WEES DE KAMPIOEN! – een ‘fotografisch oog’

WIJ KUNNEN NIET DEKKEN het onderwerp compositie zonder de klassieke regels te bespreken die in elke compositie voorkomen fotografie of schilderboek. Als u zich maar één ding uit dit artikel herinnert, zou het moeten zijn dat dit hulpmiddelen zijn en geen regels.
Meer dan eens tijdens het lesgeven onderwaterfotografie Tijdens workshops heb ik fotografen mij fantastische beelden laten zien, alleen maar om hun teleurstelling erover te uiten, omdat ze zich niet aan de letter van de wet houden – de zogenaamde regels. Dit is totaal verkeerd.
De belangrijkste reden dat ik deze klassieke compositieregels heb bewaard tot de laatste aflevering van deze miniserie, is om ervoor te zorgen dat je ze niet als het allerbelangrijkste bij het inlijsten van afbeeldingen beschouwt.
Dat gezegd hebbende, vinden veel fotografen deze handleidingen een zeer belangrijke hulp bij het proberen betekenis te geven aan een scène of onderwerp in de zoeker of op hun LCD-scherm.
Ze zijn vaak net zo handig bij het selecteren en bijsnijden van beelden na de opname. Als je moeite hebt om de afbeelding te vinden, kunnen ze echt de sleutel zijn om het potentiële onderwerp te ontsluiten.
Maar het doel van deze ‘regels’ is eenvoudigweg om u te helpen mooiere foto’s te maken. Veel fotografen houden helemaal nooit rekening met deze gidsen, maar rangschikken het onderwerp eenvoudigweg op een manier die hun esthetische smaak bevalt.
Dat is prima, en deze intuïtieve aanpak levert regelmatig beelden op die perfect aan de wetten voldoen.
Compositorisch bewustzijn is echter zeker een vaardigheid die kan worden geleerd en voortdurend kan worden verfijnd. Misschien wel het grootste voordeel van alle compositiegidsen is dat ze ons helpen ons fotografisch oog te ontwikkelen, waardoor het proces veel intuïtiever wordt.
En het goede nieuws is dat je niet eens onder water hoeft te zijn. Ik weet zeker dat iedereen een filmregisseur heeft gespeeld door met onze duimen en wijsvingers een kader te maken om een ​​scène samen te stellen.
Tegenwoordig kunnen we zelfs de camera in onze telefoon gebruiken. De boodschap is dat hoe meer we oefenen met compositie, hoe mooier onze foto's zullen zijn.

IK GA om alleen de drie meest bruikbare regels in deze kolom te behandelen: Derden, Diagonalen en Lijnen. Deze klassieke compositieregels dateren al duizenden jaren. De oude Grieken erkenden de inherente aantrekkelijkheid van specifieke verhoudingen en gebruikten deze in hun architectuur en kunst.
En de meeste grote kunst van de afgelopen 500 jaar is ook op deze principes gebaseerd, dus je bevindt je in goed gezelschap!
De meeste afbeeldingen hebben een belangrijk aandachtspunt, zoals een aantrekkelijk rood zacht koraal, de ogen van een vis of het gezicht van je maatje. Dit is waar de ogen van de kijker als eerste worden getrokken.
Waar en hoe dit in het kader wordt geplaatst, heeft invloed op de esthetische balans en zelfs op de sfeer van de foto. Dit is waar de regels binnenkomen.
De bekendste is de Regel van Derden, die veel wordt gebruikt in schilderijen om een ​​aangename harmonie aan de compositie te geven en die over het algemeen interessanter is dan het onderwerp in het midden van het kader te plaatsen. Google de beroemde Fighting Temeraire van JMW Turner voor een klassiek voorbeeld.
Om de derde te visualiseren, moeten we ons frame verdelen met twee verticale lijnen en twee horizontale lijnen (allemaal op gelijke afstand van elkaar), zodat het originele frame nu een raster is van negen identieke rechthoeken met dezelfde verhoudingen als het hele frame.
Veel camera's doen dit voor u door dit raster over uw LCD-scherm of zoeker te leggen.
Door onderwerpen in lijn te plaatsen met deze lijnen en vooral met de belangrijkste kenmerken op de kruispunten (ook wel powerpoints genoemd), krijgt uw compositie balans en kracht. Omdat we van links naar rechts lezen, wordt aangenomen dat de snijpunten aan de rechterkant van het frame de meest harmonieuze compositie opleveren. Als ons onderwerp echter georiënteerd is of in een bepaalde richting beweegt, is het voor de balans veel belangrijker dat het naar binnen kijkt, met meer ruimte ervoor dan achter.
Het goede nieuws is dat onderwaterbeelden (zonder duikers) gemakkelijk kunnen worden omgedraaid. Omdat er geen schrift etc is dat de zaken verwart, kunnen we een onderwerp links of rechts proberen.
Bij diafilm betekende dit eenvoudigweg het omdraaien van de dia; in digitaal het betekent dat je op een schakelaar in de software klikt.
Wanneer we een afbeelding omdraaien, moeten we van het scherm wegkijken of onze ogen sluiten, omdat we minder snel de voorkeur zullen geven aan het resultaat als we het zien veranderen. Door even weg te kijken, kun je objectief kiezen.
Fotografen kunnen obsessief worden door precies hun derde te raken, maar dat doet er niet toe. De belangrijke les is om het onderwerp uit het midden van het beeld te halen. We kunnen gemakkelijk in de val trappen door alles in het midden te fotograferen, omdat hier de autofocus van de camera het beste werkt.
Vergeet ten slotte niet dat we een afbeelding altijd kunnen bijsnijden na de opname, om het onderwerp op een interessantere locatie te positioneren.

DIAGONALEN zijn er zeer geschikt voor onderwaterfotografie en geef beelden interesse en energie. Vaak creëren we ze door simpelweg de camera 45° te kantelen, om van een standaardscène iets interessants te maken.
Ze werken goed met ‘stickies’ – beestjes zoals grondels, garnalen en krabben die leven op stokachtige zweepkoralen of kelpstelen. Diagonalen passen ook bij bewegende onderwerpen, zoals scholen vissen of haaien, waardoor het beeld meer dynamiek krijgt.
Het andere gebruik van diagonalen is bij het fotograferen van standaard verticale groothoeklandschappen. Bij deze opnamen bevindt zich vaak het hoofdonderwerp in de onderste helft van het beeld (spons, zacht koraal enz.) en een secundair onderwerp in de bovenste helft (duiker met silhouet, zonnestraal). Het is meestal sterker om deze diagonaal te plaatsen, in plaats van recht op en neer.
Rechte lijnen zijn zeldzaam onder water, maar dat weerhoudt ons er niet van om leidende lijnen te gebruiken om beelden diepte en composities energie te geven.
Ze leiden de ogen van de kijker door het frame en geven een gevoel van perspectief. Een klassiek gebruik onder water is a foto het onthullen van een ankerlijn die naar een boot aan de oppervlakte leidt.
Convergerende lijnen worden vaak gebruikt in schilderijen. Kijk naar het Laatste Avondmaal van Leonardo da Vinci en zie hoe de lijnen van de kamer je aandacht vestigen op het kereltje in het midden!
Leonardo vergroot het contrast van Jezus nog verder door gebruik te maken van klassieke technieken die we in de column van vorige maand behandelden. Eerst wordt Jezus tegen een helder raam geplaatst, daarna wordt hij gekleed in opvallende en tegengestelde kleuren rood en blauw. Er bestaat geen twijfel over wie hier de baas is!
Dergelijke lijnen worden misschien niet vaak onder water aangetroffen, maar de binnenkant van een wrak geeft ons de kans om ze te gebruiken, net als sommige ondiepe landschappen, en ze kunnen een grote bijdrage leveren aan composities.