Tussenstop in Bintan

WIJ waren op reis naar Indonesië via Singapore als onderdeel van een grotere reis met een liveaboard, maar ik wilde vóór Mateusz' grote verjaardag aankomen, om de jetlag te overwinnen en ergens exotisch te vieren. Normaal gesproken vliegen wij met Singapore Airlines via Singapore, waarbij we er de voorkeur aan geven om te overnachten voordat we onze reis naar Indonesië voortzetten.

Deze keer hadden we echter vanwege de timing van de start van de liveaboardreis en de verjaardag vijf nachten over.

Omdat we in het verleden verschillende keren in Singapore zijn geweest, hebben we besloten daar niet te blijven, maar te proberen een plek te vinden die we nog niet eerder hadden bezocht – een plek die ook dienst zou kunnen doen als een plek om een ​​paar gemakkelijke duiken te maken voordat we aan boord van het liveaboard gaan. .

Ik had vele jaren geleden over Bintan Island gehoord en was nieuwsgierig om het te bezoeken, dus het kwam in mijn hoofd op als een mogelijke bestemming voor een paar dagen.

Gelegen op slechts een uur met de snelle veerboot vanaf de Tanah Mera Ferry Terminal, dicht bij Singapore's Changi Airport, is Bintan een van de Rui-eilanden en feitelijk een deel van Indonesië. Het ligt misschien dichtbij Singapore, maar het voelde een wereld verwijderd.

De meeste toeristenhotels bevonden zich in het noorden, bij Lagoi, waar een speciaal gebouwd gebied is met verschillende golfbanen en meer dan vijftien luxe hotels die een scala aan toeristische sporten en activiteiten aanbieden.

Het gebied wordt door een douanecontrolepunt gescheiden van de rest van het eiland.

Indonesië, dat warm is voor de import van buitensporige belastingvrijstellingen, is iets milder in dit toeristengebied, dat is ontworpen om goedverdienende Singaporezen de kans te geven een weekendje uit de stad te ontsnappen.

Tussen deze hotels bevinden zich een aantal duikcentra, die proefduiken en cursussen verzorgen, maar ook dagtochten aanbieden naar het zuidoostelijke deel van het eiland, waar de beste duiken te vinden zijn.

Ik had gedacht om in een van de noordelijke hotels te verblijven voor het gemak en een snelle transfer, maar gaf ze snel korting nadat ik een klein, rustig resort had gevonden naast de toegang tot de beste duiklocaties van Bintan: Trikora Beach Club.

De veerboot van 8.10 uur zat vol met overnachters, golfers en deelnemers die op bezoek waren om te oefenen voor de Bintan Ironman-competitie, die over een paar weken zou worden gehouden.

Een groep op een incentive-actie voor een Singaporees bedrijf vertelde ons dat het hun eerste bezoek aan Bintan Island was en ook hun eerste aan Indonesië, ondanks dat het zo dichtbij was.

Een andere dame zag onze duik-tassen en vroeg of er in Bintan gedoken werd.

Ze was zelf duiker en was al meerdere keren op het eiland geweest, maar had zich nooit gerealiseerd dat er goed gedoken kon worden.

Bintan Island is ongeveer zo groot als Isle of Wight, en de overtocht deed me denken aan die veerbootreis vanaf de zuidkust van Engeland.

We namen een taxirit van 55 minuten naar Trikora, waarbij we het toeristische gebied omzeilden, en het leek alsof we terug in de tijd gingen. De zeer goede weg voerde ons door het midden van het eiland, langs kleine boerderijen, kleine dorpjes en hier en daar verspreide houten hutten, omringd door dicht gebladerte en kokospalmen die groeiden in een heldere roodoranje grond. De bodem is rijk aan bauxiet, waaruit aluminium wordt gewonnen.

We passeerden slechts een paar andere auto's en motoren. De reis stond in schril contrast met de Singaporese drukte.

BIJ DE ZEE GAAN WE RECHTS AF, We volgen de kustlijn nog eens 10 minuten en passeren vele drijvende huizen in de baai, te midden van kleine groene eilanden omringd door sprankelende gouden stranden. De Rui-eilanden staan ​​bekend om hun gemeenschappen van zigeuners, mensen die van de oceaan leven.

Het hotel is klein, met 20 villa's met uitzicht op de tuin en de oceaan, een overloopzwembad en een restaurant op blote voeten. Het keek uit op een wit zandstrand en de Zuid-Chinese Zee.

Ik had een paar maanden eerder duiken geregeld met Tasik Divers,

Bintan, zuster van de bekende Manado-operatie. Het bedrijf was oorspronkelijk naast Trikora gevestigd, maar had onlangs een mede-eigenaar gekocht, de naam veranderd in Dive In Bintan en een halve kilometer verderop verhuisd naar het nabijgelegen Agro Beach.

Monica Udap was uit Manado verhuisd om het duikcentrum te leiden, net als El, onze duikgids, en Cristian, een van de bemanningsleden van de boot. Ze kwamen van Dive In Bintan naar ons hotel om ons duiken die middag te bespreken.

Voor de afwisseling, en vanwege de getijden en stromingen, werd besloten om de volgende middag twee macroduiken te maken, en de volgende dag twee groothoekduiken.

Schuldig blij dat we de volgende ochtend niet vroeg hoefden op te staan, genoten we vóór onze pick-up van een vroege lunch, bereid door de uitstekende chef-kok van Trikora.

De duikboot ontmoette ons met al onze spullen en camera's aan boord aan het einde van de 150 meter lange steiger en bracht ons naar het pittoreske White Island, ongeveer 15 minuten verderop.

El’s briefing beschreef een minimuur met een brede zandbodem tot een diepte van maximaal 15 meter. De meeste duiken rond Bintan liggen tussen de 8 en 15 meter, handig voor lange ondiepe duiken en voor duiken met beperkte diepte.

Diepere duiken zijn mogelijk aan de muur aan de buitenkant van het rif rond de eilanden, maar de weers- en zeeomstandigheden moesten gunstiger zijn om ons voorbij het rif te krijgen.

Slechts ongeveer 40 meter van het strand leek er geen stroming te zijn, maar zodra we de bodem bereikten op 10 meter hoogte voelden we een sterke stroming. Nadat we er een paar minuten tegen hadden gevochten, gaf Monica ons een teken dat we de duik moesten afbreken.

Monica legde uit dat zowel de stroming als de getijden onvoorspelbaar kunnen zijn, waardoor het moeilijk is om vooraf de duikplekken te bepalen, maar dat er genoeg beschermde plekken zijn.

Aan de andere kant van het eiland probeerden we het opnieuw. Zonder stroming brachten we iets meer dan een uur rustig rond en vonden een verrassend aantal beestjes op de witte zandbodem.

El en Monica vonden het leuk om te wijzen op talloze soorten naaktslakken, kleine platwormen en Pederson- en anemoongarnalen die zich in verschillende soorten anemonen verstoppen. Verschillende grote anemonen toonden paarse of witte mantels, terwijl families dansende anemoonvissen voor ons poseerden.

Een witte duivelsschorpioenvis keek me kwaadaardig aan en stormde dreigend aan toen ik dichterbij kwam. Ik was hierheen gegaan om een ​​foto te maken van een prachtige Flabellina-naaktslak, met felroze filamenten die in het water zwaaiden, en de schorpioenvis verraste me, goed gecamoufleerd naast de naaktslak. Mateusz vindt het leuk om kleine vijlvissen te vinden en zag er veel verstopt tussen Halameda-algen, waaronder witgebande, borstelstaart- en minuscule soorten.

Veel verschillende grondels deelden een hol met garnalen op de zandbodem, verspreid tussen kleurrijke schelpen.

Een enorme Spaanse danseres naaktslak fladderde elegant voorbij voordat hij zich op de bodem nestelde.

ZICHTBAARHEID WAS SLECHTS ROND 8-10 meter, dus we bewogen ons langzaam over de zandbodem, waarbij we elkaar binnen het zicht van de bel hielden. Omdat we maar met ons vieren aan het duiken waren, gingen we in ons eigen, gemakkelijke tempo.

De meeste klanten van Dive In Bintan zijn Singaporezen en expats die voor een paar dagen met de vroege ochtendveerboot naar het eiland komen, twee tot vier duiken per dag maken en terugkeren met de avondveerboot.

Het was april, nog vroeg in het seizoen. Het duikcentrum is gesloten van november tot eind maart, wanneer de omstandigheden zwaar kunnen zijn, en het drukste seizoen is van mei tot augustus.

Tegen het einde van de duik bereikten we een minimuur. Ik was verrukt door de hoeveelheid en verscheidenheid aan harde koralen, afgewisseld met zeewaaiers, zweep- en andere zachte koralen en sponzen. Ze zagen er allemaal gezond uit, zonder tekenen van koraalverbleking, ondanks dat de watertemperatuur een zwoele 31°C was.

Tijdens onze oppervlakte-interval kregen we een tweede heerlijke en onverwachte lunch te wachten. We hadden vers fruit en koekjes op de boot verwacht, maar Monica zei dat het duikcentrum altijd voor een goede maaltijd zorgde als onderdeel van de duikprijs, ongeacht hoe laat je dook.

We gingen door met duiken waar we waren gebleven en hadden urenlang met plezier zowel de zandbodem als de minimuur kunnen verkennen.

Op de bodem trok de stroming echter weer aan, al was deze niet zo sterk als tijdens onze afgebroken duik. We omhelsden nu de zandbodem, op zoek naar beestjes, in plaats van naar de muur.

El zag een spinkrab met lange poten, terwijl Mateusz wees op een krab met blauwe poten die zich tussen wat algen verstopte, en op een grote krab die zich onder een boomstam bevond.

We zagen ook een grote kaartkogelvis met gekke patronen op het rif rusten, en een die ik nog nooit eerder had gezien, een smetteloze kogelvis, met zijn gladde groenachtig witte lichaam.

Indonesië heeft een specifiek probleem met plastic oceanen, deels vanwege de drie verschillende stromingen die door de honderden eilanden stromen die het land vormen en afval uit verre landen aanvoeren, en deels vanwege de slechte afvalverwerkingsdiensten in veel Aziatische landen. .

Ik was erg blij om tijdens al onze duiken maar één stuk afval te zien, een zwart plastic zak dat Monica meteen oppakte.

Toen het tij aan het einde van onze duik was gekomen, zette de duikboot ons graag terug op het strand van Trikora – meer tijd voor ontspanning en een vroeg cocktailuurtje.

De volgende dag werden onze duiken uitgesteld tot 12.30 uur vanwege een langzaam opkomende vloed. De zon scheen toen de boot arriveerde, maar er hingen onheilspellende wolken boven het eiland.

Terwijl we wegduwden vanaf het strand zagen we verschillende bliksemschichten. Vanwege de mineralen in de bodem kan de bliksem hier heel krachtig zijn, en we hoopten dat de bliksem zich niet zou verspreiden naar de plek waar we zouden duiken.

De omstandigheden waren niet goed genoeg om langs de buitenmuur te duiken, dus nam Monica ons mee naar een klein eiland met een kokospalm erop, genaamd Umbrella Point. El beschreef een kleine schuine wand met een zandbodem op 15 meter hoogte.

Het zicht was beter dan de vorige dag, op ongeveer 12-15 meter, en met heel weinig stroming. Op de rifhelling konden we veel kleurrijke felpaarse balanemonen zien met veel anemoonvissen.

We hebben er een tijdje over gedaan om ze te fotograferen, waarbij we zorgvuldig de vele zwarte stekelige zee-egels vermeden die op alle duikplekken voorkomen.

Terwijl hij een bijzonder grote groep paarse anemonen achter zich liet, zag El een grote geveerde zwaardvis. Het draaide zich om en liet ons één verblind oog zien en poseerde geduldig.

Ik keek naar een kleine murene die zich verstopte in een gat op de bodem van het rif toen Monica ons riep om aan te geven dat er een grote, goed gecamoufleerde inktvis in een holte in het rif zat.

Opnieuw zorgden de vele soorten hard en zacht koraal, sponzen en zeewaaiers voor een kleurrijk tafereel. Er waren geen grote vissen of pelagische vissen, maar veel kleine vissen, waaronder enkele die ik niet herkende.

Tussen de duiken door meerde de bootkapitein af op een klein verlaten eiland, met een wit zandstrand vol schelpen en omgeven door grote rotsblokken.

De wolken waren enigszins opgeklaard tegen de tijd dat we opstegen, en we brachten onze veiligheidsstop door na een nasi goreng-lunch. onszelf afkoelen in de zonnige ondiepe wateren.

Een ander klein eiland, Kojeck Point, is vernoemd naar de bootkapitein. El zei dat de meeste duikplekken in het gebied een combinatie waren van minimuur, hellende muur en zandbodem.

We voeren langzaam langs de rand van het rif, waar het op 13 meter hoogte de bodem bereikte, waarbij we hoeken en gaten onderzochten en genoten van de vele anemoonvissen, reuzenschelpen en scholen glasvissen, vlindervissen en zeepvissen.

Tegen het einde van de duik zag Mateusz een grote zeilvinvlindervis. Terwijl ik wachtte tot hij een fotozwom een ​​groep scheermesvissen in formatie voorbij.