martin Edge: “Fotografie draait alles om licht; Bij onderwatergroothoek draait alles om het natuurlijke licht.”
STARTERTIP Maak een duik zonder flitsers. Probeer het niet op een macrolocatie of tijdens een nachtduik, maar op een zonnige dag in redelijk ondiep water. Laat uw flitsers achter, want ze leiden u af, en denk er ook niet meer over na hoe u dat moet doen gebruik het omgevingslicht in lastige situaties. Met andere woorden, ze zullen je ervan weerhouden om te leren. TIP IN HET MIDDENWATER GEAVANCEERDE TIP |
BIJSCHRIFTSLEUTEL
De kleurzweem van het water, groen of blauw, voegt sfeer toe en die willen we niet altijd wegnemen. Gefotografeerd met een Nikon F100 en Nikon 16mm. Subale huisvesting. Kodak Extracolor. 1/60e @ f/8, ISO 100.
Om het beschikbare licht te kunnen benutten, moeten we het weten en samenwerken met de richting hier om kleur en details in dit Japanse vliegtuigwrak te onthullen. Gefotografeerd met een Nikon D4 en Nikonos 13 mm. Subale huisvesting. Magisch filter. 1/160ste @ f/14, ISO 400.
Door contrast toe te voegen en kleuren te corrigeren, springen beelden bij beschikbaar licht eruit. Gefotografeerd met een Nikon D4 en Nikon 16 mm. Subale huisvesting. 1/80ste @ f/16, ISO 400.
Verscheen in DIVER juli 2017