Het was een wrede slag van het lot die een abrupt einde maakte aan de onderwateravonturen van Mike Firth, maar deze Britse duiker wil graag dat zijn ongeluk een waarschuwing is voor iedereen die in de verleiding komt om te bezuinigen op de hygiëne van zijn uitrusting.
STEVE WEINMAN meldt:
LAAT 2008 DUIKER kreeg verschillende telefoontjes van een duidelijk opgewonden duiker. Hij was wanhopig op zoek naar iemand – wie dan ook – die kon uitleggen wat er met hem aan de hand was.
We boden een paar ideeën aan over medisch specialisten met wie hij contact zou kunnen opnemen en vroegen ons af wat de uitkomst zou zijn.
Nu weten we het. Mike Firth is een aan huis gebonden invalide, wachtend op een longtransplantatie, en zijn leven veranderde omdat hij twee keer diep ademhaalde. vleugel.
Mike, duiker sinds zijn vroege tienerjaren, zegt dat hij een zeer fitte 56-jarige was. Hij is diepluchtduiker maar heeft een trimix-opleiding gehad en zegt: "Ik was het gelukkigst bij het duiken in Bridlington Bay in East Yorkshire op maximaal 40 meter, met mijn ABLJ en op nitrox", zegt hij.
“Meer-tijd-minder-deco beviel me prima, maar mijn maatjes en ik doken voorheen niet-gedoken wrakken, dus we moesten soms dieper gaan, met behulp van hi-tech apparatuur. Zorg en aandacht voor detail was vereist, of we nu rebreathers gebruikten of op open circuit.”
In 2008 toerde Mike door Zuid-Amerika, Cocos en Cuba, gedeeltelijk om zijn interesse in mariene biologie na te jagen. Hij keerde in november terug naar het VK, keek uit naar een nieuwe carrière als zeebioloog en hervatte zijn duiken in de Noordzee.
Na zo'n 50 meter of meer duiken, kreeg Mike last van intermitterende verhoogde temperaturen, beven, droge hoestbuien en lethargie.
Al snel kon hij niet meer gemakkelijk ademen terwijl hij gedurende langere tijd stond of zelfs zat. Omdat hij eraan gewend was elke dag kilometers te lopen, werd hij nu binnen 25 meter kortademig.
Zijn huisarts heeft bloed afgenomen, maar deze vertoonden geen afwijkingen. Mike benaderde vervolgens zijn plaatselijke duikspecialist en het Diving Diseases Research Center in Plymouth. Röntgenfoto’s die een ‘schaduw’ onthulden, waren de aanleiding voor een verhuizing naar het ziekenhuis in Leeds. Hij zou de komende tien maanden in het ziekenhuis worden opgenomen.
DE EERSTE DRIE WEKEN Mike bracht op de intensive care door, meestal verdoofd, met tracheotomie en intubatie.
Hij zegt dat hij "interessante" hallucinaties ervoer en in die tijd 30 kg afviel.
Er was nog steeds geen duidelijke diagnose, maar er waren aanwijzingen dat hij tekenen vertoonde van reactie op antischimmelmedicijnen, en sputummonsters vertoonden tekenen van de schimmel aspergillus. Toen begon Mike zich af te vragen wat de zijne was vleugel.
Zowel hij als zijn vrouw hebben hun vermoedens aan het personeel gemeld, maar volgens hem is er geen gevolg aan gegeven. “Ik was twee keer uren verwijderd van de dood en kreeg nog twee keer van mijn adviseur te horen dat ik stervende was – maar nee, duikers keren terug naar opleiding en overleven”, zegt hij.
“Ik ging van crisis naar crisis, en de medici kwamen nergens. Ik was soms te ziek om te spreken, en er werd niet naar mijn vrouw geluisterd. We probeerden iedereen te vertellen dat mijn duikuitrusting getest moest worden.”
Zodra Mike daartoe in staat was, deed hij een beroep op duikbuddy's en contacten over de hele wereld voor advies. Het was rond deze tijd dat hij DIVER belde.
In mei 2009 werd hij verwezen naar het onlangs geopende National Aspergillose Centre (NAC) in het Manchester Wythameshaw Hospital. En binnen een week nadat hij zichzelf daar had verwezen, was zijn kit getest en een diagnose gesteld.
Mike kreeg te horen dat hij een schimmelinfectie van de longen had ontwikkeld, veroorzaakt door besmetting duik uitrusting.
De boosdoener was Aspergillus fumigatus, een micro-organisme dat in al onze lichamen en in de lucht voorkomt, maar meestal veilig wordt vastgehouden door ons immuunsysteem.
"In mijn geval besloot het mijn hele longsysteem over te nemen, en die eerste december was ik dichter bij de dood geweest dan de meeste katten", zegt Mike.
Aspergillus veroorzaakt wereldwijd miljoenen allergische en chronische infecties. Het aantal gevallen
is gestaag gestegen met toenemende erkenning, tot op de dag van vandaag is het volgens de NAC de meest voorkomende invasieve schimmelinfectie.
Maar Mike had een meer acute vorm, invasieve aspergillose genaamd. De dood is vrijwel gegarandeerd als de ziekte niet wordt behandeld, en de sterfte blijft zelfs met behandeling zo hoog als 40-90%.
ZO HOE WERKT MIKE denk dat het begonnen is? “Ik herinner me een inspectie na de duik, waarbij ik al mijn uitrusting had schoongemaakt en aan de buitenkant had gedroogd”, zegt hij. “Ik heb de resterende interne lucht en water uit mijn systeem laten lopen vleugel via de stortkleppen.
“Het laatste wat ik deed, was ervoor zorgen dat de handmatige inflator werkte, zowel in als uit. Ik haalde twee keer diep adem en er was een smaak van schimmel toen ik inademde.
“Ik heb de binnenkant meteen gewassen zak uit met Milton [sterilisatievloeistof], die ik al jaren gebruik. Ik heb nooit meer uit de inflator geademd.”
De tests op zijn vleugel, dat alleen in de Noordzee werd gebruikt, bleek dat het ‘vol zat met schimmel, vooral op het harde zwarte plastic in de verzegeldezak systeem, gegolfde slang en mondstuk”.
Zijn andere uitrusting, inclusief zijn trimvest voor zwembad opleiding en ABLJ voor diepten tot 40 meter kreeg het all-clear.
Als een ervaren technische duikerMike beweert dat hij nooit heeft bezuinigd op het onderhoud vóór en na de duik.
"Wat mijn uitrusting ook nodig had, het kreeg het", zegt hij. ‘Ik heb er waarschijnlijk beter voor gezorgd dan mijn vrouw.
“Sinds de aankoop heb ik nooit problemen gehad met mijn vleugels. Ik heb ze nooit voor iets anders gebruikt dan drijfvermogen. Ik heb gedoken met behulp van meervoudige redundantie.
“De cilinders waren onberispelijk en ik gebruikte slechts één compressor. Regelgevers [alle zeven] waren onaangetast.
Ik ben een ouderwetse duiker, trainde de oude BSAC weg op een Fenzy Mk 1 ABLJ.
Als je daardoor een bepaalde periode niet kon ademen, mocht je niet duiken.”
Toen Mike Firth voor het eerst vermoedde dat zijn infectie verband hield met duiken, nam hij contact op met verschillende fabrikanten van gesloten-zak BC's en vleugels om te vragen of ze zich ervan bewust waren dat er iets in hen was gegroeid. Afgezien van de zoutkristallen, zo vertelden ze hem, was zoiets niet gebeurd.
“Ik geloofde ze toen niet, en nu ook niet”, zegt Mike. “Al mijn vrienden in Groot-Brittannië gebruiken Milton om hun trimvest af te spoelen, en degenen met rebreathers gebruiken het voorgeschreven schoonmaakmerk.”
Mike gelooft dat zijn aandoening een waarschuwing is voor de wereld duik gemeenschap.
"Ik zou willen voorstellen dat duikers op geen enkele manier uit het handmatige opblaasapparaat van hun trimjacket mogen ademen, vanwege het gevaar van het inademen van deze verwoestende schimmel", zegt hij.
"En de fabrikanten willen misschien hun gebruikersrichtlijnen aanpassen om netheid te behouden, voordat een nanny-state-afdeling het voor hen doet."
DUIKEN WETEN DAT IN Bij een noodgeval zonder lucht bestaat er altijd de mogelijkheid om de resterende lucht in het stabjack via het opblaasmondstuk af te voeren. Trainingen Agentschappen leren deze techniek echter niet vanwege de mogelijkheid van luchtweginfectie.
Het tegenargument is altijd geweest dat het risico van een longinfectie beter is dan doodgaan door gebrek aan lucht, en dat het desinfecteren van een BC het risico op infectie sowieso wegneemt. Maar doet het?
Hoogleraar mycologie David Denning, directeur van het National Aspergillose Centre, zegt dat Mike Firth het enige duikgerelateerde geval is dat hij is tegengekomen, en dat er meer onderzoek nodig is naar waarom zijn lichaam zo reageerde.
"Aspergillus-infecties bij duikers komen misschien vaker voor dan we denken", zegt hij. “Wat in dit geval ongebruikelijk was, was wat we deden, namelijk zijn uitrusting uit elkaar halen en kweken. Niemand anders zou dat doen.
'Zijn longreactie was duidelijk heel ongebruikelijk, en normaal gesproken zou je zo'n extreme klinische reactie niet verwachten bij iemand die fit genoeg is om te duiken. Van mensen met slechte longen, met tuberculose, astma of zelfs ernstige sinusitis zou verwacht kunnen worden dat ze op deze manier reageren, maar normaal gesproken zouden ze niet aan het duiken zijn.”
Hoe zit het met Mike's regelmatige gebruik van Milton als sterilisatiemiddel? “Natriumhypochloriet [het actieve ingrediënt in Milton] heeft waarschijnlijk invloed op de aspergillus-schimmel, maar zal deze niet noodzakelijkerwijs doden”, zegt prof. Denning.
Een nieuw informatieblad van de Health & Safety Executive, Reiniging van duikuitrusting, kwam in augustus uit en is niet alleen relevant voor fabrikanten, maar ook voor recreatieve duikers, zegt de HSE.
Het biedt richtlijnen voor het minimaliseren van de risico's van micro-organismen die ook in BC's aanwezig kunnen zijn regelaar mondstukken, rebreathers enzovoort.
Duikuitrusting is van nature, en het feit dat deze in een vochtige staat kan worden opgeslagen, creëert een omgeving waarin schimmels, gisten, bacteriën en virussen zich snel kunnen vermenigvuldigen, zegt de HSE.
“Schimmels zijn een van de meest waarschijnlijke vervuilende stoffen, en deze kunnen grote hoeveelheden sporen produceren. Het inademen van deze sporen kan een allergische reactie in de longen veroorzaken, waardoor potentieel levensbedreigende aandoeningen kunnen ontstaan, vooral bij personen die mogelijk vatbaar zijn voor allergie”, aldus het rapport.
De gegeven oplossing is om apparatuur grondig schoon te maken en te drogen, vooral die onderdelen die een directe toegang tot uw longen mogelijk maken
Na een dag duiken is het minimaal aanbevolen reinigingsregime het grondig spoelen van deze oppervlakken met schoon drinkbaar water, om eventuele kleine afzettingen weg te spoelen die als voedingsstoffen voor microbiële groei zouden kunnen fungeren, gevolgd door volledig drogen.
Als de waterkwaliteit twijfelachtig is, gebruik dan steriel, gekookt of gebotteld water om te spoelen.
Aangezien de microbiële agentia "opportunistisch en vasthoudend kunnen zijn", moet ook worden overwogen om periodieke desinfectie te voorkomen, met name van gedeelde apparatuur.
De instructies van de fabrikant moeten altijd worden opgevolgd, maar bij voorkeur moet het gebruikte desinfectiemiddel effectief zijn tegen het meest resistente micro-organisme – in dit verband Mycobacterium tuberculosis (TB).
Na het drogen opslaan in een droge, schone omgeving - idealiter een afgesloten ruimte met circulerende lucht en minimale blootstelling aan verontreinigingen in de lucht. Ik vroeg Steve Field, HSE Specialist Diving Inspector, of meer specifiek advies over een ontsmettingsmiddel niet nuttig zou zijn.
“Hoewel het belangrijk is dat het gebruikte ontsmettingsmiddel effectief en veilig is, is het ook belangrijk dat het de apparatuur niet beschadigt”, zei hij.
"Fabrikanten gebruiken een breed scala aan materialen in hun producten en zijn daarom het best geplaatst om te adviseren over welk desinfectiemiddel compatibel is met de materialen die ze gebruiken."
En zoals de richtlijnen duidelijk maken, moeten de instructies van fabrikanten zorgvuldig worden opgevolgd, omdat het inademen van ongespoeld desinfectiemiddel op zichzelf een gevaar voor de gezondheid kan vormen.
Als u overigens een gecombineerde octo-inflator gebruikt, zoals een AP Valves Auto Air of Scubapro Air Two, inhaleert u gas rechtstreeks uit uw tank en ademt u uw trimjacket uit. zak alleen als het getankte gas opraakt, op welk kritiek punt de meeste duikers andere dingen dan longinfecties aan hun hoofd zullen hebben.
“Invasieve pulmonale aspergillose is uiterst ongebruikelijk bij mensen zonder andere voorgeschiedenis van longproblemen of een veranderd immuunsysteem – diabetes, steroïden, chemotherapie, HIV enz.”, zegt duikarts Ian Sibley-Calder.
“Ik heb gehoord van de risico's bij het inademen via drijfhulpmiddelen, maar heb nog nooit eerder een patiënt gezien of gehoord.
“Denk eens aan het aantal duikers over de hele wereld en het feit dat inademen via een drijfmiddel relatief gebruikelijk is – om lucht te onttrekken om bijvoorbeeld een vleugel in te klappen, wat ik al vaak heb gedaan.
“Hoewel deze zaak tragisch is en het een terecht punt is dat we allemaal goed voor onze spullen moeten zorgen, denk ik niet dat we overdreven alarmerend moeten zijn. Als u uit een drijfmiddel moet ademen omdat u geen lucht meer heeft, doe dat dan. Wees voorzichtig, maar raak niet in paniek.”
DE PROGNOSE VOOR MIKE FIRTH is nog steeds erg. Het vooruitzicht om een of beide longen te transplanteren wordt bemoeilijkt door de spierafbraak, vermoeidheid en ademhalingsproblemen veroorzaakt door zijn ziekte, en die hem stoppen met sporten.
Met slechts 30% longcapaciteit heeft hij 15 uur per dag zuurstof nodig: “Het is alsof je gezicht wordt weggeblazen, en mijn mond- en neusweefsel doet erg pijn… Ik moet genoegen nemen met het feit dat ik niet verder dan ongeveer 2 meter kan lopen, en mijn maatje is een lange rij met OXNUMX via leidingen.
“Ik kan niet meer duiken, wat heel verdrietig is”, zegt Mike. “Ik kan mijn vaardigheden niet aan anderen doorgeven, zoals in het verleden.
Ik kan niet neerkijken op lang verloren gewaande wrakken in mijn Noordzee, of op die leuke duiken zoals de Scylla, Cadmus of Pilsudski. Mijn longen zijn vernield door deze schimmel.”
HSE-informatieblad 12, Reiniging van duikuitrusting.
