Hydratatie is natuurlijk essentieel – maar dit is waarom overdrijven riskant is

GEZONDE DUIKER

‘Van binnenuit verdrinken’ is niet een lot dat elke duiker zou willen overwegen, maar een beursgang zou vaker kunnen plaatsvinden dan we beseffen, zegt BOB COLE

MEER DAN 60 JAAR Ik heb veel duikers opgeleid, geschreven opleiding pakketten en 14 boeken over decompressie en duiken. Dus ik dacht dat ik het een en ander wist over duiken, maar immersielongoedeem (IPO) was nieuw voor mij.

Wat is immersielongoedeem (IPO)

IPO betekent vochtophoping in de longen. Dit leidt tot kortademigheid, hoesten en verminderde gasuitwisseling, wat op zijn beurt het zuurstofniveau verlaagt en de kans op bewustzijnsverlies, hartstilstand en overlijden vergroot. Het verdrinkt van binnenuit.

De aandoening kan van invloed zijn op oppervlaktezwemmers, maar kan ook optreden tijdens een duik. Ik denk dat weinig duikers momenteel IPO als een duikgerelateerd onderwerp erkennen, maar we moeten er zoveel mogelijk van begrijpen en voorzorgsmaatregelen nemen om de risico's te minimaliseren.

De medische wereld heeft geen duidelijk idee van de oorzaken van IPO, omdat dodelijke gevallen vaak ten onrechte worden aangezien voor verdrinking. De longen zijn hoe dan ook drassig en zwaar. Het meeste van wat we weten over IPO is afkomstig van overlevenden, van wie sommigen terugkerende episoden hebben gehad.

Er wordt gezegd dat IPO een zeldzame aandoening is, maar hoe kunnen we dit weten als sommige gevallen simpelweg als verdrinking worden geïdentificeerd?

In 2016 verklaarde Dr. Richard Moon, medisch directeur van een hyperbaar centrum in de VS: “Tijdens onderdompeling in water, vooral koud water, hebben sommige mensen een overdreven mate van normale herverdeling van bloed van de ledematen naar het borstgebied, waardoor een verhoogde druk ontstaat. in de bloedvaten van de longen, en lekkage van vocht in de longen.”

Als zwemmers zichzelf te veel hydrateren, lijkt het erop dat hydrostatische druk vloeistof uit hun bloedsomloop door de wanden van de longblaasjes naar de luchtruimte van de longen kan dwingen. Dit proces kan worden verergerd door hard onder water te werken en dus harder te ademen.

Dr. Peter Wilmshurst heeft deze zaak krachtig verwoord toen hij vorig jaar de BSAC-conferentie toesprak: “IPO is een levensbedreigende aandoening en kan de meest voorkomende doodsoorzaak tijdens het duiken zijn.”

Hij en anderen hadden in 1989 de studie Cold-Induced Pulmonary Edema in Scuba Divers and Swimmers and Subsequent Development of Hypertension in de Lancet gepubliceerd.

Voor het eerst werden IPO-gerelateerde sterfgevallen gerapporteerd in het BSAC Diving Incidents Report van dat jaar, met twee gevallen uit het buitenland plus nog eens 13 incidenten waarbij IPO een vermoedelijke factor was.

Dus wat kunnen we doen aan deze vaag gedefinieerde dreiging? Houd er rekening mee dat bepaald gedrag het risico vergroot.

Als u een hartaandoening of hypertensie (hoge bloeddruk) heeft, laat u dan onderzoeken en adviseren door een hyperbare arts (geen huisarts) voordat u weer gaat duiken.

Zelfs in ‘warm’ water kun je veel lichaamswarmte verliezen, afhankelijk van de duur van een duik. Als je het koud hebt, heb je het koud. Koud water zorgt ervoor dat de bloedvaten samentrekken, dus draag voldoende thermische bescherming.

RISICOFACTOREN

EEN VAN DE GROOTSTE risicofactoren lijken echter een overenthousiaste pre-hydratatie te zijn. Lichamelijke hydratatie is niet constant. Lichamelijk werk en warm weer kunnen zweten en verlies van lichaamsvloeistoffen veroorzaken.

In het normale leven moeten dergelijke verliezen opnieuw in evenwicht worden gebracht, zodat het lichaam correct kan functioneren. Het is van cruciaal belang dat duikers hetzelfde doen, om een ​​normale bloedviscositeit mogelijk te maken en overtollige stikstof af te voeren tijdens decompressie, waardoor decompressieziekte wordt vermeden. Dik, uitgedroogd bloed beperkt de ontgassing.

Duiken vermindert de effecten van de zwaartekracht en dit, samen met het inademen van koud gas en een daling van de omgevingstemperatuur, zorgt ervoor dat bloed uit de ledematen en dat wat normaal in de voeten en benen ophoopt, in uw romp circuleert.

De natuur houdt niet van zulke ongelijkheden, dus verwijdert ze een deel van het overschot door een deel van het bloed in urine om te zetten – wat neerkomt op uitdroging!

Gehydrateerd zijn vóór een duik is belangrijk om het risico op DCO te verminderen, maar met het oog op een beursintroductie is het ook belangrijk om te voorkomen dat u dit overdrijft. Hydrateer niet te veel voor het duiken en tijdens de duikdag.

HOE KUN JE DIT METEN?

In plaats van overtollige vloeistof vóór de duik mee te nemen, kunt u het beste zo snel mogelijk na de duik rehydrateren, zonder gek te worden. Controleer de kleur van uw urine, deze mag niet donkerder zijn dan bleek stro.

Deze visuele methode houdt uitdroging bij, maar niet overhydratatie, hoewel u een kleurveranderende urineonderzoekspeilstok kunt gebruiken om uw soortelijk gewicht (SG) te testen.

SG meet de concentratie opgeloste stoffen in de urine en geeft een verhouding weer tussen urinedichtheid en water – het referentiebereik is 1.002-1.030. Een lagere waarde kan duiden op overhydratatie; volg gewoon de eenvoudige instructies op de verpakking.

Verhoogde ademhalingsarbeid die het risico op IPO vergroot, kan optreden als we tegen de stroom in zwemmen, zware voorwerpen tillen, een slecht onderhouden regelaar of rebreather of slaagt er niet in de cilinderkleppen volledig te openen.

Als u merkt dat u te veel ademhaalt, verminder dan uw werklast, stop zo snel mogelijk, ontspan en herwin uw kalmte.

Tijdens een recente bijeenkomst van de Society of Underwater Technology werd gemeld dat twee duikers die zich hadden aangemeld voor een IPO-behandeling te krap waren droogpak nek-seals die het terugkerende bloed mogelijk hebben beperkt. Droogpakken en andere kleding moeten goed passen, maar niet te strak zitten.

Tekenen van IPO die tot actie zouden moeten leiden, zijn onder meer hoesten, moeite met ademhalen, cyanose (blauw gezicht), ophoesten van schuim/met bloed besmeurd sputum of black-outs in ondiep water. Als u zich onder water onwel voelt, beëindig dan onmiddellijk de duik. Stijg samen met je buddy in de juiste snelheid op en maak alle passende deco- en/of veiligheidsstops.

Als dat niet lukt, moet u, als u zich in een open circuit bevindt, uzelf zo positioneren dat het diafragma van uw ademautomaat zich onder het niveau van uw longen bevindt (hoofd naar beneden, voeten omhoog). Bij een rebreather moet de contralong lager zijn dan uw longen.

Wat is de oorzaak?

BEIDE MANOUEVRES OORZAKEN positieve gasstroom naar uw mond, waardoor de effecten van gasviscositeit veroorzaakt door diepte en de mechanische inspanning die nodig is om de ademhalingsapparatuur te bedienen worden verminderd. Haal gewoon adem – er zal meer gas beschikbaar zijn dan u nodig heeft.

Eenmaal kalm en beheerst, met gecontroleerde ademhaling, beëindigt u de duik en stijgt u op dezelfde gecontroleerde manier op.

Als een andere duiker (of oppervlaktezwemmer) buiten adem raakt, ondersteun hem dan met een springkussen jas totdat hun ademhaling onder controle is, breng ze dan zo snel mogelijk naar de boot/wal.

Hierdoor wordt overtollig bloed van de borst naar de onderste ledematen verplaatst, waardoor de effecten van hydrostatische druk worden omgekeerd.

De eerstehulpbehandeling is dezelfde als voor DCO en moet onmiddellijk worden toegepast. Eenmaal aan dek of op vaste grond, zet u het slachtoffer rechtop, houdt u hem warm en dient u 100% zuurstof toe. Maar – dit is van levensbelang – geef ze niet te drinken!

Bel de hulpdiensten om ze zo snel mogelijk naar het ziekenhuis te brengen.

Na volledig herstel en voordat u weer gaat duiken, moet elk IPO-slachtoffer worden behandeld door een hyperbare arts.

Een volledige hartonderzoek is vereist, omdat de beursintroductie een eerste teken van een onderliggende hartziekte zou kunnen zijn.

IPO beperkt zich niet tot de ongeschikten. Het is de goed geïnformeerde en goed voorbereide duiker die de beste kans heeft om dit te vermijden/te overleven. Mijn dank aan dr. John King en dr. Oli Firth voor hun inbreng.