FOTOTECHNIEK
Niet zozeer een camera, meer een manier van leven – dat was de Nikonos. ALEX MOSTERD is gebaseerd op de lessen noodgedwongen geleerd met pre-digitaal onderwatercamera's om de keuze aan opnames die ons vandaag de dag ter beschikking staan, te vergroten
‘Als er niets beschikbaar is, Ga verder en vul het frame.
Als dat het geval is, probeer dan de Nikonos-stijl schot'
Ik had het kader gemakkelijk kunnen vullen met deze vriendelijke schildpad, maar ik denk dat de afbeelding een interessanter verhaal vertelt met het onderwerp kleiner in het kader.
Gefotografeerd met een Nikon D850 en Nikon 8-15 mm. Subale huisvesting. 2 x Seacam-flitsers. 1/100ste @ f/13, ISO 320.
EERDER DEZE MAAND
EERDER DEZE MAAND was er een verleidelijk stukje van onderwaterfotografie nieuws toen Nikon de naam Nikonos opnieuw registreerde als handelsmerk. Misschien hield de verhuizing verband met Nikon's nieuwe spiegelloze camera's met Z-vatting? We zullen zien.
Nikonos was de naam die Nikon van de jaren zestig tot negentig gebruikte voor zijn amfibiecamera's, ontworpen voor gebruik onder water zonder dat er een behuizing nodig was. Gedurende het grootste deel van die geschiedenis waren dit robuuste zoekercamera's (de volledig handmatige Nikonos III uit 1960 en de automatische Nikonos V uit 1990 waren de opvallende ontwerpen) en waren destijds het favoriete wapen bij uitstek voor de meeste serieuze onderwaterfotografen.
Deze camera was zo dominant dat er geen boeken over werden geschreven onderwaterfotografie, maar in plaats daarvan over het gebruik van uw Nikonos.
Geen behuizing nodig, of de overvloed aan knoppen van een modern apparaat digitaal camera, betekende dat ze eenvoudig en klein in de hand te houden waren, compacter dan de meeste ‘compacte’ camerabehuizingen van vandaag.
Hun superkracht was dat Nikon (dure) groothoeklenzen produceerde die speciaal ontworpen waren om onder water te werken en toch beter presteren dan zelfs de beste moderne lenzen, die achter een domeport onder water gebruikt moeten worden.
Nikonos kryptoniet was dat de camera's lekten. Op een populair duik-T-shirt stond destijds: "Er zijn twee soorten Nikonos-fotografen: degenen die hun camera hebben overspoeld, en degenen die dat nog zullen doen". Ik herinner me nog dat ik me duizelig en misselijk voelde toen ik de Indische Oceaan uit een van de mijne goot.
Deze klassieke Nikonos-modellen waren zoekercamera's, wat betekende dat je niet door de lens kon kijken of kon zien wat hij op een scherm zag. In plaats daarvan had je een aparte zoeker waarmee je je foto.
Dit hinderde ons niet echt bij het fotograferen, maar het stuurde ons wel richting bepaalde composities.
Bij het fotograferen met een zoeker wisten we nooit precies waar de randen van het frame zouden vallen.
De oplossing was om te voorkomen dat het kader volledig met het onderwerp werd gevuld, en in plaats daarvan het onderwerp binnen de foto samen te stellen, uitgebalanceerd met een ander element of elementen.
Tegenwoordig hebben fotografen de neiging zich bij het fotograferen van grotere zeedieren vooral op het hoofdonderwerp te concentreren, wat erg dramatisch kan zijn. In het Nikonos-tijdperk dachten fotografen meer na over de balans van het hele beeld, waarbij ze een onderwerp fotografeerden als onderdeel van een scène.
Het is een subtiel maar belangrijk verschil. Voor mij bestaat er geen goede of foute aanpak. Mijn mening is dat we niet slechts genoegen moeten nemen met één beeld, maar moeten proberen beide soorten imago in ons portfolio te verwerken.
Dit maakt dit het perfecte moment om die kenmerkende Nikono's 'vis in een scène'-foto nieuw leven in te blazen.
WANNEER IK DEK Met deze benadering van het fotograferen in mijn workshops is de meest voorkomende vraag: “Naar welke andere elementen moet ik zoeken om het onderwerp aan te vullen?” Er bestaat geen geheime formule. De sleutel is om bewust te zijn van wat beschikbaar is.
Bij het maken van landschappelijke groothoekopnamen zijn ervaren fotografen gewend eerst naar achtergrondelementen te zoeken en vervolgens in hetzelfde gebied een goede voorgrond te vinden om daar tegenaan te zetten.
Voor de opname in Nikonos-stijl is een iets andere aanpak nodig, omdat het hoofdonderwerp en de ondersteunende elementen niet de voorgrond en de achtergrond zijn, maar zowel op de voorgrond als verlicht door onze flitsers.
De truc is om je onderwerp te vinden en, voordat je naar binnen stormt om het kader te vullen en de foto te maken, om je heen te kijken naar de andere elementen die je erin kunt verwerken.
Als er niets beschikbaar is, ga dan verder en vul het frame. Als dat zo is, probeer dan de opname in Nikonos-stijl.
STARTERTIP
Eén van de eerste wetten waar je over leert onderwaterfotografie is dat hoe dichterbij je komt, hoe beter je foto's zijn. Deze opnamen van het type dieren in hun omgeving worden niet op afstand gemaakt, maar je moet van iets verder weg fotograferen dan normaal.
Normaal gesproken is slechts 20 cm verder weg voldoende met een groothoeklens om de compositie te transformeren.
Meer dan 25 jaar geleden gemaakt, toen zoekercamera's ons dwongen het frame niet met het onderwerp te vullen, maar andere elementen naar voren te brengen.
Nikonos V en Nikonos 15 mm-lens. 1 x Nikon SB102 flitser. 1/60e @ f/8, ISO 100.
De uitdaging is om je bewust te zijn van deze optie voordat je eraan begint. En hiervoor is een van de moeilijkste vaardigheden nodig om onder de knie te krijgen: het vermogen om op dat cruciale moment helder te denken en te vermijden wat rugbymensen 'wittelijnkoorts' noemen. De rugbywortels van de term verwijzen naar iemand die naar de try-line rijdt en uiteindelijk wordt aangepakt door een verdediger, in plaats van door te geven aan iemand in de ruimte met een simpele aanloop.
De remedie tegen wittelijnkoorts onder water is door te onthouden dat u naar de Nikonos-optie moet zoeken als we een geweldig onderwerp zien. Soms zal het niet naar binnen racen om het frame volledig te vullen resulteren in een gedenkwaardiger beeld.
We moeten rondkijken in het onderwerp naar aantrekkelijke elementen van de omgeving die in het beeld kunnen worden verwerkt. Voor de hand liggende voorbeelden zijn vrij zachte koralen of zeewaaiers, kleiner rifleven of zelfs een duiker.
Begin door het onderwerp uit het midden te componeren en in het kader te kijken. Denk dan eens na over de omgeving: als er één opvallend kenmerk is, plaats dit dan aan de andere kant van het onderwerp. Als er twee elementen zijn, plaats deze dan aan weerszijden van het onderwerp. Het doel is simpelweg om een aantrekkelijk, evenwichtig beeld te creëren.
TIP IN HET MIDDENWATER
De zoekers van Nikonos-camera's lieten je een breder tafereel zien dan de camera zou opnemen, met een frame dat de grenzen van het uiteindelijke beeld schat. foto. Dit zorgde voor een soort perifere visie voor de fotograaf, waardoor het gemakkelijker werd om omringende elementen te waarderen die in de compositie konden worden gebracht.
Wanneer u een moderne camera gebruikt, kunt u omhoog en omlaag en van links naar rechts draaien om te controleren op onderwerpen die u zou kunnen exploiteren.
Een van de beste opties om een mooie foto rond het onderwerp te maken, is door te zoeken naar een natuurlijk kader binnen het kader. Grote vissen liggen vaak op de loer onder overhangende delen, en deze kunnen worden gebruikt om het onderwerp in scène te zetten.
Wrakken zijn bijzonder productief, waarbij het zeeleven zich schuilhoudt in bogen en spelonken die zijn ontstaan door het verwrongen metaal.
Stel het kader samen, rekening houdend met de elementen van de omgeving en niet alleen met het hoofdonderwerp.
Genomen met een Nikon D700 en Sigma 15mm. Subale huisvesting. 2 x Inon-flitsers. 1/80ste @ f/8, ISO 200.
DE NIKONOS-STIJL image werkt omdat het een beeld van het type ‘leven in het landschap’ oplevert – een foto die het dier duidelijk laat zien, maar ook op aantrekkelijke wijze zijn leefgebied illustreert.
Omdat dergelijke beelden over de natuur gaan, moeten we de hele scène op een naturalistische manier belichten om dit gevoel over te brengen. We moeten een foto met gebalanceerd licht maken, waarbij het licht van onze flitsers, dat essentieel is voor het naar voren brengen van de kleuren in de scène, perfect in balans is met het omgevingslicht.
Dit evenwicht moet verder gaan dan een eenvoudige balans van de hoeveelheid licht (de belichting van de flitsers en het omgevingslicht) en moet ook in evenwicht zijn in termen van de kwaliteit van het licht om natuurlijk aan te voelen.
GEAVANCEERDE TIP
Zelfs zachte verlichting klinkt niet zo opwindend als meer geavanceerde verlichtingstechnieken, zoals naar binnen gerichte verlichting of flitsers buiten de camera. Laat u niet misleiden: dit betekent dat het gemakkelijk is.
Om deze stijl van verlichting te perfectioneren, is uiterste vaardigheid en finesse nodig. Als je een meester bent in zachte, gelijkmatige verlichting, zijn dit doorgaans de meest getalenteerde onderwaterfotografen.
Omgevingslicht onder water is diffuus, dus we moeten ernaar streven dit te matchen met zacht, gelijkmatig licht van onze flitsers. Dit betekent dat we diffusers moeten toevoegen, ze naar achteren moeten trekken om hotspots of schaduwen in onze verlichting te vermijden, en grote zorg moeten besteden aan hun posities en krachten.
Ironisch genoeg was het andere minpunt in het Nikonos-ontwerp dat het maar één aansluiting had voor het bevestigen van een flitser. En twee flitsers zijn veel beter dan één voor het type foto waarin het gespecialiseerd is.
Flitsers aan weerszijden van de camera produceren een veel gelijkmatiger en zachter licht, waardoor de schaduwen in onze afbeeldingen worden verminderd, omdat ze allemaal helpen de schaduwen van de ander te vullen.
Gelukkig is het tegenwoordig eenvoudig om twee flitsers te gebruiken, waardoor we ons kunnen laten inspireren door het verleden, maar veel verder kunnen gaan dan wat mogelijk was in de Nikonos-dagen.
