Anantara maakt het duidelijk: het is een luxe resort op de Malediven waar je kunt duiken, maar het is niet de hoofdattractie. Hoe zal dat uitpakken voor STEVE WARREN tijdens een vliegend groepsbezoek?
DE INDISCHE OCEAAN SNIJDT over rijkdom, status en macht. Ik verblijf in een resort op de Malediven dat vanaf £600 per nacht kost, maar het water is troebel, het licht arm en de haaien ver onder ons. Wat uw nettowaarde ook is, u kunt niet met uw zwarte Amex-kaart de perfecte duik toveren. De natuur doet niet aan ‘een fijne dag verder’.
Maar Anantara, mijn gastheer, doet dat wel. Anantara is eigenlijk niet de plek om naartoe te gaan voor een duikvakantie, dat is duidelijk: je komt hier voor een vakantie met duiken.
Je komt hier omdat je een partner hebt die niet duikt of kinderen die te jong zijn of omdat je echte rust en ontspanning nodig hebt – en welke intensieve duiktrip voelt ooit allesbehalve vermoeiend aan de tijd dat je klaar bent?
Sommige duikers, vooral in clubs, vinden het leuk om te concurreren om de goedkoopst mogelijke deals te krijgen voor training, uitrusting en natuurlijk vakanties. Er zijn ook veel anderen die liever hun eigen ding doen en minder happig zijn op groepsreizen. Ze schamen zich ook niet om het geld uit te geven om van wat comfort te genieten.
Een oude vriend, Arthur, hield ervan onderwaterfotografie en had graag lekkende duikboten met falende generatoren doorstaan om plekken te bereiken die zich nog op de grens van duikverkenning bevonden.
Maar tijdens een geleide reis naar een al lang bestaande bestemming met een luxe hotel, had hij geaarzeld toen hij verwachtte dat hij bij de groep zou verblijven in een accommodatie die het best als adequaat kon worden omschreven. “Ik heb een beetje moeite gedaan, dus als er een echt goed 5* hotel is, waarom zou ik er dan niet van genieten?” hij zei.
Anantara is erop uit om gasten zoals Arthur aan te trekken, die service en faciliteiten hoog in het vaandel hebben staan en begrijpen dat deze eigenschappen een prijs hebben. Een paar dagen lang zou ik ze ook ervaren.
We voltooien het papierwerk bij het Anantara-kantoor op de luchthaven van Male, en bij het nabijgelegen Nirvana, een glanzende Sunseeker van 17 meter, voor de rit van een half uur naar het resort op het Zuid-Male-atol.
Bij aankomst staat de steiger vol met personeel in hun beste witte kleding, en drummers slaan een welkomsttatoeage.
Dit resort in Anantara bestaat uit drie vakantie-eilanden, verbonden door pieren of een gratis watertaxi, terwijl een vierde gereserveerd is voor het personeel.
Dhigu is gericht op gezinnen, terwijl Veli alleen voor volwassenen is. Naladhu wordt het privé-eiland genoemd. Het is niet volledig privé, tenzij je het in zijn geheel huurt, maar het biedt de meeste privacy.
Ik word per elektrische kar afgeleverd bij mijn bungalow boven het water op Dhigu. Als u niet rond het eiland wilt lopen, kunt u een fiets lenen. De bungalow heeft veel weelderige woonruimtes binnenshuis, een grote badkamer en een eigen terras om te chillen.
Trappen leiden naar dijdiep water, en het is donker als ik naar beneden loop om een masker te testen in het ondiepe water.
Een pijlstaartrog zo groot als een tennisracket is op het zand naast de laagste trede neergedaald. Ik pak mijn camera, maar de straal heeft mijn gedachten gelezen en is vertrokken.
Mijn eerste duik staat gepland voor slechts een paar uur na aankomst. Het duiken wordt uitbesteed aan Aquafanatics, eigendom van Silversands, dat watersportactiviteiten beheert voor veel resorts op de Malediven.
In het centrum bestudeert Antoine Perretti mijn kwalificaties. Er is een verplichte controleduik. Ik had me afgevraagd of, omdat mijn tijd beperkt is en omdat ik een instructeur, ervaren en onlangs naar boven gedoken, plus rapportage voor duiker, zij leggen de check-duik voor mij opzij.
Dat doen ze niet. Het is een goed teken.
Alle duiken vinden plaats vanaf boten, en de 16m Neutraal drijfvermogen is zeer ruim. De maximale capaciteit is 12 gasten, maar het is laagseizoen en op verschillende uitstapjes is er een duikgids, schipper en twee matrozen om voor mij en een andere klant te zorgen.
Nog een boot, Zero Gravity, kan worden gecharterd voor privéduiken.
Ibrahim, een van de altijd oplettende matrozen, is aan het trainen als duikinstructeur. Ik vraag of hij tijd in de Verenigde Staten heeft doorgebracht, gezien zijn brede Amerikaanse accent. “Nee, ik kijk gewoon veel Amerikaanse tv”, antwoordt hij.
Omdat ik de hele reis weinig slaap heb gehad, ben ik hem dankbaar dat hij me in mijn harnas heeft vastgemaakt en ervoor heeft gezorgd dat mijn slangen op de juiste manier worden geleid voordat ik de bungee loslaat, zodat ik naar de uitgang kan schuifelen. In het water duik ik op spiergeheugen.
De duiken zijn 'follow-my-leader', dus als je een onderwaterfotograaf bent, wil je misschien graag een privégids inhuren, anders kun je moeite hebben om je onderwerpen te bewerken zonder de andere gasten te storen.
Ik kreeg duikoperaties te zien vanuit zowel groepsgeleid als privé-geëscorteerd perspectief, en geen van de gidsen haastte zich tijdens de duiken of leek afgemat.
HAAI-ONTMOETINGEN op de Malediven – met uitzondering van de walvishaaien waar 's nachts met aas wordt gevist – zijn ze doorgaans authentiek. Hoewel ik hoopte dicht bij haaien en misschien roggen te komen, ben ik gewaarschuwd dat de stroming tijdens ons bezoek niet gunstig zal zijn.
Ik volg gidsen Paula Berenguer en Raffaelle Gualndris naar het blauw, waar onze zoektocht naar pelagics begint.
Het rif krijgt vorm onder ons, waar vier of vijf grijze rifhaaien te zien zijn, maar we zijn al dichtbij de drempel van 30 meter. Op andere bestemmingen, als de haaien niet zo ver beneden waren geweest, had ik erover nagedacht om die grens te overschrijden, maar op de Malediven is 30 meter de wettelijke limiet en moet je een computer dragen als bewijs in geval van overtredingen.
Ik hef mijn camera niet eens op. Ik ben bevrijd omdat ik weet dat ik alleen maar kan genieten van het kijken naar de grijzen.
We gaan verder. Ik pauzeer om een foto te maken en word plotseling overspoeld door een tiental duikers, mogelijk vanaf een liveaboard. Verderop worden steeds meer duikers aan de huidige haken vastgebonden, zoals vissen die aan lange lijnen worden gevangen.
We trekken vooruit en laten de drukte achter ons, en ik ben blij om te kunnen zeggen dat dit de enige keer is dat we een locatie delen met andere operators. Eigenlijk is er weinig te zien.
Het feit dat er in Anantara duiken gepland zijn, zoals in zoveel resorts (8 uur voor een tweedaagseduik reis(3 uur voor een middaguitstapje met één tank), maakt het gemakkelijk om uw dag te plannen rond de behoeften van uw geliefde, vrienden of familie, maar betekent ook dat u kunt duiken wanneer, zoals op die dag, de omstandigheden niet bevorderlijk zijn voor het zien van de kenmerkende adelaars- of mantaroggen van de Malediven.
Ik heb medelijden met Paula, die zich verontschuldigt omdat we langer in het niets hebben gezeten dan de bedoeling was. Als ik duikervaringen op aanvraag wilde, zou ik een VR-headset kopen en op zoek gaan naar een Blue Planet computer spel.
Het is in elk geval nuttig om tegen de stroom in te zwemmen, omdat ik een paar vinnen aan het testen ben.
Onze groep wordt overgebracht naar Naladhu, en nog luxere accommodatie met uitzicht op de oceaan. De villa is subtiel ingericht en zeer comfortabel, maar bescheiden. Er zijn knipoogjes naar technologie met een tablet, flatscreen-tv, geluidssysteem en telefoons met persoonlijke butler die 24 uur per dag, 7 dagen per week met snelkiesnummers bereikbaar is, maar het gevoel is dat van een landhuis.
Onder het terras bevindt zich een rotsachtige kust die een natuurlijke barrière vormt om over het hoofd te worden gezien, waardoor ik de zeldzame luxe heb om te zwemmen in mijn eigen zoetwaterzwembad. Het is ook handig voor het controleren op lekken van mijn camera's. Er is ook een sauna/stoombad.
“Het zijn de Malediven!” roept Patricia enthousiast uit Neutraal drijfvermogen ritten voor anker tussen de duiken. Ik heb gevraagd waarom ze hier is, op bezoek vanuit Frankrijk.
Ik weet wat ze bedoelt. De riffen bij Anantara wemelen van het leven. Enkele jaren daarvoor was ik naar het zuiden gegaan, ver voorbij de toeristische eilanden, en vond dat de wateren enigszins leeg waren.
Ik had duiken overgeslagen, verveeld omdat ik er niet in slaagde onderwaterleven voor mijn camera's te vinden. Pas toen we terugkeerden naar Zuid-Ari en de bescherming tegen vissersboten van de toeristische eilanden begon de vis te zwermen.
Dat was ver verwijderd van mijn eerste bezoek in 2003, toen we bleven zeggen dat we onze duiktijden en regelmatige ongeplande overtredingen op het gebied van deco moesten terugschroeven, maar ze toch bleven doen, verleid door het ongelooflijke pantheon van grote en kleine wezens. die je bij elke duik tegenkomt.
Als je vanuit Anantara duikt, kan het koraal op sommige plaatsen saai zijn, maar de riffen flikkeren nog steeds door de beweging van anthias, jonkvrouwen en anemoonvissen die in de stroming een standplaats houden terwijl ze onzichtbare weetjes pakken. Deze riffen wakkeren mijn vroegere voorliefde voor de Malediven opnieuw aan.
De plaats is zeker meer een toevluchtsoord dan een resort. “Veel mensen, vooral de jongens, boeken ons vanwege alle activiteiten die ze kunnen en van plan zijn te doen”, vertelt PR-manager Lisa Jakobsson me tijdens de lunch. 'Dan komen ze hier en doen ze er bijna niets van. Maar als je het uithoudingsvermogen hebt, kun je ook kitesurfen, kajakken met een glazen bodem, nachtsnorkelen, zeilen, vissen en parascending”.
Terwijl we onze lunch afmaken, vestigt een serveerster onze aandacht op drie haaienjongen die jagen onder de kleine loopbrug van het restaurant. Ik ben geboeid.
CHRISTOPH RUBNER neemt de leiding over. Hij is 29 en komt uit Oostenrijk. Hij is een grijns – als jij een goede duik hebt gehad, dan heeft hij dat ook. Hij grijnst veel.
Op de Malediven kom je erachter wat de stroming werkelijk doet door er een in te gooien duikinstructeur. Het lijkt een aanpak gebaseerd op Pooh Sticks.
Als we op één plek aankomen, is Christoph niet blij. Hij staat erop om er twee keer in te springen om zeker te zijn van de omstandigheden. Hij is grondig en dat blijft niet onopgemerkt.
De lucht is opgeklaard en het zicht is verbeterd, dus er valt veel zonlicht door het blauwe water. Met Mok, op bezoek uit Maleisië, volg ik Christoph langs een steil aflopende koraalbank.
Al snel hebben we onze eerste schildpad, staart omhoog en hoofd naar beneden in het koraal, aan het eten.
Onder ons bevindt zich in de verte een grijze rifhaai en boven ons een witpuntrifhaai. Anthias scholen rond de bommies en er zijn papegaaivissen in overvloed.
Terwijl ik mijn lucht aanzet voor mijn volgende duik, de regelaar Ik ben aan het testen begint te freeflowen. Ik probeer de lucht aan en uit te zetten, terwijl ik de lucht schud regelaar en water door het mondstuk laten lopen en het deksel van de tweede trap trekken om naar binnen te kijken. Ik zie geen zand, en dat zou ook niet zo moeten zijn, omdat we niet aan het strandduiken zijn geweest. Niks werkt.
Er is geen reserveregistratie op de boot, een omissie waarvoor ik Antoine later een verklaring zal horen vragen.
Binnen 15 minuten wordt er per jetski een vervanger, een duurdere Scubapro, afgeleverd. Het is een vergissing, maar het bewijst dat de schip-naar-wal-radio werkt, en ik bevestig dat de zuurstofkit aan boord was.
Mok is een ervaren, bereisde duiker met een voorkeur voor liveaboards waarmee hij vier duiken per dag kan maken – dus waarom Anantara?
“Ik ben hier met mijn vrouw, die ook duikt, en mijn kinderen van vijf en drie jaar oud. Ze genieten van de zon en de zee en het strand. Wij houden van het resort en kregen een vakantiepakket.
De kinderen kunnen genieten van de faciliteiten en ik kan wat vrije tijd nemen om te duiken.”
Hij verwacht dat hij meer van dit soort gezinsuitjes zal doen naarmate zijn kinderen ouder worden, terwijl hij ook tijd vrij zal maken voor intensievere duikvakanties in zijn eentje. De Malediven zijn een goede keuze, bevestigt hij: goed visleven, goede locaties, goed resort. “Er is niet zo veel overbevissing en grote soorten zijn vriendelijker en komen dichterbij dan op sommige andere bestemmingen.” Hoe beoordeelt hij Aquafanatics? "Vijf sterren."
HERSENEN MOH loopt mijn volgende duik. Binnen enkele seconden nadat hij het water heeft geraakt en terwijl hij nog aan de oppervlakte is, krijgt de andere duiker in onze groep een angstaanval en Brian komt recht op haar af. Mijn eigen reacties zijn langzamer, tot mijn schaamte. Brian steunt haar. Ik zwem erheen en pak haar loodgordel. We krijgen haar snel weer aan boord.
Ze is een beetje geschrokken, en ik ga even bij haar zitten en leg uit dat we allemaal van die momenten hebben en dat ik in het begin van mijn carrière echt bang was geweest.
Ik vertel haar hoe een veel meer ervaren duiker mij destijds vertelde dat deze dingen soms gebeuren en verzeker haar dat ze het heel goed had gedaan. Ik ben onder de indruk van hoe resoluut Brian handelde. We gaan als koppel weer het water in, terwijl Brian mij opmerkt.
Kuda Giri met zijn boog en vissersboot is een plek waar ik al twee keer eerder heb gedoken. Aquafanatics kunnen niet pronken met de beste duiken die de lokale wateren te bieden hebben, vermoed ik. Mogelijk moet u uw bezoek hier niet plannen op basis van vluchtschema's, maar van de getijdentabellen.
Ik heb plotseling geen tijd meer en ik heb nog geen moment gevonden om het snorkelpad vanaf het strand van het hoofdeiland te nemen.
Voordat ik naar huis vlieg, kies ik voor een massage – niet alleen maar pure verwennerij, want ik heb vaak last van schouderpijn als ik handbagage draag.
Anantara is groot in luxe spabehandelingen, met centra in Dhigu en Veli, degene die ik probeer. Er wordt mij gevraagd welk massageniveau ik wil. Onzeker, ik bestel zoals ik kies voor steak – medium. Vijfenveertig minuten later val ik in slaap. Het is de perfecte afsluiting van mijn luxe vakantie met wat duiken.
Dus, krijgt u waar u voor betaalt? Omdat ik niet betaalde, wil ik die vraag terugsturen naar iemand die dat wel deed: Mok. “Elke cent waard”, lacht hij.
FEITBESTAND
HOE ER: Een aantal luchtvaartmaatschappijen vliegen vanaf Britse luchthavens naar Male, vaak via de VAE of
Sri Lanka.
DUIKEN & ACCOMMODATIE:
WANNEER TE GAAN: Het hele jaar door, maar gemiddeld is het zicht het beste tussen december en mei, vooral omdat het weer dan het rustigst is.
GELD: Malediven rufiyaa, creditcards in resorts.
PRIJZEN: Halfpension nachttarieven bij Anantara Dhigu Maldives Resort beginnen vanaf £602pp per nacht, Veli vanaf £594 en Naladhu (B&B) vanaf £855. Retourvluchten van Londen naar Malé vanaf £ 470. Pakketten van 6-11 duiken kosten US $ 80 per duik.
BEZOEKER Informatie: Malediven Website
