We weten allemaal dat het een blauwgeringde is Octopus zoals deze kan ernstige verwondingen toebrengen, maar hoe zit het met andere octopussen? PAYAL RAZDAN biedt een tot nadenken stemmende casusgeschiedenis...
De duiker was over het algemeen gezond, 32-jarige vrouw met 130 duiken in haar hele leven. Haar medische geschiedenis bevatte geen allergieën of andere gezondheidsproblemen.
Ze had zojuist haar tweede duik voltooid op de tweede dag van een reeks duiken.
HET INCIDENT
Tijdens de duik verzamelde de buddy van de duiker iets waarvan hij dacht dat het een leeg maanslakkenhuis was. De duikers realiseerden zich niet dat het om een juveniele reus Pacific ging Octopus (Enteroctopus dofleini) had zijn intrek genomen in de schelp.
Wanneer de Octopus Na de duik naar buiten gekropen, pakte de duiker het met haar blote handen op om het terug in het water te zetten.
Voordat ze de Octopus Toen ze weer in het water was, beet hij haar driemaal op de rug van haar linkerhand op dezelfde plek. Ze beschreef de beten als verrassend en leken op bijensteken.
De wond bloedde matig en de duiker spoelde hem eerst af met zout water en vervolgens, 40 minuten later, met zeep en zoet water. De zwelling verscheen binnen 30 minuten en werd binnen ongeveer een uur ernstig.
Ongeveer vier uur later maakte de duiker nog een duik. Toen ze aan de oppervlakte kwam, was ze misselijk en moest ze overgeven, symptomen die ze na het duiken niet eerder had ervaren. De misselijkheid verdween snel en ze maakte de daaropvolgende twee dagen nog vijf duiken, ondanks aanzienlijke zwellingen en verminderde mobiliteit die ongeveer vier dagen aanhielden.
De duiker droeg een droogpak en neopreen natte handschoenen bij elke duik. Als ze niet aan het duiken was, hield ze de wond droog en bracht er een vrij verkrijgbare antibiotische zalf op aan.
Ze slikte ook een vrij verkrijgbaar antihistaminicum en bracht gemalen aspirine aan op de huid rond de prikplaats (niet direct op de wond), maar geen van deze behandelingen bood enige verlichting. Aanzienlijke jeuk en pijn bereikten hun hoogtepunt vijf tot zes dagen na het incident.
COMPLICATIES
Ongeveer drie dagen nadat de beet had plaatsgevonden, raakte de wond geïnfecteerd en ontwikkelde zich tot een donkere laesie van een kwart inch omgeven door een verhoogd rood gebied. Een zwartgroene verkleuring rond de laesie verscheen ongeveer negen dagen na het incident. Matige pijn en aanzienlijke jeuk en zwelling duurden meer dan een maand.
Het duurde zo'n zeven weken voordat de laesie was genezen, hoewel pijn, gevoeligheid voor aanraking en jeuk drie maanden aanhielden, met kleine opflakkeringen vier tot vijf maanden na het incident, meestal na inspanning of vroeg in de ochtend.
Zes maanden na het incident bleef er een weefselknobbel achter op de bijtplaats.
DISCUSSIE
Hoewel blauwgeringd Octopus beten staan bekend als potentieel dodelijk, beten van de meeste octopussoorten zijn over het algemeen niet problematisch.
Onlangs zijn wetenschappers echter tot het inzicht gekomen dat alle octopussen tot op zekere hoogte giftig kunnen zijn. Medische literatuur geeft aan dat beten door octopussen van dezelfde klasse als de gigantische Pacific tot zweren hebben geleid.
De kleine prikwond ontwikkelde zich tot wat leek op een zwerende laesie, vergelijkbaar met de laesie die zich ontwikkelde na een gewone octopusbeet, gedocumenteerd in een casusrapport uit 2011.
De vertraging in de juiste wondverzorging kan een complicerende factor zijn geweest. DAN raadt aan zeebeten onmiddellijk te wassen met zeep en schoon water om het risico op infectie te minimaliseren, wat de genezing kan belemmeren en tot aanzienlijke weefselschade kan leiden.
Duikers mogen niet duiken met open wonden, omdat blootstelling aan het watermilieu het infectierisico kan vergroten.
Het monitoren van de wondlocatie is belangrijk, omdat tekenen van infectie binnen enkele uren tot enkele weken na een blessure kunnen optreden.
De onmiddellijke zwelling die de duiker ervoer kan een gevolg zijn geweest van het aanvankelijke trauma, de blootstelling aan talloze antigenen die daarop volgden en/of toxines. De langdurige symptomen waren hoogstwaarschijnlijk een gevolg van een infectie.
De droogpak polsseals kunnen een secundaire complicerende factor zijn geweest. De zwelling was waarschijnlijk het gevolg van een acute ontstekingsreactie, maar de nauwsluitende afdichtingen kunnen de distale perfusie of de bloedstroom in gevaar hebben gebracht, waardoor de symptomen verder zijn verergerd.
Naast ontsteking van het getroffen gebied zijn andere symptomen van infectie onder meer pijn, roodheid en immobilisatie. Deze symptomen kunnen worden onthouden met behulp van het acroniem PRISH: pijn, roodheid, immobilisatie (verminderde functie), zwelling en hitte (verhoogde warmte van het geïnfecteerde gebied).
De oorzaak van de misselijkheid van de duiker bij het voltooien van de duik is onduidelijk.
Een derde complicerende factor in dit geval kan de vertraging in de medische zorg zijn geweest. DAN adviseert duikers om wonden veroorzaakt door zeeleven te behandelen zoals elke andere dierenbeet, en onmiddellijk medische hulp te zoeken. In dit geval werd de wond 10 dagen na het incident geëvalueerd, waardoor de behandeling werd uitgesteld die mogelijk een beperkte progressie van de symptomen zou veroorzaken.
Aanvankelijk schreef de arts een tiendaagse kuur met het antibioticum levofloxacine voor, maar ontwikkelende symptomen en voortschrijdende verkleuring waren aanleiding voor de toevoeging gedurende tien dagen van een ander antibioticum, amoxicilline en clavulanaat, samen met een antihistaminicum om de jeuk te beheersen.
Dit incident onderstreept dat tijdige behandeling van wonden het risico op ernstige infecties kan verminderen. Waar mogelijk moeten duikers wonden fotograferen, omdat beelden het medisch personeel kunnen helpen effectievere en efficiëntere zorg te verlenen.
