Succes tegen elke prijs? Sommige onderwaterfotografen doen er alles aan om de winnende foto te maken, en als gevolg daarvan is 'beestje-gehannes' nu een levend fenomeen. kwestie in de gemeenschap. Dat is niet nodig, zegt ALEX MUSTARD
'Velen willen nog steeds blijven porren en porren en willen gewoon weten welk niveau sociaal aanvaardbaar is'
FOTOGRAFIE
ER ZIJN VEEL trekt naar de duikshow, maar de aantrekkingskracht die mij altijd terugtrekt zijn de gesprekken. Als fotograaf concentreer ik me meestal op de PhotoZone om de nieuwste beelden te zien en nieuwe ideeën op te doen van een aantal van de Britse toptalenten.
Normaal gesproken word ik ook het podium op gereden. Maar dit jaar was ik gewoon een betalende gokker (ja, ik overhandigde mijn £ 14.50 aan de deur), wat betekende dat ik mezelf kon uitleven en veel meer gesprekken kon bijwonen dan normaal. Mijn oude mucker Martin Edge legde de fijne kneepjes van de krachtige techniek van binnenwaartse verlichting uit en ik verwonderde me over de beelden van John Boyle van de meest ongerepte duikbestemming – de Tuinen van de Koningin in Cuba.
Alex Tattersall behandelde het netelige onderwerp van manipulatie van macrodieren in zijn lezing ‘Confessions of an Ex-Fiddler’, met zijn populaire vorm van zelfspot, opvallende beelden en flagrante verkooppraatjes.
Hij heeft gelijk als hij de kwestie ook, wat een crescendo heeft bereikt in de onderwatermacro fotografie gemeenschap die regelmatig naar de populaire Zuidoost-Aziatische bestemmingen duikt.
Het probleem is, zoals hij uitlegde, dat soms het verkeerde type macrobeelden als ambitieus wordt beschouwd.
Hoewel talloze verbluffende foto's op de juiste manier door getalenteerde fotografen worden gemaakt, is er een kleine, maar groeiende trend dat foto's alleen kunnen worden gemaakt door onderwerpen te manipuleren en te molesteren.
En wanneer deze prijzen en honderden likes van collega-fotografen winnen, moedigt dit steeds meer mensen aan om hun onderwerpen in aangename poses te porren en aan te sporen.
Maar nu er over oplossingen wordt gedebatteerd, heb ik het gevoel dat onze gemeenschap zich te veel in de details verdiept.
Er woeden discussies over hoeveel er mag bij een bepaald onderwerp, waaruit blijkt dat velen nog steeds willen blijven porren en porren en gewoon willen weten welk niveau sociaal aanvaardbaar is.
Voor mij het geheel kwestie komt erop neer of je de natuur respecteert (of niet). En deze huidige malaise met beesten komt voort uit precies dezelfde onnadenkende houding die sommige fotografen overal op het rif doet liggen liggen.
HET IS NIET ALLES kommer en kwel. De onderwaterfotografie De gemeenschap heeft in de loop der jaren veel vooruitgang geboekt, omdat fotografen zich voortdurend afvragen hoe we ons moeten gedragen.
Vroeger dachten fotografen nooit na over hun schade aan het milieu. Zelfs de beste publicaties uit de jaren zeventig adviseren ons om ter bescherming een dikke broek te dragen, zodat je “knielt, ligt of je vasthoudt aan de bodem door je armen of benen om koraal te wikkelen”. Opmerkingen om onze te maken vinnen krul vandaag.
In 2003 benaderde de Marine Conservation Society invloedrijke leden van de British Society of Underwater Photographers (waaronder Paul Kay, Colin Doeg, Linda Pitkin, Martin Edge en ikzelf) om een gedragscode op te stellen (deze staat nog steeds op de BSoUP-website).
Als ik het vandaag opnieuw lees, is het ontwerp gedateerd, maar de inhoud is nog steeds relevant en dekt het gehannes met beestjes netjes af.
Misschien is het tijd voor MCS om een vernieuwing uit te voeren?
Maar ook hier kan de boodschap worden samengevat als “respecteer het zeeleven en het mariene milieu”. In de praktijk betekent dit dat we dit onderdeel moeten maken van ons fotografische besluitvormingsproces: “Zal dat een goed onderwerp zijn? Hoe moet ik het aansteken? Welke instellingen moet ik gebruiken? Kan ik de foto maken zonder het onderwerp te laten schrikken of het leven eromheen te beschadigen?
DUS ALS DE OPLOSSING is eenvoudig en niets nieuws, waarom hebben we een probleem? Als je 100 onderwaterfotografen ernaar vraagt, zullen minstens 99 je vertellen dat ze het milieu volledig respecteren bij het maken van foto's!
Ik geloof dat de overgrote meerderheid wel probeert om op de juiste manier te fotograferen. De meeste anderen denken ten onrechte dat de intimidatie die zij doen, iets is wat iedereen doet. Dit zijn degenen die het meest dringend onderwijs nodig hebben.
Erger nog, er zijn er een paar die het ene zeggen en het andere doen, en iedereen die maar wil luisteren de les lezen dat rommelen met beesten een nee-nee is, en het dan zelf blijven doen, terwijl ze denken dat ze ermee weg kunnen komen.
Deze fotografen zijn steevast zo geobsedeerd door het belang van hun eigen foto's fotografie dat het ze niet kan schelen wat er voor het schot vertrapt wordt.
Ik ben al lang tot de conclusie gekomen dat ego's een negatief drijfvermogen hebben, wat verklaart waarom het dezelfde paar zijn die ook overal op de koralen liggen. Omdat ik zo verliefd ben op zichzelf, ben ik bang dat alleen 'naming and shaming' hun manier van doen zal veranderen. Maar ook al zullen velen van ons hen graag privé bekritiseren, we zijn te laf om deze grote namen publiekelijk te confronteren.
ZOALS TATTERS AANGEGEVEN in het weekend is de meeste manipulatie de luie manier om een betere achtergrond te krijgen.
Fotografen zijn geneigd een dier op te pakken of in een betere positie te duwen, zodat het tegen een zwarte achtergrond kan worden ingelijst, waarbij het meestal tegelijkertijd op iets kleurrijks wordt geplaatst. Het lijdt geen twijfel dat deze beelden meteen in het oog springen, maar voor mij geeft hun eenvoud ze een kortstondige aantrekkingskracht.
Veel beter dan proberen deze eenvoudige formule te kopiëren, is door je fotografische visie uit te breiden.
De toename van het gehannes wordt veroorzaakt doordat fotografen niet over de verbeeldingskracht beschikken om verschillende soorten macrobeelden te creëren. Het enige wat ons dus nog rest is het vinden van steeds zeldzamere onderwerpen die we in hun eenvoudige compositie kunnen verwerken. Macro omvat veel meer dan dit.
Ironisch genoeg moeten veel violisten fascinerend natuurlijk gedrag missen door onderwerpen te verplaatsen zodra ze ze zien. Langzaam bewegende naaktslakken worden waarschijnlijk het meest gemolesteerd, maar deze dieren hebben een zeer specifiek dieet en omdat ze langzaam bewegen, leven ze meestal van hun voedsel, paren ze op hun voedsel en leggen ze eieren op hun voedsel.
Als je ze naar een ogenschijnlijk mooiere achtergrond verplaatst, gaat dit allemaal verloren.
Tot slot moet ik wat perspectief toevoegen: meestal worden er geweldige foto's gemaakt zonder iets te beschadigen. En het voordeel van foto's als posters voor conservering is onberekenbaar groot.
Verder wordt het mariene milieu geconfronteerd met veel ernstige bedreigingen en onderwaterfotografen verplaatsen garnalen een tijdje lichtjes foto is niet een van hen.
Maar dat is allemaal geen excuus. Via hun beelden kunnen onderwaterfotografen communiceren waarom het mariene milieu behouden moet blijven. Dit zou ook moeten gelden in hun daden.
STARER-TIP
Kwetsbaar zeeleven kan onbedoeld beschadigd raken, wanneer uw wens om een foto te maken uw duikvermogen (zelfs tijdelijk) te boven gaat. Dit betrapt niet alleen relatief nieuwe duikers, zelfs doorgewinterde fotografen gaan de fout in door zo veel dichterbij te komen of naar binnen te rennen om dat ongrijpbare wezen vast te leggen.
We maken allemaal fouten, maar we willen ze niet regelmatig maken.
TIP IN HET MIDDENWATER
Het aanraken, aansporen en verplaatsen van dieren ter wille van a foto wordt algemeen, maar niet universeel, geminacht door onderwaterfotografen. Het komt het meest voor op bestemmingen voor critterduiken, waar veel soorten langzaam bewegen.
De meeste fotografen produceren winnende beelden zonder toevlucht te nemen tot deze wrede tactieken – wees daar een van.
GEAVANCEERDE TIP
Wanneer heb je voor het laatst een interessant onderwerp afgewezen, zoals een dwergzeepaardje, omdat het slecht gepositioneerd was? Je kon zien, maar je kon niet de foto maken die je wilde zonder het risico te lopen het rif te beschadigen?
Als je moeite hebt om het je te herinneren, dan ga je misschien te ver.
