In de column van vorige maand over het maken van foto's van wedstrijdwinnende standaard, keek ALEX MUSTARD naar scholen vis. Kleine anthias kunnen minder goed gedisciplineerde groepen vormen, maar er zijn manieren om ze les te geven
'We kunnen 'boe!' roepen via onze regelaar, waardoor alle anthias zich tijdelijk terugtrekken naar het rif'
KLEIN, ORANJE EN VAAK Anthias, gevonden rond koraalkoppen, worden vaak ondergewaardeerd door duikers. Hun nadeel is waarschijnlijk dat ze maar al te vaak voorkomen op de riffen van de Indo-Pacific, vooral in de Rode Zee, waar hun aantallen hun hoogtepunt lijken te bereiken.
De inmiddels overleden onderwaterbeeldmaker en tv-presentator Mike deGruy grapte zelfs dat het de overvloed aan deze kleurrijke vis was die de reden was voor de naamgeving van de ‘Rode’ Zee.
De diversiteit van Anthias-soorten bereikt, net als de meeste andere groepen rifdieren, zijn hoogtepunt in de Koraaldriehoek van Zuidoost-Azië. Voor mij zijn anthias in Azië echter te klein en de mix van kleuren en vormen vermindert hun visuele impact, in het leven en op foto's.
Dit betekent dat ze er het meest indrukwekkend uitzien als ze niet in het broeinest van biodiversiteit voorkomen, op plaatsen met stevige stromingen zoals Fiji en de Rode Zee.
Voor mij is het Egypte waar ze hun hoogtepunt bereiken. De koele winters van de Rode Zee zorgen ervoor dat ze langzamer groeien, maar groter worden, en hun oranje tint ziet er bijzonder intens uit tegen het kobaltwater.
Hoewel duikers niet zo enthousiast worden over het zien van anthias, doen onderwaterfotografen dat zeker wel. Het is slechts een van de vele manieren waarop wij ons onderscheiden!
Fotografisch gezien zijn dit onderwerpen die bij al onze lenzen passen. Ga breed en we kunnen het leven dat ze in scènes injecteren vastleggen, terwijl we met een middenbereiklens dichte mensenmassa's of kleine groepen in formatie kunnen laten zien. Of ga voor een lange macrolens en laat hun individuele schoonheid zien in portretten.
DE NAAM ANTHIAS is afgeleid van het oud-Griekse woord voor bloem, en deze vissen versieren elk riftafereel met kleurrijke boeketten.
De sleutel tot een opvallende groothoekopname is het kadreren van een opvallend riftafereel, waarbij de anthias slechts één laag in de compositie vormen.
Een lik stroming is essentieel, niet alleen omdat die de zachte koralen opblaast, maar ook omdat het de vissen sorteert.
Als er geen stroming is, komen anthias in alle richtingen uit een koraalkop tevoorschijn en bewegen zich in een rommelige formatie rond. Wanneer de stroming toeneemt, zijn alle anthias eruit en zijn ze allemaal geconcentreerd aan de stroomopwaartse kant van de koraalkop, terwijl ze in formatie zwemmen.
Veel fotografen mijden het fotograferen van landschappen als de stroming het moeilijk maakt, omdat ze de energie niet willen verbruiken of snel door de lucht willen blazen.
Dit is een vergissing. Ik fotografeer zelden het riflandschap van de Rode Zee tenzij er een behoorlijke stroming staat en ik beschouw het als een verstandige investering van lucht als ik uiteindelijk een kortere duik maak, omdat ik mijn fles sneller heb geleegd.
Anthias zien er momenteel op hun best uit, maar dat betekent niet dat we de zaken niet kunnen verbeteren door de troepen te bundelen.
Als de stroming waait, zullen anthias vaak wijd uit een koraalkop naar buiten waaien. In dit geval zouden we iets van bovenaf moeten naderen, waardoor ze zich in een geconcentreerde school naar de koraalkop terugtrekken en ons frame met kleur vullen.
We moeten hier een beetje gezond verstand gebruiken, want de mate waarin we anthias kunnen hoeden hangt af van hun humeur.
Als ze buiten zijn en zich sterk voeden, kunnen ze gemakkelijk worden bijeengedreven, maar als ze rondscharrelen, kan het onder druk zetten ervan ertoe leiden dat ze eenvoudigweg ineenkrimpen in de buurt van de koralen of zich terugtrekken van het deel van het rif dat we willen fotograferen.
De volgende truc is om ze uit te voeren, een techniek die ik eerder in deze column heb besproken. Zodra al onze instellingen correct zijn, kunnen we “boe!” roepen. via onze regelaar, waardoor alle anthias zich tijdelijk terugtrekken naar het rif. Terwijl ze zich weer beginnen te verspreiden, is het tijd om te schieten en ze in een perfecte formatie te vangen.
De list werkt maar één of twee keer, waarna ze zich zullen realiseren dat we geen bedreiging vormen en ons zullen negeren, dus het is belangrijk om klaar te zijn voor die eerste kans.
TERWIJL ANTHIAS zijn massaal indrukwekkend, we mogen ze niet nalaten op individueel niveau te waarderen, vooral de mannetjes, die in een verscheidenheid aan extravagante patronen voorkomen, afhankelijk van de soort.
Zelfs als je geen fotograaf bent, is het de moeite waard om de tijd te nemen om je te vergapen aan een enkele anthias. Spot een mannetje en kijk naar zijn perfect gecoördineerde stop-startdans, terwijl hij naar voren schiet om stukjes te plukken van het plankton dat door de stroming naar het rif wordt gebracht.
Anthias leeft in harems en van tijd tot tijd maakt het mannetje een J-vormige duik in een poging indruk te maken op zijn dames.
Wanneer je Anthias-portretten maakt met een macrolens, kun je het beste op zoek gaan naar zwakke stromingen, om het fotograferen en kadreren gemakkelijker te maken.
Ik heb ook de neiging om deze foto's weg te nemen van de meest spectaculaire duikplekken en er portretten op te schieten opleiding locaties met ondiepe, geïsoleerde koraalkoppen.
Hier zijn de vissen gewend aan duikers en het ondiepe water geeft helderblauwe achtergronden.
Moderne spiegelreflexcamera's kunnen vissen zoals anthias goed volgen met autofocus, hoewel het nog steeds veel geduld en stabiliteit vereist om de beste beelden te krijgen.
Sommige andere camera's zullen anthias gemakkelijk kunnen volgen, terwijl andere het misschien moeilijk hebben en het gemakkelijker zal zijn om met vaste focus te fotograferen, wat nog meer geduld vereist!
Als de soort aantrekkelijke patronen heeft, laat deze dan ten minste gedeeltelijk zijdelings zien, met behulp van een autofocuspunt uit het midden om het oog van de vis scherp in beeld te houden.
Als er een beetje stroming staat, is het vrij eenvoudig om anthias te fotograferen die recht op de camera afkomen. Als je een duik wijdt aan het fotograferen ervan, zul je vrijwel zeker een of twee beelden krijgen met de mond open terwijl hij voedsel slurpt, meestal met de borstvinnen. vinnen tegelijk aantrekkelijk uitgewaaierd.
De laatste lensoptie is een zoomlens, ergens tussen macro en ultragroothoek, wat betekent groothoek- of standaard middenbereikzooms.
Hiermee kunnen we een kleiner deel van de scène in beeld brengen, van een handvol tot enkele tientallen anthias. De truc is om de zoom te gebruiken om zoveel mogelijk vissen in beeld te brengen, terwijl je toch een nette compositie behoudt. Iets dat moeilijker is dan het klinkt als elk element in het frame beweegt! Nogmaals, we willen een behoorlijke stroom stroming om vis in rijen te kunnen bieden.
Als anthias door fotografen worden gewaardeerd, betalen ze ons terug door ons de waarde te leren van het fotograferen van hetzelfde onderwerp met lenzen met verschillende brandpuntsafstanden. Dergelijke afbeeldingen hebben verschillende perspectieven en geven ons portfolio een visuele variatie die essentieel is bij de presentatie van meerdere afbeeldingen in een diavoorstelling, galerij of boek.
STARTERTIP Net als bij elke scholenvis maken nette formaties anthias onze foto's veel aantrekkelijker. Een stroming is hier onze grootste vriend, omdat deze anthias zal concentreren op de stroomopwaartse kant van de koraalkop en ze op één lijn zal brengen. Het nadeel is dat het maakt fotografie veel harder werken! TIP IN HET MIDDENWATER GEAVANCEERDE TIP |
BIJSCHRIFTSLEUTEL
Frontale portretten tonen karakter; zijdelings onthullen we de kleuren van deze endemische anthias uit de Rode Zee.
Gefotografeerd met een Nikon D4 en Sigma 150 mm. Subale huisvesting. Seacam-flitsers. 1/100ste @ f/13, ISO 200.
In groothoek vormen anthias de kers op de taart voor de compositie, hoewel we zonder hen nog steeds een scène moeten vinden die bevredigend zou zijn.
Gefotografeerd met een Nikon D4 en Sigma 15 mm. Subale huisvesting. Seacam-flitsers. 1/250ste @ f/14, ISO 320.
Met zoomlenzen kunnen we het frame vullen met anthias.
Gefotografeerd met een Nikon D5 en Nikon 16-35 mm. Subale huisvesting. Seacam-flitsers. 1/80ste @ f/20, ISO 800.
Verscheen in DIVER september 2017