Er zijn talloze manieren om tijdens een duik met je buddy te praten – ons panel van experts uit de sector geeft je hints en advies. Fotografie door JASON BRUIN
We hebben allemaal de basishandgebaren geleerd toen we ons kwalificeerden om te duiken, hoe dan ook opleiding agentschap, maar er zijn veel andere manieren om met je buddy of duikteam te communiceren – leitjes, wetnotes, duiklampen enzovoort. Het is de moeite waard om verschillende methoden onder de knie te krijgen, zodat je op elke situatie voorbereid bent.
Martin Robson, PADI TecRec instructeur Trainer: “Het lijkt erop dat er veel zwarte droog-/natpakken en zwarte handschoenen in zitten duikwereld. Je hand met zwarte handschoenen tegen de achtergrond van je zwarte pak zorgt niet voor gemakkelijk leesbare handsignalen. Houd uw hand weg van uw lichaam tijdens het signaleren, verlicht indien nodig met een zaklamp, en uw vrienden zullen uw signalen duidelijker zien.
Emily Petley-Jones, regionaal PADI UK Trainingen Adviseur & Cursusdirecteur: “Bekijk altijd je handsignalen met je buddy, vooral als dat zo is duiken met iemand die nieuw is of met wie je al een tijdje niet meer hebt gedoken. Handsignalen kunnen van persoon tot persoon aanzienlijk verschillen, en het is vooral belangrijk om te beoordelen hoe je gaat communiceren hoeveel lucht je nog hebt aan je buddy.
Vikki Batten, PADI-directeur van Rebreather Technologies, Trainingen Leidinggevende & instructeur Examinator: “Signalen moeten duidelijk zijn, dus oefen ze in de spiegel en zorg ervoor dat ze zelfverzekerd zijn. Eenvoudige signalen kunnen worden gebruikt om de meeste van onze behoeften onder water over te brengen. Gebruik dus de signalen die u hebt geleerd in plaats van 'verzonnen' signalen die anderen misschien niet begrijpen. Het is ook een goed idee om wetnotes en een goed potlood (dat niet kapot gaat) bij je te hebben, voor het geval je een nauwkeurigere manier van communiceren nodig hebt.”
John Kendall, GUE instructeur Trainer: “Communicatie is een ongelooflijk belangrijk onderdeel van veilig duiken en is zoveel meer dan alleen een paar funky handsignalen. Onderwatercommunicatie begint lang vóór de duik zelf – een duikteam moet ervoor zorgen dat ze op één lijn zitten en dat er een solide duikplan is dat door iedereen wordt begrepen en goedgekeurd.
“Eenmaal onder water moeten duikers zich ertoe verbinden het plan te volgen, tenzij zich een situatie voordoet die vereist dat het plan wordt gewijzigd, en dit is waar duidelijke communicatie van cruciaal belang is. Het is veel te gemakkelijk om te veel te communiceren tijdens het duiken. Een lange reeks handgebaren zal zelden door je vrienden worden begrepen, en vaak kunnen we de hele reeks in één signaal samenvatten.
“Houd je signalen langzaam, probeer oogcontact te maken en geef dan signalen met je handen op ooghoogte, en zorg ervoor dat je bevestiging krijgt van je buddy. Tijdens duiken heb ik vaak ondervonden dat de eenvoudigste communicatie (‘Duim de duik’, ‘Ga deze kant op’) het enige is dat eigenlijk nodig is. Meestal zul je merken dat je buddy vrijwel hetzelfde denkt, maar gewoon wacht tot iemand anders het zegt.
“Het is belangrijk dat alle duikers de verantwoordelijkheid voor communicatie nemen. Als je niet zeker weet wat er aan de hand is, vraag het dan. Volg niet blindelings. Dit is een belangrijk onderdeel van technisch duiken en moet bij alle duiken serieus worden genomen.”
Davs Brander, BSAC-duikofficier bij de Universiteit van Nottingham SAC: “We kennen allemaal dat gevoel tijdens een duik: je wendt je tot je buddy en geeft aan dat je het meest verbazingwekkende wezen hebt gezien, maar je wordt met een lege blik begroet. Tegen de tijd dat je erin geslaagd bent je bedoeling over te brengen of het hebt opgegeven, is het wezen toch verdwenen...
“Communicatie onder water kan moeilijk zijn, en niet alleen vanwege de reg in je mond. Dit is duidelijk een groot probleem, maar wel een probleem dat met enige vooruitziende blik kan worden overwonnen. De meest elementaire signalen worden bij Ocean Diver aangeleerd, dus iedereen zou moeten kunnen zeggen dat alles oké is, niet oké, omhoog of omlaag gaan enzovoort, maar als je eenmaal begint te duiken, meer voor je plezier dan voor duik opleiding”, moet je je repertoire uitbreiden.
“Als je nog niet eerder met iemand hebt gedoken, bespreek dan de signalen voordat de duik begint. Als je met vriendelijke en bekende clubduikers duikt, zit je waarschijnlijk op dezelfde golflengte, maar als je op een liveaboard in de Rode Zee met iemand in de buurt komt, moet je ervoor zorgen dat je ze allemaal begrijpt. andere onder water.
“Ik twijfel er niet aan dat iemand ergens heeft geschreven een lijst met signalen en wat ze betekenen. In de praktijk merk ik echter dat je bij de meeste duiken vaak meteen een signaal kunt verzinnen en begrepen kunt worden. Er zijn een paar typische dingen die mensen gebruiken: op je vingers rekenen voor gas, in je duim en wijsvinger knijpen om een kreeft aan te duiden, en zelfs een paar ruwere als iemand net voor je is gezwommen en het kleine visje dat er toch in Stoney was, heeft vernietigd. !
“En een van de meest verbazingwekkende dingen van signalen is het fantastische vermogen dat sommige mensen hebben om onder water een hectische ruzie te hebben met hun partner over niets, en toch glimlachend naar de boot terug te keren!”
Gary Dallas, RAID VK en Malta regisseur van Trainingen (Opname/Tec/ Cave instructeur Trainer): “Het maakt niet uit welke taal we op het land spreken, voor duikers onder water is de meest voorkomende vorm van communicatie een universele onderwatergebarentaal.
“Het vereenvoudigen van een zin, vraag of stelling is uiterst moeilijk zonder enkele ‘trefwoord’-signalen. Wanneer we meer gedetailleerde of informatieve communicatie proberen te beschrijven, kunnen we zelfs vertrouwen op een reeks signalen. Bovenal moeten ze duidelijk, beknopt, nauwkeurig en zichtbaar zijn en bijna altijd een bevestigend antwoord vereisen.
“Er is echter waargenomen dat duikers soms de antwoorden ‘OK’, ‘Alles goed?’, ‘Ben je het ermee eens?’, ‘Begrijp je het’ en ‘Einde duik’ negeren! Dit zijn per definitie allemaal commandosignalen die als reactie een bevestigend gebaar vereisen. Een goed buddy-team toont respect en de communicatie is altijd tweerichtingsverkeer.
“Er zijn verschillende manieren om binnen een team onder water te communiceren, zoals schrijven op wetnotes of een lei, met een zaklamp, aanraakcontact of, meestal, met handsignalen. Bij gebruik van een rebreather is het ook heel goed mogelijk om via het DSV/BOV-mondstuk van de lus te praten.
“Om te vragen 'hoeveel druk zit er in je tank?' of om te zeggen 'er zit een grote haai achter je' vereist visueel contact en een comfortabele afstand om de signalen te kunnen zien. Zelfs met dit in gedachten kan het heel moeilijk zijn om de signalen te zien als de handschoenen van de duiker dezelfde kleur hebben als de achtergrond van het duikpak, dwz zwart op zwart.
“Dus, om het leven gemakkelijker te maken tijdens het communiceren, draag handschoenen in verschillende kleuren bij je pak, of houd je hand hoger, waarbij je de achtergrond van het water gebruikt om je signalen te benadrukken. Als je in het donker bent, laat dan het licht op je handen schijnen om ze te verlichten.
“Dit wordt echter behoorlijk interessant als je beide handen moet gebruiken voor het signaleren terwijl je een fakkel vasthoudt. Om dit probleem te bestrijden hebben technische duikers een effectieve manier ontwikkeld om met één hand te communiceren. Dit is zeer nuttig gebleken voor alle elementen van het duiken in welke omgeving dan ook en op elk kwalificatieniveau, en ja, dat geldt ook voor recreatief duiken.”
Phil Short, adviseur duikindustrie, namens IANTD: “Wij als duikers zijn in de meeste omstandigheden onder water ons meest elementaire en normale communicatiemiddel kwijtgeraakt als we de onderwaterwereld betreden: praten. Daarom moeten we alternatieve methoden gebruiken om tijdens het duiken contact te houden en te communiceren met onze buddy of ons team van duikers. Er zijn verschillende manieren van onderwatercommunicatie die we hieronder zullen bespreken.
"Hand gebaren: Het meest gebruikte communicatiesysteem onder duikers, van recreatief via technisch tot commercieel en militair, sinds het begin van het duiken. Er zijn goed ontwikkelde, universeel erkende handsignalen voor duiken, zoals 'OK', maar verdere communicatie kan worden bereikt via gespecialiseerde signalen, met name signalen voor grotduiken, en zelfs het gebruik van volledige gebarentaal.
“Een probleem bij slecht zicht of weinig licht bij communicatie via handsignalen is het vermogen om te zien welke hand het signaal geeft. Bij grotduiken worden alle signalen gegeven terwijl de ene hand wordt verlicht door het primaire licht in de andere hand. Tijdens het lesgeven vergroot ik de effectiviteit van dit systeem door witte drooghandschoenen te gebruiken die duidelijk tegen de achtergrond afsteken.
"Lichtsignalen: In plaats van een hand te moeten verlichten om communicatie uit te drukken via handsignalen in een donkere omgeving, is er vanuit de grotduikgemeenschap een vereenvoudigde communicatiemethode voor primaire berichten ontstaan die gebruik maakt van duiklicht. De 'O' van 'OK' wordt gerepliceerd als een vraag en antwoord via een langzame cirkelvormige beweging van de lichtstraal, een langzame zijwaartse zwaai voor 'aandacht' en een snelle op en neer zwaai voor 'noodsituatie' .
“Met een goed geoefend buddypaar of team is er vaak geen andere communicatie vereist dan het noodzakelijke lichtsignaal ter bevestiging van het comfort tijdens een gewone duik.
"Schriftelijke communicatie: Leien of wetbooks en potloden geven de mogelijkheid om gegevens vast te leggen, zoals onderzoeksinformatie, samen met de mogelijkheid om informatie over te brengen die te complex is voor handsignalen of die niet wordt begrepen door handsignalen. Echter, duiken opleidingOefening en bekendheid met de buddy/team zouden deze behoefte moeten wegnemen.
“Het probleem met schriftelijke communicatie onder water, vooral in koudwaterscenario’s met dikke natte of droge handschoenen en verlies van behendigheid, is de twijfelachtige leesbaarheid van de schriftelijke communicatie.
“Zoals we kunnen zien, stellen veel vormen van communicatie ons in staat om tijdens een duik in contact te blijven met ons team en/of onze buddy, en net als op veel andere gebieden van de duik duiken, eenvoud en begrip zijn de sleutelwoorden!”
Gary Asson, nationale duikofficier van de Sub-Aqua Association: “Een van de eerste dingen die we leren als we beginnen met duiken, is de noodzaak om onder water te communiceren. Als je niet over de apparatuur beschikt om onder water te praten, moet je op signalen vertrouwen. Twee basisregels voor signalen zijn: probeer ze eenvoudig te houden en vóór de duik af te spreken.
“Houd je signalen simpel: hoe complexer de handbeweging, hoe groter de kans dat het signaal met iets anders wordt verward. Denk aan de basisduiksignalen – OK, omhoog, omlaag, ik heb een probleem, etc. De lessignalen – jij, ik, kijk/kijk, nu doe je het, stop, einde van de les, etc. Deze zijn allemaal eenvoudig. -handsignalen.
“Spreek vooraf de signalen af. Zelfs de basissignalen kunnen tussen instanties enigszins verschillen. Een duiker nadert en maakt een hakkende beweging naar de keel, terwijl een andere duiker zijn vingers van de ene kant van de keel naar de andere kant trekt. Dezelfde boodschap – ik heb nu iets nodig om te ademen! – ander signaal.
“De paar extra seconden die nodig zijn om het onverwachte signaal te verwerken, kunnen het verschil maken voor de uitkomst. Het 'duim omhoog-signaal' zal een 'OK' initiëren, gevolgd door het terugkeren ervan open water. Geef dit signaal in een grot en de reactie zal heel anders zijn. Na de duik aan de oppervlakte, hand tegen hoofd, of oké?
“Enkele jaren geleden was ik samen met twee andere duikers bezig met decomprimeren, toen één het volgende signaal begon te herhalen – hij wees naar de regelaar in zijn mond, maak een cirkelvormige beweging met een van zijn vingers, wijs naar de eerste fase van zijn pony, trek de reg uit zijn mond, stop hem er weer in en start de show opnieuw.
“Zowel ik als de andere duiker boden hem een reserve aan regelaar, wat hij weigerde. Hij bleef het bovenstaande echter herhalen, met kleine variaties, en raakte steeds meer opgewonden, totdat we boven kwamen. Dus, wat probeerde hij te zeggen? 'Ik zit op mijn ponyfles, die een inhoudsmeter heeft die ik niet kan zien. Kun je kijken en me vertellen hoeveel benzine ik nog heb? Gebruik een duiklei!'
“Lichaamstaal kan een signaal zijn van de gemoedstoestand waarin uw buddy zich bevindt. Te dichtbij zwemmen, voortdurend met uitrusting spelen, de inhoudsmeter controleren of computer elke paar seconden kan dit een signaal zijn dat je buddy zich niet op zijn gemak voelt. Handelingen die buiten het karakter vallen, overmoed en paniek kunnen tekenen zijn van narcose. Lees de borden en onderneem de juiste acties.”
Mark Powell, TDI/SDI Bedrijfsmanager: “Communicatie wordt nog ingewikkelder als duiken in een team van drie. De opleiding voor recreatieve duikers heeft duikers van oudsher aangemoedigd om het buddysysteem over te nemen en altijd in buddy-paren te duiken. Duiken in een groep bestaande uit meer dan twee personen wordt als ongewenst beschreven. Deze opvatting moet worden afgewogen tegen technische duikcursussen waarbij duikers worden aangemoedigd om als team te duiken en vaak drie als de optimale teamgrootte noemen.
“Slechte communicatie- en buddyvaardigheden blijven vaak onopgemerkt tijdens recreatieve duiken, maar bij technische duiken of duiken met drie duikers worden deze vaardigheden veel belangrijker. Het is mogelijk om weg te komen met slechte communicatieve vaardigheden als er maar twee duikers zijn, maar dit wordt minder haalbaar naarmate het aantal duikers toeneemt of de complexiteit van de duik toeneemt.
“In een buddypaar heb je maar één ander persoon om in de gaten te houden. Dit maakt de communicatie redelijk eenvoudig. Als je met een trio duikt, heb je nu twee anderen om in de gaten te houden, en ben je dus meer tijd kwijt aan het zoeken naar de derde persoon. Omdat je niet bekend bent met duiken in een trio, is de kans groot dat jullie alle drie rondlopen en op zoek zijn naar de andere twee, wat de taak nog moeilijker maakt.
“Dit probleem doet zich voor omdat duikers meestal niet weten waar ze de andere duikers moeten zoeken, vooral niet als ze met z’n drieën zijn. Als je niet eens weet waar je buddy is, heb je geen kans om met hem of haar te communiceren.
“Een van de belangrijkste principes van teamduiken is het hebben van afgesproken posities. Veel voorkomende houdingen bij het duiken in een drie zijn het duiken in een lijn, hetzij voor elkaar of naast elkaar, of als alternatief in een pijlpuntpositie. Zwemmen in een rij, de een voor de ander, werkt goed als u langs wrakken of riffen of door beperkte gebieden wilt zwemmen.
“In dit geval hoeft de persoon vooraan alleen de persoon direct achter hem in de gaten te houden – niet anders dan bij een buddypaar. De persoon in het midden moet de persoon voor en de persoon achter zich in de gaten houden. Dit is meer werk, maar ze hebben twee mensen die hen in de gaten houden.
“De persoon achterin moet gewoon de persoon in het midden in de gaten houden. Dit is echter de meest kwetsbare positie, omdat er niemand naar ze kijkt tenzij de persoon in het midden achterom kijkt om ze in de gaten te houden. Dit is natuurlijk niet erger dan een buddy-paar wanneer de ene buddy voor de andere staat.
“In elk geval is het essentieel dat elke duiker de relevante leden van het team nauw genoeg in de gaten houdt om contact te houden en dichtbij genoeg te zijn om te helpen als ze in de problemen komen. Om dit te bereiken is een hoog bewustzijnsniveau vereist.
“Het gebruik van krachtige fakkels voor signalering kan het volgen van andere leden van het team veel gemakkelijker maken. Als je de fakkelstraal van de duiker achter je kunt zien, hoef je je niet om te draaien om te controleren of ze er nog zijn. Bovendien kan de duiker achter hem zijn zaklamp gebruiken om de duiker vooraan te waarschuwen als hij zijn aandacht moet trekken.
“De vaardigheden die nodig zijn om een goede buddy te zijn, zijn dezelfde als de vaardigheden die nodig zijn om een goede teamduiker te zijn, en vice versa. Door een aantal van de teamduikmethoden over te nemen die door technische duikers worden gebruikt, kunnen we onze communicatieve vaardigheden verbeteren, zelfs als we een recreatieve nulduik maken.
“Recreatieve duiken met drie duikers kunnen gemakkelijker worden gemaakt door een vaste positie in te nemen en zaklampen te gebruiken als signaal. Effectieve communicatie tussen vrienden zal hen helpen bij elkaar te blijven en mogelijke problemen te voorkomen. Op deze manier kunnen we een aantal communicatieaspecten van teamduiken meenemen en onze veiligheid tijdens al onze duiken vergroten.”
