Wees de kampioen! - Dubbele blootstelling

VOLLEDIG NIEUWE SOORTEN ONDERWATERFOTO'S zijn inderdaad een zeldzame traktatie. Ze zijn zeker iets dat ik mezelf uitdaag om te proberen te bedenken! Vaak falen ze, regelmatig worden ze begroet met “nou en?” en af ​​en toe raakten ze de juiste snaar, waardoor echte opwinding en vleiende imitatie ontstonden!
Tegenwoordig verspreiden afbeeldingen en ideeën zich zo snel op sociale media dat ze al kunnen worden gedupliceerd voordat u terugkeert van een reis.
En de overvloed aan facsimiles kan ertoe leiden dat de gemeenschap er vaak niet in slaagt de maker te eren.
Ik ben blij deze traditie te doorbreken door de gebeurtenissen te vertellen die in de zomer van 1986 in Plymouth plaatsvonden, tijdens de BSoUP Splash-In – de on-the-day onderwaterfotografie wedstrijd georganiseerd door de British Society of Underwater Photographers.
De wedstrijd was eenvoudig. Iedereen kreeg 's ochtends een filmrolletje en ging duiken. 's Avonds werden de films verwerkt, de beste dia's geprojecteerd en op de winnaars werd gestemd.
Het was een format dat bij uitstek geschikt was voor de fotografische technologie van die tijd, en dat jaar trok het 76 van de meest serieuze onderwaterfotografen van Groot-Brittannië, die allemaal op zoek waren naar de overwinning.
Maar de resultaten kwamen niet eens in de buurt, want Peter Scoones onthulde een foto dat was zo nieuw, zo ongelooflijk, dat hij in galop won.
Zijn winnende foto combineerde, in hetzelfde frame van diafilm, een macrovoorgrond met een groothoekachtergrond. In de tijd dat Photoshop slechts een twinkeling in de ogen van Thomas Knoll was, was de dubbele belichting van Scoones baanbrekend.
Al snel wilde iedereen deze ongelooflijke kans, en er was een tijd eind jaren tachtig en begin jaren negentig waarin het winnen van een onderwaterfotografie wedstrijd met een standaardschot was onmogelijk.
Maar net als bij alle mode is de liefde voor dubbele belichtingen onder water afgenomen, niet in de laatste plaats omdat de mogelijkheden van Photoshop ervoor zorgen dat kijkers niet langer in dezelfde mate onder de indruk zijn van een schijnbaar onmogelijk beeld.

HOE DAN OOK, dit is geen techniek die naar de passéstapel mag worden verwezen. Dubbele blootstelling heeft ongetwijfeld een impact, en we kunnen ze met de moderne technologie zeker verder brengen dan ooit.
De maestro is niet meer bij ons, maar een paar jaar geleden legde Scoones me uit dat het in feite technologie was die in de eerste plaats tot onderwaterdubbels leidde.
“Het was de Pentax LX-camera die dit mogelijk maakte”, zei hij. “Het kwam begin jaren tachtig uit en je kon de film nauwkeurig herladen, zodat de beelden van de tweede duik precies die van de eerste overlapten.”
Veel modern digitaal camera's bieden twee methoden om dubbele en zelfs meervoudige belichtingen te creëren. De eerste is een meervoudige belichtingsinstelling waarbij een volgende foto bovenop het origineel wordt gemaakt. We kunnen deze modus feitelijk gebruiken om zoveel foto's over elkaar heen te leggen als we willen, en het zal op een intelligente manier werken om te voorkomen dat beelden het frame overbelichten terwijl ze zich opstapelen.
Het positieve van deze methode is dat het in bijna elke wedstrijd is toegestaan. Het nadeel is dat het niet mogelijk is om tussen opnames van lenzen te wisselen, waardoor je het krachtigste type dubbele belichting mist, waarbij een macrovoorgrond tegen een groothoekachtergrond wordt weergegeven. Dat vergt altijd een lenzenwissel, en dus twee duiken.
De voorkeursmethode voor klassieke dubbele belichtingen is het gebruik van de functie Image Overlay of Combine Images, waarbij twee foto's (soms meer) in de camera worden gecombineerd om een ​​volledig nieuw RAW-bestand te creëren.
De beelden worden precies over elkaar heen gelegd alsof ze op hetzelfde stuk film zijn belicht. Dit betekent dat lichte delen zichtbaar zijn en zwarte (onbelichte delen) niet. Foto's kunnen niet worden geroteerd, maar afbeeldingen die met verschillende ISO's zijn gemaakt, kunnen wel worden gecombineerd.
Dit betekent dat foto's niet achter elkaar hoeven te worden gemaakt, of met dezelfde lens of dezelfde locatie moeten worden gemaakt. De foto van de triplefin werd geproduceerd tijdens opeenvolgende duiken op een rif in Thailand, terwijl het naaktslak- en kelpbos voor de helft uit de Atlantische Oceaan (Noorwegen) en voor de helft uit de Stille Oceaan (Canada) komt!
Het is een eerbetoon aan BSoUP-legende Warren Williams, die op beroemde wijze zes jaar liet zitten tussen het starten en voltooien van een dubbele opname op film!

OM DE KLASSIEKER TE CREËREN dubbele belichting van een verticaal frame met een macrovoorgrond en een groothoekachtergrond (meestal in silhouet), vereist planning en precisie fotografie. Om het effect te laten werken, is het belangrijk dat alles scherp is.
Een slordige uitvoering kan leiden tot een vreemd ogend beeld met een scherpgesteld onderwerp, een onscherpe middenafstand en een scherpgestelde achtergrond.
Ik begin met het verdelen van het verticale frame in drieën en het visualiseren van wat ik zoek. Normaal gesproken moet het doel zijn om het macro-onderwerp op het onderste derde deel te plaatsen en het groothoekonderwerp op het bovenste derde deel. Het middelste derde deel is voor de overgang, die altijd meer ruimte in beslag neemt dan ik verwacht!
Voor de achtergrond kun je het beste in silhouet fotograferen en een gesloten diafragma gebruiken om de scherptediepte te maximaliseren. Stel de compositie zo samen dat de foto in het bovenste derde deel helder is en in het onderste derde deel erg donker. Fotograferen als de zon laag aan de hemel staat, zal dit helpen bewerkstelligen. Duiker-, rif-, wrak- of kelpsilhouetten zijn de klassieke opties.
Voor de voorgrond is het belangrijk dat alles scherp is en dat het onderwerp tegen een zwarte achtergrond wordt gekadreerd. We moeten niet voor een te klein onderwerp gaan, omdat het gebrek aan scherptediepte het lastig maakt om alles scherp te houden. Een snooted-flitser kan helpen bij het belichten van het onderwerp en niet bij de omgeving.
Het is altijd de moeite waard om een ​​reeks van zowel de voorgrond- als de achtergrondframes te gebruiken in overlay. We moeten foto's maken waarbij het onderwerp in beide richtingen 10% wordt verplaatst, zodat we later opties krijgen. Hoewel we kunnen wachten tot na de duik met het maken van de overlays, doe ik ze het liefst onder water, zodat ik indien nodig opnieuw kan fotograferen.
Zoals Peter Scoones opmerkt: een dubbele belichting “zorgt ervoor dat je veel harder nadenkt over wat je als eindresultaat wilt en hoe je dat kunt aanpakken… je zult merken dat het voordelen voor je zal hebben. onderwaterfotografie veel verder dan het beheersen van de techniek zelf.”
Fotografie Er is veel veranderd sinds de jaren tachtig, maar de woorden van Scoones blijven even waar als altijd.

BIJSCHRIFTSLEUTEL

Een klassieke dubbele belichting combineert een macrovoorgrond met een groothoekachtergrond, waardoor alles scherp blijft. Gefotografeerd met een Nikon D2X. Subale huisvesting. 2 x Subtronic Alpha Pro.

Deze beeldoverlay combineert foto's die op verschillende tijdstippen zijn gemaakt: een Atlantische naaktslak met Pacifische kelp. Gefotografeerd met een Nikon D700 en Subal-behuizing. 2 x Inon Z240.

Een meervoudige belichting (twee frames) van scholende grunt creëert een gevoel van beweging. Gefotografeerd met een Nikon D5. Subale huisvesting. 2 x Seacam 150. Gefotografeerd met een Nikon D5. Subale huisvesting. 2 x Seacam 150